De onlusten in Spanje - Opbouw kaarsenfabriek
HET HELSCH COMPLOT
776le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
mm
1
FEUILLETON.
A
DE OVERGEBLEVEN BAGAGE DER NEDERLANDSCHE ROODS KRUIS- DE SPAANSCHE B GEROORLOG. - Op
AM.BULANCE door de Italianen in Abessynië gevonden, op het station in onze foto een door de rebell,en neergeschoten
de residentie aan het Roode Kruis overgedragen. V.l.n.r. G. Galette (Itah bombardementsvliegtuig, dat in triomf tot bij
legatie), A. van Kampen (Roode Kruis) en P. Marchesini (Ital. legatie). het raadhuis te Saragossa werd gebracht.
PROEFMOBILISATIE TE BATAVIA. Tijdens de proefmobilisatie welke op 't .Water-
looplein te Batavia werd gehouden, inspecteerde generaal Bakker (geheel rechts), de
gemotoriseerde afdeeling van het 10de bataljon. Naast den generaal kolonel Siegmund.
DE ZILYER-UIEN-OOGST IN VOLLEN GANG. In de streek bij Langendijk wordt de zilver-uiencultuur druk beoefend. Voor de ONDERRICHT VAN K.L.M.-STflEiWARDESSIiïN1 OR
jeugd, die net van haar vacantie wilde gaan genieten, beteekent dit een ware strop", want iedereen moet helpen bij ihet plukken, sor- SCHIPHOL.
teeren, en drogen, zoodat er van de vrije dagen niet veel terecht komt. Hoe werkt een vWegtuig-roeV ?j
DE KAARSEN- EN 8TEARINEFABRIEK TE GOUDA die eenigen tijd geleden ge
heel door brand werd verwoest, wordt weer opgebouwd. Een overzicht
yan.de werkzaamheden.
j
DE TROEBELEN IN SPANJE. Vele bekende gebouwen in Spanje zijn
tijdens den burger-oorlog- verwoest en slechts rookende puinhoopen bleven
er over. Op onze foto het volkomen verwoeste Alcazar in Toledo, nadat de
regeeringstroepen de rebellen uit deze stad verjaagd hadden.
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
32)
Hij zou graag gevraagd hebben, wat die
togen waren, maar de deur ging open en
zoodoende kwam er een einde aan hun kort
tesprek. Maar dit eene werd gevolgd door
™e andere. Hun vriendschap, wanneer
die naam tenminste gebruikt mag worden
hun verhouding aan te duiden, die
waarschijnlijk een eenigszins ander karak-
<Jr had. groeide met den dag. Toen Jack
iraquair na een week weer naar zijn een
zame woonplaats tusschen de Lanarkheu-
vels terugging, was hij een gelukkiger en
^gelijkertijd, een ongelukkiger man dan
voorheen.
HOOFDSTUK XXI.
Het recht zegeviert.
Edinburg heeft nooit bij andere plaatsen
Van "5?,uses célèbres" ten achter gestaan,
an tijd tot tijd worden haar rechterlijke
sociale kringen in de grootste beroering
Sfk t door de dramatische en histori-
af. .rama'a- die in haar oude gerechtshof
'gewikkeld en uitgevochten worden. Mis-
Ieven er op het oogenblik nog wel
nschen, die zich het proces van Ruth-
ven en anderen tegen Harman herinneren,
dat niet alleen in de stad, maar in het ge-
heele rijk en zelfs daarbuiten zulk een op
winding veroorzaakte, gedeeltelijk omdat
een van de betrokkenen een jonge en mooie
vrouw was, maar voornamelijk, omdat het
tot een nog grooter en tragischer drama
geleid heeft, dat de geheele wereld in
ademlooze spanning gehouden heeft, door
dat er een menschenleven op het spel
stond.
Het ligt niet in mijn bedoeling tot in
de puntjes het geheele, wettelijke verloop
van het proces te beschrijven, waardoor de
Ruthvens, bijgestaan door den knapsten
advocaat uit dien tijd, en schijnbaar in het
bezit van onuitputtelijke middelen om tot
het bittere einde vol te houden, trachtten
het fortuin terug te winnen, dat hun, naar
hun zeggen, ontroofd was.
Het was een interessant en opwindend
proces geweest, dat veel stof tot conversa
tie gegeven had, maar nu toch ten einde
gekomen was. Dien dag zou nog slechts het
résumé van den advocaat en de uitspraak
van de jury gegeven worden.
Het zou ongetwijfeld een moeilijke dag
voor Alice Harman worden geen wonder
dan ook, dat zij er bleek en uitgeteerd uit
zag. Weinig kon zij vermoeden, dat dit
niet de laatste keer was, dat zij met het
gerechtshof in aanraking kwam.
Vergezeld van de Marshall Kings bereik
te zij het gerechtshof, dat voller was dan
op de afgeloopen dagen. De rechterlijke
macht was natuurlijk ruimschoots verte
genwoordigd en met gespannen verwach
ting werd het résumé van den advocaat
tegemoet gezien. Vanaf het begin van zijn
rede, wist iedereep, wat het resultaat zou
zijn, zoodat niemand verbaasd was, toen
de uitspraak van de jury eenstemmig ten
gunste van de beklaagde luidde. Ze keek
niet eens erg verrukt, toen de menigte
uiteen ging en zij zich spoedig omringd Zag
door een groepje vrienden, die haar geluk
kwamen wenschen. Door de Kings was zij
in aanraking gekomen met een aantal
menschen uit Edinburg, die allen tot de
beste kringen behoorden en zij had hen
allen voor zich ingenomen. Terwijl ze,
klaarblijkelijk zeer onder den indruk, alle
vragen zoo goed en zoo kwaad als het ging
beantwoordde, voegde een onbekende heer
zich bij het kleine gezelschap en kwam
haar bekend voor en ineens herkende zij in
hem haar reisgenoot van Carlisle naar
Blenkenfoot, den bejaarden heer, die op
reis zoo goed voor zichzelf gezorgd had.
Hij zag er nu anders en veel waardiger uit
en Alice merkte op, dat er een eerbiedige
stilte onder de aanwezigen inviel, toen hij
naderbij kwam.
„Ik bied u mijn gelukwenschen aan, miss
Harman," zei hij met een diepe, eenigszins
barsche stem. „Waarschijnlijk heeft u mij
vergeten. Ik was hier vandaag toevallig en
heb u direct herkend."
„Ik herinner mij u heel goed, mijnheer,
en ik dank u heel hartelijk," antwoordde
Alice glimlachend. „Mag ik weten met wien
ik het genoegen heb?"
„O, dat doet er heelemaal niet toe." ant
woordde hij, knikte haar vriendelijk toe en
verdween.
„De President van de rechtbank." fluis
terde mrs. King met een uitdrukking van
voldoening op haar gelaat. „Je kunt jezelf
gelukwenschen, dat hij belaijg in je stelt.
Om hem tot vriend te hebben is iets heel
bijzonders."
Ze sprak slechts terloops en kon weinig
vermoeden, dat haar woorden in de toe
komst bewaarheid zouden worden.
Terwijl Alice, omringd door een verheug
de vriendenschaar, het gerechtshof verliet,
was de toestand van degenen, die versla
gen waren, uitermate ellendig. Ze hadden
alles, wat zij bezaten en veel, dat niet aan
hen toebehoorde, op het spel gezet en ver
loren. Rossland was, gelukkig voor hen,
door een aanval van jicht verhinderd ge
weest in het gerechtshof aanwezig te zijn,
toen de uitspraak gegeven werd. maar
eens moesten ze hem toch onder de oogen
komen en trachten hem te kalmeeren, hoe,
dat wisten zij nog niet. Zij verlieten het
Parlement Plein in een gesloten rijtuig en
reden naar Ruthven's huis in de St.
Andrewstraat. Den geheelen weg over
spraken zij geen woord, maar nauwelijks
waren zij het huis binnen en was de deur
achter hen gesloten, of de sluizen van hun
woede werden geopend.
Vreemd genoeg was het dit keer Ruthven
Junior, die het wraakgierigst was. Nooit
zou hij Alice Harman de geringschattende
wijze vergeven, waarop zij over zijn medi
sche kennis gesproken had. Ze had niet
veel gezegd, maar genoeg om hem voor
goed te blameeren. Ze had de waarheid
niet overdreven, maar hij voelde, dat hij
voor de wereld gebrandmerkt stond als
iemand, die zijn vak enk-el en alleen voor
zijn eigen voordeel uitoefent, en alles was
heel rustig gegaan, zonder dat zij ook
maar op iets meer misdadigs gezinspeeld
had. Maar wat hun het meest ergerde was,
dat hun eigen gematigdheid en de uiterste
zorg. waarmee zij getracht hadden te doen
voorkomen, alsof zij miss Harman van niets
anders dan van „onrechtmatigen invloed"
wilden beschuldigen, zoo slecht beloond
was geworden.
„We hebben een fout gemaakt, Pat", zei
de oude man grimmig. „We zijn bang
geweest om zelfs datgene, wat wij zeker
wisten, te vertellen. Als we nog maar een
kans hadden".
„Die kans moeten we maken", zei Pat
koppig. „Ik zeg je, dat ik nog niet met de
jongedame klaar ben. Jij ziet er uit, alsof
je den genadeslag gekregen hebt, vader,
maar ik gevoel mij als een vurig paarct, die
den strijd ruikt. Ik hoop Alice Harman nog
heel wat kwade uurtjes te bezorgen om
haar deze verschrikkelijke dagen betaald
te zetten. Ze heeft ons zoowat heelemaal
geruïneerd, maar misschien is het straks
onze beurt wel".
„Wat kunnen we doen, Pat? En Wat
moeten we met Rossland beginnen? Die
moeten wij ook nog betalen."
„Dat kunnen we niet, oude heer. Het
eenige, wat we doen kunnen, is hem trot-
seeren en zijn gang laten gaan. Per slot
van rekening was het slechts een specu
latie van hem. De oude schooier heeft het
heusch niet uit liefde voor ons gedaan,
maar omdat hij verwachtte er wat mee te
kunnen verdienen. Hij zal zich er wel in
moeten schikken. In ben niet van plan
mijn hoofd over hem te breken. Wij moe
ten samen eens overleggen, oude heer",
zei hij met een poging tot opgewektheid.
.(Wordt vervolgd).
