Het nieuwe Feyenoord-stadion in aanbouw - Olympische kampioenen
HET HELSCH COMPLOT
77sle Jaargang
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
!ËM
FEUILLETON.
DE DRIE BESTE SPEERWERPSTERS TER WERELD. V.l.n.r.
de Olympische kampioene Tilly Fleischer, (Duitschland), Kwas-
niewska (Polen) en Luize Krüger (Duitschland).
DE DRIE BESTE KOGELSTOOTERS TER WERELD.
V.l.n.r. de Olympische kampioen Wöllke, (Duitschland)
Barlund (Finland) en Stöck (Duitschland).
DE WERELDKAMPIOEN SCHAKEN, DR. MAX EUWE vertrok Tan Schiphol naar
Engeland, om aan het schaaktournooi te Nottingham deeL te nemen,
dat 6 dezer aanvangt.
»K 110UW VAN HET FE VEN OORD-STA DION TE ROTTERDAM. Met man en macht wordt gewerkt aan de voltooiing van
het nieuwe Feyenoord-stadion en zijn toegangswegen. Aan de linkerzijde (achtcTgr ond) ziet men het nieuwe station der Ned.
Spoorwegen in aanbouw en op den voorgrond het tramstation.
DE NIEUWE BURGEMEESTER VAN .BREDA. DE HEER B. W. F. VAN SLOBBE
(oud-gouverneur van Curasao), werd gisteren plechtig geïnstalleerd. Op onze foto: de
aankomst van den nieuwen burgemeester bij het stadhuis.
Vrij naar het EngeLsch
door ANNIE S. SWAN.
SI)
>Ak je klaar bent met lezen, Pat. zullen
den boel wegdoen," zei hij met een
«senaardigen klank in zijn stem en zette
J}**1 cederhouten kistje met zijn inhoud in
oen leegen haard, hield er een lucifer i>ij
zag toe, hoe alles tot asch verbrandde.
HOOFDSTUK XX.
Traquair's hofmakerij.
sijm°aS Z'S beloofd had. bracht Alice Har-
v dan volgenden dag 'n bezoek aan
t.S, vferiden de Marshall Kings, waar zij
sen twaalven aankwam.
'angen Werd hartelijk door mrs. King ont-
later dan ik verwacht had, mijn
«J;'Alice. Jc hebt deze eerste dagen zeker
Ti. boen?"
hp'rtiï ,heb een moeilijken ochtend met de
°aïl? ,,en Sehad," gaf Alice eerlijk toe. ..Ze
Well jr maa' weg, behalve Christina Cald-
va„' het kleine tweede meisje, waar ik u
verteld heb."
..Ik hc
ze t»„,:'irmner mÜ baar heel goed. Waren
auI n met wat zij gekregen hebben?"
'ee schudde haar hoofd,
een ?,e' ze waren woedend. Die Dalgleish is
verschrikkelijk mensch, zoo haatdra
gend. Ik zal blij zijn, als ik ze allemaal
voor het laatst gezien heb. Het is een ver
schrikkelijke atmosfeer. Ze beschouwen mij
als iemand, wier slechtheid alle perken te
buiten gaat. een dievegge, die verantwoor
delijk is voor den dood van mijn tante en
voor de hemel mag weten wat nog meer.
Een eigenaardige ondervinding," voegde zij
er met een bitter glimlachje bij, „vooral
voor zoo'n onschadelijk, totaal overbodig
persoontje als ik ben, die heelemaal niet
verlangend was bij hen te komen wonen,
en die, nu ik er eenmaal ben, hen heusch
niet wensch te straffen."
„Gestraft moesten ze worden, dat verdie
nen ze! Je ondervindt vreemde dingen,
maar je kunt er op rekenen, dat mijn man
en ik altijd goede vrienden van je zullen
blijven en ik hoop, dat je wilt gelooven,
dat het net zoo geweest zou zijn, als je
zonder een cent achtergebleven was."
„Natuurlijk wil ik dat," antwoordde
Alice. En met een plotselinge beweging,
boog zij zich voorover en gaf haai' nieuwe
vriendin een zoen. Die zoen en de heldere
tranen, waarvan hij vergezeld ging, ver
bonden het impulsieve, hartelijke vrouwtje
voor eeuwig aan Alice Harman.
„En nu moet je meegaan om mijn baby
te bewonderen. Ze is net tien maanden
oud en een echte dot. Jij zult vast dol zijn
op babies, ik zie het aan je oogen."
Wanneer daaraan nog eenige twijfel be
staan had, werd die wel spoedig verdreven
bij het zien van het mooie, blozende kindje
in de armen van het meisje. Haar gezicht
kreeg bepaald een verheerlijkte uitdruk
king en ze scheen niet veel zin te hebben
de baby weer neer te zetten.
„Ik voorzie, dat jullie dikke maatjes zul
len worden en Toddies neemt niet ieder
een zoo gauw in haar vertrouwen. En nu
moet je met me naar mijn broer gaan. De
arme jongen kan nog niet veel meer doen,
dan met behulp van krukken voorthobbe
len en toch praat hij er al eiken dag over,
dat hij naar Blenkenfoot terug moet. Hij
zegt, dat de lammetjes hem noodig heb'
ben. Het is daar een groote veestapel en
Jack is erg aan zijn kudden gehecht en
verzorgt ze op ware aartsvaderlijke wijze.
Ik hoop, dat wij er samen eens naar toe
gaan."
Onder het spreken bracht zij Alice naar
den salon, waar de groote, eerlijke jongen,
een beetje verlegen door zijn krukken,
naar voren kwam om haar te begroeten.
De omstandigheden waren uitermate ge
schikt om al Alice Harman's latente vrou
welijke gevoelens wakker te roepen en
haar begroeting was ongetwijfeld zeer
hartelijk. Mrs. King zag verrukt toe en liet
hen na een tijdje zonder gewetenswroeging
alleen. Toen echter scheen de conversatie
niet meer zoo goed te vlotten en werden
beiden onmiddellijk door een vreemde stil
zwijgendheid overvallen.
„U hebt een moeilijken tijd achter den
rug." zei Jack, die zich volkomen van de
moeilijkheid van de situatie bewust was.
maar trachtte haar op zijn onhandige, eer
lijke manier uit den weg te ruimen. „Mijn
zuster heeft mij er natuurlijk van verteld.
U ziet er uit, alsof u eens lang rust zou
moeten nemen."
Alice zweeg een oogenblik en keek de
warme, gezellige kamer met een gevoel van
afgunst rond.
„De laatste vijf jaar," zei ze een beetje
onvast, „schijn ik niets anders dan moei
lijke tijden gehad te hebben. Ik veronder
stel, dat dat nu eenmaal het lot van som
mige menschen is.'
„Was miss Dempster uw eenige bloed
verwante?"
„Ik heb nog een paar verre bloedverwan
ten in Ierland, die ik nog nooit gezien heb
en ook wel nooit zal ontmoeten," ant
woordde zij. „Ik hoop, dat het met u weer
beter gaat, mi. Traquair. Het was geweldig
mcsdig van u om dat te doen, maar juist
iets, wat ik van u verwacht zou hebben."
Deze openhartige uitspraak scheen Jack
Traquair heel erg van streek te brengen.
Hij bloosde tot onder zijn haarwortels.
„O, Lucy heeft weer eens van een mug
een olifant gemaakt. Ik kon er toch niet
bij blijven staan en rustig toezien, hoe die
kinderen overreden werden. Vanocmend
heb ik een brief van onze twee deugnieten
gekregen. Ze hebben een beetje heimwee,
zooals gewoonlijk, wanneer ze weer net op
school terug zijn. Ze hebben niet vergeten
aan u de groeten te doen."
Maar hoewel Jack haar de boodschap
overbracht, deed hij het niet in de aardige
bewoordingen, waarin hij haar ontvangen
had.
,Wat lief van ze om aan mij te denken!
Het moet, dunkt me. voor mrs. King niet
prettig zijn, dat ze altijd van haar weg zijn.
Ik dacht juist, dat in Edinburg zulke uit
stekende scholen waren."
„O, maar het gaat om de gezondheid van
het kleinste jongetje," antwoordde Tra
quair vlug. „De Oostenwinden van Edin
burg zijn niet goed voor hem en de ander
moet meegaan om hem gezelschap te hou
den. Maar zij zijn daar heel gelukkig en
kunnen het er over het algemeen best uit
houden."
„Dat zal wel," antwoordde Alice en weer
zwegen zij.
„Ik hoop, dat u in Edinburg zult blijven,
miss Harman?" vroeg Jack, een beetje
zenuwachtig, maar niet in staat van het
onderwerp betreffende haar plannen af'te
blijven.
Haar gezicht scheen hem als een mag
neet aan te trekken. Hij was verbaasd over
de heftigheid van zijn gevoelens, die hun
korte kennismaking niet rechtvaardigde.
„Ik weet het nog niet zeker. Ik heb
eigenlijk geen tehuis," antwoordde zij vlug.
„U kunt u niet voorstellen, hoe een ver
laten gevoel dat iemand geeft."
„Ik geloof het wel," zei hij vriendelijk.
„Maar nu bent u tenminste in de gelegen
heid er een te scheppen."
„Gelooft u? Dat ben ik niet met u eens.
Ik heb geld, dat is waar, maar soms heb ik
wel gedacht., dat de rijkste menschen het
minst gelukkig zijn."
„Het helpt toch heel wat rare dingen van
dit leven dragelijk te maken," zei hij een
voudig. „Ikzelf zou best iets meer kunnen
gebruiken."
Alice lachte.
„Uw toon is in tegenspraak met uw
woorden. Ik geloof niet, dat u iets om geld
geeft, rar, Traquair. Om u de eerlijke waar
heid te zeggen, ben ik daar wel zeker van."
„Met geld kan men heel wat koopen,"
antwoordde hij met een tikje bitterheid in
zijn stem.
„Misschien wel, maar sommige dingen
kan men er zeker niet mee koopen", ant
woordde zij.
(Wordt vervolgd).
