Een zomersche dag op Scheveningen - De opstand in Spanje
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
T.veode Blad
FEUILLETON.
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
24)
..Eigenlijk is het ook niet erg belangrijk,
wiss Harman en ik zal er voor zorgen, dat
si haar wenschen uitgevoerd worden. U
weet waarschijnlijk, dat Ik sinds vele jaren
de rechtskundig adviseur van mijn nicht
geweest ben en dat ik volkomen op de
hoogte ben van de wijze, waarop ze haar
geld wenschte te vermaken?"
Hij stelde zijn zinnen handig samen en
hield haar ondertusschen scherp in het
°og om de uitwerking van zijn woorden
Ie zien.
Volkomen onverschilligheid was echter
bet eenige, wat er op het gezicht van het
weisje te zien viel. Ze had een hevigen
bekel aan den man, iets minder echter dan
ggn zijn zoon, dien ze verafschuwde en tot
bb toe had ze nog geen enkel oogenblik
san haar eigen toekomst gedacht. Ze
opende een klein leeren taschje, dat aan
een ketting aan haar zijde hing en haalde
er een langen, glanzenden, eigenaardig ge-
vormden sleutel uit.
..De sleutel van het bureau," zei ze kort,
«jwijl ze hem aan Ruthven overhandigde.
..Mijn tante heeft me gevraagd dien aan
'l te geven en u te zeggen, dat u, met wat
b er in vondt, doen mocht wat u wilde wat
een bewijs schijnt te zijn, dat zij in u het
vertrouwen stelde, waar u daareven over
gesproken hebt.
Ze sprak heel rustig, maar Ruthven kon
niet uitmaken of haar woorden een sar-
castischen klank hadden of niet en het
kon hem niet veel schelen ook. Zijn oogen
begonnen onwillekeurig te glinsteren, toen
zijn vingers zich om den sleutel sloten en
hij trachtte zijn verrassing en voldoening
te verbergen.
„Ik kan u nu zeker wel verlaten," zei ze,
terwijl zij zich naar de deur wendde. „Als
u nog iets tegen me te zeggen hebt, nadat
u de papieren doorgezien hebt, kunt u
bellen."
Ze ging de kamer uit. Hij wachtte slechts
totdat zij buiten het gehoor was en draaide
toen den sleutel in het slot om.
Het binnenste van het bureau zag er
keurig uit, maar was, vreemd genoeg, bijna
geheel en al leeg. Een paar rekeningen
lagen samen gebonden in een van de
vakjes en een paar brieven van geen be
paald belang, vulden een ander. Hij kende
de constructie van het bureau, dat hij
jarenlang in gebruik gezien had en vond
het geheime laatje zonder eenige moeite.
Het was kenteekenend voor Alice Harman.
dat ze, sinds haar tante gestorven was, er
geen oogenblik aan gedacht had het bu
reau zelf te openen en zoodoende vóór mr.
Ruthven te ontdekken, wat het geheime
laatje in zich verborg. Er lag een lang
stuk papier In een perkamenten enveloppe
in. Ruthven haalde het er met bevende
vingers uit, zóóveel hing immers van dat
eene stukje papier af! Toen hij het voor
zich uitgespreid en zich van den inhoud
ervan op de hoogte gesteld had, verhel
derde zijn gelaat en een uitdrukking van
intense voldoening verdreef zijn gejaagden,
angstigen blik. Want zijn nicht had hem
en zijn zoon niet vergeten. Het document
was, voor zoover hij wist, het eenige testa
ment, dat miss Dempster ooit geschreven
had en, met uitzondering van enkele flinke
legaten aan haar bedienden, had zij alles
aan hem en aan zijn zoon vermaakt.
Allee Harman werd zelfs niet genoemd.
Een gevoel van medelijden, dat waar
schijnlijk een gevolg was van zijn eigen
dankbaarheid, kwam bij hem op. Nadat hij
opnieuw het onduidelijke, kriebelige hand
schrift doorgelezen had, alsof hij er abso
luut zeker van wilde zijn, dat hij zioh niet
vergist had, legde hij het papier neer en
belde. Toen Meikle binnenkwam, gebood
hij hem miss Alice te vragen, of zij hem
nog even een paar woorden wilde toestaan.
Ze kwam bijna onmiddellijk. Reeds had hij
bij zichzelf uitgemaakt, wat hij zou zeggen.
,,Ik heb den inhoud van het bureau on
derzocht, miss Harman en ofschoon ik er
niets in gevonden heb, wat ik niet ver
wacht had, zou ik u toch graag een vraag
stellen, als u mij tenminste niet al te vrij
postig vindt?"
„U kunt uw vraag stellen, mr. Ruthven.
wat ik er van denk, gaat u niet aan," zei
ze openhartig.
„Heeft miss Dempster ooit eenige be
zorgdheid geuit over uw toekomst, of u ge
zegd, wat u na haar dood moest doen?"
Alice schudde haar hoofd.
„Ze heeft er niet één keer, zelfs niet
in de verste verte, op gezinspeeld, mr.
Ruthven."
„Heeft ze neemt u me niet kwalijk,
dat ik nieuwsgierig lijk, maar wat ik vra
gen wii, is heel belangrijk en onder de ge
geven omstandigheden misschien zelfs
pijnlijk heeft ze u ooit verteld, dat ik
haar zaken geheel in handen had? Gedu
rende ons geheele leven zijn we vrienden
geweest en ze had het volste vertrouwen
in me. Zelfs heeft ze mij in den laatsten
tijd geen enkele vraag over haar geld
beleggingen gesteld."
„Ze heeft over dergelijke dingen nooit
met mij gesproken, mr. Ruthven," ant
woordde miss Harman kalm. „Ook heeft ze
nooit uw naam genoemd in verband met
haar zaken."
De advocaat keek verbaasd, ongeloovlg
zelfs.
„Miss Dempster heeft nooit op de ge
bruikelijke wijze haar testament gemaakt,
ofschoon ze me wel van dit stuk papier
verteld heeft. Ongeveer een jaar geleden
heeft ze, op mijn aanraden, een paar codi
cillen eraan toegevoegd, die voornamelijk
over de liefdadigheidsinstellingen van de
stad handelden. Sindsdien is er niets meer
aan veranderd. Het spijt me om uwentwil,
miss Harman, dat ze met u niet over uw
toekomst gepraat heeft. Waarschijnlijk
heeft ze gedacht, dat ze daarvoor nog tijd
genoeg had. Het is mijn plicht u te ver
tellen, dat ik haar een paar weken geleden
voorgesteld heb haar testament te veran
deren en er een codicil ten behoeve van
u aan toe te voegen, daar u een inwoner
van haar huis geworden was. Ik heb mijn
voorstel sindsdien verscheidene malen her
haald, maar altijd tevergeefs."
„Is het noodig, dat wij hierover praten,
mr. Ruthven? Ik herhaal, dat ik niets van
de zaken van mijn tante afweet. Ze heeft
er met mij nooit over gesproken, of laten
merken, dat zij zich in eenige mate erover
bezorgd maakte."
„Maar het is uw toekomst, mijn lieve
jongedame, waar ik mij ongerust over
maak. In miss Dempster's testament, zoo
als het nu is, staat absoluut nic-ts voor u
en, tenzij ze u eenige persoonlijke gaven
geschonken heeft, ziet het er voor u treu
rig uit."
„Daar maak ik mezelf heelemaal niet be
zorgd over, mijnheer," antwoordde zij. „Ik
kan terug gaan, vanwaar ik gekomen ben.
Ik heb vt.'.. .Tienden in Colchester en
zeker een die me onderdak wil verschaffen,
totdat Ik voor mezelf kan zorgen."
„Ik bewonder uw werkelijk buitengewo
nen moed en vastberadenheid." zei hij in
drukwekkend „Maar het idee staat me
tegen. Als eenig executeur van miss Demp
ster, kunt u er op rekenen, dat Ik mijn
uiterste best voor uw belangen zal doen.
Op zijn minst verdient uw toewijding aan
uw tante gedurende de laatste weken er
kentenis en zal die ook zeker ik her
haal, zal die ook zeker ontvangen."
Alice glimlachte flauwtjes en een beetje
vermoeid.
„Het is heel vriendelijk van u. zich over
mij bezorgd te maken, maar het is heele
maal niet noodig. Ik had geen bijbedoelin
gen, toen ik hierheen kwam. Ik ben geen
gelukzoekster. Daar ik, als het ware, pas
kort in kermis gekomen ben met mijn
tante, verwacht ik niets van haar en zij,
die niets verwachten, kunnen niet teleur
gesteld worden."
Ze draaide zich om en wilde heengaan,
maar Ruthven, aangenaam verrast, voelde
zijn gulheid groeien.
„Maar miss Harman, er zijn zekere mo-
reele verplichtingen, die men maar niet zoo
terzijde kan schuiven," zei hij indrukwek
kend. „Ik herhaal, dat ik mijn uiterste best
zal doen, uw belangen in het oog te hou
den. Ik ben er zeker van, dat geen van de
door het testament begunstigden daar iets
op tegen zal hebben. Het huis. bij voor
beeld. Als u het huis kreeg en het ver
kocht, zoudt u nog een aardig sommetje
bezitten. Het is een van de mooiste huizen
van het plein en minstens drie duizend
pond waard. Wanneer het behoorlijk ge
ëxploiteerd wordt, brengt het misschien
nog wel meer op."
(Wordt vervolgd).
OP HET KL'RHAUS-TEH, AS TE SCHEVENINGEN -
wérd Zaterdag eeu concours d' élégance gehouden. Een
combinatie die er zijn mag.
DE OPSTAND IN SPANJE. Op onze foto: een gewonde officier der re
bellen is gearresteerd en wordt naar de
gevangenis gebracht.
GEWAPENDE VROUWEN
helpen Madrid verdedigen tegen de rebellen.
IN BOEDAPEST STORTTE EEN HUIS IN bij welke ramp DE VLIEGENDE AHSTERÜAMSCHE VERKEERSAGENT NAUTA wil een club
40 dooden te betreuren waren. Een overzicht oprichten van vliegende verkeersagenten. Klaar voor den start,
van de verwoesting. met het eerste ,,lid".
LINDBERGH BEZICHTIGT HET OLYMPISCHE STADION
IN" BERLIJN. De bekende vlieger bij den rondgang
over het „Reichssportfeld".
EEN ZOMERSCHE DAG OP SCHEVENINGEN. - Einde
lijk werkte het weer mede, om duizenden van zee en zon
te laten genieten. Parade op den boulevard.
