Spaansche vluchtelingen in Gibraltar-De Vierdaagsche Afstandsmarschen
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaar^r^g
LEIDSCH DAGBLAD
Tweade Blad
FEUILLETON.
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
22)
..Ik was er niet op tijd. Neen, ze is zacht
gestorven heel onverwachts eigenlijk;
ïe stierf zoo maar ineens, als een kaars,
die uitgeblazen wordt."
..Was miss Harman er bij?"
..Ze kwam net op tijd boven; ze had be
ueden bezoek en had de oude vrouw aan
ue zorgen van dat dienstmeisje overgela
ten. ik vond dat erg zorgeloos en heb
naar dat ook duidelijk gezegd."
..Ik dacht, dat je Dalgleish bij haar had
'aten waken."
..Dat had ik ook, maar alleen 's nachts,
n^erdag moest ze natuurlijk, zoogenaamd,
veneden aan haar werk zijn. Gisteren
avond hebben we die kast opengekregen
fn er allerlei dingen in een medicijn-
aistje in gevonden. Ik heb er voor alle
zekerheid iets van mezelf bij ingedaan, als
n" later soms eens noodig zou blijken,"
hij. terwijl hij zijn eene ooglid half
uicntkneep. Zijn vader, die hem volkomen
?„?IeeP. knikte en schonk zichzelf een
"all glas cognac in.
,,Ik zeg je, dat zij een vreemdsoortig
•rezen is!" zei de dokter, op wien de drank
°ou invloed deed gelden. „Maar gister-
ehn1 zii" Dalgleish en ik haar toch te
eiaa afgeweest. Die oude vrouw haat
haar! Die vrouwelijke vijandelijkheden
zijn m een geval als dit van groot nut. Je
kunt ze altijd tegen elkaar uitspelen. Dal
gleish heeft gisterenavond bewezen een
groot amateur-detective te zijn en heeft
die kast op de meest volmaakte wijze
opengekregen. Ze genoot er van ook en is
er vast van overtuigd, dat er aan de oude
vrouw geknoeid is."
„Je hebt toch, hoop ik, niets vergeten,
waardoor ze jou te pakken kunnen krij
gen?"
„Heusch niet. Gardiner is een goede zet
geweest. U verdient hulde voor zoo'n ni
val. Ik ben hierheen gekomen om te zien
wat er verder gedaan moet worden. Zou
het niet verstandig zijn, als u naar het
huis ging om alles te regelen? Het lijkt
me het beste om daar onmiddellijk de
leiding te nemen."
„Ja, maar we moeten niet te agressief
zijn. Je bent te haastig, Pat. Ik zal van nu
af aan de rol van den welwillenden en
verzoenenden man spelen. Jij hebt je deel
gedaan. Laat miss Harman maar aan mij
over."
„Wanneer wordt het testament van de
oude vouw bekend gemaakt?"
„Op den dag van de begrafenis, denk ik.
Vandaag is het Dinsdag. Laten we zeggen,
Vrijdag om half drie. Ik zal het er wel
met miss Harman over hebben."
„Tusschen twee haakjes, hoeveel zei je
ook weer, dat we zouden krijgen, nadat
alles betaald was?"
„Twintig duizend pond, ieder, minstens.
Ongeveer vijf maahden geleden heb ik er
met haar over gesproken, of ze niet dui
zend pond aan het ziekenhuis zou verma
ken. Meikle krijgt vijfhonderd pond, de
oude Dalgleish en Chisholm, de koetsier,
ieder duizend. Dus hebben ze geen van
allen reden tot ontevredenheid. Ik denk,
dat we miss Harman maar het huis njoe-
ten laten, hoewel we het mochten verkoo-
pen en het geld van de opbrengst bij de
toevertrouwde gelden voegen."
„Hoeveel is het huis waard?"
„Ongeveer drie duizend pond en het
meubilair, laten we zeggen, nog eens vijf
honderd. Dan zijn er nog de persoonlijke
eigendommen van de oude vrouw, haar
kleeren en juweelen; we moesten die ook
maar aan miss Harman laten."
„Het lijkt me, dat ze er dan nog goed
aan toe is, oude heer. Maar we moeten
haar wel te verstaan geven, dat ze dit
alles aan onze, of, als je dat liever hebt,
aan jouw milddadigheid te danken heeft.
Zoolang ze zich aan den naam Ruthven
verplicht voelt, ben ik tevreden. Dat is
ze aan mij verschuldigd voor de vele on
aangename kwartiertjes, die ze mij be
zorgd heeft. Ik verzeker je, dat zij je met
die trotsche oogen van haar kan klei
neeren."
„Je kunt haar gerust aan mij overlaten.
Per slot van zaken zijn we goed af. Pat en
kunnen we ons zelf geluk wenschen. Is
er nog iemand bij haar, behalve de be
dienden?"
„Niemand. Ik heb aangeboden iemand
bij haar te sturen, maar ze heeft mijn
aanbod afgewezen met een blik. die me
deed maken, dat ik weg kwam."
De advocaat stond op, sloot het kleine
hoekkastje af, waarin hij zijn speciale
voorraad privé verfrisschingen bewaarde
en nam zijn hoed en jas van den kapstok.
„Je hebt het rijtuig zeker weggestuurd?"
Ruthven knikte.
„We zullen wel weer een ander vinden.
Ga je dan mee? Ik moet vroeg of laat
toch een onderhoud met haar hebben en
hoe vroeger, hoe beter."
Het stel verliet tezamen het huis en
riep het eerste, leege rijtuig aan dat het
tegen kwam.
Patrick stapte op den hoek van het
George Plein uit en liep verder naar zijn
eigen huis. nadat hij schertsend opge
merkt had, dat het de tijd van zijn
spreekuur was en dat er misschien een
patiënt op hem zat te wachten.
Het werd al d'onker, toen hij met zijn
sleutel in het slot van zijn eigen deur
morrelde en zichzelf een stevige cognac
grog beloofde, als hij binnen was. Hij zag,
dat het licht in de eetkamer brandde en
zonder zijn hoed af te zetten, liep hij
naar binnen. Een vrouW zat aan de tafel,
een klein vrouwtje, dat haastig opstond,
toen hij de kamer binnen kwam. Ze had
een lief, knap gezichtje, dat misschien
niet van een sterk karakter getuigde,
maar toch iets innemends had. Ze glim
lachte eenigszins verontschuldigend, want
ze zag heel goed. hoe er een geërgerde
uitdrukking op zijn gezicht kwam. toen
hij haar herkende.
„Ik ben bang, dat je niet erg blij bent
me te zien, Pat, maar ik moest wel ko
men. Ik moet ie iets vertellen, dat niet
kan wachten
„O. ik ben best blij je te zien. Jessie,
maar het is niet verstandig me hier op te
komen zoeken. Wat wil je?"
„Ik wil weten, wanneer je van plan bent
met me te trouwen, Pat" zei ze koeltjes.
„Ik wacht nu al vijf jaar en thuis worden
ze ongeduldigd en mijn vader en mijn
broer Bob zeggen, dat wanneer het nu
niet spoedig gebeurt, ze hun maatregelen
zullen nemen. Gisteravond heb ik ze er
over hooren praten en het leek me ver
standig om even naar je toe te komen en
heit je te vertellen".
„Ik heb geen geld, Jessie", zei hij som
ber.
„Je moet toch wel iets hebben", ant
woordde zij. „Je zou niets meer noodig
hebben om met mij te trouwen. Je moet nu
toch ook miss Macdonald, je huishoud
ster, betalen. Ik sta niet voor een beetje
werken."
„Maar je begrijpt het niet," zei hij wan
hopig. „Een vrouw van een dokter kan
toch onmogelijk meidenwerk verrichten,
open doen als er gebeld wordt en wat al
niet meer."
„Ik kan toch binnenshuis werken, zon
der dat iemand er iets van behoeft te
wetén," hield zij vol. „En we konden een
goedkoop meisje nemen om open te doen.
Ik heb alles wel al honderd keer heele-
maal uitgedacht en het is hoog tijd, dat
het nu toch eens gaat gebeuren, Pat. Dus
stel den datum maar vast."
Ze sprak met een rustige overtuiging
van haar macht, die hem onuitsprekelijk
ergerde. Hij durfde niets te zeggen, want
hij had zware verplichtingen aan haar en
haar vader, die er een schriftelijk bewijs
van had, dat hij hem, toen hij nog op de
universiteit was, een paar honderd pond
gegeven had, op voorwaarde, dat hij met
het meisje zou trouwen, zoodra hij geves
tigd was.
(Wordt vervolgd).
li ET INTERNATIONALE HEESTER-SCHAAKTOERNOOI TE ZANDVOORT.
kijkje tijdens de belangrijke ontmoeting tusschen dr. Max Euwe
en Fine (rechts).
Een DE „LOCARN O-CONFERENTIE" -
De Belgische ministers van'Zeeland en
Staak bij het verlaten van Downing-
street 10 te Londen.
DE VIERDAAGSCHE AFSTANDSMARSCHEN.
Benige deelnemers passeeren de nieuwe Waalbrug
te Nijmegen.
DE HEKKEN VAN GIBRALTAR WORDEN GESLOTEN.
Engelsche soldaten sluiten de Spaansche vluchtelingen buiten
de veilige stad.
DUIZENDEN VLUCHTELINGEN UIT SPANJE
SMSP
zoeken ren
toevlucht in Gibraltar. De poorten van de stad
zijn nu gesloten.
KONING LEOPOLD VAN BELGIE reikte aan den
commandant van den luchtafweerdienst in de kazerne
te Laeken, bij Brussel, een nieuw vaandel uit.
MEJ. KALSE uit Maastricht werd
door koning Leopold gedecoreerd, we
gens het redden van 8 personen, bij
het omslaan van een veerboot bij Visé
