Hertog van Kent in ons land - Aanval vliegrecord Engeland-Australië
77"« Jca~*j IZSSCH DAGBLAD T"cei Blad
HET HELSCH COMPLOT
FEUILLETON.
Vrij naar het Engelsch
1 door ANNIE S. SWAN.
5)
Alice, die een aangeboren hoffelijkheid
bezat, sprong op, deed de schuifdeur open
en bood miss Dempster haar arm, om
haar bij het loopen behulpzaam te zijn.
De oude vrouw schudde haar hoofd, hoe
wel haar strakke gelaatstrekken zloh iet
wat ontspanden bij die ongewone attentie.
„Ik kan wel loopen," zei ze. „Ik ben het
gewoon."
Allee glimlachte even, maar in de
andere kamer trok ze de groote stoel
dichter bij het vuur. dat ze zelfs op durf
de te porren, zoodat het heider opvlamde.
„Wilt u geen kussen hebben, tante
Katherine?" vroeg ze, terwijl ze tegelij
kertijd tevergeefs rondkeek, of ze ergens
een kon vinden.
„Dergelijk soort dingen zul je hier niet
zien. meisje, behalve de beddekussens en
daar ben ik nog niet aan toe. Waar heb
je dien onzin geleerd?"
„Mijn vader is langen tijd sukkelend
geweest, tante Katherine, en ik ben ge
wend geweest hem te verzorgen."
Bij het booren van dien naam ver
hardden de gelaatstrekken van de oude
vrouw zich weer, ze ging bruusk zitten en
wees haar nicht den stoel aan den ande
ren kant van de haard aan.
„Bevalt je kamer je?" vroeg ze.
„Nee, tante Katherine. Ik hoop, dat u
me een andere wilt geven," antwoorde het
meisje. „Ik zit niet graag met de bedien
den op één verdieping. Er moet toch nog
wel een kamer op een lager verdieping
over zijn. Het kan me niet schelen, hoe
klein ze is."
„De kamers op mijn verdieping zijn erg
groot en worden zelden geopend," zei de
oude vrouw onvriendelijk. „Het verbaast
me, dat je durft te klagen. Ik heb je toch
duidelijk geschreven, dat ik van je ver
wacht, dat je voor de kost werkt. Her
inner je je dat niet meer?"
„Ja," antwoordde het meisje zacht.
„Daarom heb ik een van de meisjes
weggedaan. Er zijn bepaalde plichten, die
je dagelijks moet vervullen. Dalgleish en
ik hebben dat samen besproken en zij zal
je vertellen, wat je doen moet."
Het gezicht van het meisje werd don
kerrood en ze kneep haar lippen vast
opeen.
„Ik wil geen bevelen aannemen van
mrs. Dalgleish. tante Katherine," zei ze
op zachten, helderen toon. Tegen alle
verwachting in werd de oude vrouw niet
direct boos over die woorden.
„Dalgleish is hier meer dan twintig jaar
geweest, Alice en ze is een goede, be
trouwbare ziel. Het zou niet dom zijn met
haar vriendschap te sluiten."
Er was een oogenblik van stilte. Hoe
wel schijnbaar onverschillig, nam de oude
vrouw ingespannen de wisselende uit
drukkingen op het gezicht van het meisje
waar en den opstandigen blik in haar
oogen. En op de een of andere vreemde
wijze deed het haar plezier te zien, dat
het meisje temperament bezat; het deed
haar denken aan de lang voorbije dagen
van haar jeugd.
„Ik kan wel zien, dat je daar niet veel
zin in hebt. Wil je me alsjeblieft vertel
len, wat je verwachtte, toen je hierheen
kwam, of wat voor onzin je vader je ver
teld heeft?"
„Mijn vader heeft me geen onzin ver
teld, tante Katherine. Hij verwachtte
niet, dat ik hier gelukkig zou worden,
maar hij wist niet ,wat hij anders met
me doen moest. En om hem te troosten,
omdat hij zoo diepbedroefd werd, als hij
er aan dacht, wat er van mij moest wor
den, als hij er niet meer was, heb ik hem
beloofd hierheen te gaan, naar het oude
tehuis van mijn moeder. Ik zie nu in, dat
het verkeerd was."
„Het oude tehuis van je moeder! Kapi
tein Harman heeft je zeker niet verteld,
hoe hij de oorzaak geweest is, dat dat
tehuis verwoest werd en de menschen, die
erin woonden, van kommer en verdriet
gestorven zijn."
„Mijn moeder is heel gelukkig met hem
geweest!" riep het meisje opstandig uit.
„Hij was een van de beste mannen, die
ooit geleefd hebben."
„Dan moet hij wel veranderd zijn, of hij
was een geslepen vos, die wist hoe hij de
harten van onnoozele vrouwen in moest
palmen. Je eigen moeder heeft precies
hetzelfde gezegd den eenigen keer, dat ik
haar gezien heb, nadat ze met hem weg-
geloopen was. Luister, meisje. Ik heb hem
nooit vergeten en evenmin heb ik hem
vergeven, wat hij gedaan heeft. Hij heeft
me mijn zuster ontstolen, waar ik ziels-"
veel van hield. Het heeft me oud gemaakt
voor mijn tijd. En toch verbaas jij je
erover, dat ik je niet met open armen
ontvang en je op het voetstuk plaats, wat
je schijnt te verwachten. Toen ik je toe
stemming gaf om bij me te komen wonen,
heb ik bij mezelf gezegd, ik zal haar
straffen voor de zonden van haar vader.
Ik zal haar een dienares maken in het
huis, waar haar moeder eens als een
koninginnetje geregeerd heeft."
„Maar dan heeft u buiten mij gerekend,
tante Katherine!" zei het meisje en stond
op. „Ik ga nog dezen avond weg. Ik heb
nog een paar shillingen en het adres van
iemand, die me wel wil helpen. Ik heb het
vandaag gekregen van iemand, dien ik
nog nooit eerder ontmoet had en die
vriendelijker was dan u."
De oude vrouw lachte zachtjes voor
zich heen en vouwde haar handen boven
de ritselende zijde van haar schort.
„Ga zitten. Je hebt een trotsch karak
ter, maar mijn hart begint warmer voor
je te kloppen. Als je oogen slechts bruin
waren, zou ik kunnen denken, dat de ja
ren stilgestaan hadden. Ga weer zitten,
meisje, en wees lief tegen een oude vrouw
en vertel haar, wat je verlangt."
Iets vertelde het meisje, dat ergens diep
in die verschrompelde gestalte een hart
verborgen was en-bij de oude vrouw neer
knielend, keek ze naar haar op.
„Ik verlang bijna niets, tante Kathe
rine, want ik ben altijd arm geweest. Maar
liefde heeft me altijd geholpen die ar
moede licht te dragen en ik zou graag
lief voor u zijn en trachten u té helpen,
want het lijkt me niet, dat u veel vriende
lijkheid in dit leven ontmoet hebt. Maar
u mag nooit iets kwaads zeggen van mijn
lieven vader, want ik aanbid zijn ge
dachtenis en voor mijn moeder stierf,
heeft ze hem gezegend voor al het geluk,
dat hij haar gegeven had. Als we de her
innering aan dit alles kunnen begraven,
dan kunnen we elkaar misschien behulp
zaam zijn en dan behoef ik niet mijn
eigen brood te gaan verdienen, wat ik wel
moet doen, als ik hier tot een bediende
gedegradeerd word. U ziet in mij de doch
ter van mijn moeder. Ikzelf kan nooit
vergeten, dat ik de dochter ben van een
dapperen officier, die in de eerste rangen
voor het heil van zijn vaderland gevoch
ten heeft."
De oude vrouw glimlachte in een soort
milden spot en streek met haar eene
hand over het aardige jonge hoofdje, in
een, voor haar doen, ongewoon uiterlijk
vertoon van vriendelijkheid.
„Meisje, je bent een echte Iersche. Sta
op en laten we weer naar ons uitgangs
punt teruggaan. Morgen mag je het heele
huis doorzoeken en je een eigen kamer
uitkiezen."
Op dat oogenblik kwam Dalgleish, zon
der te kloppen, binnen met een blaadje,
waarop twee koppen koffie stonden. In
haar ergernis en verbazing over het
ongewone tooneeltje liet ze het bijna uit
haar handen vallen. Maar ze beheerschte
zich en zette het alleen maar ietwat ruw
op de tafel neer en liep met haar neus in
de lucht en een kwaadaardige uitdrukking
op haar gezicht de kamer uit.
Door dit gesprek was het ijs gebroken en
den volgenden dag nam Alice Harman, als
vanzelfsprekend, haar rechtmatige plaats
in het huis van haar tante in.
Ze bemerkte, dat het er vreemd toe
ging. Ieder lid van de huishouding, hoewel
oogenschijnlijk onderdanig aan het hoofd
ervan, scheen rustig zijn eigen gang te
gaan. IWordt vervolgd).
EEN NIEUWE AANVAL OP HET RECORD ENGELAND—AUSTRALIË DOOR DE LUCHT. EX-KONING TAN SIAM FILMT. - De gewezen mo-
Lcyrdi Sempill zal de vlucht ondernemen. Het vliegtuig tijdens naTch' woonde met zijn ecHtgenoote de bootraces te
een proefvlucht. Henley bij en filmde een en ander.
OP WAALHAVEN ARRIVEERDE GISTERMIDDAG MET HET TOESTEL
G.-A.D.D.D. DE IIERTOG VAN KENT. Rechts van den Hertog, de adju
dant van H.M. de Koningin luit.-kolonel jhr. de Jonge van Ellemeet, de Engel-
sche gezant sir Charles Hubert Mon tgomery, en de heer Tolk, havenmeester.
KONINGIN-MOEDER VAN ROEMENIE BEZOEKT ENGELAND. Links op
de foto, welke bij aankomst te Dover genomen werd, de echtgenoote van aarts
hertog Anton van Habsburg met haar baby. Rechts de Roemeensche Koningin-
Moeder (met bouyuet). Op den voorgrond de jonge prins Stephan
en prinses Marie Jeanne.
DE ONLUSTEN IN PALESTINA.
Brifcsche troepen onderzoeken te Jeruzalem Arabieren
op wapens.
«*PI
-ft N 1 f
DE HERTOG VAN KENT BRACHT ONMIDDELLIJK NA. AANKOMST
OP WAALHAVEN EEN BEZOEK AAN MUSEUM BOYMANS. De
Hertog verlaat het museum. Naast hem de directeur, de heer Hannema.
