Openstelling brug over de Zaan - De nieuwe A. V.R.O. studio
HET HELSCH COMPLOT
77sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
H. K. H. PRINSES JULIANA OPENDE DE NAAR HAAR GE
NOEMDE BRUG over de Zaan tusschen Zaandam en Zaandijk.
Tijdens een wandeling over de nieuwe oeververbinding.
HET EERSTE CONCERT VAN A.V.R.O.'s ORKEST ONDER LEI
DING VAN NICO TREEP in de nieuwe studio, welke gisteren
officieel werd geopend. Op den achtergrond de pijpen van het
groote orgel.
DE ENGELSCHMAN PERRY DE HEER F. BOOGERS die kok is
die wjnnaar werd in de voorronde van de keuken, waaruit de Nederlandsche
van de tenniskampioenschappen deelnemers aan de Olympische Spelen,
te Wimbledon. hun voedsel zullen betrekken.
V
TEAMS VAN ENGELAND, SCHOTLAND EN WALES ZULLEN TEGEN EL
KAAR UITKOMEN IN DE EERSTE DAMES KEGEL MATCH. Mrs. E. H.
Craxford, captain van het Engelsche team, werpt den bal.
BLIKSEMINSLAG IN SCHMELING'S HUIS, tijdens
een hevige onweersbui. Max Schmeling en zijn vrouw Anny
Ondra voor de woning, waarvan de bovenverdieping
werd vernield.
Vrij naar het Engelsoh
door ANNIE S. SWAN.
4)
„Zoo erg is het heusch niet, en ze vindt
je écht aardig, Pat. Dacht je dat het voor
mij was, dat ze altijd maar weer over de
brug kwam, toen jij tijd en geld zat te
verspillen op de universiteit?"
„Dat had ik tot nu toe wel gedacht."
„Dan heb je het mis gehad en ze heeft
altijd beloofd je eerste patiënt te zijn. Je
moet er haar van overtuigen, dat ze ziek
is en je zorgen voortdurend noodig heeft.
En als dat je niet lukt, dan moet je haar
ziek maken."
Nog nooit had zijn vader zijn ongun
stige plannen zoo onomwonden geuit en
het was onmogelijk zijn bedoeling niet te
raden.
„Ik heb bijna niets meer en als dit
laatste me nog ontgaat, ben ik totaal ge-
ruineerd," ging de oude man verder. „Op
mijn leeftijd is dat geen prettig vooruit
zicht. Ik hoop, dat ik op Je kan vertrou
wen, Pat."
„Waarschijnlijk wel. Dus ten eerste
moet ik zorgen, dat ik er in kom en op de
een of andere manier er in blijf, niet
waar?"
„Ten eerste," herhaalde de advocaat
grimmig.
„Ten tweede moet ik haar er van over
tuigen, dat ze ziek is en mij voortdurend
noodig heeft. Als dat me niet lukt, moet
ik haar, desnoods zelf, een middeltje toe
dienen, waardoor ze ziek wordt."
„Ten tweede," herhaalde de oude man
weer.
„Ten derde moet ik miss Alice Harman
scherp in het oog houden en trachten te
verhinderen, dat ze de oude Kate voor
zich inneemt."
„Ten derde."
„En ten vierde behoef ik me niet te be
kommeren om de manier, waarop ik dit
alles klaarspeel, als het maar gebeurt."
„Precies! Je hebt het goed gesnapt, Pat,
en als al het andere mislukt, moet je het
meisje het hof maken; zelfs dat zou voor
ons voordeelig kunnen zijn. En ze is knap
genoeg om bij lederen man in den smaak
te vallen. Ik begrijp niet dat de een of
andere arme soldaat er nog niet met haar
vandoor is gegaan; alleen ziet zij er wel
uit of ze steviger in haar schoenen staat
dan haar moeder."
Pat keek niet bepaald enthousiast.
„Het lijkt me een moeilijk programma."
„Maar je moet het afwerken, Pat, als je
je ouden vader niet in de gevangenis wilt
zien," antwoordde de advocaat rustig. „En
als jij, achter de schermen, bemerkt dat
ze een nieuw testament wil maken, of een
anderen advocaat wil raadplegen dan mi],
dan moet je tot het uiterste overgaan."
„En dat is?" vroeg de jonge dokter.
„Het moet haar onmogelijk gemaakt
worden om dat te doen. Ik zeg je. Pat, we
kunnen ons niet. veroorloven voor iets
terug te deinzen, zelfs niet voor de doode-
lijke dosis, als er eenige kans bestaat dat
we gedwarsboomd worden en ik wil je wel
vertellen, dat ik me op het oogenblik verre
van gerust gevoel."
Pat's gezonde kleur verbleekte eenigs-
zins en hij liep naar de deur en deed die
zenuwachtig open. alsof hij bang was, dat
er iemand achter te luisteren stond.
,Dat kon wel eens het gewone einde
hebben, oude heer," zei hij onzeker.
„Niet, wanneer jij het zaakje goed op
knapt. Niemand zou jouw uitspraak-in
twijfel trekken en gelukkig bestaat er
hier in Schotland niet die vervloekt ge
vaarlijke gerechtelijke lijkschouwing.
Maar ik hoop niet, dat het noodig zal zijn
om tot het uiterste over te gaan."
„Maar zeg eens, oude heer, heeft ze je
ooit eenige satisfactie gegeven?. Heb je
ooit iets gezien, dat ze ten gunste van jou
geschreven heeft? Je zei daarnet iets over
goed je zaakjes kunnen klaarspelen,
maar heb jij er haar ooit toe kunnen
brengen een akte op te stellen, waarin ze
het grootste gedeelte van haar bezittingen
aan jou vermaakt?"
Rutven schudde het hoofd.
„Daar heb je me te pakken, dat moet ik
toegeven, Pat, maar je weet wat ze is
een echte vrek. Ik heb de laatste tien jaar
teveë&eefs geprobeerd haar daartoe te
brengen, maar ze heeft het me wel be
loofd. En op een Zondag, nog niet zoo
lang geleden, toen we oude herinneringen
aan het ophalen waren, werd ze iets meer
vertrouwelijk dan gewoonlijk en verzeker
de me, dat ze in een geheim laadje van
haar bureau een document had, waardoor
jij en ik ons niet langer bezorgd behoef
den te maken voor de toekomst. Ik heb
getracht meer te weten te komen en ze
heeft toegegeven, dat ze het grootste ge
deelte aan ons vermaakt had. Dat is tot
op zekere hoogte bevredigend, maar ik
zou dat stuk papier ongelooflijk graag in
handen hebben. We hebben alleen maar
haar belofte en nu kan alles gebeuren."
„We hadden dat met een beetje hulp
van Dalgleish klaar kunnen spelen," zei
Pat peinzend, „voordat dat meisje kwam,
maar ik ben wel bang, dat het nu niet
zoo gemakkelijk zal gaan. Tien tegen een,
dat ze een nieuw testament maakt, waarin
ze ons onterft en alles aan dat nest ver
maakt. Het zou net iets voor ons zijn om
zoo te wanboffen.".
„Dat moet verhinderd worden," zei de
oude Ruthven, terwijl zijn stem zich van
opwinding eenigszins verhief. „En ik reken
op jou. Als ik in ongenade val, kan jij
daar ook niet aan ontkomen en we zou
den als twee armzalige stumpers moeten
verdwijnen. Ik zeg je, we moeten dat geld
hebben. Het komt ons toe. Meer dan twin
tig jaar ben ik de slaaf van die oude kat
geweest, heb aan al haar grillen en nuk
ken toegegeven en het zou verschrikkelijk
zijn, als ik ten langen leste nog bedrogen
uit zou komen en toe moest zien, hoe alles
aan die trotsche jonge vrouw vermaakt
werd."
„Dat zou het zeker. Ik ben het volko
men met je eens, oude heer," zei Pat met
een harde, droge stem. „Ik zal mijn best
doen, wat de gevolgen ook mogen zijn."
Hierop gaf het fijne paar elkaar de
hand en dronk een whisky and soda, die
Pat dringend noodig had om zijn zenuwen
te kalmeeren.
HOOFDSTUK III.
Nadere kennismaking
Om zeven uur dien avond werd een
schaarsohe maaltijd voor twee personen
opgediend in miss Dempster's groote eet
kamer, die zoo kil was als een grafkelder,
toen Alice er, in antwoord op de gong,
binnen trad.
Ze was sinds haar aankomst niet meer
beneden geweest. Op haar kamer had ze
een kop thee gedronken, die haar stil
letjes door een van de dienstmeisjes ge
bracht was, die minder vijandig was dan
de rest en, getroffen door Alice's vriende
lijke gezicht, zich haar eenzaamheid aan
getrokken had.
Meikle stond, zooals het behoorde, ach
ter de stoel van zijn meesteres', de damp
steeg op uit de massief zilveren soep
terrine op het buffet.
Alice ging aan de rechterhand van haar
tante zitten en de sombere maaltijd be
gon. Gelukkig duurde hij niet lang en be
stond slechts uit een bord soep, twee
kleine koteletten op een zilver comfoor en
een eenvoudige pudding. Alles was echter
goed toebereid en smaakte Alice best. Het
zou haar niets geschaad hebben, als ze
alles alleen opgegeten had, want dan nog
zou ze slechts een gewone, gezonde hon
ger gestild hebben.
Er werd bijna niet gesproken. Een paar
vragen over de reis en over Colchester als
verblijfplaats, dienden om den tijd te kor
ten, dat Meikle in de kamer was. Hij ver
liet haar onmiddellijk, nadat hij een
geweldige flesch met een heel klein beetje
wijn erin voor zijn meesteres neergezet
had. Zij raakte den wijn echter niet aan
en _bood ook, niets ervan haar jonge
gast aan.
„Als je klaar bent," zei ze, „zullen we
maar naar de andere kamer gaan. Het is
hier erg koud."
.C\y°r4t vervolgd).
