Bezoek Prinses Juliana aan Friesland - De Negus te Genève
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DB NEGUS IN DE VOLKENBONDSVERGADERING.
Hailé Selassié op het spreekgestoelte tijdens het uitspreken van zijn rede. Rechts boven
de president van Zeeland.
DB FEESTELIJKE HERDENKING VAN HET 50-JARIGE BESTAAN -VAN HET REMONTE-DEPOT TH
NIEUW-MILLINGEIN
Door de soldaten werd een optocht georganiseerd". Links, met dame onder parapluie, gen.-majoor H. A'. G. Fabius
Vrij naar het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
8)
Tot dusverre had Patrick Ruthven
slechts twee patiënten miss Dempster,
de oude cliënte van zijn vader en een
oude gedienstige, die verwachtte voor
niets behandeld te worden. Zoo regelmatig
als hij maar durfde, legde hij zijn bezoe
ken af bij miss Dempster, die niets ern
stigs op hem tegen had, maar zich met
zijn beroepspogingen scheen te vermaken.
Toch ontving ze hem slechts, wanneer zij
daartoe in de stemming was en zijn
drankjes gooide ze door den gootsteen,
terwijl ze in het geheim baat zocht bij de
kruiden, die ze bij een veel verachten
kwalzalver in de Causewayside kocht.
Desondanks was ze heel vriendelijk voor
hem geweest, had het grootste gedeelte
van zijn collegegelden betaald en hem,
toen het eenmaal zoover was, in zijn eigen
huis geïnstalleerd.
Uit de gelaatsuitdrukking van zijn va
der dien middag, maakte hij op, dat er
iets onaangenaams gebeurd was.
„U komt zeker van het George Plein,
anders was u niet bij me gekomen. Is er
iets gebeurd?"
„Zij is gekomen," antwoordde zijn vader
somber. „Lily Dempster's dochter, bedoel
ik. Doe de deur dicht, dan kunnen we
praten."
Zijn zoon gehoorzaamde en toen ze in
de eetkamer zaten, keerde hij zich vol be
langstelling naar zijn vader.
„Dus zij is gearriveerd! En, wat vindt u
van haar?"
„Ze ziet er uit als een dame. Knap, wel
gemanierd en ze draagt haar hoofd op
een manier, die een goede afkomst ver
raadt. En ze heeft een paar bijzonder hel
dere oogen. Het zal niet gemakkelijk zijn,
daar zand in te strooien, Patrick. Ik vertel
je maar meteen het ergste."
„Dat is verstandig. Maar u hebt me
nieuwsgierig gemaakt om haar te zien.
Zou ik met goed fatsoen bij de oude dame
vandaag een bezoek kunnen maken?"
De oude advocaat spreidde zijn vingers
uit, waarmee hij zijn minachting te ken
nen gaf.
„Een reden? Die heb je toch heelemaal
niet noodig. Je stelt me teleur, Pat. Als ik
jou was, zou ik allang gezorgd hebben
daar onontbeerlijk te zijn, dat verzeker
ik je."
Het gezicht van den dokter nam onmid
dellijk een ietwat beleedigde uitdruk
king aan.
„Dat is allemaal goed en wel, vader,
maar u bent bevoorrecht, dat weet u zelf
ook wel. Ik heb mijn best gedaan, maar
het is logisch, dat je verlangen om haar
van dienst te zijn een beetje bekoelt, als
je keer op keer aanbelt en je dan door
dien wezel van een Meikle verteld wordt,
dat de oude dame niet thuis is, terwijl je
op hetzelfde oogenblik haar met je eigen
oogen door het raam op haar gewone
plaatsje ziet zitten."
„Het gaat er niet om haar van dienst te
zijn, idioot, maar onszelf. Ik zeg je, Pat,
we moeten onze waakzaamheid verdubbe
len, anders zou het wel eens kunnen ge
beuren, dat we het spelletje verloren,
want ze is knap dat meisje en weet
de oude vrouw misschien wel voor zich te
winnen."
„Dat lijkt me niet waarschijnlijk," ant
woordde de zoon, vol vertrouwen. „De
oude Kate vindt het toch immers hoogst
onaangenaam, dat ze bij haar komt wo
nen en is toch zelfs van plan om haar
meidenwerk te laten verrichten?"
„Dat zal ze nooit doen," antwoordde
Ruthven. „Als ik het niet heel erg mis
heb, zal ze wel een gevoelige snaar bij de
oude vrouw aan weten te roeren."
„Heeft ze die? En zoo ja, waar?" vroeg
Pat, met dat tikje kluchtigheid, waar hij
soms zoo trotsch op kon zijn. Hij ver
beeldde zich, dat dat deel uitmaakte van
de goede manieren van een dokter. „De
primeer je patiënten nooit," was een ge
liefkoosde opmerking van hem, maar hij
was dikwijls geneigd te ver te gaan en te
vergeten, dat overdreven opgewektheid
zeer vaak hinderlijk kan zijn voor zwaar
beproefde menschen.
Zijn vader ging echter niet op zijn
Schertsende woorden in.
„Wees nu eens een keer verstandig, als
ie dat tenminste kunt, Pat. Je sohijnt
heelemaal niet in te zien, hoe ernstig dit
is," zei hij waarschuwend. „Ik kan je wel
vertellen, dat ik me verre van genist
gevoel."
„Maar we houden toch vol, niet?" vroeg
hij, eenigszins verschrikt.
„Natuurlijk. Alleen wou ik, dat de oude
Kate er tusschen uit geknejoen was, voor
dat dat meisje op het toopeel verscheep.
Dan was alles in orde geweest. Na alle
moeite, die we ons getroost hebben, zou
het gemeen zijn als we door dat nest ver
drongen werden."
„Het lijkt me, dat u de boel te somber
inziet."
„Ja? Wacht maar, tot je haar gezien
hebt. Ze is het sprekende evenbeeld van
Lily Dempster, toen die er met een straat
armen, Ierschen subalternen officier van
door ging. Alleen heeft ze zijn houding en
zijn oogen, die het grootste gedeelte van
de vrouwen wild maakten. En haar be
schaafde manieren zullen de oude vrouw
bevallen. Zelfs zal ze het heerlijk vinden
om getart te worden, wat zeker zal ge
beuren. Je deed beter te wachten, totdat
je evenveel van vrouwen afweet als ik doe,
voordat je een oordeel uitspreekt."
Pat bleek een oogenblik geïntimideerd
hij hield tenminste zijn mond.
„En wat me het meeste hindert," ging
de advocaat verder, „is, dat jij het bent,
die de situatie in handen hebt. Haar za
ken zijn practisch geheel geregeld, zoodat
er voor mij geen reden meer is om haar,
behalve zoo nu en dan vriendschappelijk,
een bezoek te brengen. En toch moet er
iemand altijd ter plaatse zijn. En die
iemand moet jij zijn, Pat, Begrijp je?"
„Maar als ze me nu niet wil ontvangen,
wat dan?"
„Je moet je niet door Meikle laten aan
kondigen. Hij is als alle anderen hij
heeft zijn eigen zelfzuchtige bedoelingen.
Je loopt direct naar binnen, alsof ze je
had laten halen. En als je eenmaal bin
nen bent, dan zou je al een heel erge suf
ferd moeten zijn, als je een oude vrouw
niet ip eep goed hupieur wist te krijgen."
Patrick keek verlicht, maar zei geen
woord.
„Ik zeg je, als wij niet uitkijken, doen
anderen het. Wien denk je, dat ik van
middag op de stoep tegenkwam, toen ik
naar binnen wilde gaan?"
„Geen idee."
„Dr. Guthrie!"
Pat floot lang en doordringend.
„Dat meent u niet! Maar was hy binnen
geweest? Ik dacht, dat de oude dame dat
soort rigoureus op een afstand hield?"
„Ze heeft hem wel ontvangen en ik ge
loof zelfs, dat ze hem geld gegeven heeft.
Ze weigerde er iets over los te laten, maar
het leek me wel, dat ze nogal met hem
was ingenomen. Als dergelijk soort eenmaal
over den vloer komt, kunnen wij, practisch
gesproken, wel inpakken. Ik heb wel meer
gezien, dat oude vrouwen op het aller
laatst nog godsdienstig werden en hun
geld verkwistten. Daar moet een eind aan
gemaakt worden."
„Door mij," merkte Pat met een scheef
gezicht op.
Zijn vader knikte.
„Je moet er te pas en te onpas zijn, be
grepen? Zorg, dat de oude vrouw niet
meer buiten je kan."
„Ik zou het erg prettig vinden, als u me
eenig idee gaf, hoe ik dat aan moest
leggen," zei Pat klagelijk. „Op het oogen
blik kunnen we net niet goed met elkaar
opschieten. Ik heb altijd het gevoel, dat
ze geen vertrouwen in me heeft en dat
ze 'mijn drankjes door den gootsteen
gooit."
(Wordt vervolgd).
LANDDAG VAN DEN BIJZONDEREN VRIJ WILLIG EN LAND
STORM TE GOUDA. Overzichtsfoto genomen tijdens het défilé van
de landstormers voor het stadhuis.
PRINSES JULIANA BEZOEKT FRIESLAND. Van Grouw uit
maakte H.K.H, een rondvaart over de Friesche meren. De Prinses
aan boord van een der schepen.
AANKOMST ZUIDAFR1KAANSCHEN MINISTER OP SCHIPHOL.
De heer Piron met links den heer Plesman en rechts den gezant van
Zuid-Afrika dr, H. D. van Broekhuizen tijdens een
rondwandeling over het terrein.
AUTO TEGEN BOOM GEBOTSTEen auto
van 't expeditiebedrijf „Noordster" te Gro
ningen botste op den straatweg MeppelStap
horst tegen een boom en werd geheel vernield.
