De Utrechtsche Maskerade - Grace Moore te Scheüeningen
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De Chineesche Postzegel
RLUSCH-DEMONSTRATIE TER GELEGENHEID VAN DE JAARVERGADERING VAN DE BRANiDWEERVEREIENIGING IN AMSTERDAM MR. ANTHONY EDEN en kardinaal Seredi ontvingen
Het vuur woedde onder een met benzine gevulde tank. Foto, genomen tijdens bet eere-doctoraat van de universiteit
deze demonstratie. t» Oxford.
Uit het Engelsch
door HERMAN ANTONSEN.
34)
„Dat ls een pracihtopmerking," gaf El-
lery toe. „Die gedachte is natuurlijk ook
bij mij opgekomen, evengoed als bij den
moordenaar. Maar als de moordenaar die
boord had omgedraaid, dan zou het
gemis aan een das des te sterker de aan
dacht getrokken hebben naar dat ééne
ding betreffende het slachtoffer, dat de
misdadiger juist wilde verbergen."
„Maar waarom heeft die moordenaar
dan voor den drommel niet ergens een das
vandaan gehaald en die bij het slacht
offer gelegd?" vroeg Macgowan.
„Ja, waarom niet?" herhaalde Ellery
met glinsterende oogen. „Daar zal ik
nu geen volledig antwoord op geven, maar
later zult u begrijpen, waarom de moor
denaar geen das te pakken kón krijgen.
Hij kon natuurlijk zijn eigen das niet ge
bruiken, 'omdat hij nog met andere men-
sohen in aanraking zou komen. En was
het een vrouw, dan kon ze natuurlijk geen
das geven, omdat ze er geen droeg. Maar
het voornaamste was, dat hij de wacht
kamer niet verlaten kon, zooals ik u later
verklaren zal. In elk geval, neem nu voor-
loopig maar van me aan, dat het ln dit
geval voor hem het beste was, den boord
te laten, zooals die was dus achterste
voren en toen om ons te misleiden alles
in de kamer achterstevoren te zetten en
de kleeren ook zoo aan te trekken, om
daardoor de aandacht van dien omge
keerden boord af te leiden en de politie
op een dwaalspoor te voeren. Hij handel
de dus volgens een volkomen logisch en
zeer juist doordacht plan. En bijna had
het succes voor hem gehad!"
„Maar goed en wel," begon Donald. „Al
weet je nu, dat het slachtoffer een gees
telijke was
„Weliswaar," onderbrak Ellery hem,
„was het nog niet afdoende, dat ik wist,
dat hij een missionaris was, maar het
verengde toch de grenzen voor mijn ver
der onderzoek. Maar daar kwam dan nog
de geschiedenis met dien koffer bij."
„Toen de moordenaar de zakken van
zijn slachtoffer leeghaalde, vond hij dat
bagageregu, waarop de stempel van het
Chancellor Hotel stond. En omdat zijn
voornaamste doel was, de identiteit van
het slachtoffer te verbergen, was het mij
duidelijk, dat hij moest zorgen, die ba
gage uit het Chancellor Hotel weg te
halen, om te voorkomen, dat die ln han
den der politie viel. Toch was hij bang. Het
hotel werd streng bewaakt. Hij treuzelde,
totdat het te laat was. Toen vatte hij het
plan op, om in het bezit der bagage te
geraken door dat valsch onderteekende
briefje, dat vijf dollar biljet en dien bood
schappenjongen. Toevallig konden we dat
spoor onmiddellijk volgen. Hij hield de
wacht en zag terstond, dat hij het spel
verloren had Aan. het Centraal station
haalde hij den koffer dus niet op en daar.
door viel die in onze handen. Bij het
openen van den koffer vonden we df
kleeren met de merken uit Sjanghai er op
En omdat al die kleeren zoo goed als nieuw
waren, moesten ze kort geleden in China
gekocht zijn. En nu is er slechts één
klasse van christenmannen in dat land
van Boeddhisme en dat zijn de missiona
rissen
Er werd hard op de deur, waartegen
inspecteur Queen geleund stond, geklopt.
De oude heer keerde zich om en deed
open. Sergeant Velie kwam binnen.
Ellery snelde naar de deur. Velie reikte
hem iets over en Ellery onderzocht het,
voordat hij het in zijn zak stak en zich
weer naar het gezelschap omkeerde.
„Het spijt me, dat ik even moest onder
breken", zei Ellery verontschuldigend,
„maar sergeant Velie heeft iets heel bij
zonders ontdekt.Waar was ik ook weer
gebleven? O, jaIk wist dus al vaag,
wie de bezoeker van Donald Kirke moest
geweest zijn. En bij eenig nadenken meen
de ik den sleutel gevonden te hebben, die
me het motief voor den moord kon open
baren. Het was duidelijk, dat die geeste
lijke zelf aan alle hier aanwezigen onbe
kend moest zijn. Toch was hij Kirke ko
men bezoeken en had met name naar hem
gevraagd. Er komen slechts drie soorten
menschen hier bij Donald Kirke op kan
toor. Postzegelverzamelaars, juweliers en
schrijvers of anderen, die met de uitgeverij
te maken hebben. Toch had die geestelijke
geweigerd tegen mijnheer Osborne iets te
vertellen van het doel van zijn komst...
hij had zelfs zijn naam niet willen noe
men. Dat leek niet veel op een zaak, die
met de uitgeverij te maken had, en dus
moest het wel een bezoek zijn, dat betrek
king had op twee liefhebberijen van Kirke.
namelijk postzegels of juweelen. De goed-
koope soort kleeding, het beroep van het
slachtoffer en de verre reis door hem ge
maakt, brachten mij tot de overtuiging, dat
hij niet gekomen was, om iets te koopen.
Hij kwam dus verkoopen. En dat was des
te waarschijnlijker, omdat ik wist, dat
Kirke hartstochtelijk verzamelaar van
Chineesche postzegels was, zoodat het
waarschijnlijker leek, dat die geestelijke in
het bezit was van een zeldzamen Chinee
sche postzegel dan van edelsteenen. En,
toen ik voor mezelf tot die conclusie ge
komen was, gaf ik sergeant Velie op
dracht, naar een Chineeschen zegel te zoe
ken op het terrein van de misdaad."
Ellery hield even op en stak een sigaret
aan.
„En daarin heb ik goed gezien," ver
volgde hij. „De sergeant heeft succes ge
had. Hij heeft den postzegel gevonden!"
Iemand hijgde naar adem. Maar toen
Ellery opkeek, zag hij op niemands gezicht
iets anders dan angstige geslotenheid.
Glimlachend nam hij een lange, gele
enveloppe uit zijn binnenzak. Daaruit
haalde hij een kleinere van buitenlandsch
fabrikaat met een, waarschijnlijk Chi-
neesch adres erop en een gestempelden
postzegel in den rechterbovenhoek.
,Mag ik de heeren Kirke en Macgowan,
onze twee gezaghebbende postzegelkenners,
verzoeken, mij mee te deelen, wat ze hier
van te zeggen hebben?"
Onwillig en toch nieuwsgierig kwamen
ze uit den groep naar voren. Kirke nam
de enveloppe langzaam aan en Macgowan
keek over zijn schouder heen. En opeens
gaven beiden een schreeuw en begonnen
met gedempte stem gejaagd onder elkan
der te praten.
„Wel, heeren, we zijn razend benieuwd
iets te hooren", zei Ellery. „Wat is het?"
De zegel op de enveloppe was een klein
rechthoekig stukje taai papier in helder
oranje bedrukt. In de omlijsting bevond
zich de gestyleerde teekening van een
kronkelenden draak. De druk van den
zegel was grof en de enveloppe was ge
kreukeld en geel van ouderdom. Op de
binnenzijde der enveloppe stond in het
Chineesch een bericht geschreven, op de
ouderwetsche manier, waarbij papier en
enveloppe één stuk zijn en na het schrij
ven dichtgevouwen werden.
„Dit is wel het merkwaardigste ding, dat
ik nog van mijn leven gezien heb," bromde
Donald. „Voor een China-specialist is het
een vondst van reusachtig groote waarde.
Het is de eerste officieele postzegel van
China en nog ouder dan de allereerste uit
gave, die in de catalogi vermeld staat. Het
was een proefuitgave van zeer kleinen
omvang en die is slechts enkele dagen bij
de posterijen in gebruik geweest. Zoo een
heeft men nog nooit gevonden. Drommels,
wat een prachtexemplaar is dat!"
„Zelfs in speciale Chineesche catalogi
komt hij niet voor," zei Macgowan met
heesche stem, de enveloppe begeerig be
kijkend. „Er komt alleen een vermelding
van voor in een oude verhandeling over
postzegels en hij wordt alleen naar zijn
kleur vermeld, zooals verzamelaars ook
met eerbied spreken over de eerste natio
nale uitgave van den Engelschen zwarten
één-penny-postzegel. Groote goedheid wat
een prachtstuk!"
„Bent u van meening," vroeg Ellery lang
zaam, „dat dit een stuk van groote
waarde is?"
jtWordt vervolgd)..
GIT HANDEN VAN DR. H. TH. 's-JACOB ontvangt do hoofdpersopn in den Maskerade-
optocht te Utrecht Prins Willem van Oranje,
een zilveren beker.
GEÏMPROVISEERD NATUURBAD IN DE HOOFDSTAD. Wanneer de temperatuur in Amsterdam's straten
hoog wordt is do groote trok naar het Noordzeekanaal bij do Hembrug. Zoo groot is de belangstelling, dat men zich
waant op een zomerschen dag aan het Scheveningsche strand-
MASKERADE IN UTRECHT. Ter gelegenheid van de lustrumfeesten trok een maskerade-optocht
door de stad, voorstellende den intocht van Prins Willem van Oranje. Prinses Juliana sloeg van
het balcon van Paushuizen af, het voorbijtrekken van den stoet) gade.
GRACE MOORE IN SCHEVENIN-
GEN waar zij hedenavond in de
Kurzaal concerteert.
