De Weensche brandweer viert feest - De verongelukt
De Chineesche Postzegel
LE1DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
77ste Jaargang
STAATSHOOFDEN VAN DE KLEINE ENTENTE IN BOEKAREST BIJEEN
De Staatslieden woonden een groote troepenparade bij. V.l.n.r. president
Eduard Benesch, kroonprins Michael vain Roemenië, Koning Carol, Prins
regent Paul van Zuid-Slavië en Prins Nikolaas van Roemenië.
TRITON" IN TRAINING. De Utrechtsche studenten-
roeivereeniging oefent zich nauwgezet, teneinde goed
voor den dag te komen in de wedstrijden, welke tijdens
de lustrumfeesten zullen worden gehouden.
HET 230-JARIG BESTAAN VAN DE WEENSCHE BRANDWEER
ZAL FEESTELIJK WORDEN HERDACHT. Niet minder dan
25 landen zullen aan de feestelijkheden deelnemen. Een groep brand
weerlieden in uniform anno 1850.
DE F. 22, DE LAPPLAND" welke bij een noodlanding kort na den start
in de nabijheid van Malmö, is verongelukt. Twee passagiers werden gedood,
de overigen ernstig gewond.
DE KEIZERLIJKE FAMILIE VAN ABESSYNIE IN LONDEN.
De kroonprins met zijn broeder, den hertog van Harrar en zijn zuster
prinses Tshai, op eem tuinpartij, waarop ook de negus was genoodigd.
DE HEEREN GORDON (LINKS) EN BARON VON ROSEN
die bij het ongeluk van de .Lappland" ongedeerd bleven,
bij aankomst op Schiphol.
EEN OPLEIDINGSSCHOOL V OOR TORRERO'S. In Spanje kent men
dergelijke inrichtingen. De z.g. stierenwagen, waarmede de adspirant-
stierenvechter zijn opleiding krijgt.
vallen en weer in de ruimte verdwe
nen was.
Drie dagen, nadat miss Temple erkend
had, vroeger eigenares van den Foochow-
zegel te zijn geweest, gromde inspecteur
Queen tegen zijn zoon Ellery: „Maar ver
draaid, die kerel moet toch op een of
andere manier in New York gekomen
zijn?"
„Als hij eens in New York gekomen is!"
zei Ellery. „Ik wil zeggen, als hij al niet
reeds in New York woonde!"
„In dit geval zijn er heel wat onzeker
hedenals en nog eens alsMaar
als je mij vraagt, dan geloof ik nooit, dat
hij een New Yorker was!
„Daar kunt u wel gelijk in hebben," gaf
Ellery toe. „Ik was juist van plan iets der
gelijks in mijn rapport te zetten. Heusch,
ik denk, dat u het bij het rechte eind
hebt."
De inspecteur tikte- een paar maal na
denkend op zijn snuifdoosom dan
heel plotseling overeind te springen en
bijna voorover te vallen in zijn haast, om
op een der electrische schelknopjes naast
z(jn lessenaar te drukken.
,Maar natuurlijk!" riep hij met van
zenuwachtigheid verstikte stem. „Wat ben
ik me toch een eend! Wat 'n ezel!Is
Thomas daar, Billy?" vroeg hij hijgend
aan den dienstdoenden agent, die binnen
kwam.
De man verdween en even later trad
sergeant Velie binnen. De inspecteur ging
achter zijn lessenaar zitten en wreef zich
vergenoegd in de handen.
„Zoo, Thomas! Kerel, schiet je al op
met die juweelen en postzegelzaak?"
„Niet al te best," bromde de sergeant.
„Niemand kent hemtotaal niemand!"
„Luister eens, Thomas," zei de inspec
teur. „Heb je het laatste volledige rapport
over de hotels al binnen?"
„Jazeker, inspecteur, maar hij stond op
geen enkelen gastenlijst van welk hotel
ook!"
„Hmm! Nou, luister dan eens goed,
beste jongen. Laten we eens aannemen,
dat die kleine man geen New Yorker
wasen alles wijst er op, dat hij uit
een der voorsteden al evenmin afkomstig
was, omdat we daar alles nagesnuffeld
hebbenhoe staat het geval er d&n
voor?" De inspecteur boog zich naar
voren. „Dan, beste jongen moet hij een
bezoeker van New York zijn geweest en
moet hij bagage bij zich gehad hebben!"
Ellery sperde zijn oogen wijd open.
„En die moet hij wel ergens afgegeven
hebben!" riep de sergeant uit.
„Precies, Thomas, dat is goed begrepen!
En nu wou ik, dat je dit deed: zet ieder-
een, die er maar even voor gevonden kan
worden, aan het werk, om alle bagage
depots in de heele stad na te zoeken, van
de Batterij of tot Vanderveer Park toe!
Overalin hotelsstationsrij
wielbergplaatsen, garagesin een
woord, overal, waar maar bagage kan wor
den afgegeven. Vergeet vooral de vlieg
velden niet en de douanekantoren. Laat
een lijst opmaken van alles en alles, wat
er in dien namiddag voor bagage is af
gegeven, die nog niet is afgehaald. En
houd mij van uur tot uur op de hoogte."
De sergeant grijnsde, verliet het ver
trek en liep bij de deur juist den dienst
doenden agent tegen het lijf, die een
enveloppe kwam brengen, welke hij op
den lessenaar van den inspecteur légde.
De inspecteur greep» hem haastig.
„Aha, antwoord van Scotland Yard op
mijn kabeltelegram!"
„Wel," zei hij, wat bedaarder. „Jij
schijnt toch gelijk te hebben, Ellery.
Heusch gelijk! Hoe heb je dat zoo mooi
geraden?"
Ellery nam het kabeltelegram grinni
kend aan.
„Ik raad er nooit naar," zei hij, „dat
weet u ook wel. Ik leidde het af uit de
manier van alles achterstevoren doen. Het
kwam me voor, dat die vrouw niet geheel
veertien karaats was, daarom stelde ik
voor bij Scotland Yard te vragen, of daar
soms rapporten over haar bestonden.
Maar haar naamHij haalde de
schouders op. „Toen ik dien Sewell op dat
stukje papier schreef, deed ik dat, omdat
ik de averechtsche methode ook op den
naam Llewes had toegepast.dat ging
bijna vanzelf, omdat mijn heele denken
nu zoo langzamerhand op achterstevoren
werken schijnt ingesteld. En toen werd
het wel erg-moeilijk voor me, om niet te
veronderstellen, dat Sewell, het omge
keerde van Llewes, niet tevens een
schuilnaam van die dame zou zijn."
Ellery keek het telegram haastig door
en las:
„Ifene Sewell, Britsche oplichtster. Ons
en politie op vasteland wel bekend, maar
niet door ons gezocht op dit oogenblik.
Stop. Bijzondere voorliefde voor juweelen.
Stop. Werkt alleen. Stop. Heeft naam
Llewes vroeger gebruikt. Stop. Vriende
lijke groeten. Stop. Tïench. inspecteur
Scotland Yard."
„Bijzondere voorliefde voor juweelen,"
mompelde Ellery. het telegram neerleg
gend. „En bij de Kirkes hebben ze zoo'n
aardig spaarpotje van dat soort snuiste
rijenIs het u al gelukt, iets meer
over haar te weten te komen, vader?"
„Iets wel. Ze is een paar maanden ge
leden uit Engeland gekomen en heeft zich
eerste klas in het Chancellor-Hotel geïn
stalleerd."
.Alleen?"
„Eén kamermeisje of zoodenkelijk
Londenschkomt me vreemd voor. Hoe
dan ook, Irene wist in kennis te komen
met Donald Kirke en ze werden dikke
vrienden. Ze deed zich voor als een we
reldreizigster, die op heel wat vreemde
plaatsen geweest was en
„Dat zal wel geen verzinsel zijn, naar
dat telegram van Trench te oordeelen."
„Neen, dat zal wel niet," gaf de inspec
teur grimmig toe. „In elk geval schijnt ze
er erg op gesteld geweest te zijn, dat haar
avonturen in druk verschenenreis
herinneringenomgang met bekende
persoonlijkhedenom een voorbeeld te
noemen, heeft ze een heelen tijd in
Genève doorgebrachten zoo meer; ze
dacht .er over dat alles in een boek te
beschrijven. En nu moet je toegeven, dat
ze knap en charmant is.in ieder geval,
hij liet zich bepraten."
„Om dat boekof om haarzelf?"
vroeg Ellery lachend.
„Dat is lood om oud ijzer! Maar gezien
de manier, waarop hij naar die miss
Temple kijkt, zou ik zeggen, dat het niet
om de dame zelf gaat."
„Maar Jo kwamen dat is voor die
veronderstelling jammer.eerst na miss
Llewes hier," mompelde Ellery. „En toen
was het kwaad denkelijk al gesticht
als er van kwaad sprake kan zijn dan al
tijd. Maar gaat u verderik ben dood-
benieuwd!"
.(Wordt vervolgd).
Uit het Engelsch
door HERMAN ANTONSEN.
De dame was bijna klaar met haar taak.
Het bruine pakpapier lag op den grond.
Met koortsachtige haast zette zij den in
houd van het pak groote, zware boeken
op de plank, waar de gestolen He-
breeuwsche boeken van dr. Kirke hadden
gestaan. Toen ze, na het bruine pakpapier
in elkaar gefrommeld en meegenomen te
hebben, weg was, ging Ellery bedaard het
vertrek binnen.
De boeken, zoo even op de plank gezet,
waren, zooals hij vermoed had, Hebreeuw-
sche commentaren op den Bijbel. Het wa
ren ongetwijfeld de gestolen boeken.
Ellery verliet stilletjes het vertrek. En in
de lift stond hij stil in diep gepeins ver
zonken. Want die dame was Marcella
Kirke geweest.
HOOFDSTUK X.
Wellicht zijn de moderne speurmetho-
den der politie op geen enkel punt zoo
zeer ontwikkeld en geven zij zulke ver
wonderlijke resultaten, als op het gebied
der opsporing van onbekende personen.
En toch slaagde de politie er in het geval
van den vermoorden kleinen man in het
Chancellor Hotel niet in, eenig succes te
boeken. Het leek, alsof de moordenaar
trgens uit den sterrenhemel was komen
