Vervoer nieuwe brug voor Waddinxveen - Maarschalk Badoglio in Rome
77sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De Chineesche Postzegel
BLOEMEN- EN ZANGHULDE VAN HAAGSCHE SCHOOLKINDEREN bij het gedenkteeken van H M. de Koningin- DE KEIZER VAN ABESSYNIE EERT ENGELAND'S GEVALLENEN IN DEN WERELD-
Moeder, dat Donderdag j.l. door H.M. de Koningin in het Rosarium in de residentie werd onthuld. OORLOG. Haile Selassie legt een krans bij
De kinderen leggen bloemen aan den voet van het monument. den Cenotaaph te Londen.
I Uit het Engelsch
door HERMAN ANTONSEN.
18)
Ellery knikte. „Ja, eens voor de oker-
kleur en eens voor het zwart. Dat is nogal
duidelijk."
„Nou, dan kun je toch wel vermoeden,
Vat er in dit speciale geval gebeurd is. Er
is iets verkeerd gegaan, nadat de gele op
druk droog was. In plaats van de vellen
°P de gewone manier in de pers te leggèn,
heeft een slordige drukker het vel achter
stevoren erin gelegd. En daardoor kwam
de zwarte afdruk natuurlijk op de achter-
rijde terecht in plaats van op den voor
kant."
.,Ja, jaen dus ben je hier gekomen,
me op de hoogte te brengen van je
aankoop van dien zegel?" vroeg Ellery,
•<n, als ik vragen mag, hoe ben je aan
die rariteit gekomen?"
,.Dat is een vrij eigenaardige geschiede-
ais," zei Macgawan, de wenkbrauwen
fronsend, „Varjan, een Armeniër en een
der beste postzegelkenners in de heele
tad, belde me vanmorgen op en verzocht
»e even 'oij hem op kantoor te komen,
euidat hij me iets had te laten zien,
Jaarin ik ongetwijfeld belang zou stellen,
'k ging dus naar hem toe en toen liet hij
dien Foochow-zegel zien. Jarenlang
foet die ergens vergeten of verborgen ge
ssen hebben ennu duikt hjj ineens
op. Varjan vroeg, of ik hem soms koopen
wilde."
„Ga door," zei Ellery, tot nu toe zie ik
niets vreemd in dat zaakje. Waai' zit jij
dan eigenlijk over te piekeren?"
„Over de herkomst van dien zegel!
Macgowan stond op en ging voor het vuur
staan. „Er is iets heel vreemds mee aan de
hand. Ik was er natuurlijk benieuwd
naar, waar Varjan dien zegel had opge
pikt. Maar hij wou het niet zeggen! Zei,
dat hij het niet zeggen kón. En dan was
er nog iets vreemds aan het zaakje."
„Je schijnt een onprettigen morgen ge
had te hebben," zei Ellery lachend, „ver
tel opwat was het?"
„Je moet Varjan kennen, om hem vol
komen te kunnen beoordeelen. Hij is zoo
eerlijk als goudmaar hij is nu een
maal een Armeniër en hij vindt het
heelemaal niet erg, om buitensporige
prijzen te vragen. Ik kan me den tijd niet
heugen, dat ik niet minstens de helft op
zijn vraagprijs heb afgedongen en met
succes. Maar dit keer vroeg hij een prijs
en wilde er met geen mogelijkheid ook
maar een cent op laten vallen. Ik moest
betalen, wat hij vroeg!"
„Zoodat is iets anders!" meende
Ellery, „als het waar is, wat je daar zegt,
dan twijfel ik er geen oogenblik aan, of
die man is opgetreden als lasthebber van
iemand, die te voren den vraagprijs vast
gesteld had, waarvan hij niet mocht af
wijken. Hij zal vast commissieloon gekre
gen hebben. Zeg, zou je me het plezier
niet willen doen, me eens aan dien Varjan
voor te stellen? Het kan geen kwaad het
wat nader uit te pluizen."
Varjan bleek een magere, lange man te
zijn met scherpe trekken en mooie oogen
onder zware wenkbrauwen. Hij kwam ach
ter uit zijn donkeren winkel te voorschijn
en zei: „Ahzoo, meneer Macgowan! Is er
soms iets niet in orde?" Dan keek hij
vragend naar Ellery.
„Neen, hoor!" antwoordde Macgowan
stijfjes, „ik kwam alleen een van mijn
kennissen aan u voorstellen. Dit is mijn
heer Queen, Ellery Queen."
Varjan wendde zijn merkwaardige
oogen naar Ellery toe. „Mijnheer Ellery
Queen. Zoo, dus u bent ook een postzegel
liefhebber? En verzamelaar ook?"
„Ja, maar niet van postzegels," ant
woordde Ellery, „meer van vreemde
feiten."
„Vreemde feiten?" herhaalde Varjan,
„ik geloof, dat ik u niet goed begrijp."
„Kijk," zei Ellery joviaal, „vanmorgen bij
voorbeeld ben ik een uiterst vreemd feit op
het spoor. Zegt u eens, mijnheer Varjan,
voor wien trad u als lasthebber op, toen u
vanmorgen dien postzegel aan mijnheer
Macgowan verkocht?"
Varjan verdroeg zijn onderzoekenden
blik enkele seconden lang; dan zuchtte hij
en sloeg de oogen neer.
„Zoo!" zei hij verwijtend, „dat had ik
heusch toch niet van u verwacht, mijn
heer Macgowan! Ik meende, dat we het
erover eens waren, dat het een vertrouwe
lijke transactie zou zijn."
„U zult het mijnheer Queen toch wel
moeten vertellen!" zei Macgowan schor.
„En waarom," vroeg de Armeniër op
zachten toon, „zou ik iets aan dezen heer
Queen moeten vertellen, mijnheer Macgo
wan?"
„Omdat ik bezig ben een moordzaak te
onderzoeken, mijnheer Varjan," zei Ellery
kalmweg, „en ik heb mijn reden om te
veronderstellen, dat die Foochowzegel ër
op eenigerlei wijze mee in verband staat."
De man haalde diep adem en het was
hem aan te zien, dat hij geweldig schrok.
,,'n Moord?" hijgde hij, „u wilt toch niet
zeggen.Wat voor 'n moord?"
„U bent niet al te best bij," zei Ellery,
„leest u dan geen krant? Het gaat over
den moord, die op een onbekende is ge
pleegd op de twee en twintigste verdie
ping van het Chancellor-hotel."
„Chancellor-hotel" herhaalde Varjan,
zich op zijn donkere lippen bijtend, .maar
heusch, daar weet ik niets van! Ik lees
nooit kranten."
Hij voelde in het donker achter de toon
bank naar een stoel en zette zich daarop
neer. „Ja," mompelde hij, „ik ben bij dien
verkoop als lasthebber opgetreden. Ik
moest beloven, dat ik niet zou vertellen,
wie mijn lastgever was."
Macgowan sloeg met zijn vuist op de
toonbank.
„Voor den drommel, Varjan, je moet
zeggen, wie het was!" schreeuwde hij.
„Kom, kom, het is heusch niet nooöTg
zooveel geweld te gebruiken, Macgowan,"
zei Ellery bedaard, „ik ben er zeker van,
dat mijnheer Varjan het heusch wel ver
tellen zal, is het zoo niet, mijnheer
Varjan?"
„Ik zal het u vertellen," zei de Arme
niër gedwee, „en ik zal u ook vertellen,
waarom ik juist u het eerste heb opgebeld,
mijnheer Macgowan. Die persoon
heeft me zelf gezegddat ik dien zegel
het eerst aan u moest aanbieden!" zei hij,
zijn droge lippen aflikkend.
Macgowan trok een heel lang gezicht.
„Wilt u dus beweren, dat u speciaal op
dracht gekregen hebt, om mij vanmorgen
dien Foochow-zegel aan te bieden? Dat u
dien alleen aan mij mocht verkoopen?"
„Ja...."
„Zeg nu maar, wie het was, meneer Var-
Jan," zei Ellery rustig.
„Ziet u," zei de Armeniër, met van
angst rollende oogen, „die persoon is een
der meest bekende verzamelaars van bij
zondere Chineesche postzegels. Het was.
het was
„Wie was het?" brulde Macgowon met
donderende stem.
Varjan stak de handen uit in een mede-
lüdenwekkend gebaar van gedweeheid.
„Het spijt me vreeselijk, dat ik het zeggen
moethet wasuw vriendmijn
heer Donald Kirke!"
HOOFDSTUK IX.
Macgowan scheen verpletterd. Geduren
de den rit van Varjan naar het Chancel-
lorhotel zat hij, zwijgend en neerslach
tig, in den kussens gedoken.
„Kirke!" mompelde hij eindelijk, „ik kan
het niet gelooven! Daar moet een vergis
sing hebben plaats gehad, Queen. Donald
zou zooiets nooit of nimmer tegenover
mij doen! Dat isdat is gewoonweg
ondenkbaar! Zoo is hij niet! Om mij er
met opzet in te betrekken. Ik ben zijn
beste vriend, Queen, misschien de eenige
echte vTiend, dien hij op de heele wereld
heeft. Ik zal met zijn zuster gaan trou
wen en hij houdt heel veel van haar!"
„Ja, vreemd is en blijft het," mompelde
Ellery afwezig, „maar zeg eens, Macgo
wan, hoe komt het eigenlijk, dat jij niet
wist, dat hij dien Foochow-zegel in zijn
collectie had? Ik dacht, dat jullie eikaars
verzameling heelemaal kenden."
.(Wordt vervolgd).
NIEUWE BRUG VOOR WADDINXVEEN. De brug heeft een gewicht van 150 ton. Zij werd gebouwd op de
constructiewerkplaatsen van de N.V. de Vries Robbé en Co. te Gormchem en vandaar naar haar bestemming
gesleept. Foto genomen bij aankomst te Waddinxveen.
HET CONCOURS-HIPPIQUE IN IIET WESTBROEKPARK TE SCHEVENINGEN
dat de inzet vormde van de „Resklentieweek". Het défilé der deelnemers aan de dressuur-
proef. Het concours vindt plaats onder de auspiciën van de vereent ging tot bevordering
der paardenfokkerij in Nederland.
DE ONDERKONING VAN ABESSYNIE, MAARSCHALK BADOGLIO TERUG IN DE
ITALIAANSCHE HOOFDSTAD waar hij op geestdriftige wijze door de bevolking werd toege
juicht. De aankomst in Rome.
