Kon
ingin en Prii
nses in An
nsterdar
n - h
Jet ongeli
■ik van dr. Veeneklaas
r Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De Chineesche Postzegel
HET AUTO-ONGELUK VAN 1)R. VEENEKLAAS. De auto, waarmede het
bekende lid van de Nederlandschc Roode Kruis Ambulance in Abessynië op Hemel
vaartsdag nabij Ermelo tegen een boom botste. Dr. Veeneklaas werd evenals zijn
verloofde, die de auto bestuurde, gewond.
H.M. DE KONINGIN EN H.K.II. PRINSES
JULIANA brengen haar jaarlijksche bezoek aan
Amsterdam. Op de Prins Hendrikkade werden aan
de hooge bezoeksters bloemen aangeboden.
EEN VLIEGTUIG, DAT EVEN DUUR IS ALS EEN AUTO. De machine
kost niet meer dan 265. Tipsy" naast het vliegtuig „Zwaardyisch".
Het kan een snelheid ontwikkelen van 110 K.M, per uur.
HR. MS. INSTRUCTIE-VAARTUIG „GELDERLAND" GEÏLLUMI
NEERD. Ter gelegenheid van het bezoek van de Koningin en Prinses
Juliana, is het sóhip, dat inde Amstcrdamsche haven ligt, op
sprookjesachtige wijze verlicht.
DE BEGRAFENIS VAN MGR. J. II. G. JANSEN.
De pauselijke internuntius, mgr. Paolo verlaat de kathe
drale kerk te Utrecht, waar een plechtige dienst
werd- gehouden.
DE FRANSCHE GEZANT MET ECHTGENOOTE in gesprek met den
onderkoning van Ethiopië, maarschalk Badoglio
in Addis Abeba,
üit het Engelsch
door HERMAN ANTONSEN.
7)
;öi dat is ook het geval met die twee kas-
die naast de deur naar het kantoor
raa"-.,-hoewel ik tot mijn groote ver
andering bemerk, dat de linkerkast tot
JWr de deur getrokken is en een eindje
kamer is ingeschoven, zoodat er een
twhf116 1106,1 wordt gevormd. En dat de
•™Merkast ook naar rechts is verscho-
tópet?"°' 6 <,en,c ,e over ,le''
.Omgedraaid, meneer!"
"rummer was vuurrood geworden en hij
0eB norsch: „Waar wilt u toch heen?"
„"Hebt u er eenig idee van. mijnheer
^oeg Ellery langzaam. „Of van die
"^keerde schilderijen?"
mÜTi"'tecteur haaide zijn hoogopge-
jf'* schouders op.
"en bang, dat ik voor zulk soort
Q„.pO„nlet al te geschikt ben, mijnheer
kJn kei hij met zoetsappige stem. „Ik
ifci. alleen maar denken aan het
heiri schandaalaan den berucht-
g ,e de...."
biëke KÖk eens, Brummer, nu dit ge
le do 13 een demonstratie te zijn, wil ik
"rii" H-eis van het rHythme wel verkla-
H faalde een sigaret uit zijn koker
die bedachtzaam aan. „Die boe
kenkasten zijn omgedraaid, zoodat ze
achterstevoren staan; het karpet op den
vloer is omgedraaid, zoodat het onderste
boven ligt; de tafel, waar een la in zit, is
omgedraaid, zoodat de voorkant naar den
muur staat; de staande klok daar is ach
terstevoren tegen den muur gezet; deze
gemakkelijke stoelen staan met hun rug
de kamer in met de zitting naar den
muur; die leeslamp staat zoo, dat het
licht tegen den muur valt, dus achterste
voren; de groote lamp en die twee staan
de lampen zijn ondersteboven gezet en
rusten dus op; hun kapeen vrij ge
vaarlijke positie. Alles is achterstevoren...
achterstevoren!"
Hij blies een groote rookwolk naar den
detective toe. „Nou Brummer, knoop de
eindjes nu eens aan elkaar, wat krijg je
dan?"
Brummer keek beduusd voor zich uit.
„Rhythme, Brummer, rhythme! Wel een
beetje cabaretachtig, maar toch rhythme!
Er zit zoo'n eentonig rhythme in dit alles,
dat ik er versteld over sta! Zie je niet,
dat niet alleen de kleeren van dien armen
man hem achterstevoren zijn aangetrok
ken, maar dat het meubilair en alles wat
maar even in de kamer verplaatst kon
worden, achterstevoren gezet is?"
De beide anderen keken hem verbluft
aan.
„Goeie help," mijnheer Queen, u hebt
den spijker op den kop getikt!" riep
Brummer eindelijk uit.
„Nou, meneer Brummer," zei Ellery
grimmig, „hier is een rhythme te vinden,
dat bekend zal blijven in de geschiedenis
van het opsporen der misdaad, wanneer
dit geval tot een oplossing komt.als
dat ooit gebeurt!"
IV.
Inspecteur Queen, de vader van Ellery
Queen, was een klein mannetje met grijze
haren en vinnige vogeloogjes en een stijf
grijs snorretje boven den mond, die wei
uit hoorn gesneden kon wezen. Zijn stem
was schril en sloeg soms over van op
winding.
Hij gaf werktuigelijk en geleid door
langjarige ervaring zijn Instructies en,
gedurende al den tijd, dat zijn beambten
overal zochten naar vingerafdrukken, de
politiefotograaf bezig was opnamen te
doen van het lijk, de deur, het meubilair
en het geheele vertrek, de politiegenees-
kundige dr. Prouty naast den doode
knielde en de andere beambten onder lei
ding van sergeant Velie bezig waren na
men en verdere gegevens en verklaringen
op te teekenen, vroeg die oude heer zich
af, hoe iemand in vredesnaam van een
gewonen politiebeambte verwachten kon,
dat hij aannemelijke verklaringen zou
vermogen te vinden voor de meer dan on
waarschijnlijke feiten in dit moordgeval.
„Wat denk jij ervan, jongen?" vroeg hij
aan Ellery, onder al het rumoer, waarmee
zijn mannen het vertrek vervulden.
„Ik denk er nog niets van." antwoordde
Ellery ongeduldig. Hij stond somber naar
de asch van zijn sigaret te kijken en leun
de tegen de vensterbank van het open
staande raam. „Neen. dat is ook niet juist!
Ik denk een heeleboei dingen, maar de
meeste zijn zoo ver gezocht, dat ik zelf
aarzel om me daar naar te richten bij het
onderzoek."
Sergeant Veile trad op hen toe.
„Dit is de uitslag," zei hij met zijn diepe
grafstem, die toch verbaasd klonk. „Die
meneer Nye, de directeur, heeft, naar
zijn zeggen, den doode nooit gezien. Geen
van de bedienden of dienstmeisjes ook. Hij
logeerde niet in het Chancellor hotel, dat
staat wel vast. Een van de liftjongens
herinnert zich, dat hij hem naar boven
gebracht heeft en die dikke oude dame
daar, mrs. Shane, heeft hem op deze ver
dieping den weg gewezen naar het kan
toor van meneer Kirke. Hij vroeg naar
Kirke.... naar Donald Kirke."
„Kirke ontvangt zooveel vreemdelin
gen", zei Ellery peinzend. „Hij gebruikt
deze twee vertrekken als een soort bij
kantoor. Hij is verzamelaar van kostbare
steenen en postzegels."
„Oh.zóó een?" haalde de inspecteur
zijn neus op. „Hij is immers uitgever?"
„De Mandarin Press is door zijn vader
gesticht.... door dien ouden bulderbast
met z'n eeuwige jicht.maar de oude
heer heeft zich al jaren lang uit de zaken
teruggetrokken en het blad staat nu
onder leiding van Kirke en Berne
Felix Berne, die door dr. Kirke, tegen dat
hij ermee ophield, als compagnon was
aangenomen."
,,'n Mooi zaakje! Boeken, postzegels en
steenen! En Thomas, waar sta je op
te wachten?"
„Wel," antwoordde de groote sergeant
snel, „mrs. Shane vertelde dien dikkerd
waar hij heen moest en toen ging ie. Miss
Diversey, de verpleegster van dr. Kirke,
was toen juist op kantoor bij meneer Os
borne. Ze hoorde dat mannetje naar Kirke
vragen en toen ging zij er vandoor. Hij
wilde niet tegen Osborne vertellen, wat
hij noodig had of waarvoor hij kwam en
daarom liet Osborne hem door die tus-
schendeur hier binnen en sloot de deur
achter hem. En dat was het einde van dat
mannetje!"
„U weet de rest, vader," zei Ellery som
ber „We vonden de deur op slot, toen we
van uit het kantoor hierbinnen wilden
gaan. Gegrendeld van dezen kant."
De inspecteur bekeek de eenige andere
deur, welke naar de gang leidde en
tuurde dan over den schouder van Ellery
heen.
„Langs het raam kon hij er ook niet
inkomen," mompelde hij. „Alleen een vlieg
zou van dat platje hier naar boven kun
nen klimmen. Geen enkel uitstekend punt
in den muur. Dus moet hij door de gang
deur binnen gekomen zijn. Heb je dien
grendel al goed bekeken, Thomas?"
„Zeker. Hij is goed gesmeerd en maakt
niet het minste leven, als hij heen en
weer geschoven wordt. Geen wonder, dat
Osborne niet gehoord heeft, dat hij ver
schoven werd. Hij is in elk geval een in
gespannen werker en hij vertelde dat hij
met die postzegels van Kirke bezig was,
zoodat hij nergens op gelet heeft en niets
gehoord."
„Je zou anders denken, dat hij het ver
schuiven van al die meubels hier wel zou
moeten gehoord hebben," zei de inspec
teur grimmig.
„Kom, vader, u kent het type van Os
borne net zoo goed als ik," zei Ellery. „Als
hij in den tijd van dien moord ergens mee
bezig was, dan kunt u er op rekenen, dat
hij zoo goed als doof, blind en stom was.
Hij is Kirke zoo trouw als een verliefde
vrouw en hij behartigt de belangen van
Kirke of het zijn eigen waren."
„In orde, in orde... dus het is deze
gangdeur!" zei de inspecteur. „Heb je nog
iets ontdekt met betrekking tot de brand
trap, Thomas?"
CWordt vervolgd).
