Installatie burgemeester van Voorschoten - Amy Mollison 's nieuwe record
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De Chineesche Postzegel
Uit het Engelsch
door HERMAN ANTONSEN.
»Ahmiss Diversey!" riep hij luid,
zijn pincet vallen en kwam uit zijn
**<*1 overeind. „Kom binnenkom
"tanenneem me niet kwalijk.... ik
er zoo in verdiept
Zijn ingevallen bleeke gezicht was rood
borden.
..Gaat u maar gerust door met uw
Ik kwam zoo maar even binnen
,aljen, maar nu u het zoo druk hebt
..Neen, neen, heusch niet, miss Diver-
P- Gaat u zitten. Ik heb u al in geen
wee dagen gezien."
.Alweer met die oude postzegels aan
r?..gang, zie ik," zei miss Diversey, een
TOJle gedwongen vriendelijk.
'w'Jadat 15 zo°-"
..Wat hebben jullie mannen toch aan
Postzegelverzamelen! Voelt u uzelf
g™ niet ergkinderachtig, meneer
Srfne? Als volwassen mensch. Ik heb
SS? .sameend, dat het alleen een lief-
0erlj voor jongens was."
jjNeen, heusch niet," protesteerde Os-
.Dat denken al degenen, die geen
Jwtand van philatelie hebben. Maar mil
's!1 menschen stellen er over de heele
«JPJ.belang in. Het is een universeele
"Woberjj. Weet u wel, dat er een pos
zegel bestaat, die op den catalogus voor
vijftig duizend dollar staat geprijsd?"
„Neen!" antwoordde miss Diversey, met
oogen, groot van verbazing.
„Toch is het zoo. 'n Stukje papier, dat
er zoo groezelig uitziet, dat u het niet
waard zoudt achten er naar te kijken. Ik
heb er een foto van gezien," zei Osborne
met stralende oogen. „Van Britsch-
Guiana. Het is de eenige van zijn soort op
de heele wereld. Hij bevindt zich in de
collectie van wijlen Arthur Hind uit Ro
chester. Koning George zou hem wat
graag hebben, om zijn verzameling van
koloniale postzegels compleet te maken."
.Bedoelt udat zelfs koning George
een postzegelverzamelaar is?"
„Jazeker! Vele groote mannen zijn het
ook. Roosevelt, de Agha Kan en
„Stel je voor!"
„Neem nu eens meneer KirkeDo
nald Kirke meen ik, die heeft een van de
mooiste collecties Chineesche postzegels
van heel de wereld. Hij is daarin een
specialiteit. En meneer Macgowan verza
melt plaatselijke zegelsdat zijn zegels,
die door staten of steden gebruikt werden
voor locaal verkeer, toen er nog geen
internationaal postsysteem bestond."
Miss Diversey zuchtte.
„Dat is heel interessant! Meneer Kirke
verzamelt ook nog wel andere dingen,
nietwaar?"
„O ja edelsteenen. Maar daar heb ik
niet veel mee te doen, ziet u? Hij bewaart
die verzameling in een kluis van de bank.
Ik besteed mijn meesten tijd aan het stipt
in orde houden van zijn postzegelverzame
ling en doe verder vertrouwenswerk voor
hem in verband met het blad Mandarin
Press."
„Maar dat Is toch beslist belangwek
kend," meende miss Diversey en vroeg
ziohzelf af, hoe ze er in vredesnaam toe
gekomen waren om over zulk soort dingen
te praten. „Ze publiceeren uiterst belang
rijke kunstwerken, niet?"
„Ja, dat is zoo!" zei Osborne opgetogen.
„Ik twijfel er geen oogenblik aan of mijn
heer Berne, de compagnon van meneer
Kirke, is teruggekomen met een uitge
zochte collectie nieuwe handschriften.
Dat is zoo zijn gewoonte."
„Zoo?" zei miss Diversey met een die
pen zucht, omdat het hoe langer hoe
akeliger ging. Osborne keek met bewon
dering naar haar smettelooze kleeding. En
met zekeren eerbied. Miss Diversey kwam
er door in haar schik.
„Mijnheer Berne weet zeker nog niet af
van miss Temple?"
„Hè?" schrok Osborne op. „O ja, miss
TempleTja, ik denk toch wel, dat
meneer Kirke hem over haar nieuwe boek
geschreven zal hebben, 'n Heel aardig
meisje, die miss Temple."
„Denkt u dat? Ik zou zoo zeggen
Enfin, ik ben blij, dat we zoo gezellig ge
babbeld hebben, mijnheer Osborne."
Ze liep naar de dèur. Osborne kuchte.
„Ehmiss Diverseyik
Hij deed schroomvallig een schrede naar
haar toe, maar zij trok zich van hem
terug.
„Wat is er, meneer Osborne? Wat wilt
u van me?"
„Ja. ziet u, hebt u vanavond iets bij
zonders te doen?"
„Oh. Ochik geloof van niet."
„Willen we dan misschien vanavond
naar de bioscoop gaan?.Er is een
nieuwe film van Barrymoredie moet
erg goed zijn, naar ik hoorde."
„Dat zou wel leuk zijn!" zei miss Diver
sey. „Heel aardig van u, meneer Osborne.
Ik ben er zeker van, dat het een heel
prettig avondje worden zal."
„Dat is leuk! Het is nu zoowat kwart
voor zessen.
„Vijf drie en veertig," zei miss Diversey,
werktuigelijk op haar polshorloge kijkend,
„zullen we dus zeggen," vervolgde ze met
vriendschappelijke gemoedelijkheid, „om
kwart voor achten?"
n.
Op het horloge van mrs. Shane was het
vijf vier en veertig, toen een der liftdeu
ren tegenover haar lessenaar open ging
en een gezette kleine man van middelba
ren leeftijd met een vriendelijk gezicht
eruit stapte .Hij had niets over zich, dat
het oog ook maar eenlgszins aangenaam
aandeed. Hij was een heel gewoon man op
leeftijd, in heel gewone kleeding, met een
ouden zwart vilten hoed op, een glimmen
de zwarte jas en een wollen das tegen de
vinnige kou om zijn hals. Hij had dikke,
behaarde handen en goedkoope hand
schoenen bij zich. Van den bol van zijn
goedkoopen hoed tot aan de zolen van zijn
goedkoope schoenen was hij een doodge
woon en totaal onopvallend man, zooals
er millioenen te vinden zijn.
„En?" vroeg mrs. Shane vrij scherp.
„Kunt u me soms het privé-kantoor
van mijnheer Donald Kirke wijzen?" vroeg
hij verlegen. Zijn stem was zacht en wat
zoetelijk, maar niet onaangenaam.
„Oh!" zei mrs. Shane en dat was alles.
Het kantoor van Donald Kirke op die
22ste v§r<ilfBing werd door talloos vele
vreemde heeren bezocht. „Kamer 2218,
daar de gang doorrechtuit."
Dan verdiepte ze zich weer in de lezing
van haar Magazine.
De gezette man zei: „Dank u," met zijn
zachte stem en stak schuin de gang over
naar de deur, waartegen miss Diversey
eenige minuten te voren geklopt had. Hij
balde zijn vuist en sloeg dan met de knok
kels bedaard tegen de deur. In de kamer
bleef het even stil.. Dan klonk Osborne'3
stem: „Binnen."
De gezette man glimlachte en opende
de deur. Osborne zat aan zijn lessenaar en
miss Diversey stond voor de deur, gereed
om heen te gaan.
„Met mijnheer Kirke?" vroeg de vreem
deling rustig.
„Mijnheer Kirke is uit," antwoordde Os
borne, „kan ik u misschien
„Ik zal maar heengaan," zei miss Di
versey.
„O, neemt u me niet kwalijkmaar
ik kan wel even wachten," zei de vreem
deling beleefd, „het spijt me, als ik soms
stoor
„Ik was toch van plan heen te gaan,"
zei miss Diversey, een kleur krijgend. En
de deur viel achter haar dicht.
„Wat is er van uw dienst?" vroeg Os
borne met een zucht.
„Om u de waarheid te zeggen," ant
woordde de vreemde, zijn hoed afnemend,
waaronder een kale schedel met een krans
van grijze haren te voorschijn kwam, „ik
moest eigenlijk meneer Kirke hebben....
meneer Donald Kirkeik moet hem
noodzakelijk spreken."
„Ik ben de assistent van mijnheer Kirke,
James Osborne. Waarover wenscht u
meneer te spreken?"
.(Wordt vervolgd).
GEGRADUEERDE M EI S J ES-STUDENTEN BLT HET VERLATEN
VAN ALBERT-HALL TE LONDEN. Hier werden haai
de bullen uitgereikt.
DB INSTALLATIE VAN DEN NIEUWEN BURGEMEESTER VAN VOORSCHOTEN,
DEN HEER M. F. BERKHOUT.
Na detze plechtigheid defileerden de vefleenigingem voor den nieuwen burgervader.
BEGELEID DOOR DE LANDELIJKE RUITERS EN VOORAFGE
GAAN DOOR MUZIEK rijdt de nieuwe burgemeester van Voor
schoten de heer M. F. Berkhout, zijn gemeente binnen. Naast hem
in de auto aijn echtgenoote en kinderen.
AMY MOLLISON BREEKT HAAR EIGEN RECORD. De vermaarde Engelsche pilote,
die verleden week het record van Tommy Rose LondepKaapstad met ruim 11 uur verbe
terde slaagde er thans in ook het record voor de thuisvlucht te brekenDe aankomst van Amy
op Croydon. Tussehen een haag van agenten verlaat zij het terrein.
ITALIANEN BEZETTEN ADDIS ABEBA. De Abessyniërs staken versduRepde gebouwen,
in de hoofdstad in brand. Foto van het binnenrukken der Italiaagische cayallerib.
Men ziet de uitgebrande gebouwen.
HET SPEL VAN DE ONBEZONNEN JEUGD NA DEN MAALTIJD.
Een mooi nest jonge Schotsche terriers. Moeder mag
de kliekjes opeten.
