Estafette-rit - Mariniers oefenen in de Harskamp
DIE HOUTEN KLAAS
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
HET PROCES TEGEN DEN ONTVOERDER VAN DEN DU ITS CHEN JOURNALIST SCHERM WED STRIJDEN OP DE RANEN VAN MARLOT IN DE RESIDENTIE - georganiseerd ter gelegenheid van heb
JACOB IN BAZEL. Op de foto rech'ts de agent van do Duitsche geheime Staatspolitie, 30ste sdhermfeest van den K.O.S. Een overzicht
dr. Wesemainn, links de journalist Jacob, tijdens de terechtzitting. tijdens de wedstrijden..
Naar het Engelsch
van CHARLOTTE M. YONGE
door J. I. en E. A. H.
56)
HOOFDSTUK XXXIX.
De adellijke vondeling.
Lord Northmoor gaf zijn kaartje aan
den portier, met het dringend verzoek om
een onderhoud met den directeur van het
Armhuis.
„Hij moest zich geweld aandoen, om
zijn stem vastheid te geven, toen hij bij
zijn binnentreden in het kantoor zei, dat
hij onderzoek kwam doen naar zijn
zoontje, een kind van drie en een half
War, dat men verdronken had gewaand,
naar dat, naar hij nu ontdekt had. was
Bestolen door een vroegere kindermeid en
beergelegd voor de deur van het Armhuis,
op den avond tusschen Woensdag en Don
derdag van de Pinksterweek, den zoo-
felsten Mei.
...Zoo dikwijls worden kinderen op deze
wijze te vondeling gelegd," zei de direc
tor. „ik zal mij in de boeken eens verge
wissen omtrent den datum."
Na een tusschenpooze van enkele mi-
buten, die den vader zoovele uren moe-
idn geleken hebben, las hij:
Achttien Mei. Jongen, blijkbaar vier
laar oud, te vondeling gelegd op den
stoep; vermoedelijk onder den Invloed van
^slMpdrank verkeerend."
-'atlilAiAla i
„Noemt zich Mitel Tent; naam vermoe
delijk: Michael Trenton."
„Michael Kenton Morton."
„Schijnt niet den naam te kennen van
zijn ouders, noch hun verblijf. Kleeding:
een oude, ruige mansjas over een bruin-
linnen schortje; geenerlei kenteekenen.
Voetjes bloot, praat of hij een zorgvuldige
opvoeding heeft genoten." Wilt u zoo goed
zijn hem te beschrijven?"
„Bruine oogen, blond haar, een gezonde
kleur, een flink, stevig kind," zei lord
Northmoor, zeer opgewonden. „Kijk, hier
heeft u zijn portret."
„O!" zei de directeur met toestemmen
den hoofdknik.
„En waarwaar is hij?"
„Hij is in het Kinderhuis in Fulwood
Lodge. Zal ik misschien een van de be
wakers. die hier dichtbij woont, vragen,
om met u mee te gaan?"
Dit werd gedaan; de bewaker kwam,
stelde onmiddellijk zeer veel belang in
den bezoeker en er werd een rijtuig aan
geroepen.
Onderweg hoorde lord Northmoor, dat
het de gewoonte was in dergelijke gevallen
die helaas maar al te dikwijls voor
kwamen dat het kind door de politie
naar het kantoortje van den omroeper
werd gebracht en daar gehouden werd tot
den avond, voor het geval hij soms uit
zichzelf weggeloopen was, maar, werd hij
niet opgeëischt, dan bracht hij een paar
dagen door in het groote gesticht en werd
dan meegenomen naar het Kinderhuis in
Fulwood. Men had het ventje onder
vraagd, maar in het eerst was hij nog te
veel onder den invloed van het slaapmid
del geweest, dat men hem vermoedelijk
had toegediend, en toen was hij zeker te
zeer van streek, om iets bepaalds van
zichzelven te zeggen, blijkbaar had hij
het huis van zijn ouders en dat in West
haven dooreengehaald en het feit op zich-
zelve, dat hij door vreemden ondervraagd
werd, had hem steeds verwarder ge
maakt.
Lord Northmoor was commissaris van
Armenzorg, vandaar dat hij geen dwaze
vooroordeelen koesterde tegen de behan
deling van de kinderen in de Kinderhui
zen. maar toch was hij nog verrast, toen
hij dat in Liverpool zag, een vroeger
heerenhuis, met ruimen tuin, waar dus
veel frissche lucht en schoone uitzichten
vielen te genieten.
De directrice zei. dat ze er van den be
ginne af zeker van was geweest, dat kleine
Mite, ondanks zijn armoedige kleeding,
een kind van goede geboorte en opvoeding
was en tevergeefs had zij getracht te ver
staan, wat hij van ziohzelven had gezegd:
's avonds en 's morgens had hij gebeden
voor „papa en mama" en er in het eerst
nog bijgevoegd: „of papa toch weer goed
mocht zijn en of hij naar huis mocht
gaan", maar waar dit huis was daar
kon zij niet achter komen, behalve dan
dat er een reis met de „puf-puf" aan
vooraf ging en Louey en tante Emma en
„nurse" en de zee en North met nog
wat dit alles kwam in onafwikkelbare
verwarring dooreen.
De directrice voerde lord Northmoor
hierop in een ruim, frisch vertrek, waar
de oudste kinderen heele scharen wa
ren er in de roode gestichtskleeding,
onder leiding van een levendige, jonge
kinderjuffrouw, aan het opbouwen van
gekleurde blokken waren.
Er volgde een pauze, waarin al de paren
oogen op de nieuw-aangekomenen waren
gericht. Met een gewaarwording van te
leurstelling en meer nog van bezorgdheid
liet Frank den blik over hen gaan en I
ontmoette een paar vragende, groote
bruine kijkers in een rose gezichtje.
„Mite!" riep hij zachtEn daar
volgde een doordringende juichkreet, een
sprong over den muur van blokken en het
stevige warme ventje lag in zijn armen
met het hoofdje op zijn schouder, in on
beschrijflijke extase van weerszijden en
grenzenloozo dankbaarheid van den
vader.
„Daar is geen twijfel mogelijk!" zeiden
de directeur en de directrice tot elkaar,
met een glimlach op het gelaat, maar
tranen in de oogen.
Mite deed geen vragen; hij was nog op
dien leeftijd, dat men alles aanvaardt, dus
genoot hij er enkel van, dat hij zich in de
armen van zijn vader voelde, en dat hij
de stem hoorde, die hij lief had.
Wilde hij meegaan naar mama?
Het ventje hief zijn kopje op. keek zijn
vader aan en weifelde:
„Louey zei, dat ze mij mee naar huis
zou nemen in de puf-puf?"
„Ga nu maar mee met vader, jongen!
Maar geef eerst eens een kusje aan die
dame, die zoo goed en zoo lief voor je is
geweest."
„Fanny en Tommy ook een kusje ge
ven," zei Michael, die zich losgewrongen
had, dén kring rondging en zich zoo kwis
tig toonde met zijn omarmingen, dat dit
het beste bewijs was hoe hij zich gelukkig
had gevoeld in het Kinderhuis, terwijl
zijn vader met genot opmerkte, dat hij er
even gezond en frisch uitzag als ooit te
voren, misschien wat minder mollig, maar
flink en stevig gebouwd voor zijn vier
jaren.
Lord Northmoor wilde hem ineens mee
naar zijn moeder nemen, maar zoo, in de
gestichtskieeren, kon dit toch niet.
Dus nam hij de uitnoodiging van den
directeur aan, om mee te gaan naar diens
huis en Miohael daar zijn uitrusting te
geven, een invitatie, die des te guller uit
gesproken werd, omdat hij het zonde en
jammer achtte, zijn vrouw en dochters
dit weerzien tusschen den vader en het
kind te laten missen.
Nadat aan alle formaliteiten dus vol
daan was en ook de rekening was betaald
voor het onderhoud van den kleinen jon
gen, werd er een hartelijk afscheid geno
men van de directrice en Michael Kenton
Morton verliet het Kinderhuis te Liver
pool.
De dames vonden het heerlijk, hem bij
zich te hebben en maakten veel werk van
hem; maar toch scheen Mite's vertrou
wen in de menschheid in het algemeen
wel wat geleden te hebben; althans, hij
kiemde zich aan zijn vader vast en toonde
groote neiging, om te huilen, toen het
voorstel werd gedaan, om hem voor het
verkleeden mee te nemen naar een andere
kamer. In waarheid was zijn vadar al
haast even weinig gesteld op een oogen-
blik scheiden en dus ging hij mee en
assisteerde bij het toiletmaken van zijn
zoontje, die weldra als een echte jongen
heer te voorschijn kwam.
Na de lunch was er nog tijd, om Mal
vern te bereiken op een niet al te laat uur
in den avond en Frank had het gevoel, of
iedere minuut die hij talmde, een wreed
heid zou zijn jegens zijn vrouw.
Aan het station verzond hij telegram
men naar Herbert, naar Mrs. Morton en
naar Rose Rollstone en dan nog een aan
Lady Adela, dat enkel een verwijzing be
vatte naar Lucas XV. vers 32 *1.
Men behoorde dan vroolijk en blijde
te zijn, want deze, uw broeder, was dood
en is weder levend geworden; en hij wal
verloren en is gevonden.
IWordt vervolgd).
TOT SLOT VAN DEN ESTAFETTE-RIT, UITGESCHREVEN DOOR DE KON. NEI).
FEDERATIE VAN LANDELIJKE RIJVER EENTGINGEN - werden aan H. M. do
Koningin op het Loo, oorkonden uit de elf provinciën aangeboden. Jhr. H. W. M. van
Coehoorn van Sminia, voorzitter van de federatie overhandigt de oorkonden.
SCHIETOEFENINGEN VAN 1)É MARINIERS. Een detachement mariniers uit Rotterdam hield op de heide nabij de
Harskamp schietoefeningen. Do denkbeeldige vijand wordt
onder sch'ot genomen.
ALS DE BOLLEN GEBLOEID HEBBEN. Om de bollen tot verdere DE HERTOGIN VAN KENT OPENDE TE
ontwikkeling te doen komen, worden de bloemen afgesneden om voor LONDEN EEN NIEUW ZIEKENHUIS. De
bemesting te dienen. Als afval gaan de bloemen per
schuit naar de mestvaalt. Hertogin b>j aankomst aan het gebouw.
