KLEINE JANNEMAN EN DE
GROOTE PAN
'»te Jaargang
Donderdag 23 April 1936
No. 17
HET VIERSPAN.
(Slot).
„Ja", zei Meta plotseling ernstig, terwijl
Moeders hand streelde, „U heeft ook
óóveel nachten voor mij opgezeten".
Kinderen", zei Nelly Rietveld, toen de
vriendinnen weer buiten stonden,
.kinderen, ik heb een plan".
,Voor den dag er mee, Grootmoeder",
ichte Suze. Nelly werd niet boos. Ze wist
el, dat zoo dikwijls zij de anderen kin-
ren" noemde, zij ook vast den naam
„grootmoeder" kreeg.
„Luister", zei ze dus, zonder op die be-
ming acht te slaan, „morgen is het
Woensdag
,Dat weten we", spotte Suze.
„Stil, laat ze nu uitpraten", zei Gerry.
Morgen is 't Woensdag", ging Nelly
verstoorbaar voort, gullen wij dan met
drieën bij mevrouw Veerman kousen
aan stoppen? Mevrouw moet er natuur-
niets van merken, dat spreekt vanzelf".
.Maar hoe wil je dat dan aanleggen?"
roeg Suze.
„Wel, je hebt gehoord dat mevrouw en
leta iederen middag een poos moeten
aan rusten. Als wij nu zachtjes aanbellen
Rika, het dienstmeisje, vragen om ons
kousen en de wol te geven, dan zal ze
it best doen. Rika is een leuke meid, die
ons best willen helpen
,Ik doe mee", riep Suze. „En ik ook" zei
■rry haar na.
al i
Den volgenden middag om half drie
nden de drie vriendinnen voor Meta's
mis. Zachtjes belden ze aan en zooals ze
ihoopt hadden werden ze door Rika
ngedaan.
Na een fluisterend gesprek, dat in de
ing gevoerd werd begreep Rika volkomen
at er van haar verlangd werd. En graag
ilde ze haar deel in de verrassing leve-
■n. Ze bracht de meisjes naar het kleine
ikamertje aan den achterkant van het
Uis.
„Hier zijn jullie het verst van de zieke
nner en van de slaapkamer van mevrouw
zoodat je kunt praten zonder gehoord
worden. Gaat hier nu maar zitten, dan
ik de kousenmand halen".
Even later kwam Rika al weer terug met
n flinke mand vol kousen. De verschdl-
ide kleuren wol en. zij hiad ze in een
lein doosje er bij.
^..Ziezoo jullie kunt vooruit", lachte ze.
We zullen zien hoever je komt."
,.0, we maken alles af", blufte Suze.
Toen ging Rika weer de kamer uit en de
meisjes begonnen vol ijver te stoppen,
«wel dit handvak anders niet hun lief-
bezigheid was, genoten ze er nu be-
ald van. En wat ging het vlug als er
>'n drie paar handen bezig waren en
>n niet veel durfde praten of lachen, uit
€st van gehoord te worden.
en toe kwam Rika eens kijken en
acht de meisjes dan een kopje thee. Al
l&a twee uur waren de vriendinnen zoo
'g.
door
C. E. DE LTT.T.K HOGERWAARD.
Janneman kan nog niet loopen,
Janneman is nog maar klein.
Maar je weet niet, hoe nieuwsgierig
Onze Janneman kan zijn!
Moeder zette op het grasveld
Eens een groote, oude pan
Met wat water voor de vogels.
Wat deed toen de kleine man?
Met nieuwsgierig snuitje kroop hij
Er naar toe. Wat was dat daar?
Moeder was al weer naar binnen,
Met haar werk nog lang niet klaar!
Janneman moest onderzoeken.
Wat voor ding Mam staan daar liet.
Keek met d'oogjes ende handjesl
Hoe het kwam, hij wist het niet!
Maar op eens lag daar te spartlen
In de groote, oude pan,
Angstig schreeuwend: Mammie!
Mammie!
Onze kleine Janneman.
Moeder kwam vlug aangeloopen,
Nam het ventje in haar arm,
Gal het schoone, droge kleertjes
En wat drinken, lekker warm.
Voortaan, als Jan weer een pan ziet.
Kruipt hij ver er steeds vandaan
En hij zal 't wel laten op een
Onderzoekingstocht te gaan!
(Nadruk verboden.)
„Hoera, ik heb het laatste paar", Ju
belde Nelly op onderdrukten toon.
„Geef mij er ook een van Nel" vroeg
Suze, „want met deze ben ik al klaar".
„Alstublieft", zei Nelly, terwijl ze haar
vriendin een kous toewierp.
Nog één kwartiertje, toen was het laat
ste gaatje gestopt.
Juist stak Nelly haar hoofd om het
hoekje van de deur om naar Rika te kij
ken, toen het meisje de keuken uitkwam.
Nelly wenkte haar.
„We zijn klaar, Rika", zei ze.
„Met alles?" vroeg het meisje verbaasd.
„Ja Riek, we hebben heel hard gewerkt,
maar nu is alles klaar. Kijk zelf maar".
„Laten we nu gauw naar huis gaan,
voordat mevrouw beneden komt", zei Gerry.
„Ja laten we dat doen", meende Suze.
In haar blijdschap dat de verrassing zoo
goed geslaagd was, hadden de drie vrien
dinnen er niet meer aan gedacht, zachtjes
te praten. Zoo kwam het, dat ze ook niet
gemerkt hadden, dat er iemand heel sul
de trap af was gekomen.
Nu werd de deur achter haar geopend.
„Wat is hier aan de hand?" vroeg me
vrouw Veerman verba&sd, terwijl ze in de
dirie opgewonden meisjesgezichten keek.
„Hè. dat is jammer!" riep Suze, terwijl
ze van schrik een paar kousen uit haar
handen liet vallen.
„We hadden u willen verrassen".
„Verrassen?" herhaalde mevrouw weer
verbaasd, en toen tot Rika: „Wat doen die
kousen hier?"
„Die hebben we voor u gestopt, me
vrouw", vertelde Suze nu. „We wilden u
verrassen en daarom hebben we van
middag stilletjes al uw kousen gestopt.
Maar u had nog een kwartiertje boven
moeten blijven, dan waren we net weg
geweest"
„Maar ik ben blij, dat ik nog net bijtijds
opgestaan ben", lachte mevrouw. „Nu kan
ik de ijverige kabouters tenminste nog
voor hun vriendelijke hulp bedanken. En
weet je wat? Komen jullie nu Zaterdag
middag, neen, niet om kousen te stoppen
natuurlijk, maar om een gezellig middagje
te hebben. Afgesproken?"
't Spreekt vanzelf, dat de drie vrien
dinnen de vriendelijke uitnoodiging aan
namen.
En 't was een belooning, die ze ook best
verdiend hadden
FRANCINA.
