Auto-ongeluk bij Heesch Leger des Heils padvinderscongres
DIE HOUTEN KLAAS
77sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
MOMENT LIT DEN TENNISWEDSTRIJD TIMMER (VOOR)
EN PERRY (ACHTER). Timmer versloeg den.
wereldkampioen in twee sets.
DE GRIEKSCHE MINISTER-PRESI
DENT DEMERDZIS die tengevolge
van een. hartverLamming is overleden.
HET ONTZETTENDE AUTO-ONGELUK TE HEESCH BIJ OSS OP DEN EERSTEN PAASCHDAG.
Door het springen, van een band reed een auto tegen een boom. Van de ariht inzittenden werden er drie*
gedood. Foto van de geheel vernielde auto.
Naar het Engelsch
van CHAKLOTTE M. YONGE
door J. X en E. A. H.
35)
Arm ding, ze was de jeugdige weduwe
van een gids en al de pogingen, die
gnadige Frauen in het werk hadden ge
steld, om haar eenig kindje in het leven
te houden, waren mislukt en na diens
hood had ze althans eenigen troost ge
vonden in de verzorging van den baby
van Lady Northmoor op haar terugweg
naar Engeland. Constance hoopte maar,
dat Ida dit feit nooit te hooren zou krij
gen.
De kleine erfgenaam werd begroet met
eenigen voorspoed. Over een stuk heide,
dat tot nog toe als waardeloos beschouwd
werd,was eerst een zijspoor aangelegd en
toen daar eenigen tijd een station had ge
staan, werd er een goede steensoort ont
dekt, wat weer gevolgd werd door het
bouwen van een serie huizen, groot en
klem, wat den financiën van Northmoor
«er ten goede zou komen en den land
eigenaar onmiddellijk deed besluiten, er
€eh kerk en een school te zetten.
Dit alles en dan dat onwaardeerbaar
thuis schonk lord Northmoor een
activiteit, die hem in staat stelde, zijn po
sitie in het graafschap op te houden, zich
flor, l i ,maken van de raadgevingen van
hndruchtigen Squire, een eigen mee
buig te toonen en af en toe eens in Jiet
openbaar te spreken. Zooals Bertha Mor
ton terecht opmerkte, zou niemand hem
ooit „een houten Klaas" hebben ge
noemd, als hij zóó begonnen was! Voor
menschen zooals hij, die vroeger altijd in
een ondergeschikte positie hadden ver
keerd, was een beetje geluk een groote
prikkel.
HOOFDSTUK XXV.
Ouderliefde.
Eerst met Kerstmis zou Ida in de ge
legenheid zijn, haar eigen opmerkingen te
maken. Tegen dien tijd had Mite zoo
had hij zichzelf genoemd het gebruik
van zijn voetjes geleerd en was hij druk
aan het oefenen van zijn tong. Inderdaad
was het een mooi, vroolijk land, dat best
voor achttien in plaats van voor vijftien
maanden had kunnen doorgaan, zooals
Ida dan ook niet naliet te zeggen.
Het was een mollig, blond kind, met
flinke, stevige beentjes, dikke armpjes,
haar dat opstond in een gouden kuif,
groote, blauwe oogen, en een frissche
kleur. Voorloopig viel er nog niet veel ge
lijkenis waar te nemen met een van de
ouders, ofschoon lord Northmoor ver
klaarde, dat hij veel had van den vader
van Herbert, zooals de vroegste herinne
ringen waren aan zijn broertje Charlie.
Ida had graag verachtelijk de bovenlip
opgehaald, maar dit durfde zij toch niet
en het hinderde haar, als zij zag. hoe
haar moeder geheel onder de macht van
zijn bekoring was en hem eindeloos lief
koosde.
Lady Northmoor, die er zeer bahg voor
was, hem te bederven, werd dikwijls tot
wanhoop gebracht, wanneer dergelijke
tooneelen als het volgende zich afspeel
den: „Mite, neen, lieverd, toch!" toqn zijn
poezelige handjes een ivoren vouwbeen
hadden gegrepen en het lemmet op weg
was naar het rozenmondje. „Niet doen!"
toen hij even naar haar keek. „Hier is
je bal. Toe, geef hem dien nu even!"
En Mite, die meelijden las op het gelaat
van zijn tante, lachte op betooverend-
triomfanteljjke wijze en zette er even zijn
tandjes in.
„Mite, moeder heeft „neen" gezegd!"
klonk het streng. Het mes werd hem voor
zichtig afgepakt, maar eer de vingertjes
nog den plaatsvervangenden bal beet had
den, deed haar bestraffende bük hem een
keel opzetten.
„Och, kom maar, jou arme, kleine
ventHier!!Neen, tante is niet
boos op je!"
„Neen, neen, Emma, als-je-blieft niet!"
klonk het waarschuwend, waarna Mite
snikkend in Mary's armen weggedragen
werd, terwijl Ida opmerkte:
„Is dat nu de manier, waarop de men
schen hun eigen kinderen behandelen?"
„Sommigen blijven altijd vóór alles on
derwijzeres", antwoordde mrs. Morton eh
bedacht er niet bij, dat, zonder haar tus-
schenkomst, waarschijnlijk geen verzet en
geen tranen zouden gevolgd zijn.
Even later, bij haar terugkeer, zei Mary:
,.Hij is nu wegr zoet, maar we zouden
hem zoo licht bederven; we kunnen dus
niet gauw genoeg beginnen, hem gehoor
zaamheid in te prenten."
„Ik zou een kind niet op die manier tot
gehoorzaamheid willen dwingen!"
„Ik geloof, dat het hun heel wat leed
bespaart, als ze al vroeg, instinctmatig,
gehoorzaamheid leeren". zei Mary over
tuigd.
In leder geval was dit niet de methode
van mrs. Morton geweest ep zjj wag vol
komen tevreden met het resultaat; dus
liet zij slechts een onverstaanbaar geluid
hooren en vond Frank even onnatuurlijk,
als hij 's morgens, bij het ontbijt, kleinen
Michael op zijn knie hield, enkel met een
leegen lepel bij zich.
Al de stralende glimlachjes tusschen
die twee gewisseld maakten in haar oogen
niet goed die veel te groote strengheid van
discipline en al was haar zwager overigens
dan ook nog zoo dol op zijn jongen, dat
hij allereerst naar Mike keek als hij thans
kwam en dat hij naar de kinderkamer
vloog, als hij hem niet in den salon zag en
hem lachende op den arm naar beneden
droeg mrs. Morton kon zich niet ver
eenigen met die opvoedkunde.
De Tyroolsche kindermeid was ook op
geofferd aan de paedagogische begrippen,
die door de familie uit Westhaven zoo
streng veroordeeld werden. Haar heimwee
naar haar bergen had het tegenover hun
geweten gerechtvaardigd, dat het dus even
goed in haar welzijn was als in dat van
den kleinen Freiherr, dat zij vertrekken
zou, eer haar toegevendheid hem on
danks de methode van zijn ouders toch
zou bederven. Haar plaats werd ingeno
men door de kindermeid, die Alice feitelijk
ontgroeid was, zoodat Ida, tot haar spijt,
nu niet meer in de gelegenheid was, de
Tyroolsche te ondervragen, en die omstan
digheid op zichzelve al verdacht vond, of
schoon haar moeder er zeer mee ingeno
men was, dat zij nu ook een kindermeisje
uit Westhaven kon aanbevelen.
Dien volgenden winter werd er geen
bezoek gebracht aan Northmoor. Ida had
volop genoten van den zom-r en van de
vroege herfstvermakelij kheden in West-
ha,ven ep onder de iapiitea, die daar dik
wijls voor anker lagen, behoorde ook de
.Morna", het eigendom van een zekeren
Sir Thomas Brady, die baronet was ge
worden door zijn succes in het speculeeren.
Zijn zoon, die het jacht hoofdzakelijk ge
bruikte, gaf duidelijke blijken van be
wondering voor miss Morton's schitte
rende oogen en blozende kleur en verbleef
zoo veelvuldig in Westhaven en kwam dan
zoo dikwijls aan op wat zij noemde: „Villa
Northmoor", dat er ruimschoots reden
was, om aan te nemen, dat dit toch op
iets meer dan op een enkele flirterij zou
uitloopen!
Toen zij echter bij den waterwedstrijd
bijzondere oplettendheid van hem had
verwacht, voelde zij zich ineens verwaar
loosd en den dag daarop zeilde de
•Morna" weg, zonder vaarwel,
Ida kon het in 't eerst nauwelijks voor
waarheid houden, maar toen zij het ein
delijk wel gelooven moest, won de over
tuiging bij haar veld, dat sir Thomas op
de hoogte was gebracht van de gevoelens
van zijn zoon en dat de jonge man dus
weggeroepen was. Dit zou zeker niet ge
beurd zijn, als Herbert nog de vermoede
lijke erfgenaam van lord Northmoor was
geweest.
„Die nare. kleine Mite!" riep ze.
Of haar hart, of haar eerzucht er het
meeste onder geleden hadden, is nog de
vraag. Nu had ze op den waterwedstrijd
al een zware koude op de borst gevat en
mogelijk droeg deze teleurstelling er nog
toe bij. om die te verergeren; althans ze
werd van dien aard, dat de hulp van den
dokter ingeroepen moest worden.
(Wordt vervolgd).
HET BEZOEK AAN DE BOLLENVELDEN WAS TENGEVOLGE VAN HET GURE
WEER NIET ZOO GROOT ALS IN AN DERE JAREN. Kijkje op dén
Leidschenstraatweg bij het viaduct.
GROEP DAMES VAN DE HAAGSCUE VEREENIGING „DE VIERDAAGSCnE"
gehouden nationale afstandsmars chen
„Rond den Haag",
tijdens de op tweeden Paaschdag
PAASCHGEBRUIKEN IN HET OOSTEN DES LANDS. Volgens oud gebruik
wordt door de jeugd een boom gekapt, d e z.g. Paaschstaak, en daarna in brand
gestoken. Paaschvuur te Denekamp.
LUIT. GEN. W. RoELL INSPECTEERDE OP HET MALIEVELDEN DE RESIDENTIE DE PADVINDERS
TROEPEN VAN HET LEGER DES HEILS naar aanleiding
van het gehouden congres.
