Grondverzakking in de hoofdstad - Minister Slingenherg in Friesland
TESSA
76sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
HET NOORSCHE STOOMSCHIP „ROSTEN" EN OE LOODSBOOT „MANX
SHEAFWATER" leden beide schipbreuk op de rotsen te Whitburn Steel.
Men zal trachten beide schepenweer vlot te krijgen.
ZEVEN JONGE BOXERS VAN WIE OOREN EN STAART NIET ZIJN GECOU
PEERD in een, kennel te Blaricum. Het niet coupeeren van honden vindt ook in
ons land meer en meer navolging.
EEN LICHTE EIETS VERVAARDIGD DOOR
EEN FRANSCHMAN, Het gewicht bedraagt
niet meer dan 6 kilo en het kleine meisje heeft
niet de ministe moeite haar op te tillen.
GRONDVERZAKKING TE AMSTER
DAM. Door het springen van een
persbuis bij het viaduct aan de Kruis-
laarn is een enorme massa
zand verschoven.
GOED BESCHERMD MINISTER SLINGENBERG HIJSCHT OP EEN TERREIN TE LEEUWAR.
zijn bovenstaande Oxford-spelers voor de inter-varsity Lacrosse-match tusschen de studenten van Oxford en Cambridge, welke DEN, WAAR EEN VLIEG! ELD IN AANLEG IS, DE VLAGten teeken,
een dezAv ria^n werd ffesneeld dat de werkzaamheden zijn begonnen. Het werk wordt in
een aezer aaQen wera gespeeia. werkverschaffing uitgevoerd.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. Rtewerd.
65)
„Ja, ja. Wat kan ik voor haar doen?"
„Wilt u doen, wat ik u zal zeggen?"
„Ja, natuurlijk."
„Heel goed. Ik zal u naar binnen bren
gen en dan moet u regelrecht naar de
voorkamer loopen, uw armen om haar
heen slaan en haar kussen."
„Maar dat gaat toch niet," zei Anstru-
ther ontsteld.
„Goed," zei Tessa. „Dan trek ik mijn
handen van u af. Ga maar weg en zoek
een ander werkend meisje. Goeden
avond."
zy wandelde weg, maar dadelijk was
hij weer aan haar zijde en smeekte:
„Miss Fisher, ga niet heen. Vertel mij,
wat u bedoelt. Kan ik iets voor Pet doen?"
„Luister," zei Tessa. „Ik moest eigenlijk
niet zoo met u praten, maar het schijnt
een ernstig geval, en ik neem de risico
op mij. Meisjes zijn vreemde wezens. Soms
verliezen zij het hoofd en doen vervelende
dingen. Zij wijzen bij voorbeeld een man
af, op wien zij dol zijn, omdat zij denken,
dat zij ontzettend verliefd zijn geworden
op een anderen man. Dan ontwaken zij en
herkrijgen hun verstand, en wenschen,
dat zij den eersten man niet hadden afge
wezen."
„Maar Tessa, Je bedoelt toch niet,
dat Pet
,,Mr. Anstruther, wat is het beste voor
een meisje, dat de liefde van een man
heeft verworpen, en plotseling ontdekt,
dat ze die dolgraag terug zou willen
hebben?"
„Ik ik weet het niet," stamelde An
struther, die weer spierwit om den mond
werd.
„Ik ook niet," zei Tessa. „Hier, kom met
mij mee. Als ik u nog langer buiten laat
staan, valt u flauw, en dan is het uit."
Zij bracht hem naar het huis, en op
haar kloppen verscheen mrs. Peil. An
struther, die een beklagenswaardig ge
zicht opleverde, werd op de deurmat ach
tergelaten nadat de deur was gesloten.
Mrs. Pell en Tessa trokken zich geheim
zinnig aan het eind van de gang terug en
begonnen een heel levendig, fluisterend
gevoerd gesprek.
Eindelijk verdween Mrs. Peil in de keu
ken, en Tessa sloop, met den vinger op
de lip, naar Anstruther.
Zij bracht hem naar de deur van de
voorkamer, hield haar mond dicht bij zijn
oogen en fluisterde:
„Zij is daar binnen. Ge naar haar toe,
sla de armen om haar heen en kus haar.
Vraag niet, of het mag, of zooiets onzin
nigs. Omhels en kus haar, voordat zij be
komen is van de verrassing u te zien. Zij
zal denken, dat het haar moeder is, die
haar een kop thee komt brengen, dus ziet
ze u misschien heelemaal niet, voordat
u haar hebt gezoend. Het is zoo gemakke
lijk als iets voor u."
„Maarmaarfluisterde Anstru
ther, „ais ze nu eens boos wordt?"
„Dan zoent u haar weer. Blijf haar
zoenen tot zij lief wordt. Als u haar maar
lang genoeg zoent, wordt zij lief. En Pet
kan heel lief zijn, als zij wil. En val in
's hemels naam niet midden in de kamer
flauw. Het zou geen kwaad idee zijn, als
de kamer niet maar twee bij drie groot
was, en u zeker het hoofd tegen een of
ander zoudt verbrijzelen."
Zij opende de deur, duwde de bevende
Anstruther zacht naar binnen en sloot
ze. Zij bleef luisteren, en mrs. Peil voegde
zich bij haar.
Zij hoorden zacht verward stemmen
gegons, dat eenige minuten duurde. Toen
kraakten de veeren van de sofa. Daarop
volgde een lange, lange stilte.
Tessa haalde diep adem.
„Dat is gelukkig in orde!" fluisterde zij
de verrukte mrs. Pell in het oor. „Nu ga
ik mijn eigen zaakjes opknappen. Ik heb
vanavond heel wat te doen."
HOOFDSTUK XLIII.
Lady Betty zuivert de atmosfeer.
Tessa was van plan Luella in het huis
der Turners te gaan opzoeken. Daarna zou
zij misschien nog tijd hebben Jimmy te
spreken, maar dat was twijfelachtig. Er
was natuurlijk kans, dat zij hem in zijn
ouderlijk huis zou ontmoeten, maar daar
rekende zij niet op, want zij wist, dat
Jimmy meestal in zijn kamers in Londen
was.
Maar zij moest Luella spreken voordat
zij Jimmy zag, niet alleen om de brieven,
maar ook, omdat zij enkele vragen had te
stellen omtrent lady Betty Maldon en
anderen. Zij wist, dat zij de waarheid wel
uit Luella zou weten te halen, omdat
Luella altijd tegen een huwelijk van haar
met Jimmy was geweest, of zelfs maar
hun omgang.
Maar hoewel zij weinig tijd had, moest
zij eerst naar huis. Want dit bezoek aan
Jimmy's ouderlijk huis was een belangrijke
gebeurtenis, en zij moest zoo netes moge
lijk gekleed zijn.
Dit en nog meer dingen gingen Tessa
door het hoofd. Zij was zoo opgewonden,
dat zij ternauwernood wist, wat zij deed,
en 't heeie leven 'n grillige draaikolk
scheen.
Voor het huis van Potts vond zij een
groote, gesloten auto met niemand er bij,
behalve eenige kleine jongens, die hun
namen in het stof der paneelen schreven.
Tessa joeg hen weg en werd bij de deur
ontvangen door mrs. Potts met haar
mooiste blauwe muts op.
„Liefje, daar is een dame, die je spre
ken wil. Ik heb haar beneden in de voor
kamer gelaten. Daar kun je haar spreken,
liefje. Zij wacht al een uur."
„Genadige goedheid, mrs. Potts!" hijgde
Tessa, en ging regelrecht naar de bene
denvoorkamer. waar zij Luella op haar
vond wachten.
„Tessa!"
Luella stond op en strekte de handen
uit, terwijl haar gezicht een en al glim
lach was. Zij omhelsde Tessa verrukt en
kuste haar.
„Je bent een schat, Tessa," riep Luella,
„en een dapper klein ding, en ik houd
veel van je."
„En ik van jou," zei Tessa, de omhelzing
en den kus beantwoordend.
„Wel, het was erg edelmoedig van je, als
je in aanmerking neemt, dat ik niet be
paald je vriendin scheen te zijn. Maar
daar willen we nu niet over spreken. Ik
ben hier gekomen om je te zeggen, dat het
prachtig van je was dien man zoo aan te
pakken, als jij deedt, en met hem mee
naar zijn huis te gaan, om uit te vinden
waar hij woonde en zoo meer. Het was
knap gedaan. Jimmy heeft er mij alles
van verteld.
Ongelukkig heeft het niet veel uitge
werkt, maar dat is jouw schuld niet.. Jij
hebt het jouwe gedaan, maar de dief is
ons te slim af geweest. De enveloppe, die
hij Jimmy gaf, bevatte niets dan een
krant. Jimmy werd bedrogen, en de man
heeft de brieven nog. Ik verwacht er vroe- i
ger of later een vreeselijk schandaal van."
„Dat zal er niet zijn, Luella," fluisterde 1
Tessa verrukt, terwijl zij zich in de armen
van het andere meisje nestelde en haar
glimlachend aankeek. „Er zal geen schan
daal zijn, en jij zult den man kunnen
trouwen, dien je liefhebt."
„Dat is onmogelijk, lief kind, voordat ik
die brieven terug heb. En ik denk, dat ik
al wel grijze haren zal hebben, voordat
dat gebeurt, en in dien tusschentijd zal er
zooveel over mij in de kranten gestaan
hebben, dat de man, van wien ik houd,
naar iemand anders uitkijkt. Maar hoe
dan ook, jij hebt je rol prachtig gespeeld.
Jimmy heeft het bedorven."
„Luella, alles is in orde," riep Tessa,
bijna dansend van pret. „Je zult niet in de
kranten komen en je zult je minnaar niet
behoeven op te geven. Wacht een oogen-
blik."
Zij liep de kamer uit en holde naar bo
ven om de brieven te halen. Het was don
ker op de verdieping, waar de badkamer
was, en zij liep regelrecht in iemands
armen, die zich onmiddellijk om haar
sloten.
„Ha, nu heb ik je!" klonk de stem van
mr. Banks. „Nu zal ik je kussen."
„Laat mij los!" zei Tessa, worstelend,
„of ik roep mrs. Potts. Hoort u dat, mr.
Banks? Laat mij los, jijjij
barbier!"
Mr. Banks schrok zoo van deze uitdruk
king, dat hij haar losliet en achterover
tegen den muur tuimelde. Tessa vervolgde
haar zegeweg met twee treden tegelijk.
„Dat zal hem goed doen." zei ze bij zich
zelf. „Hij had mij dien ellendigen leugen
over Jimmy en Lallie Mulvaney niet moe
ten vertellen. Ik geloof, dat hij wist, dat
niet waar was, toen hij mij de krant
gaf."
(Slot volgt).
