Koning Carol ontvangt Fransche onderscheiding - Koude in Amerika
TESSA
76sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
GENERAAL GRAZIANI, DE OPPERBEVELHEBBER VAN DE ITALIAAN SCHE TROEPEN AAN HET OPRUIMING IN DE WIERING ER MEER. De belangstelling voor de landbouwwerktuigen op de open-
ZUIDELIJKE FRONT IN ABESSYNIE wordt door soldaten van de Soinali-troepen, de bare verkooping in het Rijksboelhuis in den
„Doubats" op de schouders rondgedragen. "Wieringermeerpolder.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A RIEWERD.
46)
Pet knikte zwijgend.
„Ga. hier even staan. Tegen dat witte
scherm."
Hij.plaatste haar zoo, dat het licht uit
het.noorden haar vol door de bovenven
sters bescheen. Hij bracht zijn hand onder
haar kin ep.lichtte haar gezicht wat om
hoog, keerde het eerst naar zich toen en
bestudeerde het zorgvuldig, en hield het
toen zijwaarts.
„U- bent mOoi," zei hij ten laatste. „Uw
oqgen zijn werkelijk prachtig, en uw mond
heeft den volmaakten Cupido-vorm.
Waarom bent u niet geshingled?"
Pet antwoordde, hier niet op. Zij scheen
de spraak verloren te hebben.
„Staat u beter dan gebobbed, weet u,"
vervolgde mr. Corless. „Gebobbed haar
staat sommigen heel goed. Tessa bijvoor
beeld. Maar voor u zou shingle artistieker
zijn. Uw neklijn is heel goed, maar uw
haar bederft het effect. En krul de haren
op zij niet, laat ze steil. Uw gezicht kan
steil haar .hebben."
Geen woord van Pet. Zij staarde hem
alleen met groote, donkere oogen aan.
Tessaverwonderde zich. wat haar toch
mankeerde. Zij was gewoonlijk niet zoo
schuchter.
Hij maakte zes opnamen van Pet, en
daarna zes van Tessa. Vervolgens groe
peerde hij hen, en nam weer een serie
foto's. Al dien tijd babbelde hij vroolijk en
zette hen met vlugge bewegingen op hun
plaatsen. Tessa praatte tusschen de op
namen, in een poging, het abnormale
zwijgen van haar vriendin Pet te ver
bergen.
„Goed, miss Fisher," zei hij ten laatste.
„U is klaar. U kunt zich weer gaan klee-
den. In dien tusschentijd zal ik nog een
of twee foto's van miss Peil maken."
Tessa ging de kleedkamer binnen. Zij
wantrouwde mr. Corless eenlgszins. daar
zij zich haar eigen ondervinding met hem
herinnerde. Dus liet zij de deur op een
kier staan juist genoeg om te zien, wat
er gebeurde, terwijl zij zich kleedde.
Zij vond het niet dikwijls noodig een
waakzaam oogje op Pet Peil te houden.
Gewoonlijk was het juist omgekeerd, daar
Pet verscheidene jaren ouder was dan zij.
Maar er was iets vreemds met Pet ge
beurd. Of zij was ziek, of zij had een lang-
durigen en kwaadaardigen aanval van
plankenkoorts. Tessa had haar nog nooit
zoo hulpeloos zien doen. Dus beschouwde
zij het als haar plicht een moederlijk oog
op haar te houden.
En nadat hij twee of drie foto's van
haar gemaakt had, terwijl Pet op een stoel
tegen den witten achtergrond zat, kwam
Corless tegenover haar staan.
„Nog een minuutje," zei hij, en hief haar
gezicht met de hand onder naar kin op.
Tessa gichelde. Zij wist, wat er zou ko
men omdat zij hetzelfde had meege
maakt. Blijkbaar was dit mr. Corless' ge
woonte met al zijn bezoeksters, als hij
dacht, dat hij het zich kon vei oorloven.
„Nu, laat het hem maar eens probeeren
met Pet," grinnikte Tessa. „Ik denk, dat
mr. Corless iets in zijn dagboek zal krijgen
te schrijven, en dat zal hem heel goed
doen."
„Blijf een oogenblik zoo zitten," zei Cor
less. „Zoo is het goed. De lippen een ietsje
van elkaar een klein ietsje. Goed. Sluit
nu de oogen."
Hij kuste haar.
Tessa wachtte op den storm.
Maar er kwam geen storm. De kus was
heel, heel lang. Zoo lang, dat Tessa op
het punt stond de deur met een ruk te
openen en de kamer binnen te stappen,
om een uitlegging te vragen. Maar zij her
innerde zich bijtijds, dat zij nog maar half
aangekleed was. En dat beteekende bij
Tessa niet veel kleeren.
Bovendien, waar bemoeide zij zich mee?
Zij zou zich alleen maar dwaas aanstel
len door tusschenbeide te komen. Het was
Pet's zaak, niet de hare. En Pet Pell was
zeker oud en wijs genoeg om op zichzelf
te passen.
Dus trok Tessa de deur dicht en ging
voort met aankleeden, terwijl zij zich
ellendig voelde, zonder precies te weten,
waarom.
Het duurde een poosje, voordat Pet bin
nen kwam om zich te verkleeden. Toen zij
binnen trad, was er iets in haar oogen,
dat Tessa er nog nooit in gezien had. Een
zachte, liefelijke, schitterende blik, alsof
er een licht achter scheen. Tessa voelde
zich ellendiger dan ooit.
HOOFDSTUK XXX.
Tessa spreekt zich uit.
Zij gingen samen boven op de bus naar
huis en Tessa voelde zich ziek van angst
over dat schitterende licht in Pet's oogen
Het was verwonderlijk en wat onrust
barend. Dat was nu de evenwichtige Pet,
die nu handelde als een schoolkind, dat
verliefd is op haar muziekmeester. Zij
deed geen poging een gesprek aan te
knoopen, en als Tessa tegen haar sprak,
antwoordde zij met eenlettergrepige woor
den, die maar al te duidelijk aantoonden,
dat zij niet wist, waar zij het over had.
Zij peinsde, en het was heel duidelijk,
waar zij aan dacht. Aan de kussen in het
atelier.' Tessa wist heel zeker, dat er meer
dere. zoenen geweest waren, nadat zij de
deur gesloten had. Het toonde, hoe weinig
men een meisje kent, zelfs al werkt men
jaren achtereen aan haar zijde.
Zij was van meening geweest, dat Pet
Peil er juist het meisje naar was, een man
als Arthur Corless op zijn plaats te zetten,
als hij op die manier begon, en zij had
er zich werkelijk op gespitst, dat dat ge
beuren zou. Inplaats daarvan had zij het
voor zoete koek opgegeten.
Het leek tenslotte, of Pet Peil een ro
mantische kleine idioot was en in minder
dan geen tijd een roman om Corless had
gesponnen, alleen, omdat hij haar in een
ledig oogenblik had gezoend.
Een heelen tijd was Tessa besluiteloos
hoe te handelen. Zij wist, dat zij met een
paar woorden dezen dwazen droom van
Pet kon verstoren. Was het goed, dat te
doen, of moest zij haar haar eigen
gang laten gaan, tot zij uit zichzelf de
waarheid had uitgevonden? Eindelijk be
sloot zij ronduit te spreken.
„Heb je je geld gekregen?" vroeg zij.
„Ja," antwoordde Pet afwezig. „Mr. Cor
less betaalde mij, voordat ik mij ging ver
kleeden Hij deed het heel kiesch. Hij
stopte het bankje achter in mijn jurk."
„Noem je dat kiesch?" schimpte Tessa.
.Wat mankeert je, Pet? Verlies je je ver
stand?"
„Niets mankeert mij," zei Pet zacht,
„behalve dat. ik erg, erg gelukkig ben."
„Lieve help!" bromde Tessa, „kom tot
jezelf kind. Luister, ouwetje, hoeveel he-
taalde hij jou?"
„Een en twintig shillings."
„Nu, dat is de gewone betaling voor po
seeren, als Ik het goed begrepen heb. „Je
hoeft er je bovendien niet voor te laten
zoenen."
Pet keek haar met groote, geduldige,
verbaasde oogen aan.
„Zag je het?" vroeg ze zachtaardig.
„Ja."
„Vond vond je het niet wonder
baarlijk?"
„Niet zoo bijzonder," zei Tessa. „Ik vond
het vrij dwaas en onsmakelijk."
„Maar je begrijpt het niet, lieverd."
Tessa voelde zich, alsof zij op wilde
staan en haar door elkaar schudden.
„Nu, ik ben misschien traag van begrip,
ouwetje, maar het leek mij toe, dat ik,
vanwaar ik stond, alles zag. Ik had er een
goed gezicht op. Wat begrijp ik niet?"
„Mr. Corless ls die groote kerel van een
jongen, waarvan ik je vertelde, die dik
wijls in den winkel kwam. En eens hield
hij toevallig mijn hand vast. Ik ben al
maanden lang op hem verliefd."
„O hoedje!" kreunde Tessa. „Dat doet
de deur toe! Als ik toch niet wou, dat ik
dat geweten had! Ik zou je dan daar niet
gebracht hebben
„Zoo laag zou je toch zeker niet geweést
zijn, Tessa?"
„En kende die man jou?"
„Neen, hij herkende mij niet. Waarom
zou hij ook? Hij is maar drie of vier keer
in den winkel geweest, geloof ik."
„En verbeeld jij je, alleen, omdat jij dol
verliefd op hem bent, dat hij het ook op
jou is? Probeer je beetje hersens toch bij
mekaar te houden, en denk er mee Daar
zijn ze voor, zie je."
.(Wordt vervolgd).
„ACHT OOGJES ZOO BLAUW". of bruin of zwart. In ieder geval, heeft een jury ip. Enge
land uitgemaakt, dat deze jongedames de mooiste
oogen hebben.
UITREIKING VAN DE „MEDAILLE MILITAIRE" AAN KONING CAROL VAN ROEMENIE - ter gelegen
heid van zijn bezoek aan de Fransche hoofdstad. De Koning ontving de medaille uit handen
M van maarschalk Franchet d'Espérey.
GEMASKERDE MANNEN IN CHI
CAGO r-i nu evenwel geen gangsters,
doch het masker dient ter bescherming
tegen de hevige koude, welke Amerika
thans teistert.
DE PREMIERE TE AMSTERDAM VAN DE
FRANSCHE FILM „KERMESSE HEROIQUE".
De hoofdrolvertolkster Frangoise Kosay (met bloe
men). Naast haar de regisseur Feyder.
VERBAASDE OOGEN.
Nest van jonge zwarte pinchertjes, eigendom van een. ingezetene van de residentie, pa.
seerf voor den fotograaf. Wat zou er
in dat ding zitten?
