iVliegtuig verongelukt - De springscham in Garmisch-Partenkirchen
TESSA
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
HET KWEEKEN VAN AARDBEIEN UET NEONLICHT. In het laboratorium voor
tuinbouw-plantenteelt der Landbouw Hoogeschool te Wageningen worden onderzoekingen ge
daan, welke uitwerking bepaalde lichtbronnen op plantengroei hebben. Links
aard heiplanten met neonlicht bestraald, rechts niet bestraalde.
DE AM ERIK A ANSCHE HARDRIJD-
STER KID KLEIN behaald© in
Stockholm den wereldtitel hardrijden
óp de schaatsen voor vrouwen.
DE „ISLANDS FALK", DE DEENSCHE POLITIEKRUISER is in de Am-
sterdamsche haven aangekomen. De Islands Falk"
stoomt het IJ op.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
44)
Maar natuurlijk neem je heelemaal geen
notitie van zijn kussen. Begrijp je, wat ik
bedoel? Ze hebben in. je jonge leven niets
te beteekenen. En ze beteekenen niets
meer voor je dan of je je tante of je oom
zoende; hoewel Pet zegt, dat je voorzich
tig moet zijn met ooms.
Tessa geloofde ln de kracht van zelf-
suggestie en van telkens herhalen. Zij
geloofde vast en zeker, dat, als men iets
maar een voldoend aantal malen zei, het
zóo was.
Bijgevolg verzekerde zij zich den heelen
weg naar huis over voortdurend, dat zij
Jimmy Turner niet liefhad, en zelfs nooit
aan de mogelijkheid had gedacht hem
lief te hebben. Die gedachte was inder
daad niet bij haar opgekomen. Haar zelf-
suggestie was zoo sterk, dat zij, tegen den
tijd, dat zij het huis van Potts bereikte,
zachtjes huilde, en hoewel het pas acht
uur was, ging zij regelrecht naar bed en
bracht een vreeselijk slechten nacht door.
Pet Peil viel den volgenden morgen
bijna flauw, toen zij het nieuws hoorde,
dat zij voor den Vliegenden Troep was uit
verkoren. Met gloeiend gezicht en schitte
rende oogen stormde zij op Tessa af.
„Hoor eens, Fisher," zei ze, het briefje
van het hoofdbureau toonend, „jij weet
daarvan. Jij bent gisteren op het hoofd
bureau geweest."
„Ja," gaf Tessa toe. „Ik heb mijn vriend
gevraagd je bij den Vliegenden Troep te
plaatsen."
„Je bent toch een kei, Fisher. Wie is je
vriend?"
„Hij is chef van den Vliegenden Troep."
„Oho! Is zeker doodelijk van je, niet?"
„Niet zoo erg," antwoordde Tessa, een
beetje gevleid door den indruk, dien zij
maakte. „Ik ben den laatsten tijd nog al
eens met hem uit geweest. Maar dat is
natuurlijk niets. Wij zijn alleen maar
vrienden, zie je."
„Ja, dat zie ik. Nu, het is prettig, om
een vriend te hebben, die chef is van den
Vliegenden Troep en een auto heeft, zoo
lang als een straat."
„O, dat is zijn auto niet, Pet. Die is van
zijn vader."
„Wie is zijn vader."
„Mr. Lancelot Turner, de voorzitter van
het bestuur van de Vereenigde Café's,"
antwoordde Tessa stemmig.
Pet Peil viel in een stoel neer en wuifde
zichzelf met een bord.
„Boe!" hijgde ze. „Hoe verzin je het,
Fisher? Trek je voordeel van mijn jeugd,
door me er tusschen te nemen, of maak je
de dingen maar wat mooier?"
„Het is echt waar," antwoordde Tessa.
„Jimmy zegt, dat zijn vader begonnen is
met melk rond te brengen bij de men-
schen aan huis, toen hij acht jaar was."
„Ik moet zeggen, dat hij dan vooruit ge
komen Ls' Weet je wel kind. dat de oude
mr. Turner zoowat de halve wereld bezit,
en optie heeft op de andere helft?"
„Wel, dat maakt heelemaal geen ver
schil voor mij. Pet. Want, zie je. er is niets
tusschen mr. Turnover ik bedoel mr.
Turner en mij. Wij zijn goede vrienden,
dat is alles. Hij neemt me twee of drie
keer in de week, of soms vier keer,
mee uit."
„Waar neemt hij je mee naar toe?"
vroeg Pet. en liet een bord vallen, zonder
dat zij zelfs merkte, dat ze het deed.
„O, naar theaters en diners in Locarno."
„Is dat alles?" vroeg Pet bijna adem
loos.
„Soms op een ritje ln zijn auto buiten
de stad ik bedoel de auto van zijn
vader."
„Houdt nooit je hand vast of zooiets,
d»nk ik?"
„Neen, bijna nooit."
„Zoent je waarschijnlijk ook nooit?"
„Alleen maar, als we elkaar goeden
nacht zeggen. Hij zoent mij dan altijd.
Maar dat is niets dan een vorm. Het betee-
kent niets meer dan de hand geven."
„Neen, natuurlijk niet. Ooit bij toeval
een van zijn kennissen ontmoet, als je
met hem uit was?"
„Maar één. We ontmoetten op een
avond, toen we in Locarno waren, lady
Betty Maldon."
„Wat deed hij toen? Een servet over je
hoofd gooien of je onder de tafel duwen?"
„Hij stelde me aan lady Betty voor. Ze
was vreeselijk lief."
„Heusch?" grinnikte Pet en nam een
ander bord om zich mee te waaien.
„O, en ik heb zijn zuster Luella ont
moet. Die is zoo schattig! Ik stelde mij
zelf aan haar voor."
„Wel," zei Pet, terwijl ze opstond, „ver
geef me mijn begrijpelijke opwinding. Ik
ben nog maar jong en ik ben niet sterk
genoeg voor zulke dingen Natuurlijk wil
ik niet nieuwsgierig zijn. Jouw zaken zijn
jouw zaken, en ik zou er niet over denken
onbescheiden vragen te doen over dingen,
die mij niet aangaan. Alles, wat ik zou
willen weten is: wat, wat bij dit en bij
dat ben je van plan?"
„Wel Pet, wat zou ik van plan kunnen
zijn?"
„Doet moet je mij niet vragen. Ik ben
maar een nederig werkend meisje. Wat zou
ik van de zaken van mijn meerderen af
weten?"
„Nu, natuurlijk ben ik niets van plan,
Pet. Ik houd van Jimmy Turner. Hij is een
goede kerel, en wij zwerven graag samen
rond, en zoo meer. Maar hij zal er gauw
genoeg van krijgen met mij op te trekken.
Hij heeft hoopen meisjes. Zij verdringen
zich om hem, zoodat hij nauwelijks adem
kan halen. Lady Betty Maldon, Lallie
Mulvaney, Rima Epstein en honderden
anderen."
„En als hij je beu is?"
„Wel, dan natuurlijk zal ik zal ik
natuurlijk, zal ik hem vergeten, en
iemand anders vinden, om mee uit te
gaan."
„Ongetwijfeld. Ben je heelemaal niet op
hem verliefd?
„Natuurlijk niet. Pet. Ik hoop. dat ik
niet zoo'n dwaas ben. Hij staat mijlen
boven mij en ik denk niet over zooiets
idioots, verliefd op hem te worden."
„Waarom heb je vannacht dan gehuild?"
„Gehuild? Goede genade, ik heb niet
gehuild. Ik bedoel ik ik o Pet."
En plotseling begon zij weer te huilen,
wild, wanhopig.
Pet Peil trok het bevende meisje in haar
aimen en vleide het natte gezichtje tegen
haar borst.
„Hou je stil. kind. Schei uit. Lightfoot
komt dadelijk hier beneden, en je moet
zóó naar boven om tc bedienen. Hè, weet
ik niet wat het is? Zijn wij niet allemaal
hetzelfde, wij dwaze meisjes? Wij spelen
met vuur, terwijl wij weten, wat we doen
en we beloven onszelf, dat we zullen uit
scheiden, voordat we ons branden. En voor
dat we het weten staan we in lichterlaaie
en is er geen enkel middel tegen. In zoo'n
theesalon krijgen wij begrippen boven on
zen stand. Dat is het. Ik denk, dat wij ten
slotte met den staart tusschen de beenen
terug zullen moeten en een halfwas moe
ten trouwen."
„Ik wil niet", snikte Tessa hartstochte
lijk. „Ik wil niet. Ik trouw nooit."
HOOFDSTUK XXIX.
Onderricht over Lancelot.
„Ik zeg je", zei Pet Peil, toen zij en Tessa
op weg waren om aan hun afspraak met
mr. Arthur Corless te voldoen, „liefde is
een strop, en ik zeg je ronduit, dat ik er
nachtmerries van krijg. Het is net. alsof je
vuur met paraffine aanmaakt. Eerst ge
beurt er niets, en denk je, dat het heel
veilig is. En je doet er nog wat bij, en dan
nog wat. En eer je het weet, grijpt het
om zich heen en zijn je wenkbrauwen en
je wimpers afgebrand, en den eersten keer
den beste, dat je je weelderige lokken bor
stelt, valt de helft er van uit."
„Ik ben niet verliefd op Jimmy Turner",
zei Tessa, die nu haar evenwicht weer wat
hersteld had.
„Dat zei je. En natuurlijk heb je van
nacht, toen je in bed lag, je kussen niet
doornat van zilte tranen gemaakt?"
„Hoe weet je dat?"
„Omdat, toen je vanmorgen in den
winkel kwam, je oogen er uitzagen, alsof
ze goed uitgewasschen waren. En er was
een blik in. die ik me herinner gezien te
hebben op een schilderij, „Elaine" ge
naamd."
.(Wordt vervolgd!.
VLIEGTUIG VERONGELUKT. Te Speke (Engeland) stortte een vliegmachine omlaag en
kwam op de rotsen terecht. Twee personen kwamen hierbij om het leven. Het vliegtuig
werd geheel vernield.
DE OLYMPIADE SPRING-SCHANS
IN GARMISCH-PARTENKIRCHEN.
Staande op het hoogste punt krijgt
nen een indruk van welk een enorme
hoogte gesprongen moet worden.
DE HEEREN G. BAKKER SCHUT EN H. DE BEAUFORT - twee der Hol-
landsohe deelnemers aan den sterrit naar Monte Carlo, ontvangen hun prijzen uit
handen van den eersten minister te Monte Carlo.
