in Volendam - Rallye van Monte Carlo
TESSA
FEUILLETON.
76sle Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
DE RALLVÉ VAN MONTE CA1ÏLO. Een overzicht van het groote aantal deelnemers aan de Rallye van Monte IN OBERAMMERGAU IS MEN DRUK DOENDE MET HET VERVAARDIGEN VAN SPORTFI"
Carlo tijdens hun doortocht door Parijs op de GUREN UIT HOUT en wel vooral in verband met de Olympische winterspelen in Gaimisch
Place de la Concorde. Partenkirchen. Skiloopers, uit hout gesneden
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
39)
„Kent u haar?"
„J-ja. Ik heb haar gesproken. Zij is
temperamentvol."
„O ja, dat is ze."
Zoowel Lady Betty als Jimmy lachten
hartelijk, alsof zij iets grappigs had go-
zegd, hoewel Tessa niets grappigs vond in
haar opmerking.
„Weet u, u lijkt op miss Mulvaney. Ver
wonderlijk veel lijkt u op haar."
„O, dat kan niet," zei Tessa. „Haar haar
heeft niet dezefde kleur als het mijne."
„Nu bent u niet op de hoogte. U moet
tot op de minuut bij zijn, om te kunnen
zeggen, dat u Mulvaney goed kent. Zij
verandert, ziet u. Hebt u haar kort geleden
gezien?"
„Zoowat drie weken geleden," zei Tessa.
„En jij, Jimmy?"
„In verscheidene weken niet,"
„Daardoor komt het. Maar het verwon
dert me, dat je het niet gehoord hebt.
Iedereen praat erover. Zooals je weet, was
haar haar zooiets van strooblond. Nu is
het rood kathedraalrood. zooals dat van
miss Fisher. En het is net zoo opgemaakt
als het uwe. Men zou kunnen denken, dat
zij uw hoofd als model had genomen,
Weest u dus in het vervolg niet verbaasd,
als men u voor miss Mulvaney houdt. Ik
voorspel, dat ik niet de eenige zal zijn, die
er in loopt. En wees erg voorzichtig met
dezen man, Jimmy genaamd. Hij is vree-
selijk en u moet niet alles gelooven. wat
hij zegt. Goeden avond, Jimmy. Goeden
avond, miss Fisher."
Zij voegde zich bij een vrij groot gezel
schap verderop in het restaurant. Tessa
had al naar die tafel gekeken, omdat'
de kellners er onophoudelijk omheen sche
nen te loopen, en de maitre d'hotél er
klaarblijkelijk bijzondere zorg aan wijdde.
Dat was haar achtergrond. Meer dan
ooit voelde Tessa, dat zij een arm, werkend
meisje was, met geen anderen achter
grond dan West Ham en het huis van
Potts.
„Je hoeft niet op te staan, als je aan
iemand wordt voorgesteld," zei Jimmy.
Plotseling had Tessa het gevoel of zij
zou stikken, en haar oogen deden pijn.
Het was de eerste keer, dat hij een aan
merking op haar maakte of haar becri-
tiseerde. Hij zag dadelijk, dat hij haar ge
kwetst had.
„Goede genade, Tessa, huil in 's hemels
naam niet."
„Ik huil niet," zei Tessa. „Het spijt me,
dat ik opstond. Ik wist niet, wat ik doen
moest. Ik dacht, dat het goed was, om
dat jij ook opstond."
„Hel was goed." zei Jimmy plechtig.
„Omdat jij het deed. Alles, wat jij doet, is
goed in mijn oogen tenminste. Ik was
een bruut, om er over te spreken. Denk er
niet meer aan."
„Ik probeer mij netjes te gedragen,
Jimmy."
„Wel. meisje, je bent een volmaakt won
der. Vond ie lady Betty aardig?"
„Ja. Ik vind haar lief en eenvoudig snoe
zig."
„Ik wed, dat zij er wel even lief zou wil
len uitzien als jij."
„Jimmy, dat moet je niet zeggen, want
je weet, dat zij millioen maal mooier is
dan ik."
„Nu, dat is heel wat", zei Jimmy grinni
kend. „Maar je hebt gelijk. Ik had dat niet
moeten zeggen. Slechte manieren van mij.
Ik ben blij, dat je haar aardig vindt."
„Is zij een vriendin van je, Jimmy?"
„Ja. Heb haar gekend vanaf dat we kin
deren waren."
„Ik vond niet prettig, dat zij mij het
visschersmeisje noemde. Ik geloof, dat het
niet erg beleefd was,"
„Daar vergis je je in, Tessa. Zij bedoelde
dat als een compliment, en het is er ook
een. Mijnheer Visscher is een kunstenaar,
die mooie meisjes teekent. Zij zijn over de
heele wereld bekend als de Visscher-meis-
jes. Dat bedoelde zij."
Dat was er dus weer een. Lallie Mul
vaney, Rima Epstein en nu lady Betty
Maldon
Dat was de vijfde avond, dien zij teza
men doorbrachten. Jimmy kuste haar,
toen hij goeden nacht wenschte. Het was
nu een erkend feit en werd heel eenvou
dig uitgevoerd. Hij kuste haar nooit meer
dan eens.
HOOFDSTUK XXVI.
Een deel van het verleden komt
tot Tessa terug.
Dien nacht lag zij twee uur lang wak
ker, wat haar niet dikwijls gebeurde,
's Morgens had zij hoofdpijn.
Toen zij naar beneden ging. ontmoette
zij toevallig mr. Banks. Hij had niet meer
geprotesteerd, en scheen zijn nederlaag
aanvaard te hebben. Zij hoopte, dat hij
ergens anders troost had gevonden Het
kwam nooit meer bij haar op, dat zij mr.
Banks nog eens noodig zou kunnen heb
ben. Wat Paul Harvey betrof, als die ooit
weer probeerde haar te zoenen, zou zij hem
precies toonen, waar hij ten opzichte van
haar stond, en dat zou niet vleiend voor
hem zijn.
„Mr. Banks", zei Tessa, „heeft miss Mul
vaney haar haar rood laten verven?"
„Ja. Het was een van de meest geslaag
de dingen, die de oude Ponzetla ooit ge
daan heeft. Het was een ware beproeving
voor hem. Eerst werd het bijna groen, en
begon miss Mulvaney aanvallen van ra
zernij te krijgen. Maar tenslotte kwam het
toch terecht. Ponzetta is een toovernaar
in het haarverven."
„Is het dezelfde kleur als van mij?"
„Bijna precies dezelfde. Hij moest uw
kleur namaken. Zij wou die hebben en geen
ander. Daarna liet zij het op precies de-*
zelfde manier opmaken. Dat moest ik doen,
omdat ik wist. hoe u het hadt. Zij was
dolblij en gaf Ponzetta vijf pond. Hij gaf
er mij een van. Zij moet eens m de veer
tien dagen terugkomen, om het te laten
bijverven."
„Vindt u, dat miss Mulvaney op mij
lijkt?"
„Sinds zij haar haar heeft laten verven,
wel. Haar gezicht heeft ook wat van het
uwe, en zij heeft zoowat hetzelfde figuur."
„Zij is ouder dan ik."
„Zij is nog niet zoo oud. Zoowat vier en
twintig, denk ik."
„Genade, en ze is al twee keer geschei
den."
Toen Tessa dien morgen op haar werk
kwam, werd zij begroet door een uitbundig
opgewonden Pet Peil, die met een brief
naar haar wuifde.
„Hij is gekomen, kind, hij is gekomen!"
„Wie is gekomen?" vroeg Tessa,
„De brief van mr. Corless. Er is er ook
een voor jou. Miss. Lightfoot heeft hem.
We moeten overmorgen naar de studio
om te poseeren."
„Prachtig!" zei Tessa. „Je zult mr. Cor
less wel aardig vinden, Pet."
„Ik vind iedereen aardig, die mij twaalf
vijftig geeft voor een uur stilzitten en lief
kijken", zei Pet,
„Hoe staat het met je halfwas. Pet?"
„Anstruther? O. ik vrees, dat de arme
jongen ontmoedigd raakt, 't Is mijn schuld
ik heb hem erg op een afstand gehouden,
en hij laat zich gauw ontmoedigen. Ik
weet zeker, dat die Jongen drie weken ge
leden al zijn moed bij elkaar had geraapt
voor een huwelijksaanzoek, en ik ver
wachtte toen elk oogenblik dat hij zou los
barsten. Nu is er niet het minste gevaar
meer voor, voordat ik hem laat zien, dat
het signaal op veilig staat."
„Wat heb je met het arme wurm uitge
voerd?"
„Niets bijzonders. Hem alleen maar heel
vriendelijk ontmoedigd. Zooals ik al zei, is
hij gauw uit het veld geslagen. Maar hij
ziet er slecht uit, die arme Anstruther."
„Nu, ik gun het hem", antwoordde Tessa
„Ik heb je altijd gezegd, Pet, dat hij niet
goed genoeg voor je is. Je bent lief genoeg
om een echten man te krijgen. Maar een
paar weken geleden stond je op het punt
hem aan te nemen, en zei je, dat je een
man wou hebben, wie dan ook."
„Ik weet niet, hoe het komt", zei Pet.
„Ik ben op een of andere manier veran
derd. Het is gekomen, sinds jij me van die
zittingen verteld hebt. Ik ben daarna zoo
opgewonden en van streek geweest, alsof
er iets zou gebeuren. In elk geval ben ik
van plan mijn halfwas nog wat te laten
wachten."
(Wordt v.erv.olgd).
i
„DE KUNST IN NOOD". Als gevolg van de radio-rede van Prinses Juliana heerscht ér bij van Hobokens bank
in de residentie een groote bedrijvigheid, om alle binnengekomen
girostortingen te verwerken.
-
RIJKSKANSELIER HITLER BIJ HET VERLATEN VAN
DE ENGELSCHE KERK TE BERLIJN waar hij den
rouwdienst ter nagedachtenis aan Koning
George bijwoonde.
HET OLYMPISCHE IJSHOCKEY TEAM VAX AMERIKA BRACHT EEN BEZOEK
AAN VOLENDAM. De spelers waren een en.ai verrukking over de houten schoe
nen" en lieten zich graag met de Volendamsche verkoopsters fotografeeren.
DE STRIJD TUSSCHEN RUITER EN
PAARD. Tijdens paardenrennen te
Sydney probeerde een der paarden zijn
berijder af te werpen. Hetgeen, zooals
men ziet, uitstekend gelukte.
