Het costuum onzer voorouders" - Spoorweg-ongeluk in Engeland
TESSA
76sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Het spoorweg-ongeluk te Shrivenham (Engeland
Bij de treinbotsing, waarbij de Penzance-Londen Express ontspoorde, kwamen 2 personen om het leven en werden 27 gewond. Na de botsing viel
de ontspoorde locomotief om. Het terrein van de ramp.
PRINSES MARIE VAN SAVOTE overhandigt in de kazerne Castro
-Pretorio te Rome, aan het 13e regiment van de grenadiers van
Sardinië het vaamdel.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
27)
Mr. Banks verscheen ln een prachtig
dinnerjacket, dat gedeeltelijk goed zat.
Het paste hem niet erg goed, maar scheen
er toch zijn uiterste best voor te doen.
Zijn witte das was een houten das, die
duidelijke sporen vertoonde, meer dienst
te hebben gedaan, en zijn maagdelijke
blankheid had verloren.
„Wat prettig, jullie zoo samen te zien
uitgaan!" zei Mrs. Elisabeth Potts. „Ik
weet zeker, dat ik dat voorzien heb. Veel
beter voor een meisje, dan dat laat in den
nacht in haar eentje rondloppen. Zorg
goed voor haar, Mr. Banks".
Tessa wist niet, wat zij hierop moest
antwoorden en zweeg dus maar.
In Mile End straat riep Mr. Banks een
taxi aan.
„Genade, Mr. Banks'mompelde Tessa,
terwijl zij in de kussens neerzonk, „is dat
niet fijn? Ik dacht niet, dat we met een
auto zouden gaan".
Mr. Banks keek als een man, die weet,
dat hij de dingen royaal aanpakt.
„Het staat niet, te voet of uit een bus
in den schouwburg te komen, als men
zulke dure plaatsen heeft", verklaarde hij.
Onderweg nam hij als toevallig haar
hand in de zijne. Tessa trok ze weg. Toen
bedacht zij zich en legde ze weer in de
zijne. Als hij Jimmy Turner of Mr. Corless
was geweest, had zij dit niet gedaan. Ten
minste, dat geloofde zij. Maar Mr. Banks
telde niet mee.
Het leek zoo stijf, zpo'n kleinigheid te
weigeren. Hij had dure plaatsen genomen.
Zij wist, dat ze vijf shilling per stuk kost
ten. Dat beteekende, dat hij er tien. shil
lings voor had betaald. Dat was een heele
som, en zelfs een klerk bij een verzeke
ringsmaatschappij was geen millionnair.
Als hij dan zoo graag haar hand vast
hield, meende zij het hem wel te kunnen
toestaan. Zij vroeg zich eenigszins ver
wonderd af, wat voor pleizier een man er
toch wel in kon vinden, de hand van een
meisje vast te houden.
Eens schraapte hij zich de keel en be
gon op schorren toon:
„Ik zou je graag wat willen zeggen,
Tessa".
Plotseling kwam het vreeselijke vermoe
den bij Tessa op, dat de man haar ten
huwelijk wilde vragen. Daar was zij nog
lang niet op voorbereid. Nog lang niet!
Dus viel ze hem vlug in de rede:
„Mr. Banks", zei ze, „u noemde mij
Tessa".
„Dat weet ik. Zoo heet u toch, is het
niet?"
„J-ja, dat is mijn naam, Mr. Banks.
Maar al bent u nu zoo aardig voor mij,
door mij mee te nemen, en en mijn
hand zoo vast te houden, u moet mij
toch Miss Fisher noemen tenminste
voorloopig nog".
„Huh!" zei Mr. Banks. Klaarblijkelijk
vergde deze uitval een beetje te veel van
zijn kinderlijk brein. Tessa grinnikte in
wendig, maar bleef doorpraten, om hem
geen gelegenheid meer te geven tot sen-
timenteele verklaringen.
„Is het prettig, klerk bij een verzeke
ringsmaatschappij te zijn, Mr. Banks?"
,;Dat gaat wel", zei Banks.
„Wat heeft een klerk bij een verzeke
ringsmaatschappij te doen?"
„O, verzekeringen, begrijpt u schrij
ven, rekenen, enzoovoorts", antwoordde
Mr. Banks vaag.
De man in de vestibule van den schouw
burg, die de kaartjes innam, keek hem
aandachtig aan en zei:
„Wilt u alstublieft een oogenblik wach
ten? De manager wenscht u te spreken.
Ik zal hem gaan halen".
„Genade", mompelde Tessa, „waarover
wenscht die manager u te spreken, Mr.
•Banks? Is hij een vriend van u?"
„Neen, niet precies", antwoordde Banks.
Tessa verging van nieuwsgierigheid. Zij
merkte op, dat Mr. Banks, die met het air
van een lord was binnengekomen, nu al
lerminst op zijn gemak was, en zichtbaar
transpireerde.
De manager versoheen en keek Banks
toornig aan.
„Hoor eens', zei hij zonder inleiding,
„je bent van de zaak van Mr. Parfitt,
den kapper, is het niet? Natuurlijk. Je
bent een van zijn bedienden. Ik herinner
me, laatst door je geschoren te zijn. Nu,
zeg aan je baas, dat ik hem wel kaarten
voor mijn theater wil geven, maar hij dan
ook verplicht is, mijn biljetten in zijn
uitstalkast te hangen, anders krijgt hij er
geen meer. Begrepen? Vertel hem dat na
mens mij".
„Ja meneer", mompelde Mr. Banks.
De kaartjesman nam hun kaarten in
en liet hen passeeren in een lange gang
met een dikken looper. die zij met onhoor
bare stappen door liepen. Het speet
Tessa erg voor den in stilte lijdende Mr.
Banks.
HOOFDSTUK XVIH.
O zoo!
Gedurende het korte, maar veel verkla
rende gesprek tussohen den schouwburg
manager en Mr. Banks, dat, om de waar
heid te zeggen, meest door den manager
gevoerd was, had Tessa wat terzjjde ge
staan.
Zij had een medelijdende natuur en
hield er niet van, iemand in moeilijkheden
te zien, omdat zijzelf moeilijkheden had
en wist, hoe men er zich onder voelde.
Zij had Mr. Banks verlegenheid niet
willen vergooten, en had. dus net gedaan,
of zij naar een raam keek, waarin een
aantal foto's van een mooie actrice waren
gehangen.
Maar terwijl zij oogenschijnlijk daarin
verdiept was, luisterde zij met gespitste
ooren naar wat er- achter haar gaande
was. En zij miste geen enkel woord van
het korte - gesprek tussohen den manager
en haar geleider.
Ster je voor! Dat die man zoo'n bedrie
ger kon zijn! Zou zij ooit nog een man
durven trouwen?
Eerst Jimmy Turner; toen Mr. Corless.
Dat waren mannen, die in die hoogere
sfeer van de maatschappij rondwandel
den, die zij alleen maar uit de verte be
keek; en misschien kon men van hen niet
anders verwachten, dan dat zij een tea
room-meisje niet in ernst namen.
Maar van een man als Mr. Banks, hoe
wel zij van hem niet dien schokkenden
invloed voelde als van Jimmy Turner en
Mr. Corless, verwachtte zij tenminste eer
lijkheid en recht door zee gaan. En zij
voelde zioh vreeselijk teleurgesteld; zij
was zoo opzettelijk en weldoordacht be
drogen, dat zij er ten hoogste verbaasd
van stond.
Onder het gesprek tussohen den mana
ger en Mr. Banks deed zij drie dingen; 2ij
luisterde naar de opmerkingen van den
manager, keek naar de foto's van de
mooie actrice en overdacht het gehoorde.
Eerst toen zij en Mr. Banks op weg wa
ren naar hun plaatsen, begon het tot haar
door te dringen, dat er iets bijzonders aan
die foto's was geweest. Zij had ze niet
goed bekeken. Of misschien zou het beter
zijn, te zeggen, dat zij ze bekeken had,
zonder ze te zien, omdat zij zoo'n hevig
belang stelde in wat er achter haar be
sproken werd.
Toch moest zij er iets van gezien heb
ben. want toen zij in de schouwburgzaal
waren en hun plaatsen hadden ingeno
men, kwam haar het gezicht van hèt
meisje op de foto voor den geest. Zij haft
het vage idee, dat het haar bekend voor
kwam. Dat zij het hier of daar al eens
gezien had.
Het was niet de moeite waard, er zich
het hoofd over te breken, want al ging
zij niet veel naar theaters, zij had toch
al heel veel foto's van actrices gezien.
Dat heeft iedereen. Het was niet waar
schijnlijk, dat zij het meisje zelf zou heb
ben ontmoet.
Hun plaatsen waren op de derde ry van
de frontloges. Zy bemerkte, dat mr. Banks
zich nog erg onbehageiyk gevoelde. Ook
zag zy, dat er maar heel weinig menschen
in die loges in avondtoilet waren, wat er
niet zoo erg op aan kwam. Hoewel zy het
buitengewoon onaangenaam vond, dat
mr. Banks zoo vreeselijk gehuicheld had,
gaf zy hem den tyd, zich te herstellen. Het
was niets voor haar, een man te slaan, die
al onder lag.
(Wordt vervolgd).
„Het costuum onzer voorouders".
Kijkje op de tentoonstelling ,,Het costuum onzer voorouders" welke tot en met 5 Februari ten bate van de vereeniging
T.I.B.O. in de Ridderzaal in den Haag wordt gehouden en welke gisteravond officieel geopend werd. Zaanlandsdh
tentjacht uit de 18e eeuw.
DE JAPANSCHE SCHAATSENRIJDERS, DIE DEELNEMEN AAN DE OLYMPISCHE WIN
TERSPELEN TRAINEN TE BERLIJN. De ploeg bestaat uit 5 kunstrijders, o.w. de 11-jarige
Yetsuko Inade en elf hardrijders en -rijdsters. Vier deelneemsters van de Japansche ploeg.
MINISTER SLINGENBERG (LINKS) BIJ AANKOMST AAN HET
STADHUIS TE ROERMOND waar hij de streekplan-commissie van
midden-Limburg installeerde. Naast hem de burgemeester vaja
Roermond, mr. P. J. Reijmer.
