De Hollandsche voetbaloverwinning te Parijs - Storm over Dusseldorf TESSA 76ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad FEUILLETON. DE NOORD-HOLLANDSCHE JACHTVEREENIGING organiseerde een jachtrit in de omgeving vain de Zwaluwenberg bij Lage Vuursche. De ruiters ondei*weg. DE STORM IN HET RIJNLAND. Een zware wervelstorm richtte te Düssel- DE DEELNEMERS AAN DEN STERRIT NAAR MONTE CARLO kregen dorf groote schade aan. De TonHallenstrasse, met dakpannen, planken en in de oude Fordfabriek te Rotterdam gelegenheid zich te oefenen voor de klasse- takken bezaaid. mentsproef. De jury zit achter zandzakken. DE VOETBAL-WEDSTRIJD FRANKRIJK—HOL LAND. Holland neemt de leiding. Bakhuys scoort het eerste doelpunt. De bal rolt in het doel, nadat de keeper hem uit de handen heeft laten glippen. DE LAATSTE BILJART-PARTIJEN OM HET KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND le klas drie banden, te Rotterdam gespeeld. A. Singers en J. Drukker (links). De overwinning van het Nederlandsche elftal te Parijs. Het Hollandsche voetbalelftal met o fficials bij aankomst in de lichtstad. door RICHARD STARR. Vertaald door A. RIEWERD. 24) „O negn. Het is eigenlijk om je dood te lachen". „Een best meisje. U wordt er natuurlijk voor betaald. Twaalf vijftig per keer. Het zal u telkens niet langer dan een uur op houden. Vindt u het goed?" „Goed?" zei Tessa ademloos. „Twaalf vijftig, alleen maar om hier een uur te zijn! Het lijkt vreeselijk veel!" „Het theezetten voor mij is er bij inbe grepen", grinnikte Corless. „Ik denk, dat ik u, met tusschenpoozen van drie weken of een maand, nu en dan nog eens noodig zal hebben. Ik zal u zelf betalen en het de maatschappij in rekening brengen. Kruip nu in die kleedkamer en schiet in uw uniform". Bevend van opwinding nam Tessa haar bruin papieren pak mee naar de kleed kamer en stond in ongeveer twee minuten in haar uniform. Het was een van de din gen, die ze gewend was vlug te doen. Het hoofd duizelde haar. Er schenen verwonderlijke dingen met haar te ge beuren. De laatste twee dagen waren één warreling van opwindende dingen ge weest. Zij had promotie gemaakt bij den Vliegenden Troep, wat een aanzienlijke en vaste vermeerdering van haar inkomen beteekende in den vorm van fooien; en nu moest zij voor foto-opnamen poseeren voor de som van twaalf vijftig per uur. Het benam haar den adem. Ook had zij in die twee dagen twee verrukkelijke man nen ontmoet Jimmy Turner en Arthur Corless. Zij stonden natuurlijk ver boven haar, maar Tessa vond, dat het ontmoe ten van aardige mannen een prachtige opvoeding was voor een meisje als zij. Zij kon veel van hen leeren. Onder zijn werk was Arthur Corless ern stig, streng en in zijn bezigheid verdiept. Hij gaf haar houding aan, zei haar, dat zij moest lachen of ernstig kijken, zooals bij zijn opnamen paste. Tweemaal viel hij tegen haar uit, omdat zij als een stand beeld stond. „Niet zoo stijf!" riep hij. „Sta, zooals u staat, als u met een klant praat, die zich vroolijk met u onderhoudt. Zoo is het beter. Blijf zoo staan. Goed". Zij hoorde het klikken van den afsluiter. „Dat was een goede. Houd nu uw gezicht naar boven. Kijk naar dat licht. Hemel, meisje, de buiging van je hals is allerliefst. Kijk nog een beetje meer naar boven. Glimlach niet. Luister. Hier of daar is een man, wiens schaduw u aanbidt. U denkt, dat hij de wonderbaarlijkste man is, die ooit bestaan heeft". „Ik weet zeker, dat zoo iemand niet be staat, Mr. Corless". „Stil. U bent nu op uw werk en moet niet praten, als u poseert. Ik zeg, dat er zoo'n man is. Ieder meisje van uw leeftijd heeft zoo iemand. Hij is de koning van alle mannen en u denkt aan hem, als u 's avonds uw hoofd op uw kussen legt, want u hebt hem lief. Denk u aan hem. Probeer te denken, dat hij u juist wil zoenen. Houd uw lippen in afwach ting op". Het verwonderlijkste bij dezen onzin was. dat zij op dat oogenblik aan .Jimmy Turner dacht. Aan Jimmy Turner en zich zelf, in de donkere kamer in het Majestic Hotel toen hij haar gekust had Zij sloot haar oogen, zonder te weten, dat zij het deed. De afsluiter klikte. „Mooi", riep Corless. „Dat had zelfs Gloria Swanson u niet kunnen verbeteren. U poseert prachtig". Hij liep door de kamer naar haar toe. Nog een minuutje. Er valt nog maar één ding te doen, en dat duurt maar een oogenblikje. Nu het hoofd zóó, alsublieft, kijk naar boven. Uw haar is prachtig. Als ik ooit een boschbrand ga schilderen, zal ik een beroep op u doen. Hij nam haar hoofdje tusschen zijn handen, en richtte het, zooals hij het heb ben wilde. Zij stribbelde niet tegen, om dat hij dat gedurende de zitting dikwijls gedaan had. Hij hield zijn hand onder haar kin, terwijl hij recht tegenover haar stond. „Nog een beetje hooger, alsublieft. Zoo is het prachtig. De lippen wat van elkaar. Goed. Sluit nu uw oogen". Zij sloot haar oogen. zooals haar ver zocht was En Mr. Arthur Corless kuste haar op de lippen. „Dat is alles voor vandaag", zei hij kalm. HOOFDSTUK XVI. Mr. Arthur Corless heeft nog een tearoom-meisje noodig. Zonder een woord te spreken, maar met hangend hoofd, haastte zij zich naar de kleedkamer. Zij wist. dat zij in tranen zou uitbar sten, als zij nog een oogenblik bleef. Ge durende de heele zitting was zij gelukkig geweest en had zij getrild van opwinding. Hij was zoo'n heel andere man, dan zij ooit ontmoet had. En nu voelde zij zich ellendig en beschaamd. Zij trok haar kleeren voor buitenshuis weer aan en wenschte vurig, weg te kun nen komen, zonder door het atelier te moeten gaan, waar zij Mr. Corless weer zou zien. Maar er was geen andere weg naar bui ten. En nu opende zij de deur van de kleedkamer en liep zoo zacht het atelier door, dat zij bijna buiten was, zonder dat Corless haar gezien had. Hij stond met den rug naar haar toe en morrelde aan de donkere platen, die Hij uit de groote camera had gehaald. Toen zij bij de deur was, draaide hij zich plot seling om en zag haar. „Tessal Waar ga je heen?" Een van de dingen, die zij hem gedu rende het poseeren verteld had, was haar naam geweest. „Naar huis, alstublieft", zei ze, zonder hem aan te kijken, en nog met hangend hoofd. Nog maar heel kort was zij buiten gewoon opgewonden geweest bij het voor uitzicht, twaalf vijftig extra te verdienen. Zij had haar eersten avond als Vliegende- Troep-meisje meer dan dertig shilling aan fooien gekregen, en het vooruitzicht van die verbazingwekkende weelde voor een meisje dat tevoren nooit meer dan dertig shilling per week had verdiend, had haar hoofd wat op hol gebracht. Zij had gedacht aan een beeldige jurk, die zij in de uitstalkast van een winkel had gezien, en waarnaar zij verscheidene avonden vol droef verlangen had gekeken, zooals zij naar de Kroonjuweelen zou heb ben gekeken. De prijs was twee en zestig en een halve shilling, en natuurlijk ver boven haar stoutste verbeelding geweest. Het was een van die dingen, waarnaar zij alleen maar had kunnen kijken, en waar van zij had mogen droomen. En nu, als het zoo door ging als in de laatste twee dagen, zou de som van twee en zestig en een halve shilling binnen het bereik van haar beurs komen. En dan zou de jurk van haar zijn. Dat stond vast. Arthur Corless keek haar bevreemd aan, zooals zij daar tegen zijn deur stond: een rank. aarzelend, gebogen figuurtje. Er was iets bijzonder üefs aan haar. Behalve, dat zij er aardig uitzag, was zij zoo gauw blij met iets; zoo opgewonden over heel ge wone dingen ;zij glimlachte zoo dikwijls. „Kom hier, Tessa", zei hij. Met roerende gehoorzaamheid kwam zij naar hem toe. „Je wou toch zeker niet weggaan, zon der mij goeden dag te zeggen?" (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1936 | | pagina 5