Ltampo
m
EEN COCKTAIL AFRICAIN
iBUITENL. WEEKOVERZICHT
Het conflict tusschen mr.
en de S.D.A.P.
Duys
76sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 14 December 1935
Derde Blad
No. 23223
Barman Laval: Non, merci, Hoare, laten we 'm niet te sterk maken.
Het antwoord der Kamerfractie bestreden.
annen?
BURG. STAND vUtflEIDEN
ONVERWACHTE WENDINGEN.
Een onverwachte wending in het groote
eonfHct, dat 200 zwaar drukt op Europa,
Beft heel wat beroering gewekt. Wij be-
loelen natuurlijk de Fransch-Brltsche
gedesvoorstellen
Het ts Inderdaad daarmede een vreemd
«val. Zooals men weet, heeft de Volken
bond op voorstel van den Belgischen pre
bier van Zeeland, Frankrijk en Engeland,
[ij het nlet-offlcieel, de taak van vredes-
jiakelaars toevertrouwd. Dat Londen en
Parijs derhalve zich zetten aan het op-
hellen van een program, waarop h.i. voor
'alle betrokken partijen, drie in getal, n.l.
Italië. Abessynië en de Volkenbond, een
minnelijke schikking mogelijk zou zijn,
bet is vanzelfsprekend. Daarbij was van
tevoren aan te nemen, dat Laval Italië
ioover als maar eenigszlns mogelijk zou
iijn, tegemoet wilde trachten te komen.
Tegenover hem stond dan echter Hoare,
die zich vereenzelvigdhad met de Vol
kenbondsidee, en dus een voldoende te-
eenwicht scheen te zullen vormen tegen
de pro-Itallaansche tendenz van den
Franschen premier en minister van bul-
tenlandsche zaken.
Toen kwam het bericht van het accoord
van Parijs en hoewel officieel het groot
ste stilzwijgen werd betracht, brachten
lenige Fransche bladen toch diverse ge
gevens over den inhoud. En van stonde af
aan, brak zich groote ongerustheid baan.
Wanneer maar voor de helft of zelfs nog
minder waar was van hetgeen de Fran
sche pers mededeelde, dan zou Italië als
bet ware een premie ontvangen voor zijn
aanval
Nadrukkelijk werd dan ook in het En-
gelsche Lagerhuis geïnformeerd, wat er
waar was van de vele geruchten, doch de
regeering weigerde zich uit te laten, bleef
zich hullen in geheimzinnigheid, al deed
lij haar best de allerergste onrust te stil
len. Dat was een veeg teeken En de
ontvangst van het voorstel in Italië was
van dien aard, dat er wel zekerheid moet
bestaan, dat het accoord van Parijs ver
der Italië tegemoet komt, dan de Com
missie van Vijf namens den Volkenbond
als uiterste limiet had aangeboden. Wel
iswaar heeft de Duce nog niet definitief
verklaard op grond van de jongste voor
ttellen aan de groene tafel te willen plaats
nemen, doch het gaat die richting toch
uit. beluistert men hetgeen uit Italië, dat
lich niet te ver laat gaan, gemeld wordt.
De conclusie ligt derhalve voor de hand.
Het accoord van Parijs biedt, al was eerst
nog niet precies aan te geven hoeveel,
Italië meer dan de Commissie van Vijf
aanbood! De publicatie der voorstellen,
men zie elders, bevestigt dit! Zoodoende
zouden 't hardnekkige doorzetten van
Mussolini en zijn aanval op Abessynië een
belooning vinden.
Is het wonder, dat groote ontstemming
tot uitng komt bij allen, die zich scharen
achter de Volkenbondsidee? Men kan ge
lust. zeggen, dat in Engeland de gansche
publieke opinie en het grootste deel van
het parlement niet achter de regeering
staan, terwijl In de kleine landen even
eens krachtig verzet tot uiting komt te
gen dezen gang van zaken, die genoemd
wordt: „verraad aan den Volkenbond".
En in Frankrijk, waar Laval juist moei-
raam het pleit had gewonnen, wordt nu
een nieuwe aanval op de regeering voor
bereid op het terrein der buitenl. politiek,
dus nu regelrecht tegen Laval in eigen
persoon.
Maar, zooals gezegd, Lavai's houding
baart op zich zelve geen verwondering.
Men was van Fransche zijde op zooiets
voorbereid, te meer, waar de geruchten
blijven aanhouden, dat Laval zich begin
ran dit jaar bij zijn bezoek aan Rome,
had vastgelegd om niets te ondernemen
tegen de Italiaansehe expansielzucht in
betrekking tot het land van den Negus.
Hoe echter de houding der Britsche re
geering te verklaren? Daar moest Hoare
toch evenzeer begrepen hebben, welke
koers plotseling werd gevaren?
Het is ontegenzeggelijk een ingewikkeld
probleem, om de Britsche houding te in
terpreteeren, doch het meest waarschijn
lijke lijkt ons de volgende oplossing van
het geval:
Engeland had aanvaard met Frankrijk
plannen uit te werken. Gelet op den gang
van zaken, ligt vermoedelijk de kwestie
zoo. dat Frankrijk nog gunstiger voor
waarden voor Italië voorstond, die Hoare
nog heeft afgeknabbeld tot het uiterste
maximum. En tot het uiterste minimum
van hetgeen Mussolini nog als basis voor
besprekingen acceptabel oordeelde. Dat de
Duce door Parijs op de hoogte is gehou
den. lijdt geen twijfel. Men kwam toen
op het doode punt. Om succes te hebben
bij Italië kon niet verder worden afgepin
geld en Laval zette zich schrap. Engeland
besloot toen met het voorstel in zee te
gaan. Want al gaat Italië accoord, er zijn
hog twee andere partijenDat Abes
synië een hartgrondig neen zou zeggen,
bet was niet anders dan te verwachten.
Zijn zaak is rechtvaardig geoordeeld door
den Volkenbond en militaire noodzaak om
Jbes te slikken, is evenmin aanwezig. In-
wendeel het heeft er allen schijn van
dat de Italiaansehe operatie definitief is
vastgeloopen. De Negus heeft dan ook al
bedankt voor de eer op zulke voorstellen
in te gaan
Maar ook de Volkenbond heeft een ge
wichtige stem in het kapittel en zal
deze voorstellen niet aanvaarden. Hoewel
de beslissing pas volgende week zal val
len. toch mag men veilig aannemen, dat
bet accoord van Parijs ln den Volkenbond
mislukt. Het motief: geen belooning voor
den aanvaller, doet ook daar opgeld
M.a w. twee partijen weigeren! Hetgeen
wellicht Italië, hoezeer overigens bereid
ine te happen, er toe zal brengen om zich
poot te houden en de eer aan zich. Heette
bet toch eerst, dat binnen 48 uur Rome
vou antwoorden, thans wordt al van uit-
s'el van het besluit gesproken, om de
voorstellen diepgaand te kunnen bestu
deren. Mussolini moet echter nu toch wel
jsgrijpen, dat zijn laatste kans werd ge
boden toen het te laat was!
Voor Engeland zouden twee voordeelen
dan zulk een verloop van zaken zijn ver
bonden: le. De Volkenbond zou door zijn
besluit, in geen geval een premie toe te
«aan aan den aanvaller, als vanzelf ge
noodzaakt worden tot het toepassen van
tengere sancties om Italië te dwingen
0® te buigen. En Engeland heeft haast,
RECLAME- 5489
Neus-
of borst-
verkouden
Een weinig Dampoy
in beide neusgaten
geeft terstond ver-
1 lichting en maakt
de luchtwegen vrij.
I Doos 30. Pol 50 cl.
Wat Miinhardt maakt is goed
gelet op het Verre Oosten, zooals wij in
ons vorig overzicht al opmerkten. 2e.
Frankrijk zou voor goed zijn vastgelegd
aan de collectieve veiligheids-politiek,
waar het zich, al ls het feitelijk zijn
plecht-anker, in het Italiaansehe avon
tuur, telkens aan wil onttrekken.
Aan den anderen kant is de positie van
Hoare tengevolge van een en ander wei
nig benijdenswaardig geworden. Zelfs zijn
er in Brittannië. die thans zijn vervanging
door Anthony Eden eischen. En al loopt
het direct niet zoo'n vaart, Hoare's poli
tiek leven heeft een knauw gehad!
Tegenover dit alles is zelfs de te Londen
bijeengekomen vlootconferentie op den
achtergrond gedrongen. Mogelijk spreekt
daarbij ook wel een rol de wetenschap,
dat deze conferentie weinig goeds belooft,
daar te groote tegenstellingen zijn te
overwinnen. Om te beginnen den Japan-
schen pariteitseisch met de Ver. Staten,
waaraan deze niet denken en dan de di
verse eischen inzake tonnemaat, scheeps-
verhouding, etc.!
Mr. J. E. W. Duys heeft het volgende
antwoord aan de S.D.A.P. gezonden:
Moge het mij vergund zijn bij het z.g.
„eenstemmig" antwoord der Kamerfractie
een paar kantteekeningen te maken. Ik
neem slechts enkele punten, die het meest
dit antwoord typeeren, elders krijg ik nog
wel gelegenheid de beweringen meer gron
dig onderhanden te nemen.
1. Volgens „eenstemmig oordeel der
fractie" zou ik eigenlijk reeds sedert 1913,
dus zegge 22 jaar lang. mijn plicht als
Kamerlid schandelijk hebben verwaarloosd.
Kom aan! Ik ben in die 22 jaar niet
alleen door de S.D.A.P. vijfmaal candidaat
gesteld, maai" vijfmaal zelfs lijstaanvoer
der geweest. Telkenmale in de meest hoog
dravende bewoordingen bij de kiezers
door de S.D.AP. aanbevolen. Mijn stem-
mencijfer steeg van 25.000 tot bijna 90.000
als maar mijn plicht verzakende en
op de lijst waarop ik als locomotief dienst
deed. sleepte ik zelfs nog de Kamerleden
Cramer en Thijssen als No. 2 en 3 mee
de Kanier binnen.
Deze Kamerleden Cramer en Thijssen
komen nu, met de fractie mee, verklaren,
dat men eigenlijk 22 jaar lang de kiezers
in Noord-Holland schandelijk heeft voor
gelogen en bedrogen. Volgens hun „een
stemmig" oordeel zitten deze dus op door
de S.D.A.P. gepleegd grof volksbedrog ver
kregen zetels.
Wanneer de S.D.A.P. liet dus in deze da
gen heeft over „plichten om als Kamerlid
af te treden", dan heeft die S.D.A.P. hier
een schoone gelegenheid om het bedrog
tegenover de Noord-Hollandsche kiezers
22 jaar lang gepleegd, goed te maken, door
dc heeren Cramer en Thijssen onmiddel
lijk van hun met zulke onoprechte midde
len verkregen zetels te doen verdwijnen.
Hier ziet men nu eens voor welke con
sequenties de eenstemmige „Staatslieden
der Soc. Dein. fractie, verblind door hun
haat en komende tot zulke aantijgingen,
zich zelf plaatsen.
Dat de heeren mij met modder zouden
gooien was te verwachten, edoch zóó dom
had toch niemand kunnen vermoeden.
2. De heeren ontkennen, dat ik reden zou
hebben mij te beklagen over de bejegening
die zij mij aandeden bij gelegenheid van
het Sanctieontwerp in de Tweede Kamer.
Laat ik mogen volstaan met eenvoudig
te verwijzen naar wat een politiek tegen
stander, tevens lid der Kamer, mr. Coops,
in een officieel orgaan van den Vrijheids
bond daarover schrijft. Mr. Coops ver
klaart in zijn orgaan dat hij „persoonlijk
kan getuigen" dat mijn grief juist is en
„dat bij die gelegenheid mr. Duys onbe
hoorlijk lik spatieer 1 behandeld is ge
worden door de S.D.-fractie.
Wanneer de Soc. Dem. fractie dit nu,
en nog wel „eenstemmig" ontkennen
gaat. kan men zich van het peil der waar
heidsliefde in die regionen eenig denkbeeld
vormen.
3. De fractie insinueert dat ik in processen
die twee aannemers tegen den Staat heb
ben gevoerd de advocaat zou zijn ge
weest en dat men niet onverdeelde bewon
dering koesterde voor het feit, dat ik, in de
Kamer, als Kamerlid ten faveure van deze
aannemers sprak. Hiertegenover sta de
pertinente verklaring, dat ik met geen
dezer processen naar aanleiding waarvan
die aannemers later aan de Kamer adres
seerden, nóch als persoon, nóch als ad
vocaat ook maar iets te maken heb gehad
Een van die beide aannemers had ik, vóór
hij mij in het Kamergebouw naar aanlei
ding van diens adres, te spreken vroeg, bij
mijn weten daarvóór zelfs nooit gezien.
Ziehier nu alweer de „eenstemmig^
waarheidsliefde der fractie, terwijl wat d»
kwestie Roelofsen aangaat, ik, juist omge
keerd, weer zéér ernstig mijn plicht als
volksvertegenwoordiger zou hebben ver
zaakt. als ik niet bij den minister open
lijk en met eerlijke vermelding er bij, waar
ik de wetenschap vandaan had, had aan
gedrongen op schoonmaak bü de Crisis-
Varkensgeschiedenis.
4. Volgens alweer „eenstemmig" oordeel
(hoe komt men toch aan die wonderlijke
„eenstemmigheid", waar drie kwart van
de fractie van de feiten waar het om gaat
uit eigen wetenschap niets weet?) zou
Albarda de partij niet tegen mij hebben
opgezweept, doch integendeel nog pogin
gen tot „bedaren" hebben aangewend.
Mijn antwoord luidt: In Shakespeares
drama „Julius Caesar" vindt men in An-
tonius het klassieke voorbeeld van zulk
soort „bedaringspogingen". Toen Antonius
eenige malen Brutus voor een achtens
waardig man had verklaard, was men be
leid hem te lynchen! De door Albarda zelf
eenzijdig benoemde commissle-Bonger
heeft het noodig gevonden ln verband met
een der termen waarin de heer Albarda
in besloten vergaderingen zijn „bedarings"-
pogingen deed, hem deswege met alge-
meene stemmen een „afkeuring" te doen
lncasseeren. Maar.... dit zal dan wel een
van die acht punten zijn, die de heer Al
barda „onjuist" acht enwaarom
het rapport-Bonger den doofpot ln moest.
De heer Ankersmit heeft wellicht nóg meer
bezwaren tegen het rapport. Ik kan 't me
begrijpen!
5. Dat ik ondanks royementen en aller
lei andere niet de minste zedelijke waarde
hebbende fraaiigheden niet bedank als lid
der Kamer, kan voor dengene, die behoor
lijk onderscheiden wil, heel duidelijk
zijn.
Ik ben wèl gekozen op een partijlijst,
maar niet op een klieklijst. De lijst waarop
ik als lijstaanvoerder gekozen werd is
geen privaat-eigendom van een paar
partij-bonzen, in casu Albarda-Anker-
smit ca.
Ik geef alle abstracte theorieën hier
cadeau voor de concrete werkelijkheid en
verzoek ieder niet den s c h ij n voor het
wezen te nemen.
Daar waar ik mij behoorlijk verdedigen
kon en een kliek de feiten niet voor da
partij-genooten kon verdonkeremanen,
hebben de heeren Albarda-Ankersmit c.s.
telkens moeten ondervinden, dat het oor
deel niet te hunnen gunste, maar te mij
nen gunste uitviel.
Zou ik nu hebben heen te gaan, omdat
het een kliek gelukt ongeveer tien elfde
van de S.D.A.P. (geheel Nederland behalve
Noord-Holland Noord 1 door jarenlange
onthouding der waarheid, door een ware
Arbeiderspers-terreur, waarbij men zich
voor de grofst denkbare persoonlijke ver
dachtmakingen, achterklap en verleuge-
ning niet schaamde, als een partijbesluit te
doen schijnen, wat in werkelijkheid een
kliekdoordrijverij is?
Als men nu den laatsten doodsteek wil
geven aan „verkiezingen" en het op die
verkiezingen gebaseerde „parlementaire
stelsel", waarlijk, dan moet men gaan
goedkeuren wat thans in de S.D.A.P. ge
beurt. Zou het heengaan door mij onder
zulke omstandigheden gaan behooren tot
de „goede parlementaire nuances", dan be-
teekent dit, dat een door de kiezers ge
kozen afgevaardigde zich niet meer om
trouw aan zijn beginselen of program heeft
te bekommeren, maar in de eerste plaats
dient te zorgen ln de gunst en recomman
datie te blijven bij een paar bonzen, die
toevallig het machts- en inlichtingsappa
raat (de pers) der partij in handen heb
ben.
Wil de S.D.A.P. dit invoeren, nog wel
onder het applaus van menschen, die zeg
gen het parlementaire stelsel te verde
digen, dat moet de S.D.A.P. weten, maar
dan zal zij opnieuw een bewijs hebben ge
leverd van de waarheid, dat de S.D.A.P.
ondanks allen schijn van het tegendeel, in
werkelijkheid is „gangmaakster tegen wn
en dank voor het fascisme", zooals het
hoofdorgaan van den Vrijheidsbond dezer
dagen schreef.
Ten slotte nog een verklaring:
Mocht er in Nederland, waar ook, een
hoofdredacteur zijn, van welk orgaan ook,
die twijfelt of er ook maar de geringste
onwaarheid schuilt in wat ik in mijn vorig
communiqué of in het bovenstaande
schreef, welnumijn huis staat voor
hem open Hij melde zich slechts en ik
ben bereid en in staat met de stukken en
bescheiden, ieder mijner woorden tot waar
heid te maken.
RECLAME.
5481
■ft] Ml JN HARDT'S
l ZENUW-TABLETTEN
Koker 40 en 75 ct
Wal Miinhardt maakt is goed
GEBOREN.
Franciscus Petrus Maria, z. v. H. F. J.
Mentink en T. C. G. Veeren Hendrikus
Adrianus. z. v. C. A. de Boer en G. Koet
Klaus Karl, z. v. E. E. Theobold en M.
C. E. Leyer Antonius Maria, z. v. J. A.
M. Wisse en W. Th. v. Niekerk Johanna
d. v. J. J. Lans en C. Bolleboom - Adriana,
d. v L. C. Koetsier en A Noordhoek
Bartholomews Antonius Adrianus, z. v. B.
A. A. v. Heijningen en A. B. v. d. Hoeven
Dirk, z. v. A. Lindhout en P. v. d. Vijver
Maria Margaretha. d. v. J. A. v. Abs-
woude en H. C. v. d. Berg Johanna
Maartje, d. v J de Rooij en N. Soet
Jan, z. v M. J. Kersloot en P. Visser
Janna. d. v. A. Houtman en P. Tijsterman
Gerard, z.- v. J. Sterk en R. A. M. Un-
ger Maria Elisabeth, d. v. J. J. v. Steen
bergen en C M. de la Rivière Johannes,
z: v F I Fhnderhijn en E. C. v. d. Berg.
OVERLEDEN.
T. Zwaan—De Groot, vr. 80 j.
