Het lichten van den bij Scheveningen gezonken zandzuiger TESSA 76ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad FEUILLETON. ii VOORTZETTING VAN DE AFGEBROKEN 29STE PARTIJ VAN DE SCHAAK MATCH EUWEALJECHIN gistermiddag in de militiezaal in Amsterdam, welke in remise eindigde. De kansen worden besproken. DE COMMUNISTISCHE RELLETJES IN R10 DE JANEIRO. Zwaar beschadigd gebouw, dat in handen der oproerlingen was doch na beschieting door artillerie weer heroverd werd. DE GROMNGSCHE SCHILDER JOHAN DIJKSTRA IN ZIJN ATELIER. De Koningin gaf hem opdracht een gebrand schilderd raam te ontwerpen voor de aula van de Groningsche universiteit. EUWE EENS NIET ACHTER HET SCHAAKBORD doch aanzit tend aan een diner, te Amsterdam, gegeven ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van het meisjeslyceum, waaraan hij leeraar is. IN WEST-FRIESLAND WORDT REKENING GE HOUDEN MET SPOEDIGEN SNEEUWVAL. De arreslede wordt daarom van zolder gehaald. DE BERGING VAN DEN TE SCHEVENINGEN GEZONKEN ZANDZUIGER BLANKA. Links de drijvende bok Kolossus", rechts ,,de Adelaar". Het voorstuk van de gebroken ,,Blanka" kon reeds worden weggesleept. door RICHARD STARR. Vgjtaald door A. RIEWERD. S) Sommige menschen zegenen den man, die de stoommachine uitvond, of de vlieg machine of de auto of de radio. Als Tessa behoefte had gevoeld iemand te zegenen, tou het den man zijn geweest, die 't eerst kunstzijde maakte uit aardappels, of waar te dan ook van gemaakt is. En we weten zelfs zijn naam nieti Zij beschouwde zijden kousen als een noodzakelijk iets voor een meisje, dat zichzelf respecteert. Bovendien vormen ze een geldbelegging. Als een meisje een paar mooie zijden kousen had en haar beenen niet te leelijk »aren, kon ze nooit weten, wat er nog met haar kon gebeuren, voordat de dag ten einde was. Tessa verwonderde er zich dik wijls over, hoeveel aardige meisjes haar 'erheffing tot den huwelijkschen staat eigenlijk dankten aan een paar mooie tijden kousen. „Zie je, lieveling", zei ze tot zichzelf in een poging, haar verkwisting goed te pra- ien, „als je drie gulden vijf en vijftig cents in aandeelen van de Nationale Spaarbank belegd, krijg je vijf procent interest of zooitts, en het groeit aan tot zestig gul hen, als je het er laat staan tot je zoowat tweehonderdvijftig jaar bent. Maar als je het in zijden kousen steekt, kan het je in minder dan geen tijd vijfduizend procent opbrengen. En dan wie zou er nu twee honderdvijftig jaar willen worden?" Zij pakte de nieuwe kousen uit en streek ze teeder glad, terwij! ze bijna kreunde van genoegen. Toen borg zij ze op in haar la, om ze te gebruiken, als zij bij een of andere ge legenheid eens bijzonder mooi voor den dag wilde komen. Ze waren niet voor Paul bestemd. Die had zoo zijn eigen denkbeelden omtrent zuinigheid en sparen. Hij was bijvoorbeeld erg vóór aandeelen Nationale Spaarbank en kon uren lang over hun voordeelen praten. Hij vond. dat, hoe weinig men ook verdiende, men altijd een vaste, al was het dan een kleine, som per week kon en moest sparen. Nu ja, hij had nooit gepro beerd van twee en twintig shilling per week te leven, dus wist hij er ook geen sikkepit van. En hij kon zich niet voorstellen, dat er dingen bestaan, die boven zuinige over wegingen staan en er niets mee te maken hebben. Zooals zijden kousen bijvoorbeeld. Zie je, je kunt zonder werk zijn, en moe, en meer dan genoeg hebben van de on gelijke verdeeling van alles, maar je kunt niet heelemaal ongelukkig zijn, als je weet, dat je knal-echte zijden kousen aan hebt, waar iedereen naar kijkt, of hij wil of niet. En ieder oogenblik kan de ware Jacob aan je gezichtseinder opduiken, die dan meer in je ziet, als wanneer je gewone wollen kousen droeg En dan. natuurlijk Maal laten we verder gaan met ons verhaal. Nadat zij haar gebed had opgezegd, maakte Tessa haar schoenen op een krant schoon, waschte haar gezicht en handen, borstelde zorgvuldig haar haar, deed een armband van olifantshaar af, die zij als geluksarmband hoog om haar arm droeg, verstopte een keurig veiligheidsscheer mesje op een plaats, waar mrs. Elizabeth Potts het niet gemakkelijk zou kunnen vinden, en legde alles klaar voor den vol genden morgen. Het is niet de bedoeling een beschrijving te geven van Tessa's naar bed gaan, maar het is hier misschien de plaats, wat over haar persoonlijk voorkomen te zeggen. Tessa's haar dit is vrij belangrijk, want haar van de kleur van dat van Tessa wordt gerekend als een aanwijzing van iemands karakter leek op een bosch- brand, of op een beschilderd raam, waar de zon doorheen schijnt, of op een vlam menwerper in werking, als u weet, wat dat is. Als u het niet weet, komt het er niets op aan, want het is niets prettigs. Waar het over gaat, is, dat Tessa's haar de kleur had. die eenige jaren geleden werd aangeduid als kathedraal-rood. Ik weet niet, of er ooit een heilige heeft bestaan met rood haar. Waarschijnlijk niet. En toch was er iets als van een hei lige in Tessa's gezicht. Het was smal en had fijne trekken. De rechte, kleine neus was een prachtstuk. De ooren leken ongelooflijk teer; de kleine, ronde kin was er zoo een, die ge graag in de palm van uw hand zoudt genomen hebben. De mond was net als die van een baby en kon door geen enkelen man in ernst worden genomen. Zoo een, dien ge zoudt willen kussen Maar na een blik op het kuthedraalroode. kort geknipte haar, zoudt ge waarschijnlijk een omzichtige houding aannemen. Tessa herinnerde zich heel goed, dat twee of drie mannen zich zoover hadden vergeten, dat zij, als het ware impulsief, en zonder de geduldige voorbereiding, die elk meisje als noodzakelijk beschouwt, dien kinderlijken mond hadden gekust. Maar geen hunner had het voor den twee den keer gewaagd. Haar oogen waren hemelsblauw, en de onschuldigste oogen ter wereld. Haar huid was zoo fijn en zacht, dat ze onwillekeurig dezelfde neigingen wakker riep als de mond. Op haar jukbeenderen en den rug van haar neus waren eenige lichte sproe ten verspreid. Voor het overige was zij slank als een wilg. Zij was sterker dan zij er uitzag. Zij had mooie handen, het werk, dat zij deed, in aanmerking genomen, en zooals ge al wel uit het verhaalde over de zijden kousen begrepen zult hebben, waren haar voeten en beenen het waard er geld aan te be steden. Tessa's heiligheid eindigde misschien bij haar gezicht. Dit is niet vitterig of critisch bedoeld. Zij was een goed, vroolijk, dapper meisje. Je moet wel dapper zijn, als je in een tearoom bedient en van twee en twin tig shilling moet leven. Door haar fijn besneden trekken en haar kleine, goed gevormde handen en voeten, hadt ge haar voor een verwend rijkelui's kind kunnen houden, maar het dient nergens toe zooiets te veronder stellen. Tessa's vader was lantaarnopsteker ge weest in de dagen, toen er nog lantaarn opstekers moesten zijn. Haar moeder ging uit werken Beiden waren gestorven Van wie Tessa haar fijne neusvleugels en zoo voort geërfd had, wist niemand. Zij had ze, naar het scheen, noch van haar moe der. noch van den lantaarnopsteker. E.n hoewel Tessa nog een zekeren e.er- bied had voor de oude en eerbiedwaardige benaming van lantaarnopsteker, was zij toch van oordeel, dat zij de sociale ladder een treedje hooger had beklommen, toen zij een tearoom-meisje werd. Zij was nogal luchtig van geest en had nooit met al te groote begeerte de lessen aan de gemeenteschool gevolgd. En nu was zij, met haar verstand en haar nogal aardig uiterlijk er op uit, het beste te verkrijgen van de wereld, dat zij krijgen kon. En waarom zou zij niet? Per slot van rekening is een tearoom een klein deel van de wereld. Je kon voor een dubbeltje van Tessa thee krijgen, of voor vijftien cents een éénpersoons theepot. Als je een tea roommeisje bent, ziet iedereen in den win kel je, met kousen en al, precies als een koormeisje op het tooneel, hoewel met het bloote oog misschien niet zooveel van je zichtbaar is. En koormeisjes trouwen soms met zoons van millionairs, enz. Zij verwachtte geen groote dingen, maar een negentienjarig meisje heeft toch wel recht op enkele droomen. Tessa had geen te hoogen dunk van zichzelf. Zij wist, dat zij. wat haar uiter lijk betrof, geen slecht figuur maakte, maar zij vleide er zich niet mee een schoonheid te zijn. Als iemand haar ver teld had dat zij er bijzonder aardig uitzag, zou zij hebben geschaterd van het lachen. Genoeg nu van deze beschrijving Nadat zij alles op zijn plaats had gezet voor den volgenden morgen, ging Tessa naar bed. blies de kaars uit, en was twee minuten later in diepe rust verzonken, met haar baby-lippen een weinig van elkaar, omdat zij glimlachte in den slaap. Mischien droomde zij van de züden kou sen die niet voor Paul Harvey bestemd waren. .tWordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1935 | | pagina 5