IMussoIini's rede in den Italiaanschen Senaat - Zandzuiger gezonken
76,le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
M
FEUILLETON.
DE ONBUIGZAMEN
CROSS-COUNTRY IN DEN VAAUVAARD NARIJ RINGERDEN uitgeschre
ven door de K.N.S.V. Een dor paarden kwam in een grooten plas terecht en werd
met eenige moeite weer op den kanb gebracht.
MUSSOLINI (x) TIJDENS ZIJN GROOTE REDE IN DEN ITALIAAN
SCHEN SENAAT welke rede door de leden staande werd aangehoord en
waarin de duce Italië's vastbeslotenheid voor doorzetting van den Abessyni-
sdhen oorlog tot uitdrukking bracht.
LN DEN SCHOUYVRCRG ALHIER - gaat heden
avond de première van het tooneelstuk Judas" op te
voeren door de Leidsche studenten. Judas en
Maria Magdalena.
TIJDENS HET CONCERT VAN HET ENGELSCHE „VREDESKOOR'%
„THE ROYAL WELSH LADIES CHOIR" in den Koninklijken Schouw
burg in de residentie. De dames in haar karakteristieke kleederdracht.
DE IN AANBOUW ZIJNDE ONDERZEEëR VOOR DE NED. MARINE, DE
„0 16" op de werf van de Koninklijke Maatschappij de Schelde te Vlissingen.
DE TOEGANG TOT DE SCHEVEN1NGSCHE HAVEN VERSPERD door het zinken van een zandzuiger in de buitenhaven. De
gedeeltelijk gezonken „Blanka" links het Zuiderhavenhoofd. De opvarenden konden
worden gered.
Jaar het Engelsch van J. S. FLETCHER
door mr. H. J. H.
lil)
HOOFDSTUK XXV.
Verzoening.
Heel dien nacht bleef Oliver daar zitten.
I touis noch Rawlinson konden hem over
igen mee naar huis te gaan, en hij toon-
1 niet de minste belangstelling voor de
|S«n telkens weer gebrachte berichten over
|ian toestand ln het dal.
Ten einde raad lieten ze door Bew een
Isar reisdekens halen, sloegen die den
l^den heer om en lieten hem zoo alleen,
lhaar Bew en Ravidge zochten een beschut
I likje in de nabijheid op en bleven daar,
|®Sezien door den ouden heer, over hem
l:aken. En fluisterend bespraken ze daar
1 "et elkander de berichten, die ze uit de
pilei hadden gekregen. Vlak voor de ont-
Iluffing was de inspecteur met zijn agen-
Ifn bij den dam aangekomen en hadden
l'aar een man opgepakt, die juist van den
■•am trachtte weg te sluipen. Deze had be
land. dat hij en Lightowler door Miriam
Ikarpe voor groote bedragen waren omge-
l'fcht, om voor springstoffen te zorgen en
p ln den dam aan te brengen. Hij had
pruik gemaakt van de afwezigheid der
richten om zijn afschuwelijke taak te
vervullen. Er was een belangrijke som geld
op hem gevonden.
„Nu, die zal wel moeten hangen!" mom
pelde Bew. „En als de politie hem niet goed
bewaakt, dan slaat het volk hem dood
Wat een verschrikkelijke nacht is het
toch! Ik durf er niet aan denken hoe het
er in de stad uit zal zien!"
Ravidge schudde het hoofd en keek eens
naar de plek, waar Oliver nog steeds in
eengedoken voor zich uit zat te staren.
„Ja, en dat alles toch enkel en alleen
omdat die man daar, Matthew Scarpe
heeft over weten te halen om dat stuk
grond te verkoopen! Als dat niet gebeurd
was.
„Och jamaar hij is er dan toch ook
wel zwaar voor gestraft", zei Bew. „Ze
zeggen dat hij reusachtig veel geld voor
dat land heeft gegeven, maar nu kost het
hem méér dan geld! Ik zou op het
oogenblik niet graag in zijn plaats zijn...
al kreeg ik tien keer zooveel geld als hij
nog heeft!"
„Ik ook niet", viel Ravidge hem bij.
„Maar alles bij elkaar heb ik toch echt
medelijden met hem. hij is ziender -
oogen ouder geworden in deze paar uur!"
Langzaam aan begoh het water in de
vallei weer te zakken, nu het groote reser
voir eenmaal was leeggestroommd. Lang
zaam aan kwamen de witte steenen van
het nieuwe huis weer boven de golven uit.
De hooge toren was ineengestort; de bo
venverdieping van het gebouw eveneens;
over het onderdeel was niet te oordeelen,
omdat het nog onder water stond.
Maar aan de andere zijde der vallei
stond de oude abdy nog onverlet, schijn
baar even soliede en sterk als ze al eeuwen
lang daar gestaan had.
„Kijk daar eens", wees Louis Rawlinson
naar het oude gebouw, „dat is toch wel
het meest treffende voorbeeld van wat je
de ironie der omstandigheden kunt noe
men! Is het niet vreemd, dat zoo'n oud,
vermolmd, muf gebouw daar nog onge
deerd is blijven staan?.. ..En het mo
derne bouwwerk, de vrucht v^n onze voor
uitgang, techniek en beschaving.weg
gespoeld als een kaartenhuis?"
Rawlinson keek eens terzijde naar Oli
ver, die zwijgend naar de overblijfselen
van zijn nieuwe huis zat te staren.
„Ik ben bang, dat het met hem ver
keerd gaat", fluisterde hij. „Ais het zoo
door gaat. verliest hij zijn varstand nog.
Als we hem maar aan het praten konden
krijgen.
Ze gingen omzichtig eenige schreden ln
de richting van den ouden man, maar ble
ven plotseling roerloos staan. Ze hoorden
hem opeens hardop in zichzelf praten.
„Waar trots komtkomt schande!
De trots gaat vooraf aan de verwoesting
en hoogmoed komt voor den val!De
hoogmoed van den man brengt hem in
zijn verderf!
Met een diepen zucht stond Oliver na
die woorden op en begon heen en weer te
loopen. Rawlinson voelde een huivering
door zijn leden.
„Ik begin werkelijk bang te worden dat
hij zijn verstand.
„Neen", zei Louis beslist. „Geen denken
aan.Hij weet heel goed, wat hij zegt.
Maar hij leest zichzelf de les op het oogen
blik'"
„Ik moet er anders niets van hebben",
hield Rawlinson vol. „Zulke spreuken en
dan onder deze omstandigheden
Maar Louis was opgesprongen en luis
terde aandachtig naar stemmen in de
verte, die naderbij kwamen. En zoodra
herkende hij niet de stem van zijn vrouw,
of hij rende het pad af, haar tegemoet.
„Wat is er?" vroeg hij gejaagd.
„Nieuws?"
Margaret keek naar de plek, waar Oli
ver nog steeds in de aanbrekende sche
mering op en neer liep en greép haar man
bij zijn arm vast.
„Louis!" zei ze, haar vinger op de lippen
leggend. „Voorzichtig! Bedenk eerst goed,
hoe je het hem vertellen zultHet kind
ls terug!"
„Gezond of
„Hij mankeert niets.alleen wat ge
schrokken en bangelijk. Hij is nu bij zijn
moeder. Nog geen half uur geleden is hij
teruggebracht. Endat is juist het
ding, wat je zoo voorzichtig mogelijk aan
vader vertellen moet
„Wat dan?"
„Wel. dat hij teruggebracht is..
door mijn vader en door.Abe Hoyland!
Ze hebben hem, vlak voordat de dam
doorbrak, uit het nieuwe huis gered en ze
wilden hem juist dwars door de vallei
hierheen brengen, toen ze de ontploffing
hoorden. Miriam had hem in het huls ach
tergelaten in een van de kamers die al op
orde waren en vader, die met Hoyland in
den tuin liep om een of andere zaak te
bepraten, waarvoor Hoyland was overge
komen, hoorde den jongen huilen en roe
pen. en toen is Hoyland door de rivier,
die erg laag stor.d, gewaad en heeft hem
uit het huis gehaald en mee naar ons huis
genomen. Hij zou hem al veel eerder thuis
gebracht hebben, maar ze moesten de
heele vallei omrijden over Moor End en
Ryvedale. Toe Louis, wees voorzichtig
en bedenk goed, hoe je het hem vertel
len zult!"
„Ja, hoor", antwoordde Louis, als gold
het de gewoonste zaak ter wereld. „Maar
nu vergeet je toch wel iets, Margaret
dat iemand van vreugde niet doodgaat!
Kom. ga jij zelf maar naar hem toe
vertel jij het hem maaralleen, als ik
jou was, dan zou ik hem nog niet vertel
len wie den jongen hebben terugge
brachtvoorloopig is het al genoeg, als
hij maar weet, dat de jongen terug is!"
Margaret ging dadelijk, zei in het voor
bijgaan enkele woorden tot Rawlinson en
legde, bij den ouden heer gekomen, haar
hand op diens schouder. Eerst door die
aanraking bemerkte hij, dat ze naast hem
stond.
„Komgaat u nu mee naar huls!"
zei ze zachtjes. „Gaat u nu met mij mee!"
„Neen, lieve kind, nog niet.Ik heb
nog iets te doen als het water laag genoeg
gezakt is.danja, dan kom ik wel.
Maar eerder niettoe vraag dat niet
van me!"
„Maar er zit iemand op u te wachten",
drong ze aan. „Kunt u het dan heusch
niet raden?Ja.... Ja werkelijk..
df kleine jongenis terug, thuis!"
Oliver stond een oogenblik stokstijf en
k»ek zijn schoondochter strak aan.
„Veilig en wel?"
„Ja", antwoordde Margaret. ,Zoo gezond
ais een visch komt u nu maar mee!"
(Slot volgt!.
