Herdenking Neerlands Onafhankelijkheid - Emile Francqui t
DE ONBUIGZAMEN
76sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
v
Mar het Engelsoh van J. S. FLETCHER
door mr. H. J. H.
-Nou, nou", riep hij uit, een stap ach-
doende om het gebouw in zijn
l*n omvang beter te kunnen opnemen,
1,™ moet u een aardigen duit gekost
l^oen, mijnheer Carsdale! Dat is een
-We stichting en schenking geweest!"
J» heb den burgemeester er honderd-
,s«end pond voor gegeven", zei Oliver.
Ito om dadelijk te kunnen beginnen, heb
Jht stuk grond er meteen voor ge-
De bouw zelf kost veertigdul-
zoodat ze een ionds van zestlg-
- -J over hebben om het zaakje te be-
I^Pen. Als het gebouw eenmaal staat en
wat verder, dan zullen ongetwij-
l andere lui hier in Halfirth het hunne
«kwel toe bijdragen om leerstoelen te
liSt en 200 meer- Dat hoop ik ten-
IS- Maar in elk geval ik heb een
I-sa begin gemaakt!"
tal waar zijn!" stemde Rawlinson
"narte in. „Een schitterende manier
a? Srid te besteden. De stad mag u er
i ,£nkbaar voor zUn!"
ja, ik heb mijn geld in de stad
ynd!" zei Oliver. „En het is dus niet
'dan billijk, dat de stad er wat van
vriet. Zoo bekijk ik het nu eenmaal..
J In elk geval een beschouwing, niet-
Maarik heb nog wat meer ge
daan. Gaat u nog eens mee.het wordt
al wat donker en u kunt alles niet zoo
heel goed meer zien.u moet nog eens
een keer overdag komen...Ja, kom even
mee, hier den hoek om".
Hij nam zijn gast mee naar een andere
straat, waar naast een gebouw uit de ze
ventiende eeuw andere gebouwen in den
zelfden stijl werden bijgezet.
„Dat wordt onze Latijnsche school.
een van de oudste in EngelandDie
moet er al voor de Reformatie geweest
zijn.in den tijd van Eduard VT weer
hersteld.dit oude gebouw is voor het
laatst gerestaureerd in de dagen van Eli
sabeth.... kijk. daar staat de da
tum. 1603. Maar die nieuweu ziet
wel, dat ze er goed bij passen, die heb ik
gestioht. Daar staat ook een inschrift....
lees maar
„Goeie genadedat moet toch wel
een massa geld gekost hebben!" zei Raw
linson, steeds meer verbaasd.
„Ik heb er vijftigduizend voor gegeven",
zei Oliver bedaard. „Het was hard noodig
ook. De nieuwe gebouwen kosten tiendui
zend pondde rest gaat aan nieuwe
instrumenten en leermiddelen en studie
beurzen en zoo meer. Er zal in deze stad
geen arme begaafde jongen zijn, die niet
zal kunnen studeeren! Dat is mijn bedoe
ling geweest!"
„U hebt veel vertrouwen in ontwikkeling
en opvoeding!" zei Rawlinson.
„Alleen gekken hebben dat niet!" ant
woordde Oliver met een grijnslachje. „De
handel in dit land zou er slecht aan toe
zijn, als de handelslui niet beter ontwik
keld waren dan vroegerdat zeg ik
maar. Als we de wereldmarkt willen be-
heerschen, dan moeten we jongelui heb
ben, die de wereld in kunnen 'gaan
flink voor hun taak geschikt. Maar kom..
het wordt al zoo donker en ik zou u nog
graag iets laten zien, voordat we thuis
waren."
Hij bracht zijn gast naar zijn auto en
fluisterde den chauffeur iets toe. Rawlin
son leunde behagelijk achterover in de
kussens en wendde zich lachend tot
Oliver.
„Nou, ik moet zeggen, dat u in die paar
jaar heel wat tot stand hebt gebracht!
Maar hoe staat het nu met uw lievelings
voornemen? Wat is daarvan gekomen?
Hebt u die oude abdy nog in handen ge
kregen?"
Oliver lachte op zijn beurt.
„O, dat is een grappige geschiedenis",
zei hij, „Het heeft zoo iets weg van een
oud sprookje. Ik zal het u vertellen, dan
snapt u meteen beter, wat ik u zal laten
zien. U moet weten, dat ik u was net
weg.hoorde, dat iemand me voor was
geweest! Een van mijn buren... ik meen
de, dat hy een vriend was, maar hij bleek
een verrader.had de abdy stilletjes
gekocht van lord Ryvedale en hij woont
er nueen zekere Joe Bickerdyke. Dat
was wel de gemeenste streek, die ze me
ooit geleverd hebben!"
„Dat zult u gevoeld hebben!" meende
Rawlinson.
„Of ik het gevoeld heb! Meer dan erg!
En als het nu nog op een fatsoenlijke ma
nier gegaan was.... nou, allo dan! Maar
het ging juist zoo gemeenik had Bic
kerdyke in vertrouwen genomen. Maar ik
heb het hem in het openbaar gezegd hoe
ik er over dachten flink ook! En al is
mijn zoon Louis nu ook met de dochter
van dien kerel getrouwd, ik heb hem na
dien tijd nog niet gejisn of gesprokea! £n
ik ben bezig wraak op hem te nemen
niet zuinig ook!"
„Hoe dan?" vroeg Rawlinson.
„Wel zóó!" riep Oliver uit. „Ik heb er nu
eenmaal goed slag van om een plan te
smeden. Ik heb in de vallei een stuk land
gekocht. En nu ben ik, vlak tegenover de
oude abdy, een nieuwe aan het bouwen,
zoo modern mogelijk, maar tevens zoo,
dat die het ook eenige eeuwen uithouden
kan. Ik heb een beste architect uit Lon
den en onder ons gezegd heb ik al twee
honderdduizend pond aan den bouw be
steed en er gaan nog wel een vijftigdui
zend aan, voordat alles klaar is".
„Dan moet het er wel schitterend wor
den! 'n Kwart millioen!" riep Rawlinson.
„Voor mijn part had het me een half
millioen gekost! Maar ik denk nu wel met
vijftigduizend pond klaar te komen. En
dan kan Joe Bickerdyke er iederen mor
gen, als hij zijn gordijnen ophaalt, naar
kijken, zoolang hij nog oogen in zijn hoofd
heeft!"
„En hoe staat het nu met den bouw?
Bijna klaar?"
„Dat zult u zelf met een paar minuten
zien", zei Oliver. „Ze zijn nu twee jaar en
vijf maanden aan het werk en nu zijn ze
bezig de daken af te dekken. En dan is er
natuurlijk heel wat werk geweest aan den
aanleg van tuinen en het park.mor
gen of zoo zullen we eens rondgaan. Maar
één ding is wel zekerin deze heele
streek is een tweede dergelijk buiten nfet
te vinden. En als met een paar honderd
jaar de nieuwigheid er af is, dan zal het
een pronkjuweel zijn!"
„U bouwt dus voor de toekomst? U
denkt aan het komende geslacht! Dan
mag ik lijden, dat uw familienaam be
staan blijft".
„Daar doe ik mijn best al voor", zei
Oliver grimmig. „En zijn twee linies
als de eene niet wil. dan is de andere er
nog. Ik heb een kleinzoon in de eene, de
zoon van mijn oudste.... en een tweede
zoon in de anderedus reken ik er wel
op, dat er bij mijn dood nog een Carsdale
over zijn zal.
De wagen ging nu van den grooten weg
de vallei in en reed den nieuwen weg op,
door Oliver aangelegd en over de nieuwe
brug.
„Je kunt nu wel naar huis rijden", zei
Oliver tot zijn chauffeur. „Wij wandelen
dan wel over de hei terug. Zeg tegen miss
Benia, dat mijnheer Rawlinson met me
mee komten vraag of ze zijn kamer
in orde laat brengenKomt u nu
meewe hebben denkelijk nog net licht
genoeg om een algemeen overzicht te
krijgen. Ik heb dezen weg en deze brug
natuurlijk ook moeten laten aanleggen. De
brug is net als de rest in ouden stijl ge
houden. En dan hebben we hier een oud
huisje, dat heelemaal hersteld is in zijn
oorspronkelijken stijl. Tudorstijl, zegt
mijn architect.dat zal als poorthuisje
dienen. Ziet er aardig antiek uit, niet? En
aan het einde van deze oprijlaan ligt het
huiskijkdaar ligt hetWat
zegt u van den eersten indruk?"
Rawlinson kon een kreet van bewonde
ring niet onderdrukken. Hij herinnerde
zich nog hoe de toestand twee jaren gele
den geweest was en kon nawelïjks begrij
pen, dat menschelijk vernuft er zoo iets
van had kunnen maken. De weiden wa
ren veranderd in tuinen en parken en
middenin rees het nieuwe, sierlijke huis
omhoog.
.(Wordt v§ryolg<Dj
EMILE FRANCQUI Belgisch
staatsminister en financieel deskun
dige is op 72-jarigen leeftijd in
Brussel overleden.
SKILES BIJ BILTHOVEN voor
leden van de Nedevl. Reisvereeniging.
Instructies door den Oostenrijkschenl
ski-leeraar Sepp Ramersdorfer.
IN DEN HAAG TRADEN IN HET HUWELIJK DE 2c LUIT.-
njEGER H. LEEGSTRA en mej. H. Boereboom. Officieren van
Soesterberg vormden een eere-haag.
BIJ DE GEDENKNAALD OP DEN BOULEVARD TE SCHEVE-
K1NGEN concerteerde ter gelegenheid van de viering van Neer
lands onafhankelijkheid, Zaterdagmiddag de Koninklijke
Militaire Kapel.
KONING GEORGE II VAN GRIEKENLAND passeerde
op zijn doorreis naar zijn vaderland, Parijs, waar hij op
het graf van den onbekenden soldaat een krans neerlegde.
MEXICO OVERTREFT DE VEREENIGDE STATEN. Een vrijheidsbeeld
van gigantische afmetingen, ter eere van den leider der onafhankelijkheidsbe
weging in 1810, don Jose Maria Morelos, verrees in den staat Micbcacan.
