Treinontsporing op de lijn GoudaRotterdam
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
FEUILLETON.
DEMONSTRATIE MET DRIJVENDE STOOMSPUIEN van de Amsterdamschc
brandweer bij een bezoek van ingenieurs van
h^t Koninklijke Instituut van Ingenieurs.
DE ONLUSTEN IN EGYPTE. - De leider
der Wafdpartij Nahas Pascha (x) met
partijgenooten.
WINSTON CHURCHILL is bij de Engelsche parlementsverkiezingen her
kozen. Churchill te Epping, na het bekend worden van den uitslag door
honderden toegejuicht.
DE ONBUIGZAMEN
»aar het Engelsch van J. S. FLETCHER
door mr. H. J. H.
I!)
De belde wouwen keken nieuwsgierig
'v hoe het kind, na den grooten man
ffndachtig aangekeken te hebben en een
S op zUn moeder te hebben geworpen,
Jf™ °P den grond liet glijden en zijn
-MJe in de hem toegestoken hand legde,
«foo is het goed", zei Oliver lachend.
r'J zijn oude vrienden, niet waar, jog?
-1.hem zijn pet maar op",
iji nam het kind mee naar zijn wagen
lue me' ^em te praten, zooals hij dat
k t ®"®den met zijn vader had gedaan.
!n„ n, hreeg hij een nog beter idee. Hij
liL heele stad laten zien, dat hij een
««zoon had!
'haar het Marktplein", zei hij, den jon-
rv in de auto tillend.
bZ mensehen op de Markt keken zich
tei Pn uit' toen ze oliver met den klei-
creumes aan zijn hand over straat
S nJ»an. De winkeliers gaven elkaar
(sa „v Z«n zakenvrienden gaven hem
l«ifïSchend knipoogje in plaats van
jij j- °nen groet. En een van zijn vrien-
4sn ui m voor een speelgoedwinkel zag
"■Klopte hem op den schouder,
ion all maïu'i Nee inaar! Wat moet dat
si i."«waal?" vroeg hy plagend. „Ben je
Oliï. dag kindermeisje geworden?"
C,wees °P het gezichtje van den
•■"en Jongen.
„Een van het oude ras, wat?" vroeg hij
uitdagend. „Niemand zal er toch wel aan
kunnen twijfelen, dat hij een Cars-
dale is!"
De ander keek eens, eerst den jongen,
toen Carsdale zelf aan.
„Jg heuschecht een aardje naar
zijn vaartje!" zei hij. „Je bent zeker van
Elan dien heelen speelgoedwinkel voor
em leeg te koopen, nietwaar?"
„Ja, tenminste iets van dien aard!" gaf
Oliver lachend toe.
De auto werd volgeladen met speelgoed
en zoo reden ze naar huis. Ze reden tot
vlak voor de deur en de chauffeur had er
een heel karwei aan om alles in huis te
dragen.
..Heb ik je niet gezegd?" riep Benia uit.
„Hij zal den jongen door en door verwen
nen! Dat is nog het ergste! Jij bent heele-
maal niet met kinderen te vertrouwen,
Oliver.je zou dien jongen alles geven,
waar hij maar om vraagt!"
Oliver wendde zich tot de jonge moeder
en beduidde Benia zich afzijdig te houden.
„Nou dan, kindlief.hoe denk je er
over? Je weet er nu alles van. Krijg ik
mijn zin?"
Uit zenuwachtigheid had hij zijn
schoondochter nog niet eens een hand ge
geven, maar nu strekte zij haar hand
naar hem uit en keek hem aan met een
diepen blik vol vertrouwen.
„Ik weet zeker, dat u het goed met ons
voor hebt We komen!" zei ze.
Op den terugrit bleef Benia zwijgen, tot
.0 ongeveer halverwege de hei waren.
„Nou je hebt een heele verandering
gewaagd, Oliver!" zei ze eindelijk, ,,'n
Kind in huis!"
„Ja, en je weet niet, wat er nog voor
hem in het vet ligt, beste meld", zei Oli
ver. Wacht nog maar een beetjewacht
maar eens af!"
Hij had een week of twee luchtkastee-
len gebouwd. Hij was nu in zijn schik, dat
zijn plannen zoo goed schenen te zullen
slagen. Doch opeens kwam de gedachte
aan den dooden Matthew Scarpe bij hem
op en hij huiverde. Maar hij zette die ge
dachte snel van zich af.
„Het zal ons goed doen een kind in huis
te hebben, Benia", zei hij glimlachend.
„Het wordt een nieuw leven voor ons
een heel nieuw leven!"
EINDE VAN HET EERSTE DEEL.
TWEEDE DEEL.
HOOFDSTUK XV.
De vlag in den nok.
Midden in den herfst, drie jaar na zijn
vorig bezoek, kwam mijnheer Rawlinson
met den Londenschen exprestrein te
Halfirth aan, bracht zijn bagage in de
Griffin en wandelde naar de fabriek van
Carsdale. Oliver stond juist op het punt
om naar huis te gaan. Zijn auto stond
voor. Op het zien van zijn bezoeker liet hij
den chauffeur wachten en liet Rawlinson
in zijn eigen privé-kantoor, waar bijna
niemand toegang had.
„Nou, nou. wie had dat gedacht!" riep
hij uit, zijn gast dadelijk whisky en siga
ren voorzettend „Groote goedheid, ik heb
me al zoo vaak afgevraagd wat er toch
van u geworden was. U bent dezen kant
zeker niet uit geweestin geen twee
jaar, wel?"
„Bijna twee en een half jaar geleden,
meneer Carsdale", antwoordde Rawlinson.
„Ik ben veel op reis geweest.in Ame
rika en Australië en in Indiëdrukke
zaken gehad!"
„Ja, ja, er is heel wat water onder die
brug daar in die twee jaar doorgeloopen",
zei Oliver peinzend. „En nu bent u hier
voor zaken?"
„Ja, hier in de buurt", zei Rawlinson.
„En daarom heb ik me maar in de Griffin
geïnstalleerdik denk hier een dag of
veertien te blijven".
„Geen Griffin niks daarvan!" zei
Oliver terstond. „U komt mee en logeert
bij mijO neen geen denken aan wei
geren Ik weet wel, wat u noodig hebt.
kunt 's morgens in mijn auto mee
rijden. dan hebt u den heelen dag om
zaken te doenin den avond kunt u
altijd over een auto van me beschikken...
u hebt het dan heel wat genoegelijker dan
in de Griffin.. ..en verder kunt u doen,
wat u wiltVrijheid, blijheid!"
„Ik moet zeggen, dat het heel erg aar
dig en gastvrij van u ismaar ik mag
heusch toch niet een zoo.
„Ja, ja. nou dan, dat is afgespro
ken", antwoordde Oliver. zijn telefoon op
nemende. „Met de Griffin? Ja.och
wilt u de bagage van mijnheer Rawlinson
aanstonds even naar mijn huis laten
brengenhij blijft bij mij logeeren
Ziezoo, dat is in ordeals we thuis komen
zal uw boeltje er wel al zijn!"
„U houdt er een heel eigen manier van
zaken doen op na", lachte Rawlinson. „U
hebt. zeker heel wat afgedaan na mijn
laatste bezoek hier. Ja, ik las laatst, in de
krant van die twee leerstoelen in het Rus
sisch, die door u gesticht, zijn.pracht
idee, dat moet ik zeggen!"
„Ja, vindt u niet? Een van de beste
ideeën, die jk nog ooit gehad heb. Kijk, ik
he{) indertijd heel wat handel met Rus
land gedreven en zat er altijd mee, dat ik
geen woord Russisch verstonden ik
heb nooit een bediende kunnen vinden,
die er wel wat van wist. Het zou me vaak
duizenden ponden gescheeld hebben, als
ik iemand gehad had, die de taal mach
tig was geweest. Geen enkele Engelsch-
man schijnt een woord Russisch te ken
nen. Daarom dacht ik zoo, dat zal ik voor
de toekomst verbeterenen toen heb ik
er vijf en twintigduizend pond voor uit
getrokken".
„U hebt een publieke weldoener!" zei
Rawlinson.
„Ochdat is nog niets vergeleken, bij
wat ik hier in de stad gedaan heb na uw
laatste b^oek. Kom, laten we gaan, dan
zal ik u onderweg een en ander laten
zien. wat op mijn voorstel is tot stand ge
komen".
Hij bracht zdjn bezoeker naar een stille
straat midden in de stad, waar een nieuw
gebouw werd opgetrokken. De werklieden
gingen juist naaf huis en begroetten Oli
ver allen zoo beleefd, dat Rawlinson wel
den indruk kreeg, dat Oliver met dat
werk meer dan toevallig iets te maken
nad. Hij gedroeg zich trouwens, alsof hij
er de baas was.
„Kijk maar eens hier!" zei hij, zijn gast
op een groot blok wit marmer wijzend,
dat aan den ingang was ingemetseld,
„daar kunt u de bestemming van dit ge
bouw lezen".
„Deze eerste steen van het Werktuig
kundig College van Halfirth", las Raw
linson halfluid, „opgericht cn gefundeerd
door Oliver Carsdale ten behoeve zijner
Geboortestad, werd door den Schenker
gelegd in bijzijn van Burgemeester, Raad
en Gemeentenaren op den Vijfden Mei
van het jaar 1908".
.(Wordt vervolgd).
