De nieuwe Waalbrug bij Nijmegen - Wapenstilstand-herdenking in Rome
76*le Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Rome viert wapenstilstandsdag.
FEUILLETON.
DE ONBUIGZAMEN
DE BEKENDE ACTRICE ADA VAN DUYL is uit Amsterdam voor ha-ar derde tournee door
Nederlandsch-Indië vertrokken, in gezelschap van Sylvain Poons.
Mussolini spreekt een groote menigte toe voor het Palazzo Venezia. Het afscheid aan het Centraal Station.
»aar het Engelsch van J. S. FLETCHER
door mr. H. J. H.
25)
Maar op het eind van die week kwam
het ontbijt en overviel miss Benia,
"Mra ze alleen waren, met een recht
sevChe vraaS- Zo° vormelijk hij ook
diner was, zoo gewoontjes ver-
s hij het ontbijt, waarbij hij dan ook
ran tafeldienen niet wilde weten. En uit
Üard was den vroegen morgen
ivf. het meest mededeelzaam en Benia
„„'.nit ondervinding, dat hij, als hij iets
Wit verteld'' ha<1' steeds aan het ont-
veronderstel, dat je den jongen deze
üf!- ,noS wel gezien hebt, Benia? Ja,
"Y ben ik wel zeker van!" zei hij.
01Ïm'„ natuurlijk heb ik hem gezien,
nSI antwoordde Benia. „Ik zag geen
Vm? waar°m ik dat niet zou doen. Al
Jullie dan oneenigheid met elkaar,
.«r heb ik toch niets mee te ma-
«n, wel?"
hoor, dat is in orde, beste meid",
jjJ:7®- "Al wil je hem elk uur van den
kom» en! '£an hier ook gerust
Distnü'ik heb hem het huis immers
tttaaii 'aagd? HiJ is gewoonweg heen-
onafS hi de meening, dat hij beter
g^pb^hehjk kon zijn. Waar heb je hem
JW,.z!in werkplaats", antwoordde Benia.
gjnst niet, waar ik hem anders zoeken
„Waar woont hij dan?" vroeg Oliver.
„Heeft hij je dat niet verteld?"
„Voorloopig in de Griffin", zei Benia.
„Maar hij heeft niet verteld, waarheen hij
van plan is te gaan wonen. Hij kan net
zoo gesloten zijn als jij, als het hem te
pas komt, dat weet je zelf ook wel".
„Dat bewijst zijn gezonde verstand!" zei
Oliver goedgehumeurd. „Maarheeft
hij soms nog wat gezegd over dat meisje
van.Joe Bickerdyke?"
„Neen.... heelemaal niet!" antwoordde
Benia. „Geen woord! Hij heeft nergens
over gesproken dan alleen over zijn
machine".
„Zoozoonou ik denk zoo, dat
Louis een macht geld uit dat ding zal
slaan. Ik verwacht het vast. Mij best! Nou
danik ga vandaag naar Londen. Ik
blijf er een week, het kan ook wel tien
dagen worden. Ga dus maar je gewone
gangetje, terwijl ik weg ben. Als je graag
wat gezelschap hebt, stuur dan aan een
of andere vriendin een telegram, dat ze
je gezelschap komt houdenal wou je
ze allemaal laten komen. Ze zijn welkom,
hoor!"
„Och, ik zal wel eens zien Oliver", zei
Benia. „Ik voel me best op mijn gemak.
ik heb altijd genoeg te doen, dat weet Je
ook wel. Heb je alles al ingepakt, wat je
noodig hebt?"
„Ja, dat is klaarik heb niets meer
te doen dan naar den trein te rijden, die
om tien uur vertrekt".
Kort daarop vertrok hij met twee groote
koffers. En toen hij in zijn wagen stapte,
zei hij tegen zijn chauffeur: „Stop onder
weg even bij de Old Bank, wil je? We heb
ben meer dan tijd genoeg".
Hijzelf had geen rekening bij de Old
Bank. Hij had zijn geld op een bijkantoor
van een groote moderne Londensche
Bankvereenigtng, die overal in het land
afdeelingen had, maar toch kenden de
bedienden hem daar goed genoeg om hem
dadelijk bij den directeur toe te laten.
Oliver begon direct, zonder den stoel, die
hem haastig aangeboden werd, aan te
nemen, oven zaken.
„Dank u, ik heb geen tijd om te gaan
zitten. Ik moet den expres nog halen en
ik zal u niet langer dan twee minuten
bezig houden. Mijn zoon, Louis Carsdale,
heeft hier immers een rekening staan, is
het niet?"
„Jazeker, al een jaar lang", antwoordde
de directeur.
,,U weet er denkelijk wel van af, dat
mijn zoon bezig is een of andere nieuwe
machine uit te vinden?"
„Dan zal het wel een goede worden,
mijnheer Carsdale", meende de directeur
lachend. „Ik veronderstel dat die een
heele omwenteling zal moeten te weeg
brengen".
„Och, ja, dat moeten we nog zien", ant
woordde Oliver, terwijl hij een gevouwen
strook rose papier uit zijn zak haalde. „En
u weet, wat de zenuw van den oorlog is,
niet waar? Je kunt er niet buiten, meneer
Murgatroyd. Schrijf dit beetje dus op
rekening van mijn zoonhet kan hem
te pas komen, ziet u?"
De directeur vouwde de cheque open en
nam kennis van het bedragtiendui
zend pond. Hij keek Oliver aan, maar deze
had zich reeds omgewend naar de deur.
„Zal ik mijnheer Louis hier advies van
sturen, mijnheer Carsdale?" vroeg hij.
„O ja. vertelt u het hem maar", ant
woordde Oliver. „Maar ojp de gewone ma
nier. Zooals ik zei, zal hij daar voorloopig
mee voort kunnen en" vervolgde hij met
een vertrouwelijk knipoogje „ik zou liever
niet zien, dat hij aan zijn grootvaders erf
deel begon. Begrepen?en zoo heeft
hij wel genoeg, totdat hij die machine op
de markt kan brengennietwaar?"
„In orde, mijnheer Carsdale, ik snap
het", antwoordde de directeur.
Met een knikje nam Oliver afscheid. En
onderweg naar het station hield deze ééne
gedachte hem bezigdat het toch zoo
fijn was, om zoo met duizenden ponden
te kunnen gooien. Vroeger had hij den
tijd gekend, dat hij omzichtig met een
shilling moest omspringen; hij wist nog
heel goed, hoe het hem aan zijn hart ging
een bankje van vijf pond klein te moeten
maken en hoe hij zich vaak dingen ont
zegd had, om toch maar niet een paar
shillings van de spaarbank te moeten
halen.
„Ochen daardoor komt het toch,
dat ik nu in een auto kan rijden en cham
pagne drinken en eerste klas naar Londen
reizen en aan Louis tienduizend pond kan
geven om te verknoeien desnoods! Als ik
toen niet zuinig op een duit geweest was,
dan zou ik nu niet royaal met ponden
kunnen zijn! Maar je kunt ook gemakke
lijk royaal zijn, als het geld vlugger bin
nen komt, dan je kunt uitgeven".
Die wetenschap, dat het geld hem zoo
snel toevloeide, maakte Oliver altijd ver
kwistend, wanneer hij naar Londen ging.
Dan logeerde hij steeds in de deftigste
hotels, waar hij een suite nam, die hem
ponden per dag kostte en leefde hij op
meer dan vorstelijke wijze. En op den
avond, dat hij ditmaal in Londen kwam,
had hij in zijn privé-zitkamer dan ook
het parlementslid voor Halfirth te gast en
bood hij hem een diner aan, dat in heel
Londen of Parijs niet had kunnen worden
overtroffen. Oliver kende zijn gast heel
van nabij; hij was zelf voorzitter van de
kiesvereeniging in Halfirth; hij ontmoette
hem vaak voor gemeentelijke zaken en
dat parlementslid van zijn kant kende
Oliver heel goed, of dacht dat ten minste,
en had vaak bij hem gelogeerd in het
groote huis op de heide. Gewoonlijk kwa
men ze met elkaar in aanraking voor pu
blieke aangelegenheden, maar bij deze ge
legenheid liet Oliver, zoodra ze een sigaar
hadden opgestoken, bemerken, dat het
ditmaal over een privé aangelegenheid
ging.
„Ik ben speciaal hierheen gekomen om
een vertrouwelijk praatje met u te maken,
mijnheer Swandyke", begon Oliver, wiens
leuningstoel vlak naast dien van zijn gast
geschoven stond. „U en ik kennen elkaar
nu al jarenlang en u hebt een veiligen
zetel m onze streek bekomen, en we zul
len elkaar nog wel heel wat meer leeren
kennen. Ik kan dus vrijuit met u pra
tenhet blijft heelemaal onder ons
en u kunt mij een beetje goeden raad
geven".
Mijnheer Swansdyke knikte toestem
mend. Hij was een advocaat van middel
baren leeftijd met een aardige praktijk en
had, na eerst bij drie verkiezingen een
nederlaag geleden te hebben, nu een vas
ten zetel veroverd. Hij was een man zon
der verbeeldingskracht en zonder vurig
heid; hij had geen stokpaardjes en geen
grillen en hij deed zijn plicht als afge
vaardigde niet beter of slechter dan de
meeste zijner medeleden. Hij was er de
man niet naar om een vergadering door
zijn woord te begeesteren, maar heel ge
schikt om iemand een dienst te bewijzen.
En dat wist niemand beter dan Oliver
Carsdale.
(Wordt vervolgd).
FILMACTRICES VERMAKEN ZICH. - Mariene Die
trich en Claudette Colbert op een glijbaan tijdens eea
tuinfeest van haar filmcollega Carole Lombard.
DE ASKARI'S IN ACTIE. De inheemsche
lederen strijden, bij
Abessyniscbe
troepen, die voor de Italianen in de voorste ge-
een aanval op een
versterking.
DE NIEUWE BRUG OVER DE WAAL BIJ NIJMEGEN NADERT HAAR VOLTOOIING. De brug die de
grootste overspanning v an Europa heeft, gezien van den toren op
de groote markt te Nijmegen.
