REBUS
DORA'S TOOVERKROESJE
(Nadruk verboden).
door
HELENA A. H. MARCUS.
Dora was o zoo ziek geweest. Maar nu
had de dokter gezegd, dat het ergste
achter den rug was en het er alleen nog
maar om ging, dat ze moest aansterken
en.daarom flink eten en veel slapen!
Wat waren Vader en Moeder blij, toen ze
dat hoorden, want ze hadden zorg en ver
driet gehad, toen hun Do daar zoo ziek
lag en haar wangetjes zoo mager werden.
Nu, wat het slapen betrof, was Do wel
gehoorzaam. Dat ging ook eigenlijk van
zelf, want als ze een poosje op bed had
zitten spelen, dan werd ze moe en wan
neer ze dan haar hoofd op het kussen
legde, vielen haar oogen zoo maar dicht.
Maar flink eten? He! dat was véél moei
lijker! Dit lusttte ze niet en dat niet! En
Moeder, die lekkere ziekenkostjes voor Do
klaar maakte, werd er verdrietig van, dat
Do na een paar hapjes al zei: „niet meer",
en dan draaide ze haar gezicht weg en
kwam er ook niets meer in. Zoo ook van
morgen: twee reepjes van een dun boter
hammetje; een paar hapjes van het eitje,
een slokje melk met thee er door
„Maar daar kun je toch niet van aan
sterken, kind!" zei Moeder. Do schudde
echter het hoofd en zei: „heusch niet
meer!" Daarna lag ze wat te soezen en
bekeek het nieuwe boek nog eens, entoen
speelde ze wat met Rosetje de pop en
Peek het konijn. Peek was de lieveling, al
miste hij een oog en ook een oor. Do zelf
had ze er uit- en afgepeuterd. maar toen
was ze ook nog heel klein! Daar kwam
Moeder weer binnen met een kroes in de
hand Je ruit wel zin in een slokje
drinken hebben," zei ze en hield Do een
kroes voor, die Do nog nooit gezien had.
„Een nieuwe?" vroeg ze dan ook dadelijk.
„Ja, en een met een verrassing."
„Hhh ..Ja ia. de verrassing zit in
den bodem drink eens!" .Wat is het?"
vroe» Do en ze trok alvast haar neus op.
„Melk waar ik een ei doorheen geklutst
heb met een schepje suiker Proef eens".
..Hè nee!" Je hebt aan het ontbijt je
melk laten staan en bijna niets van je
eitje gegetenProbeer het nu eens
zóó Kan lk de verrassing niet eerst
zien?" .Neen onmogelijk" lachte Moeder,
„eerst moet de kroes leeg zijn".
Zuchtend dronk Do den kroes half leeg.
Het smaakt niet naar maar ze moest even
op adem komen. Do probeerde den kroes
scheef te houden misschien verschoof de
verrassing dan en kon ze er iets van zien.
Maar neen! en nog scheever kon ze 'm ook
al niet houden zonder te morsen. Daarom
dronk ze de rest ook maar op en toen.
zag ze nog niets! Bij het zien van haar
teleurgesteld gezicht zei Moeder: Houd
het kroesje nu eens tegen het licht".
En ja. toen zag Do in het porselein van
den bodem gebakken een klein meisje met
een grooten hond. die voor zijn hok zat.
Toen ze den kroes eewoon hield en er in
keek was het plaatje weg: wel voelde ze
ribbeltjes en oneffenheden toen ze met
haar vinger over den bodem streek. Hield
ze den kroes zóó dat het licht door den
bodem viel. dan zag ze het weer. .Van
middag kom ik gezellig bii je zitten en dan
vertel ik ie het verhaal van dit meisje
met den hond", en na een hartelijken kus
ging Moeder weer naar beneden. Do bleef
liggen kijken naar dat grappige kroesje.
Buiten-op waren scheepjes met bolle zeilen
en een molentje in de verte een kroes,
zooals je zoo vaak zag en dan. op eens.
als iets heel bizonders zat hier een prentje
in den bodemZe lachte er om. en voor
ze het wist. sliep ze weer zoo'n versterkend
slaapje, zooals alle kinderen noodig heb
ben die ziek geweest zijn.
Nadat Do met haar twaalfuurtje flink
haar best gedaan had en ook het kroesje
melkchocolade had leeggedronken kreeg
ze Moeders verhaal te hooren. .Er was eens
op een boerderij een groote waakhond, die
Hek heette" zoo begon Moeder. .De hond
was groot en sterk en blafte tegen allen,
die het erf opkwamen Hii blafte zóó hard
en keek zóó kwaad dat iedereen blij was.
dat hij maar stevig met een dikken ket
ting aan zijn hok vast zat De knechts en
meiden die op de boerderij thuis hoorden,
pasten wel op dat ze niet te dicht langs
Heks hok liepen; dan schoot hii er in eens
uit. zoodat je een doodschrik kreeg. Een
echt goede waakhond" zeide boer. En de
boerin, die hem altijd zijn eten bracht zei:
„Hek is nog zoo'n kwade niet maar laten
de menschen het maar denken, dan komen
er geen dieven op de boerderij".
Het jongste kind van de boerin was
meisje: Jannle. Zij ging altijd mee,
Moeder eten aan Hek bracht. Jannie
ook wel wat bang voor hem en kwam
ook nooit té dicht bij hem. Toch ha
wel medelijden met het dier: Nooit lie;
arme Hek eens vrij rond; altijd zat hij
het hok vast, zoodat hij maar in een
r.en kring er om heen kon loopen, o
boven op springen, om in het zonnet]
dutten. Dat was alles!
Op een keer speelde Jannie met
bal. Op eens rolde die weg, ze kon hem
meer inhalenboems daar stuith
bal tegen Heks hok en bleef daar lie
Meteen kwam Hek er uit en ging er
liggen, naast den bal! Ooo! hoe moe
dien nu terugkrijgen? Wachten tot M<
uit de stad thuiskwam, of de broertje
school? Die waren zelf ook bang voor
Maar waarom was ze eigenlijk bang
hem9 Hek lag daar zoo rustig en toe
„Hek" zei, keek hij haar zoo versta
aan en kwispelde even met zijn staal
Toen vatte Jannie moed en kwam
terbij en toen ze haar bal opraapte,
Hek haar maar steeds aan, alsof h
iets wachtte. Plotseling legde Jannie
hand op zijn kop en streelde hem.
groote tong likte de hand van het k
vrouwtje en van dit oogenblik af weri
een groote vriendschap tusschen die
Geen dag. of Jannie ging voor gezels
bij haar vriend zitten, die zoo alleen ii
hok woonde. Iedereen had er plezier 1
een van Jannie's broers nam een k
van het tweetal. En dat heb jij nu
bekertje," besloot Moeder het verhal
„Mooi," zuchtte Door en voortaan
ze alles, wat maar kon, uit het kroesje
ken: uitgeperste sinaasappels, thee e
het middageten bouillon, van alles. En
ze 's nachts wakker werd en het kr
met melk gevuld naast zich zag s
dronk ze dat met kleine slokjes leeg,
onderwijl voorstellend, hoe verrast M
zou kijken den volgenden morgen. N
was ook zoo. „Het lijkt wel een to
kroesje," zei Moeder „Het zal nog
helpen, dat je gauw dikke wangetjes
en weer op mag staan. Heerlijk. kin<
Do, die het kroesje weer eens tege
licht hield, lachte en zei: „Niet ied
heeft dan ook een tooverkroes!"
(Nadruk verboden).
