PATROUILLE-WAGEN 99.
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 2 November 1935
Vierde Blad
No. 23193
40-JARiG JUBILEUM
VAN DEN HEER P. SIDERIUS
GOUDEN JUBILEUM
TE BODEGRAVEN.
IMEZIMEV
/TUKKIN
geacht onderwijzer te
katwijk zee.
De heer P. Siderius.
De heer P. Siderius, te Katwijk Zee, geb.
i Maart 1877 te Oude Bildzijl, herdacht
jteren den dag, dat hij het Christelijk
jderwijs 40 jaar heeft gediend. Hij begon
jn onderwijzersloopbaan den lsten Nov.
te Oude Bildzijl, waar hij bleef tot 1
Jept. 1906, Van 1 September 1906 tot 1
Januari 1910 was hij als onderwijzer werk-
pani te Groningen. Als hoofd der school
[e Uithuizermeden van 1 Jan. 1910 tot 1
[uil 1923, vervolgens als hoofd van School
IJin de Weeshuisstraat te Katwijk a. Zee.
Van 1 April 1929 af tot heden was de heer
Siderius hoofd der Centrale School voor
11 e en 8e leerjaar in de Varkevisserstraat
Cldaar.
De heer Siderius Is iemand, die bij alle
partijen in de gemeente algemeen geacht
k gezien is. Vele jaren heeft hij te Kat-
fijk Zee bij het Jeugdwerk een vooraan-
Ëande plaats ingenomen Gedurende 9
kar is hij reeds ouderling bij de Herv. Ge
beente. In 't bezit zijnde van de akte voor
jodsdlenstonderwijzer, vervult hij dikwijls
b verscheidene gemeenten des Zondags
predikbeurten.
Van de school aan de Varkevisserstraat
aaide de driekleur. De jubilaris werd
morgens met zijn familie per auto van
huis gehaald en in de hal van het school
gebouw ontvangen, waar de kinderen met
het personeel, alsmede enkele leden van
het schoolbestuur aanwezig waren. De
voorzitter van het schoolbestuur ds. R. p.
A. Rutgers, verzocht de aanwezigen te
zingen Ps, 68 10; ging voor in gebed en
sprak den jubilaris hartelijk toe, Spr. her
innerde aan de vele gunstbewijzen, die de
Heere hem geschonken had in zijn per
soonlijk, huiselijk en ambtelijk leven. Hij
wenschte den Jubilaris met dit Jubileum
geluk en sprak den wensch uit, dat de
Heere hem verder nog zou mogen bekrach
tigen om het moeilijke en verantwoorde
lijke doch ook heerlijke werk te doen tot
heil der kinderen en tot eere van 's Hee-
ren naam. Namens het Schoolbestuur over
handigde spr. als blijvend aandenken
eenige deeltjes van „Tekst en Uitleg".
Als voorzitter van den Kerkeraad
wenschte ds. P. Pras den jubilaris geluk en
dankte hem voor alles, wat hij gedurende
vele Jaren als ouderling is. Spr. wenschte
hem toe 't woord, dat eenmaal tot Daniël
■werd gezegd: „vrees niet, gij zeer ge-
wenschte man, vrede zij u, wees sterk, ja
wees sterk." Daarna zongen de schoolkin
deren hun bovenmeester een lied toe,
waarop de eerste onderwijzer, de heer A.
Haasnoot, namens personeel en kinderen
den jubilaris hartelijk gelukwenschte en
dankte voor de aangename samenwerking.
Namens 't personeel bood hij aan een
fraaie ets, terwijl de kinderen aan hun
hoofd een mooien wandelstok gaven en
aan mevr. Siderius bloemen.
De concierge der school, de heer J. v. d.
Plas, bracht ook mede uit naam van de
werksters een bloemenhulde. Diep geroerd
beantwoordde de jubilaris de sprekers, hen
dankend voor de goede wenschen en de
geschenken. Op zijn verzoek werd gezon
gen Ps. 133 3.
Nadat op verzoek van den voorzitter den
jubilaris en zijn gezin door alle aanwezigen
staande was toegezongen Ps. 121 4, sloot
ds. Pras het samenzijn met dankgebed.
Daarop werden de kinderen getracteerd en
kregen den dag verder vacantie, zoodat de
heer Siderius dezen feestdag in eigen
familiekring kon doorbrengen.
In zijn woning in Duinoord kwamen
velen den heer Siderius gelukwenschen,
zooals hoofden van scholen, onderwijzers
en onderwijzeressen, leden van het School
bestuur en van den Kerkeraad, en vele
personen uit de gemeente. Ook vele schrif
telijke felicitaties kwamen binnen; tal van
bloemstukken werden ontvangen.
Van het schoolbestuur uit Uithuizerme-
Ondergeteekende is het met den heer
Ladan eens dat een parkeerterrein niet de
plaats is om „een wijle rustig in gedachten
te vertoeven". Daar de plantsoenen echter
reeds bezet zijn door den voor Leiden
eveneens onvergetelijken v. d. Werft en
het Plantsoen-monument, zou er voor een
Rembrandt standbeeld (met stilte er om
heen) 'nhofje of de Leidsche
Hout overschieten.
Maar Rembrandt behoort in 't hartje
van de stad te staan op een plein dat geen
parkeerterrein behoeft te zijn omdat hier
voor ook de voormalige Lammermarkt in
aanmerking zou kunnen komen.
Boerhaave is verhuisd met het verhuisde
ziekenhuis.
Waarom Rembrandt niet uit oorzake
het veranderde stadsbeeld ter plaatse?
Overigens kan men als Rembrandt-be-
wonderaar(ster) al lang in den geest van
onzen grooten meester gehandeld hebben
door de tegenwoordige noodlijdende kun
stenaars aan opdrachten te helpen en toch
ook in Leiden 'n grootscher monument voor
hem wenschen. Ik zie niet in dat het een
liet ander zou moeten uitsluiten.
Door den nood der tijden zal 'n groot
scher monument voorloopig wel 'n vrome
wensch blijven, maar het borstbeeld kon
worden verplaatst en desnoods op hooger
voetstuk worden gebracht.
R. VAN KRIMPEN—DEN BOESTERD
RECLAME- 3070
VAN DEN HEER H. BLAZER
De heer H. Blazer.
Morgen hoopt de heer H. Blazer, mees
terknecht bij de N.V. Turkenburg's Zaad-
handel te Bodegraven, zijn gouden feest
bij deze firma te vieren. Als jonge man
kwam de heer Blazer in dienst der firma
en werd in het toen reeds stevig groeiende
bedrijf spoedig meesterknecht. Zijn func
tie heeft hij in den loop der jaren, terwijl
't bedrijf tot steeds grooteren bloei kwam,
met eere vervuld! Hij was en bleef de man
op wien de directie volkomen kon steunen
en die ook in den drukken seizoen tijd het
geheele raderwerk rustig beheerde. Daar
naast was hij steeds de vertrouwensman,
van het geheele personeel, wier belangen
hij van harte verdedigde en voor wie hij in
den loop der jaren veel heeft gedaan. Als
sociaal voelend man gaf hij bovendien al
zijn krachten aan het arbeidersbelang in
het algemeen en tientallen jaren dreef
de Ziekenkas „Eendracht maakt Macht"
volkomen op de figuur van den a.s. jubi
laris. Eerst op Vrijdag 8 Nov. zal in den
kring van directie en personeel de viering
van het jubileum plaats hebben. Dat zal
een mooien feestdag worden. De heer
Blazer is in breeden kring zeer gezien en
geniet de algemeene achting.
Clark Gable en Joan Crawford be-
hooren tot de meest geliefde heden-
daagsche filmacteurs. Zij zijn deze
week te zien in de film „For saking
All Others".
„Op zekeren dag keek ik naar haar,
toen zij voor de camera een scène speelde
die mij buitengewoon aantrok. Doch
toen de scène was afgeloopen nog vóór
de camera haar werk had voltooid
draaide zij zich om en zei bijna schuld
bewust: „jammer, maar dat was niet
goed. Laten wij het nog eens overdoen".
Eerst na de tweede opname van deze
scène zag ik, dat ze inderdaad een nog
grootere volkomenheid had kunnen be
reiken".
In alle stilte reisde Garbo kort geleden
voor een bezoek naar New York. Zes mil-
lioen menschen ontdekten, dat zij er was.
En voor de daaropvolgende dagen ken
den deze zes millioen menschen slechts
één gedachte: uit te visschen, waar ze
was. Een ondernemend zakenman bouw
de zelfs een telescoop op in het park
tegenover haar hotel en richtte deze op
de vensters, waarvan hij veronderstelde
dat zij tot de kamers van Garbo behoor
den! Tien cent om erdoor te kijken!
Greta Garbo weet, dat haar weinige
goede vrienden, haar kennissen en de
menschen, met wie ze in de studio's
werkt., voortdurend met vragen worden
bestormd om iets van haar te vertellen.
Het is niet de gelukkigste atmosfeer om
in te leven en te werken. De belangstelling
van het publiek, wel of niet vriendelijk
bedoeld, wordt een obcessie, wanneer deze
zoover gaat. Wie kan het haar euvel dui
den, dat zij haar streng stilzwijgen be
houdt. weigert interviews toe te staan,-
verbiedt, dat bezoekers toegang hebben
tot het studio, waarin zij werkt?
De verhalen en verhaaltjes, die onbe
schaamde aanmatiging, die haar overal
tegemoet treedt, bewezen Garbo, dat het
het beste zou zijn, wanneer zij zweeg.
Lon Chaney heeft eens uitdrukking ge
geven aan deze gedachte: „Mijn werk be
hoort tot diegenen, voor wie ik werk. het
publiek. Mijn tijd buiten de studio's be
hoort aan mijzelf. Ik behoef niet over
mijn werk te spreken, want, wanneer het
publiek mijn films ziet weer her of ze
goed of slecht zijn Wat kan ik overigens
nog aanbieden, dat bet publipk buiten
m4>n werk zou kunnen inreresseeren?'
Garbo mopt we) net zoo denken Zij
kan niet verhinderen, dat men over haar
spreekt zij zelf echter heeft er niets
verder over te zeggen
(Bulten verantwoordelijkheid der Red.)
Copie van de al of niet geplaatste
stukken wordt niet teruggegeven.
rembrandttentoonstelling
Het gaat goed met de belangstelling voor
het Rembrandt-monument. En 't wordt
tijd dat te Leideneen comité wordt
gvormd dat zich tot taak stelt met de' „eer
ste'' en „beste" Rembrandtbewonderaars
van gedachten te wisselen over een „in 't
belang van het verkeer" noodzakelijk ge
worden verplaatsing van het borstbeeld
van Rembrandt.
Dedroom van 'n „eerste de
beste" zou het Stadsbestuur wel niet tot
plannen of daden hebben geprikkeld (on-
dergeteekende heeft die angst! tenminste
niet gehadi maar 'n „comité tot uitvoe
ring vanetc?" Comlté's bereiken
méér.
Daar aan ieder Leidsch ingezetene die
voor zijn stad èn Rembrandt geïnteres
seerd is de aanleiding van het juist op die
plek geplaatste borstbeeld bekend mocht
worden geacht, zou het slechs voor onge-
interesseerden noodig zijn geweest hierop
nog eens de aandacht te vestigen, welk
feit dezulken echter óók koud laat. Boven
dien: een monument moet spreken op de
plaats waar het staat, zonder toelichting.
Maar Leidenaars die van hun stad hou
den. Rembrandt vereeren en hem in zijn
geboortestad gaarne op waardige wijze ge
huldigd zouden zien, kunnen in den stand
van het borstbeeld dat naar het drukste
bedrijfsleven en de files brachtauto's van
het hedendaagsehe snelverkeer moet staan
turen, geen enkele gedachte aan de Rijns-
burgsche en Katwijksche bosschen uit die
dagen meer levendig houden.
Niet alleen de bosschen, maar geheel het
wijde uitzicht ter plaatse is verdwenen en
daarmede zelfs de herinnering aan het
„schoon gezicht wat eens geweest moet
zijn" weggevaagd.
Om dit verbroken contact mag het borst
beeld op het Noordeindsplein niet .langer
als een verkeersagent-in-ruste staan turen
naar alles wat aan hem.... voorbij gaat.
den. zijn vroegere standplaats, ontving de
jubilaris een mooi eikenhouten leestafeltje.
Het is voor den heer Siderius met zijn
gezin een onvergetelijke dag geweest!
met pieken en zwaarden, trok Zuidwaarts
door Europa.
Peter, en een soldaat: Walter-zonder-
Cent stonden voor de bovenmenschelijke
taak deze massa's te leiden. Velen dezer
staan steed9 in het middelount der belangstelling. Niet altijd is
het het gelaat, dat haar 200 begeerenswaardig doet voorko
men, maar in de eersts plaats het onberispelijk figuur. Ware
schoonheid Is echter zonder harmonische lijnen niet denkbaar,
want dan zu andera die batooverende charme van echt vrouwe
lijke bevaliiqhtld gaheel cn al verloren gaan. Ook U kunt dank
zij etn nieuw ontdakte methode Uw figuur vormen en Uw ge
heime wenschen „werkelijk mooi te zijn" verwezelijken. Geen
oefeningen, apparaten of dieet noodig. Bestelt U het boekje
„Hoe verkrijg ik een volmaakt figuur?" (32 afbeeldingen). Het
bevat wetenschappelyke inlichtingen over oorzaken, behandeling
en bewezen resultaten. Tegen Inzending van 45 c aan postzegels
wordt U dit in gesloten brief toegezonden, of tegen 35 c als druk
werk, door de „I doe na" N,Vn A'dam, Heerengr. 33/V 14
Toen Greta Garbo nog bezig was met
de opnamen voor „Koningin Christina",
hadden Hollywood's praatgrage lasterton
gen weer het nieuwste, het allernieuwste
te vertellen: een geheim huwelijk van
Garbo met haar regisseur! Een vlucht uit
Hollywood! Bruiloft in alle stilte.
Garbo zweeg. Zij bevestigde niets, maar
ontkende ook niets. Het kon haar alles
hoegenaamd niets schelen. En heel lang
zaam drong het weer tot de verspreiders
van de geruchten door, dat men zich
weer eens voor niets had opgewonden;
rustig en eenzaam als steeds woont Garbo
in haar huisje aan de zee.
Veel heeft men geschreven over het
temperament van Garbo Garbo is een
actrice van te groote zelfbewustheid zij
gaat zóó in haar rol op, dat zij geen tijd
heeft voor temperamentsuitingen. Jean
Hersholt, die in haar nieuwste film „De
Bonte sluier", een belangrijke rol speelt,
vertelt, het volgende van haar werk:
De Kruisvaarders voor de veste
„St. Jean d'Acre", beeld uit
De Mille's „Kruistochten".
hun toevlucht nemen tot het „hooren
zeggen". En in weerwil hiervan hoort men
lederen dag nieuwe Garbo-verhalen, lede
ren dag andere.
Gewoonlijk worden ze verteld door de
zuster van den man, die een vriend had,
die naar den bioscoop ging met de ver
koopster, die ansjovis verkocht had aan
Garbo's keukenmaagd: de eene keer is zij
koud en terughoudend, omdat zij nooit
heeft liefgehad.... een volgend maal is
ze de vrouw met de tallooze liaissons, om
maar te zwijgen van verscheidene ge
heimzinnige mannen in Zweden....
Maandagmorgen om 10 uur is ze on
vriendelijk en koud als een steen. Maan
dagmiddag is ze vriendelijk en niet in het
minst afkeerig van gezelschap.... zij is
buitengewoon temperamentvolzij is
'n stille, sensibele, fatalistische natuur...
Garbo is tragisch en geheimzinnig als
haar land, het hooge Noorden Garbo
houdt van scherts. Garbo is het werktuig
van haar regisseurs Garbo heeft in
de studio's het laatste woord.... Garbo
behoeft niet te repeteerenGarbo kan
geen scène zelfs spelen, zonder honderd
keer gerepeteerd te hebbenGarbo
GarboGarbo.... De verhalen groeien
aan. spreken elkaar tegen, elk van hen
schijnt even krakzinnlg als waarschijnlijk
te zijn
Hoe is eigenlijk al die geheimzinnig
heid om Garbo begonnen? Wanneer het
alleen maar reclame was, zou ze dan wer
kelijk zeven jaar lang haar stilzwijgen
hebben kunnen bewaren?
Het zwijgen van Garbo, waaruit het
ontelbaar aantal geruchten werd geboren,
moet een diepere oorzaak hebben. Mis
schien vindt het zijn oorsprong in haar
jeugdervaringen in Zweden of in haar
eerste Hollywoodsche ervaringen of in
de noodzakelijkheid van een absolute
rust na het gedane filmwerk of in het
opgaan in haar werk en den eenvoud van
haar levensgewoonten en van haar
eischen
Vaart en enorme spanning zijn de beide kenmerken van de film „Patrouille
kagen 99", die een realistische uitbeelding geeft van het dagelijksche werk d^r
Staatspolitie te Michigan met zijn vele voorbeelden van moed en plichtsgevoel-
De modernste methoden en hulpmiddelen worden er in vertoond, evenals het
knappe gebruik der radio, wanneer het een opsporing geldt. De politie rijdt uit
en.... men houdt den adem in. Dezefilm bezit andere kwaliteiten dan sensatie
alléén: de belangstelling der politie-autoriteiten ook hier vond een speciale
vertooning voor den Hermandad plaats is dan ook algemeen: zelfs zij kunnen
sr het een en ander van leeren! Hierboven 'n spannend moment uit deze film.
EUROPA IN BEROERING.
Dpmarsch der Christenheid en twee
eeuwen strijd.
vPvor de eeuwen heen heeft de mensch-
j™ bedevaarten gemaakt naar plaatsen
heilig voor haar waren. Hoe moei-
Wr en gevaarlijker de weg er heen was.
"es te meer waarde hechtte zij er aan om
mi te gaan bidden,
wschoon de Christenen vele van zulke
«sen hadden, was de heiligste toch
/rond, die door den Zaligmaker be-
j was: Palestina, het Heilige Land.
,,7™ang was een bedevaart naar dit
het ideaal van alle pelgrims. En
e ™ed'dng ook werd Jeruzalem bestuurd
Christelijke vorsten, die waakten
ne rust en de veiligheid der bede-
«Mtgangers.
j,n'e,!lwelde macht der Mohamme-
11 Stoeide en Palestina -ging in hun
hrra»n oveT Aanvankelijk vielen de Sa-
railU nelvrims nipt lnst.iv r
Seliuli
ten h
c'® bereikten Europa de berichten over
he pelgrims niet lastig, maar
JZalem in
|tU",,*^rkcn kwa
jrtiiC u) myen niet meer zeker. Onophou-
j-™en ae pelgt
sSietuzalem In de handen van de
u„ f .thtken kwam, waren de Christe-
bedevaartgangers, die in de
straten van Jeruzalem waren mishandeld
en vermoord. Een steeds hooger gaande
golf van verontwaardiging ging door de
Christenheid: het Heilige Graf was in de
handen van ongeloovigen, en de vreed
zame pelgrims werden afgemaaktl
Reeds Paus Gregorius VII wees op de
noodzakelijkheid het Christelijk bewind
in Jeruzalem te herstellen, maar het was
Paus Urbanis II die Europa voor het
Kruis te wapen riep en die er met behulp
van Peter de Hermiet in slaagde een
groote volksbeweging te ontketenen. Pe
ter, een lange, verweerde figuur, gekleed
in een gelapte wollen pij, trok, gezeten op
een muilezel en met een groot kruis In de
hand, door Frankrijk en Duitschland en
wekte overal in vurige redevoeringen in
eenvoudige taal het volk op tot een
Kruistocht, naar het Heilige Land.
Hij schijnt een fascineerend spreker
geweest te zijn: toen hij met zijn eerste
volgelingen Zuidwaarts trok. sloten zich
althans soms heele dorpen bij zijn gevolg
aan.
Zoo begon de eerste Kruistocht. Een
ordeloos volksleger, gewapend met hooi
vorken, dorschvlegels, zeisen en ook wel
kruisvaarders hadden in hun heele leven
nog nooit hun eigen landstreek verlaten
en hadden slechts een vage voorstelling
van den afstand die hen scheidde van 't
Heilige, Land. Zoodoende gebeurde het
ook telkens, dat wanneer zij een om
muurde stad of een kasteel bereikten, zij
deze aanvielen in de meening dat het
Jeruzalem was.
Dit nuttelooze bloedvergieten, honger,
gebrek en uitputting deden Peter's leger
reeds tot de helft slinken, vóór het Pa
lestina bereikte, en aan de rest werd door
de Turken slag op slag toegebracht. Nog
geen tien procent keerde terug.
m
Maar bij deze eerste poging tot ontzet
van Jeruzalem bleef het niet. Er zijn in
totaal negen kruistochten geweest, waar
bij Jeruzalem vele malen werd veroverd
om ook vele malen weer verloren te
gaan. Zij vonden plaats in het tijdperk
van 1096 tot 1270.
Het is de beroemde „derde" kruistocht,
waar thans in Hollywood door den be
kenden regisseur Cecil B. de Mille een
grootsche film van werd gemaakt. Het
was ook deze „derde", die Walter Scott
behandelde in zijn boek „The Talisman"
en die keus kan ons niet verwonderen,
want de roem der aanvoerders: Richard
Leeuwenhart en Frederik Barbarossa leeft
tot op deze dagen onder alle volkeren
voort.
o
GARBO ZWIJGT
Hollywood is nog steeds een middel
punt der modernste en jongst-e kunst: de
film. En toch is Hollywood op de land
kaart wat grootte betreft, maar een klein
stadje. Nergens gedijen de praatjes en de
geruchten beter dan in en rondom Holly
wood. Van den meest onbeteekenenden
regie-assistent tot de groote „ster" is
niemand zeker van den scherpen tong
van het plaatsje Hollywood, dat zijn be
vindingen aan de geheele wereld mede
deelt.
In het filmwoordenboek komt geen
woord voor. dat meer gedrukt, meer om
geven is door praatjes of halve waar
heden, meer in het geheim werd uitge
sproken dan de naam Garbo.
Bijna negen jaar woont Garbo in deze
stad. Haar medeburgers moeten echter,
willen zij iets van haar te weten komen,
