Abessynische krijgslieden - Inbraak te Kampen - Brulapen
- GEVAARLIJK SPEL
76»le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
DE INBRAAK IN HET STATION TE KAMPEN waarbij 1200
werden gestolen. De brandkast werd geforceerd.
De stuk gebrande deur.
ABESSYNISCHE KRIJGSLIEDEN te Harrar gereed om. naar
het front te vertrekken. Links: krijgsman met groot krom zwaard
en geweer, rechtseen vader vertrekt naar het front. Zijn zoontje
draagt zijn geweer en z'n proviand.
EEN NIEUW MODEL RACEFIETS de „stroomlijn-racefiets",
uitgevonden door een Engelschman. Erg
gemakkelijk lijkt ons de
houding niet.
DE HAAGSCHE DIERENTUIN HEEFT WEER TWEE LOGE'S GE
KREGEN twee brulapen, een geschenk yan den heer
Schoenmaker uit Sumatra.
HET OOGSTDANKFEEST OP DEN BüCKEBERG BIJ HAMELN.
Hitler begroet een boerin.;
OP DEN AUTO-SALON TE PARIJS. Eventueele koopera
kunnen met de auto, die zij willen koopen, een proefrit ma
ken. Vrouwelijke chauffeurs rijden de mooie wagens.
TO het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
82)
Hij had zijn horloge uit zijn zak geno
men en naast zich op tafel gelegd. .Nu
legde hij er een kleine revolver bij.
„U zult er voor opgehangen worden", zei
ze luchtig.
„Dat waag ik er op. U is te gevaarlijk
om te blijven leven".
„Hoe bent u er achter gekomen?"
„Je wist het ook van Furber".
Er kwam plotseling een gedachte in hem
op en hij nam de telefoon op.
„Hallo, ben jij'dat Smit? Ik ben er juist
achter gekomen
Dat was alles wat Valda wilde weten. De
baron had klaarblijkelijk nog geen gele
genheid gehad om zijn ontdekking aan
iemand anders mede te deelen. In het be
lang van de Britsche admiraliteit was het
noodzakelijk, dat hij ook die gelegenheid
niet kreeg. Ze stond op, pakte met de
kracht der wanhoop de telefoonhoorn
beet en trok uit alle macht. De baron was
er niet op voorbereid en uitte een kreet
van woede, maar zij bereikte haar doel.
Het koord brak en zij hield de hoorn in de
hand, het toestel was onbruikbaar gewor
den. Baron Branden hief de revolver op en
mikte op haar.
„Schiet", zei ze verachtelijk.
„Ik heb nog niet met je afgerekend. U
bent vanmorgen naar Ryderstraat ge
volgd; Sylvester wachtte daar op je.
Sedert ik weg ben weet hij alles wat je
gedaan hebt, hé?"
„Ik antwoord niet".
„En hij heeft de rapporten opgemaakt.
Je moet sterven",
Valda keek om zich heen. Was er geen
ontsnapping mogelijk? Het leven was haar
nog veel waard en hoewel ze den baron
tartte, verlangde ze toch te blijven leven.
„Als u schiet, zult u gevangen worden
genomen, Marie
„Die heb ik voor een paar uur uitgezon
denLuister, Valda. Ik meen het als
ik zeg, dat ik je zal doodschieten, tenzij je
alles vertelt. Wanneer ben je begonnen
ons te verraden?"
„Geef me tijd. Ik zal het vertellen".
„Geen leugens", zei hij streng.
De revolver werd weer op tafel gelegd
en ze ademde bevrijd.
„Den avond dat u op mijn kamer kwam
en mij bij den prins bracht", begon ze.
„Niet eerder?"
„Neen".
„En Hallam? Ik wil weten van dat ge
heime oorlogsrapport".
„Daar weet ik niets van".
„Hoe hebben ze jou gekregen?"
Zij antwoordde niet, maar plotseling
begreep hij.
„Hallam heeft je omgekocht. door te
beloven met je te trouwen. Jij dwaas
heeft hij dat dan gedaan?.... Ik geloof
van niet. Kind, ik ben bang dat je je be
looning nooit zult krijgen".
Valda had scherp toegekeken. Eindelijk
nam zij de kans waar, snelde naar de
tafel en greep de revolver. Maar ze was
niet vlug genoeg en er ontstond een
worsteling.
„Laat los", zei hij woedend.
Een luide knal, Valda wankelde, deed
een paar stappen en viel achterover op
de divan.
„U heeft geschoten", fluisterde ze
heeseh,
„Het was je eigen schuld", antwoord
de hij.
Het bloed drong reeds door haar japon.
„Haal een dokter, ik geloof dat ik sterf".
„Zul je zeggen, dat het een ongeluk
was?"
„Ja ga nu".
De baron aarzelde niet langer, maar
ging naar de gang. De voordeur werd ge
opend en hij deinsde terug.
„U?" riep hij, toen hij Sylvester her
kende.
„Ja. Kom mee terug naar binnen", zei
de laatste streng.
„Ik heb haast".
„Ik vrees dat u moet gehoorzamen. U is
mijn gevangene".
„Waarom?"
„Om verschillende beschuldigingen.
Kom binnen".
„Juffrouw Glyn ls gewond. Ik ga een
dokter halen".
„Ik kan u niet uit mijn oogen laten
gaan. Kom binnen", zei Sylvester streng.
De baron gehoorzaamde. Sylvester volg
de hem in de zitkamer.
„Juffrouw Glyn heeft hij op u gescho
ten?" vroeg hij.
„Neen, het was een ongeluk", antwoord
de ze zwakjes.
Sylvester durfde den baron niet alléén
te laten en ging daarom naar de trap en
riep den portier. Het duurde bijna een
uur voor de dokter kwam en onderwijl
had Sylvester een boodschap gezonden
naar het naastbijzijnde politiebureau om
hulp te vragen. Er kwamen spoedig eenige
agenten en de baron werd in arrest ge
nomen.
Valda was naar haar slaapkamer ge
bracht, waar de dokter haar onderzocht.
„Het is gevaarlijk om haar te vervoeren.
Ik zal een verpleegster zenden. Ik zal
haar moeten opereeren", zei hij tegen
Sylvester.
Deze gaf hem zijn kaartje.
„Spaar geen kosten. U kunt er op reke
nen dat de admiraliteit voor de betaling
verantwoordelijk is".
De dokter verborg zijn verbazing.
„Ik moet juffrouw Glyn spreken".
„Zij is nog bewusteloos. Val haar zoo
weinig mogelijk lastig".
„Is de wond gevaarlijk?"'
„Ja, maar er is toch goede kans op
herstel".
Sylvester's gelaat was vol sympathie
toen hij naast haar bed zat.
„Zeg me alles wat er gebeurd is. Tk
moet het weten, u begrijpt me nietwaar?"
„Niemand weet, dat hij alles ontdekt
heeft. Daar ben lk zeker van", fluis
terde ze.
„Goddank", zei hij. „Kan ik niets voor
u doen".
.Alleen één ding, laat Hallam zoo gauw
mogelijk bij me komen".
„Dat zal moeilijk zijn, de vloot ligt in
gevechtspositie".
„Ik verlang om hem nog éénmaal
te zien".
„We zullen ons best doen".
„Dank -u", zei ze dankbaar.
HOOFDSTUK XLLX.
Admiraal Langton zat in zijn kantoor.
De rimpels in zijn gelaat waren dieper,
maai- zijn oogen stonden helder en vast
beraden.
„Geen nieuws van juffrouw Glyn?"
vroeg hij aan Sylvester.
„Ik kom juist van haar huis. Ze is het
zelfde als gisteren".
„Wordt ze nog niet wat sterker?"
„Neen, mijnheer. Het is zoo jammer dat
we Hallam niet te pakken kunnen krijgen.
Ze vraagt voortdurend naar hem".
„Ik heb juist bericht van hém. U weet
natuurlijk dat de Clytie in het gevecht bij
Helgoland was".
Sylvester knikte bevestigend.
„Hij is gewond en aan wal gebracht. Het
is gelukkig niet ernstig; een kogel door
den arm en hij zal wel kunnen reizen. Ik
zal naar het hospitaal telegrafeeren".
„Gisteren verlangde juffrouw Glyn om
juffrouw Cameron te zien. Zij is gisteren
gekomen".
„En zijn zij weer goede vrienden?"
.Schijnbaar welIk heb vanmorgen
met den dokter gesproken. Hij gelooft
niet, dat er veel kans op is, dat ze beter
wordt".
„Arm meisje. Ze heeft ons een grooten
dienst bewezen. Ik zou dat beest van een
baron kunnen wurgen", zei de admiraal
plotseling. „Waar is baron Branden?"
„In hechtenis. Ze hebben besloten hem.
niet te ondervragen voor de oorlog voorbij
is. Hij heeft helaas niets gedaan, nadat de
oorlog is verklaard, en kan dus niet voor
den krijgsraad worden gedaagd.
„Dat is jammer. Ik zou dien vent hebben
willen zien doodschieten".
.(Wordt vervolgd).
