De Italiaansch-Abessynische oorlog - Tentoonstelling „De Mensch
GEVAARLIJK SPE
76*te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
99
-
GRANDI de Italiaansche gezant
te Londen, voor het Foreign Office,
voor een bespreking met sir
Samuel Hoare.
STAK DA ABT-BUITEN krijgt elec-
trisch licht. Burgemeester Yerheyen
blaast de petroleumlamp in de
raadzaal uit.
Jong Abessynië volgt den oorlog.
De AbessyniscKe gezant in Londen, dr. Marrin volgt met zijn kinderen op de kaart het verloop van den strijd
in Abessynië.
WATER VOOR DE ABESSYKISCHE TROEPEN IN DE NABIJHEID
HARRAR wordt in tonnen op ezels naar de plaats van
bestemming vervoerd.
VAK JOE LOUIS die Max Baer versloeg, wordt met zijn bruid hartelijk toege
juicht door de bevolking van Harlem,
New York's negerwijk.
DE TENTOONSTELLING „DE MENSCH" TE AU
STERE AM. De belangstelling voor den
glazen mensch.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
80)
Valda gaf Marle haar orders voor het
diner en nadat het maal voorbij was, ging
de baron aan het werk en tot laat in den
avond was hij bezig Valda in te lichten
over alles, wat zij te doen had. Zijn voor
bereidingen waren volmaakt in orde en
scïïenen ln alle mogelijkheden te voor
zien. Toen hij was weggegaan, stond
Valda's gezicht zeer ernstig, want ze be
greep het enorme gewicht van wat haar
verteld was. Er was geen twijfel aan of de
oorlog was op het punt uit te breken en
de Duitschers waren overtuigd van hun
succes.
„Ik moet den admiraal morgen spre
ken", mompelde ze en toen viel haar oog
op een portret van haar moeder.
„Moeder, vergeef me. Ik heb mijn be
lofte gebroken, maar als u nog leefde,
zoudt u me niet aan mijn woord houden".
Voor ze naar bed ging schreef ze een
brief aan Guy. die ze naar de Clytle
adresseerde
„Liefste, begon ze, „ik was zoo teleur
gesteld toen ik zag dat je schip weg was.
Ik ben terug in Londen en blijf hier tot.
Zaterdag. Dan ga ik naar Southsea. Ik
zal in het Queen's hotel logeeren en je
moet zoo gauw mogelijk als je terug bent,
komen hoor! Ik houd zooveel van je".
Ze postte dezen brief 's morgens, toen
ze op weg was naar de admiraliteit, maar
eerst ging ze naar haar moeder's advo
caat, waar ze inlichtingen inwon hoe ze
een speciale vergunning zou kunnen krij
gen voor een huwelijk. Kort na elven was
ze bij admiraal Langton, aan wien ze
alles vertelde wat de baron haar ge
zegd had.
„U is een merkwaardige vrouw" zei hij,
toen ze uitgesproken had. „Ik vermoed,
dat u de waarde van dezen dienst, die u
ons bewijst, inziet".
„Ja", antwoordde ze kalm, en ik hoop
dat ik er mijn belooning voor krij
gen zal".
„Ik wilde niet vragen naar Hallam
„Ik ga morgen naar Southsea. Wanneer
komt de flottille in Spithead?"
„Zondag".
„Zoudt u kunnen maken, dat Hallam
verlof krijgt om aan wal te gaan voor den
heelen dag Maandag?"
„Ja. ik denk het wel mag ik
vragen.
„Ik zal eerlijk zijn. Ik wou dat hij
Maandag met me trouwde".
„Weet Hallam dat en vindt hij het
goed?"
„Ik heb het hem nog niet verteld
De baron denkt, dat Furber op de Schep-
ter is".
„Schitterend Sylvester heeft dat
prachtig in orde gebracht. Hij zal u waar
schijnlijk in Southsea opzoeken. Het kon
zijn. dat u zijn raad noodig had over de
informaties, die u aan den baron moet
zenden".
„Zooals u wilt. Ik heb niets tegen den
man, maar het zou leelijk zijn als een van
de menschen van den baron mij met hem
samen zagen".
„Dat is zoo, maar u kunt er van op aan,
dat Sylvester wel voorzichtig zal zijn".
„Admiraal, u vindt het toch niet gek
van me, dat Ik zoo gauw wil trouwen?"
„Kind, je kunt zelf het beste je eigen
zaken beoordeelen".
„U en ik weten, dat de oorlog voor de
deur staat en als hij zou sterven, zou
hij toch van mij zijn geweest en ik zou
niet zóó ongelukkig zijn. Ik kan het niet
zoo zeggen, maar.
„Ik geloof dat ik het begrijp", zei hij
met ongewone vriendelijkheid.
Valda bracht daarna de formaliteiten
in orde, die voor het verkrijgen van een
speciale huwelijksvergunning noodig wa
ren en Zaterdagmorgen ging ze naar
Southsea met het document in haar
taschje. Toen ze in haar hotel kwam, zag
ze dat de groote vloot reeds begon aan te
komen, maar ze zag nog geen spoor van
de flottille, waar de Clytie de leider van
was. Maandagsmorgens zag ze in een cou
rant een programma van de revue en
later hoorde ze dat de Clytie was aan
gekomen.
Ze wachtte den heelen dag ln het hotel
in de hoop dat Guy zou komen. Tegen
etenstijd had zij den moed opgegeven en
schreef hem een brief, waarin ze hem
dringend vroeg zoo gauw mogelijk te
komen.
Dinsdagmorgen vernam ze dat er geen
verlof werd gegeven om aan wal te gaan.
's Avonds kreeg ze een brief van Guy,
waarin hij schreef dat hij naar haar toe
zou komen, zoodra hij verlof kon krijgen.
Het is echter de vraag of het wordt toe
gestaan, kom jij dus aan boord om de
revue te zien. De piketboot van de Clytie
komt naar de pier en ik zal je laten weten
hoe laat", schreef hij.
Den morgen van de revue kreeg ze een
brief van den admiraal.
„Ik vermoed, dat u zult denken dat ik u
in den steek heb gelaten. In zekeren zin
heb ik dat ook, maar geloof me. het is
voor uw eigen bestwil. Volgens mijn mee-
r.ing is een overhaast huwelijk, zooals u
dat wilt, noodlottig voor uw kans op geluk
met Hallam. Hij is een eigenaardige kerel
en het zou hem voorkomen of u hem wilt
dwingen met u te trouwen. Zoodra de
revue voorbij is, gaat de flottille naar
Weyport terug. Ik zal er voor zorgen, dat
Hallam dan een verlof van veertien dagen
krijgt".
„Misschien heeft hij gelijk", mom
pelde ze.
Een uur later liep ze naast Hallam op
het dek van de Clytie. Ze verbaasde zich
over de verandering in hem. De gespan
nen trek was uit zijn gezicht verdwenen
zijn oogen stonden helder en hij sprak
opgetogen over zijn schip.
Toen begon de groote revue een ge
zicht, dat zelfs Valda ontroerde. Al haar
vroegere haat tegen Engeland was ver
dwenen, het was tenslotte alleen een ge
voel geweest, dat haar moeder haar
kunstmatig had bijgebracht en dat nooit
natuurlijk was geweest. Zij had het bloed
van haar vader in de aderen en ze was
blij dat ze het land, dat het zijne was ge
weest, kon helpen.
Guy wees naar de lange rij Dread
noughts.
„Denk je dat Duitschland een kans
heeft?" vroeg hij.
„Neen, tenzij jullie bij verrassing geno
men worden en nu is dat onmogelijk,
dank zij jou. Engeland moet je heel dank
baar zijn voor wat je gedaan hebt".
„Neen, jou Valda".
„Al wat ik gedaan heb, heb ik voor jou
gedaan".
Hallam kon geen permissie krijgen om
Valda naar den wal te brengen.
„Wij gaan met den koning mee wan
neer hij de rest van de vloot, die hier in
Spithead niet geborgen kan worden, gaat
inspecteeren. Ik weet niet wanneer ik je
weer zal kunnen zien".
„Dan ga ik naar mijn kamers terug. Zul
je me telegrafeeren zoodra je kunt
komen? Ik kom, waar je ook bent. En
Guy
„Ja?"
„Zou je willen.
„Ik zal alles doen wat je wilt", zei
hij vast.
„Ik wou dat we konden trouwen. De ad
miraal zei, dat je veertien dagen verlof
zal krijgen".
„Valda, ik ben absoluut in jouw handen".
„Guy, liefste, vindt je het niet naar om
met mij te trouwen?"
„Vertel geen nonsens", zei hij lachend.
„Ik heb zooveel verdriet gehad sedert ik
je met Stella samen heb gezien Maar
daar wil ik nu niet meer over praten. Dag
schat".
Toen de piketboot wegvoer, zag ze hem
op het dek staan en er kwam een droe
vige uitdrukking in haar oogen. In het
hotel pakte ze dadeiijk haar koffer en
nam den eersten den besten trein naar
Londen.
.(Wordt vervolgd), j
