LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad
Vrijdag 4 October 1935
Foto v. Vliet.
DE uitdekt,tng van haring en wittebrood een oude getrouwe,
van Den burgemeester.
Eên zeer groot deel van de vele wande
laars, die de straten steeds dichter be
volkten, trok ook naar den Heerensingcl,
waar
WEDSTRIJDEN OP
ROLSCHAATSEN
werden gehouden. Er bleek hiervoor ook
orTder de jeugd vrij veel animo te Bé-
staan. zoodat de deelneming bevredigend
was, al gelooven we dat deze een volgend
jaar veel grooter zal zijn, gelet op het
snelle tempo, waarin 't aantal rolschaat
sende kinderen vermeerdert.
De jeugd bleek verdeeld in twee kam
pen. n.l. jongelui uit Oegstgeest en uit
de stad zelve De eerste groep kortte zich
dén tild door luidkeels te verzekeren, „dat
er geen enkele club in Leiden was die
Oegstgeest kon verslaan", waarop de Leld-
sche jeugd, ook niet mis, direct het schoo-
ne lied van „Wij zijn niet bangggg" aan
hief.
Dank zij deze en tal van andere aardige
intermezzi, waarvan speciaal genoemd
dient de muzikale medewerking van het
Urker muziekkorps, heerschte er zoowel
onder de toeschouwers als onder de deel-
nemertjes een opgewekte stemming.
Dit nam niet weg, dat er doorgaans
felle strijd werd geleverd en dat er en
kele wedstrijdjes waren, waarbij de span
ning tot den laatsten meter bewaard
bleef! Teekenend voor den prettigen geest
was de sportieve houding van een der
lilliputters, die den strijd opgaf, toen zijn
tegenstander gevallen was. Zijn sportivi
teit werd echter niet beloond, want toen
de rit overgereden werd, kwam hij als
tweede binnen!
Speciale vermelding verdient ook nog
het nummer schoonrijden van „mejuf
frouw" Marietje de Vries en „den heer"
Jan Smldt, twee peuters, die vrijwel even
groot waren als hun schaatsen. Hun
„nummer" oogstte evenwel veel bijval.
De prijzen werden na feilen kamp als
volgt gewonnen:
Schoonrijden: 1. Jac. Sloos, 2. H.
Wasser, 3. Anneke Witmans, 4. Marietje
Vos.
Hardrijden (jongens) afd. I: L
Nico van Groeningen, 2. H. L. Boter.
Idem afd. II: 1. H. Wasser, 2. Nic
Blonk, 3. H. van Ringen, 4. H. den Ouden.
Idem afd. Ill: I. T. Schöttelendreier,
2. Jan Bon.
Idem (voor meisjes): 1. Anneke Wit
mans 2. Adri van Dorsten, 3. Agnes
Avenarius.
Na afloop heeft de heer C. J. van Spall,
besturuslid der 3 October-Vereeniging in
het gymnastieklokaal der nabij zijnde R.
K. school de prijzen uitgereikt, waarbij
hij dank bracht aan de commissies van
voorbereiding en uitvoering en aan de
padvinders en politie voor de goede af
zetting der wedstrijdbaal!-.
In versohillende kerkgebouwen werd
's morgens een godsdienstoefening gehou
den, waarbij het beleg en ontzet van Lel
den in 1574 werd herdacht.
In de monumentale, aan herinnering
zoo rijke Pieterskerk werd de diénst ge
leid door dr. W. Th. Boissevaln.
HERDENKING IN DE
PIETERSKERK.
Onder de aanwezigen merkten wij o.m.
op den burgemeester, mr. A. v. d. Sande
Bakhuyzen, wethouder Splinter, den gar-
nizoens-commandant, overste Haitsma
Muiier, enkele professoren, alle Ned. Herv.
predikanten, voorts vele gemeenteraads
leden en een afvaardiging van het Colle
gium en de V.V.S.L.
Velen zal het ontroerd hebben toen de
bekende versregels uit den negenden
Psalm: „Ik zal met al mijn hart den
Heer", dezelfde die drie-honderd-een-en-
zestig jaar geleden bij de ontzetting in
deze kathedraal werden aangeheven, wer
den gezongen.
In een uitvoerige en indrukwekkende
rede heeft dr. Boissevaln het beleg en de
blijde ontzetting der stad in 1574 ge
schetst, alsmede in een opbouwend be
toog den band tusschen Oranje en Ne
derland besproken, waarbij o.a. de toe
komst nader onder het oog werd gezien.
Aan het einde van den dienst werden
twee coupletten van het Wilhelmus ge
zongen.
Diep onder den indruk verliet men het
kerkgebouw.
Nadat de Leidsche Chr. Harmonie-Ver.
en de Mondaccordeonclub „Kunst en Ge
not" in de morgenuren een rondgang door
de stad hadden gemaakt, maakte om half-
twaalf 't Urker muziekkorps zijn „Joyeuse
entrée".
Beter ware het te spreken van een
„rentree", want de eilandbewoners had
den voordien reeds geconcerteerd op den
Heerensingel, maar zoo nauw moet men
het op 3 October niet nemen.
De Urkers in hun wijduitstaande kuit
broeken bliezen er lustig op los. Op het
Rapenburg werden ze met eenige vrien
delijke woorden begroet door den burge
meester, terwijl in de sociëteit Minerva"
de Commissie van Orde en Vertegenwoor
diging als gastvrouwe optrad.
De besturen van 3 Oct. Ver. en de Alk-
inaarsche 8 Oct. Ver. reden in den op
tocht mee.
MEJ. VERVER, EET UIT DE HAND
Wij zeiden hierboven, dat de Leidenaars
het op 3 October niet zoo nauw nemen.
Deden zij dat wél, dan zou er gisteren
i'wi sterveling het Lunapark op 't Schut
te-sveld hebben bezocht. Het terrein was
één modderpoel en ettelijke karrevrach-
ten houtkrullen en stroo brachten daarin
maar weinig verbetering. Een bezoek aan
het Schuttersveld ,vas dan ook duidelijk
zichtbaar aan de modderschoenen, die
men er onherroepelijk opliep.
Maar dergelijke kleinigheden neemt de
Leidenaar op den koop toe en de duizen
den vreemdelingen, die onze stad dien dag
bezoeken passen zich daarbij wonderwel
aan!
DE OPTOCHT.
Feërieke kleurenrijkdom, overstraald
door gulden zonneschljnsel, golfde gisteren
door Leiden's straten. Als er óóit een jaar
is geweest, waarvan de 3 Octobervereeni-
ging een zeer speciale vreugde heeft mogen
beleven, dan is het toch zeker deze van
Anno 1935. Want welhaast niemand had
kunnen denken, dat het sombere herfst
weer der laatste weken op dezen Donder
dag in het middaguur nog opklaren zou en
op het laatste moment de zon kwam
doorbreken, om den luisterrijken ooster-
schpn optocht, voorstellende .Haroen-al
bovenal in vragende vertwijfeling, hoe ot
de lucht zich houden zou. Een optocht;
waarin bovendien de chocola- en koffle-
kleur zóó domineert als ditmaal het geval
was, mocht toch immers niet in het water
vallen. Maar gelukkig: als de nood 't hoogst
:s, is de redding nabij! Een gevoel van be
vrijding beving dan ook uiteindelijk allen,
toen de hemel opklaarde en de aftocht kon
plaats vinden, juist op het oogenblik, dat
ren dartele herfstzon in al haar schoonheid
doorbrak.
Onmiddellijk toen wij bij het Invaliden-
Raszjid de Kalief van Bagdad en Aladdlnhuis aankwamen beseften wij reeds, dat de
Foto v. Vliet.
DE AANKOMST VAN HET URKER MUZIEKKORPS.
en de wonderlamp", gelijk in het program
ma stond te lezen, in glanzend licht te
plaatsen.
Zoo óóit een stoet dit licht van noode
had, dan was 't toch zeker deze: kleuren
in duizenderlei nuanceering, fel en levend
met elkander contrasteerend, 'zij kregen
eerst hun volle waarde, toen de donkere
wolken van één gingen, het hemelblauw
dóórbrak en de gouden herfstzon zuidelijke
pracht en praal beschijnen ging.
Hoe weinig heeft 't slechts gescheeld, of
de regen, die zélfs nog traag neerdruppelde
toen men zich bij het tot voor kort Mili
taire Invalidenhuis, voorbereidde tol den
traditloneelen gang door de feestelijk ge
stemde Sleutelstad, had alles bedorven.
't Was reeds één uur en nóg scheen de
regen het te zullen winnen, zoodat de heer
de Koning alle personages, gehuld in kost
bare gewaden van satijn, brocaat of flu
weel naar binnen riep, waardoor het ver
trek wat later kwam.
Foto v. Vliet.
EEN VAN DE WEINIGE PLAATSEN OP HET SCHUTTERSVELD, WAAR
HET DRO OG WAS
Foto Bleuzé.
Den ganschen morgen was 't weer twij
felachtig geweest: met angst en beven
tuurde men naar boven, niet alleen om
naar een vliegmachine te kijken, die een
bezoek aan de 3 Octoberstad bracht, maar
stoet ditmaal een bijzondere zou worden.
Een weelde van opvallend levendige kleu
ren omgaf het gebouw, waarin dit keer
voor 't eerst helaas de oud-gedienden van
ons Indisch leger ontbraken, die andere
malen steeds zoo belangstellend de prepa
ratieven van het kijkspel volgden. Wij mis
ten dat groepje getrouwen, die echter zeker
van uit dc verte met hart en ziel het feest
meegemaakt zullen hebben.
De praalwagens stonden al gereed aan
de Burggravenlaan, maar niemand durfde
er zich op te wagen, uit vrees, dat de cos-
tuums te veel door den regen zouden lij
den. Intusschen had de grimeur handen
vol werk: een blanke om te tooveren in een
gebruinden Kalief of een zwarten Moor is
geen lichte bezigheid, het vereischt de
grootste zorg en artistieke fantasie een
Europeaan het natuurgetrouwe cachet van
een Abessynlër te geven, want, niet alleen
in politiek opzicht, maar ook physionomisch
zijn de tegenstellingen scherp.... Talrijke
gesluierde haremprinsessen stonden in den
gang en wachtten gelaten af, totdat hun
heer ..de Koning" haar vergunnen zou, de
tijdelijke gevangenis te verlaten, om zich
aan de belangstellende Leidsche bevolking
te vertoonen. Het was eensdeels jammer,
dat de gezichten achter sluiers verborgen
bleven, want deze haremdames, deze favo
rieten als Sheherazade en Dinarzade of hoe
zij nog méér mógen heeten, waren 't ten
volle waard met open gelaat in de straten
gezien te worden
Fier en geweldig stond in 't midden van
een groote schare de bronzen Haroen-al
Rasjid, Kallef van Bagdad, méér dan 2
meter groot, enorm en indrukwekkend,
décoratief gehuld in zijn lange gouden
mantel, waarboven hoog de roodgestreepte
tulband uitstak. Eén der meest karakte
ristieke figuren was hij uit deze bizarre
arabisch-perzische menigte, die een onver
gelijkelijk schllderachtigen aanblik op
leverde.
Deze bonte schare was op zichzelf reeds
een uniek beeld van den „Duizend-en-één-
nacht", gesproten uit het vindingrijke
brein van Sheherazade, die den Koning
van Perzië Shahryar in haar ban wist to
slaan.
Kinderen en volwassenen: zij lezen, ver
slinden sinds generatie's en nog immer, de
verhalen van Sheherazade. Vreemde won
derverhalen, vol spanning en mysterie, vol
onmetelijke wijsheid en schoonheid, boei
ende sproken uit een grijs en geheimzin
nig verleden, waar de moderne mensch
véél van kan leeren.
Daar was Koning Shahryar (Stadvriend)
een rijk en machtig vorst uit het Perzische
geslacht der Sassaniden. Twintig Jaren re
geerde deze over zijn land en toen gebeur
de het, dat zijn vrouw, die hij zéér lief had,
hem bedroog. Onmiddellijk liet hij haar
onthoofden en om zijn droefheid te ver
geten trok hij vermomd door het land.
Shahryar ontmoette tijdens zijn omzwer
vingen een vrouw, die nóg slechter was
dan de zijne en meende toen de déslllu-
sic werd volkomen! idat alle vrouwen
slecht waren.
De Koning trouwde daarop lederen dag
een andere vrouw: door beulshanden wer
den zij telkens den volgende morgen ont
hoofd. Totdat Sheherazade, de dochter van
Foto Bleuzé.
DE GESLUIERDE PRINSES BADROULBOUDOUR OR WEG NAAR HET BAD.
HET GEVOLG VAN DEN SULTAN EL-A£D-ELrKgAPRA,
