De Marine-manoeuvres - Litausche Oceaanvlieger
GEVAARLIJK SPEL
76ile Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Marine-manoeuvres.
Hr. Ms. „Gelderland" in volle zee.
De Marine-manoeuvres op de Noordzee.
FEUILLETON.
DE LITAUSCHE VLIEGER WA1TKUS die
van New York naar Kowno wilde vliegen, doch in
Ierland een noodlanding moest maken.
Hr. Ms. „Hertog Hendrik" in volle vaart op de Noordzee tijdens
de manoeuvres.
I1ET A.S. BEZOEK VAN H.JI. 1)E KONINGIN AAN AMSTERDAM. Matrozen geven do
kleine steentjes voor het Paleis een,
goede beurt.
Hr. Ms. Torpedoboot jager ,,Z. 5" ontmoet op de Noordzee Hr. Ms.
Hertog Hendrik" en Hr.Ms. „Gelderland".
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
71)
„Waarom niet?"
„Omdat je regelrecht naar den baron
zoudt gaan", zei Hallam,
„En denk je dat te verhinderen?"
„Ja, zoo noodlg met geweld".
„Voorzichtig. Hij is altijd gewapend",
viel Valda hem vlug in de rede en ze ging
tusschen Guy en Furber staan.
„Wat een aandoenlijke scène", spotte
Furber.
Hallam's hersenen werkten koortsach
tig. Als Furber naar den baron ging,
waren al zijn zorgvuldig gemaakte plan
nen bedorven. Hij moest tot eiken prijs
worden tegengehouden.
„Wat denk je met me te doen?" vroeg
Furber bedaard.
„Wil je me je woord van eer geven..."
begon Guy, maar werd door Valda ln de
rede gevallen.
„Dat geelt niets. Je kunt niet op zijn
eer vertrouwen. Guy, je moet hem niet los
laten", riep zij.
Furber stond op en hield nu een kleine
revolver in de hand, die hij vastberaden
op Guy richtte.
„Hallam, het zou me spijten als ik
moest schieten, maar je moet inzien in
wat voor positie ik verkeer. Ik moet in
leder geval vrij zijn. Ik wensch niet mijn
leven verder in de gevangenis door te
brengen. Laat me door".
„Neen", zei Hallam kalm.
„Guy, laat hem gaan. Hij zal schieten,
hij is wanhopig", riep Valda in groote
angst.
„Hallam, wees verstandig, ga op zij".
Valda sloeg haar armen om Guy heen
en trachtte hem vast te houden. Furber
liep vastberaden op de deur toe. Al dien
tijd hield hij zijn oogen op Guy gericht
en mikte de revolver op hem. Zijn linker
hand raakte de deurknop en eerst toen
slaagde Guy er in zich van Valda los te
maken. Toen snelde hij naar voren, maar
de deur werd open geworpen en een ijze
ren hand greep Furber's rechterpols.
,Nu is het spel uit'", zei Sylvester, ter
wijl de revolver op den grond viel.
„Goddank, dat u er is", riep Guy ver
heugd.
Valda schreide zachtjes, maar het wa
ren tranen van verlichting, die uit haar
oogen stroomden. Onderwijl hield Sylves
ter Furber in bedwang en zei tegen Hal
lam dat hij een touw moest halen. Toen
hun gevangene gebonden was, ging Syl
vester zitten en keek Hallam vragend aan.
„Ik ben juist op tijd gekomen. Wat is er
gebeurd?" vroeg hij.
Guy vertelde het hem zoo kort mogelijk
en hij luisterde met levendige belangstel
ling. Toen het verhaal uit was ging Syl
vester naar de telefoon en belde den ad
miraal op, doch hoorde dat deze juist was
weggegaan.
„Mijnheer Hallam, ik moet hem van
nacht hier laten. Ik vermoed, dat er geen
rechtsvervolging tegen mijnheer Furber
zal worden ingesteld. Wij willen er Scot
land Yard niet inmengen. We moeten in
ieder geval publiciteit vermijden De ba
ron mag niet weten dat wij Furber te
pakken hebben".
„Natuurlijk niet. Maar toch is het ge
vaarlijk hem hier te houden".
„Dat gevaar moeten we loopen. We zul
len de bewaking verdeelen. Misschien
zoudt u graag juffrouw Glyn thuis willen
brengen?" zei Sylvester.
„Ja".
„Beoordeel haar niet te hard. De admi
raal en ik kennen haar heele geschiede
nis. Vraag haar om die ook aan u te ver
tellen", zei de geheime agent met een voor
zijn doen ongewone vriendelijkheid.
Guy wendde zich tot Valda en stak zijn
arm door de hare.
„Veeg je oogen af en ga mee", zei hij.
Furber keek naar hen en barstte plot
seling in lachein uit, maar er was geen
vroolijkheid in dien lach.
„Neem me niet kwalijk, maar het is be
slist grappig. Jullie tweeën gaan daar weg
als een paar geliefden. Hallam, je bent
een uitmuntend acteur en ik maak je
mijn compliment. Ik zou den baron zijn
gezicht wel eens willen zien als hij achter
de waarheid komtValda ga je weg
zonder mij goeden dag te zeggen? Mis
schien zien we elkaar nooit meer terug",
zeide hij verwijtend.
„Goeden dag", zei ze machinaal.
Guy bracht haar naar buiten en riep
een taxi aan. Gedurende de rit naar Ca-
vendishstreet spraken ze weinig. Hallam
had genoeg om over te denken. Het kwam
hem onmogelijk voor dat dit mooie meisje
naast hem een Duitsche spion zou zijn.
maar toen hij begreep dat het waar
moest zijn, schoof hij een weinig van
haar af.
„Haat je me, Guy?" fluisterde ze.
„Laten we wachten met praten tot we
thuis zijn", antwoordde hij.
Nu eerst kwam hü op het denkbeeld,
dat hij een gelegenheid had om zich vrij
te maken. Niemand zou het hem kunnen
kwalijk nemen als hij weigerde een Duit
sche spion te trouwen. Zijn hart klopte
bij het denkbeeld dat hij vrij zou kunnen
zijn. Dan zou hij over een uur of twee
naar Stella kunnen gaan en een paar
woorden zouden hen weer bij elkaar bren
gen. Zijn oogen ontmoetten die van Valda
vol wanhoop en vol smeeking en hij
schaamde zich over zichzelf.
Zoodra de taxi stil stond, opende ze de
deur en liep vlug de trappen op. Hallam
volgde haar langzaam en ging de zitka
mer binnen, die leeg was. Met een diepen
zucht ging hij zitten en nam zijn sigaret
tenkoker uit zijn zak. Het was degene, die
Valda hem gegeven had en hij staarde er
eenige oogenblikken naar.
„Arm meisje", mompelde hij.
In de aangrenzende kamer lag Valda
op bed. Ze schreidde niet meer, maar
haar oogen stonden bedroefd en hopeloos.
Tevergeefs trachtte ze moed te vatten
voor wat er komen ging, want het vol
gende uur zou over haar toekomst beslis
sen. Eindelijk stond ze op en opnieuw
ontwaakte de hoop in haar hart. Ze zou
Guy de waarheid vertellen en zich aan
zijn genade over geven. Na een vluchtigen
blik ln den spiegel ging ze langzaam naar
de zitkamer. Guy sprong op en ze be
duidde hem dat hij naast haar op den
divan moest gaan zitten.
„Mijnheer Furber had gelijk. Ik ben al
een tijdlang agent in den Dultschen ge-
eimen dienst. Ik begrijp wat je denkt,
maar wil je je oordeel opschorten tot ja
mijn verhaal gehoord hebt?"
Haar lippen waren droog en Guy haalde
een glas water voor haar.
„Dank je", zei ze dankbaar. „Je hebt
zeker gehoord van mijn vader".
„Ja, de admiraal heeft het me verteld".
„Dan hoef ik dat niet nog eens te doeh.
Ik heb hem nooit gekend, maar mijn moe
der heb ik heel lief gehad. Zij leefda
maar voor één doel: zijn dood te wreken.
Ze overtuigde mij er van dat ik geen
kwaad deed met haar te helpen. Heusch,
ik heb nooit begrepen wat ik deed, totdat
ik lief kreeg. Toep maar dat weet je.
Ik heb alles gedaan wat ik kon om Enge
land te helpen, Hoewel ik het haatte en
verlangde om vrij te zijn, werkte ik toch
voor jouw land".
„Wist de admiraal dat je voor Duitsch-
land hebt gewerkt?"
„Ja, mijnheer Sylvester ook".
Ze stond op en ging voor hem staan,
haar gezicht vol hartstocht en smeeking.
„Vergeet niet, dat ik nog heel jong was,
weinig meer dan een kind, toen ik begon.
Tracht het te begrijpen en vergeef het
me. Laat me niet in den steek, liefste.
Jouw liefde is al wat ik heb. Als ik die
niet heb, zal ik sterven. Ik ben eerlijk
tegenover je geweest, behalve in dat ééne.
Ik was van plan je dat later te vertellen.
Ik zweer je dat het zoo is. Ik zou het niet
voor je geheim hebben kunnen houden".
Guy was diep geroerd door haar smee-
ken en terwijl zij sprak, voelde hij, dat hij
zich onmogelijk vrij zou kunnen maken
door haar op te offeren. Valda keek hem
met pijnlijke angst aan en het scheen
bijna of ze zijn gedachten kon lezen.
.(Wordt vervolgd), j
