De manoeuvres van de Lichte Brigade - Nieuwe Duitsche duikboot
GEVAARLIJK SPEL
76sle Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
jHONUMENT VOOR MADAME
CURIE de bekende radium-
onderzoekster voor het Radium-
instituut te Warschau.
HET MONUMENT VOOR DEN ONBEKENDEN NEDERLANDER dia
voor het eerst het verstuiven van de duinen tegenging door helmbeplan
ting, is te Bloemendaal onthuld. Naast het monument de burgemeester van
Bloemendaal jhr. mr. C. J. A. den Tex.
De Lichte Brigade te velde
Do manoeuvres op do Veluwe. Bovende zorg voor de paarden.
Cavaleristen laten hun paarden drinken. Onder:
De motor-afdeeling rukt op.
OEFENINGEN VAN DEN DUITSCHEN MILITAIREN BERICH
TENDIENST bij Bad Frankenhausen. Het aanleggen
van telefoondraden.
VROUWELIJKE POLITIE TE WARSCHAU
die tot taak heeft vrouwen en kinderen tegen de
gevaren van de groote stad te beschermen.
DE TENTOONSTELLING VAN DE TACHTIGER BEWEGING IN DE NED. LETTERKUNDE
in het Haagsch Gemeen te-Archief. V.l.n.r. Jeanne Reyneke van Stuwe, Willem Kloos, burge
meester de Monchy en dr. Mol, directeur Gemeente-archief.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
69)
De admiraal begroette Stella zeer hoffe
lijk en vroeg haar plaats te nemen.
„Ik zou u graag alleen willen spreken",
zei ze nerveus.
De admiraal keek Hallam vragend aan.
„Je kunt gerust spreken waar mijnheer
Sylvester bij is hij weet alles", zei Guy
tegen haar. „Of zal ik de zaak uitleggen?"
Stella knikte en hij begon. „Gisteravond
was juffrouw Cameron bij juffrouw Glyn.
Terwijl ze daar was, kwam baron Branden
en niet wetende dat zij in de andere kamer
was, vertelde hij een en ander aan juf
frouw Glyn, dat juffrouw Cameron hoorde.
Hieruit heeft juffrouw Cameron opge
maakt, dat juffrouw Glyn in den Ge
heimen Duitschen dienst is en dat ik En-
gelsche geheimen aan Duitschland heb
verkocht. Ik geloof, dat dat alles is. Ik
voelde me niet gerechtigd om uitleg te
geven en vond het daarom beter om haar
hier te brengen".
„Dat was heel verstandig van u, mijn
heer Hallam", antwoordde de admiraal en
wendde zich toen tot Stella. „Juffrouw
Cameron, u is de dochter van een Engelsch
admiraal. Ik zal u een groot geheim ver
tellen. Wilt u mij uw woord van eer geven,
dat u het aan niemand zult zeggen, ook
niet aan uw moeder?"
„Dat beloof ik".
„Mijnheer Hallam handelt met mijn me
deweten. Hij gehoorzaamt mijn bevelen".
„Ik had nooit kunnen denken, dat hij
een spion was. En juffrouw Glyn?" vroeg
ze minachtend.
„Juffrouw Glyn is in dezelfde positie".
„Zij is een Duitsche spion. Dat weet ik
zeker uit wat ik gehoord heb".
„Ze is in onzen dienst, maar de baron
gelooft dat ze voor hem werkt. Ik durf
zeggen, dat ze ons reeds groote diensten
bewezen heeft. Als u nog niet voldaan is,
ben ik bereid u elke vraag te beant
woorden".
„Ik moet u geloOven en ik geloof u
ook. Ik ben dom geweest".
„U hadt gelijk met naar mijnheer Hal
lam te gaan en hij had gelijk met u hier
te brengen. Kan ik nog iets voor u doen?"
„Niets, dank u. U is heel vriendelijk ge
weest. Goeden dag".
„Dag juffrouw Cameron. Blijf hier
Hallam. Sylvester zal juffrouw Cameron
wel uitlaten".
Zoodra ze weg waren keerde de admi
raal zich tot Hallam en zijn gewoonlijk on
bewogen gezicht vertoonde sporen van op
winding.
„Zeg me gauw wat er gisterenavond ge
beurd is. Sla niets over".
Guy gehoorzaamde onmiddellijk en ver
gat niets.
„Prachtig! Juffrouw Glyn heeft het kra
nig geleverd. Ben je er zeker van dat de
prins en de baron niet de minste argwaan
hebben?" vroeg hij toen Guy had uitge
sproken.
„Beslist zeker".
„Luitenant Hallam, ik dank u zeer voor
wat u gedaan heeft. Niemand weet beter
dan ik hoe dit werk u moet hebben tegen
gestaan. Uw benoeming op de Clytie zal
spoedig afkomen. U kunt er terstond op
gaan, tenzij u liever eerst een paar dagen
verlof wilt hebben".
„Ik zou liever ineens dienst nemen. Ik
verlang om weer op zee te zijn. Maar er
Is nog iets, mijnheer. Is het beslist nood
zakelijk dat juffrouw Glyn nog meer werk
voor u doet? Ik haat die gedachte".
„Ik ook, Hallam. Maar denk er eens over
na. Als ze nu weigerde zou het hen achter
dochtig maken. Het gaat tenslotte alleen
om een paar brieven en denk eens aan het
voordeel dat we daar uit kunnen halen".
„Dat zie ik In, maar het is ellendig werk
voor een dame. En er is ook gevaar voor
haar aan verbonden. Als de baron er ach
ter kwam, zou hij voor niets terugdeinzen"
„Juffrouw Glyn moet de risico loopen. Er
staan te groote belangen op het spel. Je
moet er mij niet op aanzien. Ik doe alleen
wat ik meen dat mijn plicht is".
„Dat begrijp ik volkomen, maar Ik zal
blij zijn als het achter den rug is".
„Het zal niet lang meer duren. Het gaat
er nu om spannen. Jouw schip zal leider
worden van de flottille, die bij 't eerste
kruiserbataillon hoort. Er komen verschil
lende nieuwe kruisers in de vaart. Mis
schien word jij wel commandant van één
daarvan. Zou je dat graag willen?"
„Niets liever, mijnheer", antwoordde Guy
en zijn oogen schitterden.
„Dat zal een mooie promotie voor Je
zijn maar je hebt het verdiend. A propos,
heb je Furber gezien?"
„Neen mijnheer".
„Tracht met hem in aanraking te ko
men. De Clytie is in Weyport. Je kunt er
morgen opgaan. Gebruik de rest van den
dag om Furber op te zoeken. Tracht hem
uit te hooren en kom het me morgenoch
tend vertellen. Hallam, ik ben heel tevre
den over je. Adieu".
Guy verliet het gebouw met lichten tred.
Eén van de nieuwe torpedojagers en hij
commandant ervan! Het overtrof zijn
stoutste wenschen. En als de oorlog uit
brak zou hij de gelukkigste man bij de
marine zijn. Toen begon hij over Stella
te denken.
Dezen keer had ze hem vertrouwd
ofschoon de schijn tegen hem was. Zijn
gedachten over Valda waren niet bitter,
maar het was toch ellendig, dat zij bin
nenkort zijn vrouw zou worden, terwijl
zijn hart aan een ander toebehoorde. El
lendig voor haar en voor hem. Maar hij
kon toch niets doen om zichzelf vrij te
maken, want zij had loyaal haar belofte
gehouden.
In ieder geval had hij een maand vrij
heid en hij besloot alle zorgen op zij te
zetten. Hij liep met luchtigen stap naar
zijn kamer.
„Jij hier?" vroeg hij verbaasd, toen hij
Furber daar in een leunstoel zag zitten.
„Ja. Ik moet Je spreken", zei deze kalm
Mark Furber stond langzaam op en keek
Hallam glimlachend aan.
„Ik vermoed, dat je van de admiraliteit
komt?" begon hij.
„Ja Wat heb je te zeggen?" vroeg Guy
kortaf.
„Wat een openhartigheid. Het is grap
pig hoe weinig die vreemdelingen het
Engelsche karakter begrijpen. Ik ben juist
een uur bij baron Branden geweest".
„Je lastgever?" zei Guy veelbeteekenend.
„En de Jouwe", vulde Furber aan, de
oogen strak op Guy's gezicht gevestigd.
„De baron heeft me alles, wat je gedaan
hebt, verteld".
Hallam dacht vlug na. 't Zou fataal zijn,
als Furber vermoedde dat hij in werkelijk
heid handelde op bevel van de admirali
teit. Hij moest in ieder geval gelooven dat
hij (Hallam) inderdaad een spion was.
„Dat had de baron je niet moeten ver
tellen. Dat was mijn geheim", riep hij boos.
„Ik heb tot nu toe altijd baron Branden
bewonderd, maar nu ben ik geneigd te
denken dat hij gek is. Wat heeft hij Je
over mij verteld", ging Furber voort.
„Niet veel. Ik weet, dat jij het was, die
mijn draadloos rapport hebt ontvreemd".
„Dat heeft Valda je gezegd", zei Furber
en Hallam wist dat het nutteloos zou zijn
het te ontkennen. „De vrouw, met wie Jij
gaat trouwen. Dat feit hindert me. Ik zal
ronduit met je praten. Ik ken Je karakter
door en door. Je bent de laatste man in
de wereld om zijn land te verkoopen en
toch gelooft de baron dat je een spion
bent. Je kunt op één punt zwak zijn, waar
het vrouwen betreft, en als zij in het spel
zijn, zul je heel bang zijn hun gevoel te
kwetsen. Maar alles bij elkaar genomen
ben je een interessant probleem voor me".
„Furber, je verveelt me".
„Ik hoop van niet", was het beleefde
antwoord. „Want ik kan niet weggaan voor
ik er achter ben. Als jij den baron
voor den gek hebt gehouden, dan ben ik
zelf in gevaar. Je zult mij dan waarschijn
lijk bij de admiraliteit verraden hebben",
.IWordt vervolgd).
