De Nederlandsche Rondvlucht - De Alktnaarsche kaasmarkt
GEVAARLIJK SPEL
ïgtfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
De Nederlandsche Rondvlucht 1935.
FEUILLETON.
POLITIE-ESCORTE TOOK RAMON NOYARRO. Ramon Novarro die op- Mr. HADYN TAYLOR die over bet Kanaal zwom in TE BEESD (Geld.) heeft een enorme brand gewoed, waardoor
treedt in de Engelsche film Royal Exchange'.' arriveerde te Londen. Novarro 24 uu^. eri 5q minuten'. 5 boerderijen in de a-sch gelegd zijn.. Een der
omgeven, door politieagenten bij het verlaten van Waterloo-Station. - vernielde hofsteden'.
Overzicht van de deelnemende machines en het belangstellend publiek op het vliegveld-te Eelde.
DE BEKENDE MARKELOS CHE BOERENDANSERS
vol bewondering voor een auto-giro op het
vliegveld te Eelde.
ENORME DRUKTE OP DE ALKMAARSCHE KAASMARKT. De belang
stelling van de vacantiegangers voor de kaasmarkt is groot.
De markt uit de hoogte bekeken.
Wt het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
6)
Jk zie er de noodzakelijkheid niet
'an in".
«Vertrouwen zij u?"
geloof het wel. Ze hebben tot nu
jj^geen reden gehad om het niet te
,»Wij kunnen evengoed betalen als de
kutschers"
Valda sprong op en haar gezicht gloeide
sr> verontwaardiging, maar ze be
trachte zichzelf en haar stem was heel
toen ze antwoordde: „Ik doe dit niet
loor geld".
'Jelk ander motief kunt u dan heb-
u is toch een Engelsche?"
'Jzijn beweegredenen gaan u niets
zei ze koel.
ttn ?oet u waarschuwen, dat als u mij
«S. aan den prins of den baron, ik
^niddellijk den heer Hallam zal vertel-
o. dat u een Duitsche spion is".
^..lachte smalend.
Hapht°r 111 'e^ zei' wis*' in uw
tot was' Daarom vertrouw ik u en
v,,,, u wij om dezelfde reden vertrou-
zei ze.
hiits 1\ bereid om het werken voor
i'Chiand op te geven en voor ons te
n werken? Wij zullen niet over geld
Ken. maar u kunt alles, wat u rede
lijkerwijze verlangt, krijgen. Als u toe
stemt geloof ik wel, dat ik u kan beloven,
dat u met mijnheer Hallam zult trouwen".
„U biedt me wel de hoogste omkoop
som aan, de eenige, die me in de verzoe
king kan brengen. Maar kunt u uw belofte
vervullen?"
„Ik geloof het wel", antwoordde hij, „ik
zal niet zeggen dat ik den heer Hallam
kan dwingen u lief te hebben, maar hij
zal wel met u trouwen, daar ben Ik
zeker van".
„Welke dwang zult u op hem uit
oefenen?"
„Laat dat aan mij over. Er is geen tijd
te verliezen".
„Ik zal u vanavond mijn besluit mede-
deelen. Noteer mijn telefoonnummer en
bel om tien uur op".
„Mijnheer Hallam dineert met u. Ver
trouwt u me?"
Ze keken elkaar vast aan en geen van
beiden knipten met de oogen. Schijnbaar
waren beiden voldaan, want zij glimlach
ten. Door dezelfde gevoelens bewogen ont
moetten hun handen elkaar.
„Zoo'n vrouw als u zou heel wat waard
zijn geweest voor ons".
„Twaalf maanden geleden, ja, maar nu.
Is het nu niet wat te laat?"
„Daar is niets van te zeggen. Goeden
dag, juffrouw Glyn. Wees zeer voorzichtig
met wat u tegen den prins zegt".
Valda knikte en liet hem uit.
„Dag mijnheer Hallam", riep ze hem na.
Ze ging terug naar haar kamer en ging
op bed liggen, maar haar oogen waren
wijd open en ze dacht ernstig na. De strijd
was eerder gekomen dan ze verwacht had.
Haar moeder was pas zoo kort dood en nu
reeds kwam zij in de verzoeking haar be
lofte te breken. Met het warme bloed der
jeugd in de aderen was liefde het eenige,
dat er op aan kwam. Vreemd genoeg telde
het feit, dat zij daardoor meteen ontrouw
zou zijn aan het land, dat haar in dienst
had genomen, niet mede. Inderdaad waren
haar sjmrpathieën veel meer Engelsch
dan Duitsch geweest. Er was meer van
haar vaders dan van haar moeders bloed
in haar. Liefde voor haar moeder had
haar er toe gebracht dit werk te doennu
was die invloed weg.
Ze stond spoedig op en begon zich te
verkleeden. Ze zou haai' besluit uitstellen
tot na het onderhoud met den prins. Ze
maakte met groote zorg toilet en de op
winding bracht een verhoogde blos op
haar wangen, zoodat, toen ze de Palmen
tuin van het Carlton hotel binnen kwam,
menig oog in haar richting keek. De prins
was er reeds en had een tafeltje in een
rustig hoekje uitgezocht, waar zij zich bij
hem voegde.
„Is het niet wat gewaagd? Uw gezicht is
zoo bekend", zei ze.
„Het is een genoegen om iets te wagen
voor een mooie vrouw. Ik wou dat ik twin
tig jaar jonger was", zei hij met een blik
van oprechte bewondering.
De thee werd gebracht en geruimen tijd
spraken ze over onverschillige onderwer
pen. Toen de prins een sigaret had opge
stoken begon hij ernstig te spreken.
„U is bevriend met luitenant Hallam,
nietwaar? Heeft u hem lief?"
„Ja".
„Gelooft u dat hij een goede partner
voor uw werk zal zijn?"
„Ik weet het niet".
„Zoudt u liever met hem samen werken
dan met luitenant Furber?"
„Mijnheer Hallam is een gentleman".
„Dat antwoord is voldoende. Ik bied u
mijnheer Hallam als hulp aan".
„Hij mag nooit weten, dat ik voor u
werk. Dat stel ik op den voorgrond".
„Maar nu nu hij hoe zegt u dat
■hier ook weer in hetzelfde schuitje zit?"
„Hij mag het niet weten, daar sta ik
op", herhaalde zij.
„U denkt, dat hij u dan zou verachten.
Maar als hij hoe zegt men dat hier
met hetzelfde sop overgoten is?"
„U is niet heel complimenteus. Ik her
haal, dat mijnheer Hallam niets mag we
ten", zei ze zóó beslist, dat hij niet verder
aandrong.
„Het is heel jammer. U zoudt zoo'n ge
schikt paar zijn".
„Gelooft u dat luitenant Hallam te ver
trouwen is?"
„Onvoorwaardelijk".
„Hoe rijmt u dat met het feit, dat hij
voor ons werkt? Hij is dan toch een spion".
„Misschien handelt hij onder dwang. De
baron heeft zijn gewone methode gevolgd
een val uitgezet waar Hallam is inge-
loopen en nu heeft hij hem door vrees
in zijn macht. Die methode is vroeger ook
al doelmatig gebleken.
Nu ook. Mijnheer Hallam zal spoedig vrij
zijn. Ik had gehoopt hem door andere
banden dan vrees te binden. Liefde is on
eindig machtiger, juffrouw Glyn, u kunt
alles met een man doen. U zoudt hem zijn
land, zijn eer, alles kunnen doen vergeten.
Luitenant Hallam dineert vanavond met
u. Waarom bindt u hem niet op die ma
nier? De baron zegt, dat u met hart en ziel
bij ons behoort. Ik kan dus ronduit spre
ken. De „dag" is nabij. Wij zullen winnen.
Duitschland zal de eenige natie worden,
die meetelt. Wij zullen Europa domlneeren
en daarna de geheele wereld. Wij werken
voor een groot doel en als we geslaagd
zijn, zult u niet worden vergeten".
Hij zweeg en keek haar nadenkend aan.
„U zult schitteren aan het grootste hof
dat de wereld ooit gekend heeft. U houdt
van diamanten u zult er mee overdekt
worden".
„Ik kan met mijnheer Hallam samen
werken, zooals u zegt, ik heb gezond ver
stand genoeg. Hij hoeft niet te weten, wat
ik ben".
„Ik geloof, dat ik u begrijp", zo* de prins
minzaam. „U wilt niet, dat hij iets van
het verleden weet, maar als u getrouwd is.
kunt u langzamerhand zijn werk gaan
deelen".
„U hebt het begrepen. Dank u".
„Het zal me een genoegen zijn u weer te
ontmoeten. Misschien morgen, nadat u
mijnheer Hallam heeft ontmoet?"
„Ik zal telefoneeren", zei ze en stak haar
hand uit. Hij vergezelde haar naar de deur
van het hotel, waar hij een taxi aanriep.
„Veel succes, mijn kind".
„Dank u", antwoordde ze bedaard.
Valda ging in een nadenkende stem
ming naar haar kamers terug. Uit hetgeen
de prins gezegd had bleek duidelijk, dat
hij dacht, dat Guy voor de Duitschers
werkte en dat zij hem vertrouwden. Maar
klaarblijkelijk handelde Guy in samen
werking met de Britsche Admiraliteit. Er
kwam een glimlach op haar gezicht bij de
gedachte, hoe zoowel de prins als de baron
bij den neus werden genomen, maar het
voornaamste gevoel was toch dat van op
luchting, dat Guy geen spion was.
(Wordt vervolgd).
