Concours de jeunesse - Bezoek burgemeester van Albury
GEVAARLIJK SPEL
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
TWEE AARDIGE DEELNEEMSTERS aan
het concours de jeunesse, voor kinderen met
hoeden op 't Kurhausterras te Scheveningen.
DE BURGEMEESTER VAN ALBURY de heer Alfred Waugh op Schiphol. Op
het terras. Rechts de bekende K.L.M.-piloot Mol, in het midden de heer WaughJ
en. links mevrouw Mol.
mmKm
"Tc
NEDERLANDSCHE ATHLETIEK KAMPIOENSCHAPPEN TE AMSTERDAM.
De finale 100 M. hardloopen. V.l.n.r. Berger, Osendarp (kampioep),
van BevereD, en Boersma.
INTERNATIONALE ZEILWEDSTRIJDEN van de Kon. Zeil- en Roeivereeniging
op het IJselmeer nabij Amsterdam.. De „Zomerland" van den
heer J. Doeksen.
DE ATHLETIEIvKAMPlOENSCHAPPEN -
te Amsterdam. H. G. J. de Bruyn, kampioen
kogelstooten en discuswerpen.
GEZELLIGHEID SR1T MET BEHEN DIG HEID SR1T van de Amsterdamsche
H.D.-club. Het rijden over.de
motor wip.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
28)
..Ja, u heeft het verdiend", antwoordde
«e baron en toen Guy de minachting in
zUn stem hoorde, had hij niet meer zoo'n
«eeselijke hekel aan hem. Maar baron
branden ging spoedig met zijn gewone
Mnzaamheid voort: „Ik kan u maar een
Paar dagen geven om deze inlichtingen te
verkrijgen".
..Guy stak de hand uit. „Mag ik het gdld
"li hebben?' 'vroeg hij kalm.
°e banknoten werden hem overhandigd
tlL-K beS°n ze zorgvuldig na te tellen,
sloet de h^011 hem sarcastisch gade-
laatst|U" Z'en' da' k0*' 'n orde 's"' ze' de
h.Maar Guy ging door met tellen en toen
alJ klaar was, knikte hij.
a111 orde", zei hij drooges.
uebaron stond op en reikte hem dit-
mji? e' de hand. Op de een of andere
jze waren zijn manieren veranderd. Guy
JJLJJ zijn speelgoed, zijn werktuig ge-
t« „en als zoodanig scheen hij hem nu
18 beschouwen.
vrölfï™1 even d". ontvangbewijs",
Wo?8 hy plotseling.
Ah noodzakelijk?"
•Absoluut, Het is eenvoudig een formeele
erkenning, dat u vijfhonderd pond van me
ontvangen heeft".
Ik geloof niet. dat het hindert", mom
pelde Guy, terwijl hij zijn handteekening
zette.
De baron glimlachte terwijl hij zorg
vuldig het papier opvouwde.
„Telefoneer me als u er mee klaar is",
beval hij. „Ik verwacht volkomen en on
middellijke gehoorzaamheid aan alle be
velen, die ik u zal geven".
„Loop naar den duivel", zei Guy opzet
telijk ruw.
„Ik mag een beetje temperament wel. Ik
houd van oprechtheid. Ik heb u naar li
chaam en ziel gekocht, u is mijn dienaar".
„Hoe komt u daaraan?"
„Omdat ik de zweep in de hand heb. U
is nog steeds officier van de Britsche ma
rine en i k heb dit document. Ik zeg u dit,
opdat u den toestand goed zult begrijpen.
Ik verlang heeiemaal niet met u te twis
ten zoolang als u uw werk doet. Maar er
mag geen sprake zijn van terugkrabbelen.
Ik zal mijn woord houden, u zult goed be
taald worden. Begrijpt u me?"
„Ik vermoed, dat ik mezelf in uw macht
heb gegeven en wanneer ik me niet ge
draag zooals u wenscht, zult u me bij de
admiraliteit verraden".
„Daar komt het ongeveer op neer. Het
is beter dat u maar in eens uw positie be
grijpt. Ik ben overtuigd dat ik u niet zal
behoeven te dreigen, maar het is mijn ge
woonte ronduit te spreken. Het voorkomt
een massa onaangenaamheden later. U
neemt het me niet kwalijk?"
„Waarom zou ik? Het is gewoon een
zakenkwestie". zei Guy bedaard.
„Mijnheer Hallam, u is een buitengewoon
verstandig jongmensch. Ik geloof dat wij
goede zaken samen zullen doen. Tot ziens".
„Tot ziens", zei Guy en toen de deur
dicht was gevallen, bleef hij op de bank
noten staren met een bitteren glimlach op
zijn gezicht.
HOOFDSTUK XVIII.
Het dreigement van den baron was Veel-
beteekenend, want het toonde zijn abso
lute geloof, dat Hallam een landverrader
was geworden.
„Nu zal ik wel veilig zijn, tenzij ik een
grove fout maak", zei Guy tot zichzelf.
De deurknop van de slaapkamer werd
omgedraaid en toen hij snel het geld
trachtte bijeen te grijpen, vielen er eenige
banknoten op den grond. De heer Hallam
kwam de kamer binnen met een treurige
uitdrukking op het gelaat.
„Ik zie, dat je al geld van de bank hebt
gehaald. Sir George heeft zeker vandaag
je crediet geopend?"
„Ja", zei Guy.
„Komt dat geld van hem of?"
„Vader, ik wou heusch dat u zich niet
met mijn zaken bemoeide".
„Ik voel me verplicht je te zeggen, dat je
in de andere kamer nu en dan een woord
kunt opvangen, zelfs ais de deur gesloten
is. Ik had niet de bedoeling om voor luis
tervink te spelenGuy, wees oprecht tegen
me".
„Ik kan u niets vertellen".
„De baron heeft je dat geld gegeven. Het
is misschiesn een paar honderd pond. Wat
heb je gedaan om zooveel geld te ver
dienen?"
„Wat heeft u gehoord?"
„Genoeg om me ellendig- te maken. Ben
je in den macht van dien man?"
„U schijnt heel wat gehoord te hebben",
zei Guy droog.
„Alleen tegen het einde, toen jelui har
der praatten. Ik had niet den moed om
binnen te komen".
„U had het gerust kunnen doen, vader;
ik kan uw vragen niet beantwoorden en ik
kan u geen uitleg geven. U moet mij ver
trouwen. minstens een maand nog".
„Het is vreeselijk, misschien ga je hals
over kop je ongeluk tegemoet, terwijl één
woord je zou kunnen redden. Ik voel, dat
ik iets moot doen".
„Ga dan met sir George een praatje
maken", zei Guy opgewekt. „Maar bij
nader inzien moet ik u toch dringend ver
zoeken over mijn aangelegenheden met
niemand te spreken, met niemand", her
haalde hij met nadruk.
Maar hij kon zien dat zijn vader niet
gerust was en hij ging naar hem toe en
legde zijn hand op zijn schouder.
„Wees vörstandig, oude heer; u ver
trouwt me toch wel?" zei hij hartelijk, en
ging toen naar zijn kamer om zich te ver-
kleeden.
Ondertusschen was baron Branden on
derweg naar zijn huis, méér dan tevreden
over het resultaat van zijn onderhoud. Hij
was overtuigd, dat hij in Hallam een man
had ontdekt, die hem van het grootste nut
zou zijn. De inlichtingen, die hij reeds had
gekregen, waren zeer belangrijk en zouden
gewaardeerd worden door zijn opdrachtge
vers. Toen hij in zijn spreekkamer zat,
herlas hij de antwoorden en zijn voldoe
ning groeide nog.
De telefoon ratelde en toen hij den hoorn
opnam, herkende hij Valda's stem.
„Ik wou graag dat u dadelijk naar mijn
kamer kwam", zei ze bevelend.
Valda had reeds het een en ander van
haar bezittingen uitgepakt en de kamer
had al iets persoonlijks gekregen. De baron
keek goedkeurend rond. Valda'kwam bin
nen, en de zwarte huisjapon, die ze droeg,
deed de bleekheid van haar wangen nog
te meer uitkomen en haar oogen stonden
somber toen ze op hem bleven rusten.
„Het was heel aardig van u om naar
moeder's begrafenis te gaan".
„En van Hallam ook. Ben je bezig dien
tot je vriend te maken?"
„Hij komt vanavond hier".
„Prachtig. Misschien is hij wel geneigd
met je te flirten. Hoe meer hoe beter. Is
juffrouw Cartieron nog in de stad?"
„Ik geloof, dat ze naar Weyport terug
is gegaan", zei Valda onverschillig
„Hallam blijft in de stad. Zie dat hij je
mee uit neemt. Laat hem zooveel mogelijk
geld voor je uitgeven. Neem hem mee naar
Bondstreet. Mooie ringen voor mooie
vingertjes, hè?"
„Ik ben zeker van plan manheer Hallam
veel te zien, maar ik ben niet van plan u
in de kaart te spelen".
„Dat moet je wel. lieve. Denk aan wat
Je je moeder beloofd hebt. Bovendien heb
je geen geld. Deze kamers moeten betaald
worden en ik ben je geldschieter. Je bent
verliefd op Hallam. Dat is mij best. Je
bent vrij om met hem te doen wat je wilt
trouw met hem, als je daar zin in hebt"
.(Wordt vervolgd).
DE WATERPOLO-WEDSTRIJD HOLLAND—DUITSCHLAND. - De Duitscke
keeper Klinkenberg voor de tweede maal
gepasseerd.
