De ramp van het K. L. M.-vliegtuig de „Kwikstaart" nabij Schiphol
i GEVAARLIJK SPEL
76»,e Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
DE RESTEN VAN HET UITGEBRANDE K. L. M.-VLIEGTUIG
TEGEN DEN DIJK OM HET LEVEN' KWAM. actie tegen de Stefani.
FEUILLETON.
DE RAMP VAN DE „KWIKSTAART".
Het totaal vernielde vliegtuig. Het parket onder
leiding van dr. Hulst ter plaatse. Links op den
voorgrond dr. Hulst.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
10)
„Hij is gisterenavond aan wal geweest".
„O", riep ze uit en na een pauze: „hij
zei gisteren niet, dat hij gaan zou".
„Heelt u hem gisteren ontmoet? Ik wist
niet dat hij hier is geweest".
„Ik ontmoette hem toevallig in de stad".
Zij bloosde en Hallam herinnerde zich,
dat Furber verteld had van zijn bewonde
ring voor het meisje, hoewel hij hoopte,
dat zij zijn gevoelens niet beantwoordde.
Voor het eerst nam hij het meisje goed op
tot nu toe had Stella al zijn gedachten
in beslag genomen. Valda was heel mooi
en hij vond het prettig dat Stella zulk een
vriendin had.
„Houdt u niet van mijnheer Furber?"
vroeg ze plotseling.
„Ik ken hem niet zoo intiem", antwoord
de hij ontwijkend.
„Is het een beetje jalouzie?" Stella en
hij zijn eens heel bevriend geweest, maar
u heeft niets te vreezen. Zij heeft u haar
heele hart gegeven".
„Ik ben totaal niet jalocrsch op Furber.
Ik mag hem niet, dat is alles Wij kunnen
onze sympathiën en anLpathiën niet
dwingen. Hij is mijn genre niet".
„Misschien heeft u gelijk. Ik geloof niet
dat hij bepaald uw genre Is. Maar toch
zou ik, als ik u was, mijn antipathie wat
verbergen. In deze wereld is het nu een
maal verstandiger je gevoelens voor jezelf
te houden, dat is tenminste mijn erva
ring", zei ze met een bitterheid, die hem
verraste.
Ze keek hem strak aan, maar hij kon
de uitdrukking in haar oogen niet lezen.
Valda was toch anders dan andere
meisjes.
„Ik weet dat u niet gemakkelijk vrien-
deiKmaakt Ik evenmin. Maar ik houd van
Stella en om harentwil wou ik dat u me
wat beloofde. Als u werkelijk in groote
moeilijkheden zit, wilt u dan naar mij
toekomen?"
„Ik begrijp u niet", begon hij.
..Vergeet wat ik zei, het was een domme
opmerking, alsof ik. een meisje, ooit in
staat zou zijn u te helpen".
Terwijl ze sprak nam ze een sigaret uit
een gouden koker en hij streek de lucifer
af en hield die haar voor. Zij haalde de
rook diep in.
„Maar toch kun je nooit weten. Ik heb
veel invloed op Stella. Wij zijn vriendin
nen en vertrouwen elkaar. Ik hoop dat u
mijn vriendschap wilt aannemen".
,.U is wel vriendelijk".
„In orde. U zult vast veel last van
mevrouw Cameron hebben. Ze kan een
helleveeg zijn, als ze wil. Ik zal alles doen
wat ik kan om u te helpen. Ze zou Stella
best een flinke toelage kunnen geven, en
dan zoudt u ineens kunnen trouwen".
„Niet vóór ik in een betere positie ben".
„Dat is domme trots".
„Ik zou niet van mijn vrouw's geld wil
len leven Kunt u zich dat geval niet in
denken?"
„Misschien wel, maar over het algemeen
heeft men zulke gevoelens niet. Ik geloof
dat ik mevrouw Cameron's stem hoor. Ik
ga weg en zal u alleen laten met Stella.
Ik vermoed dat u haar liever alleen wilt
ontmoeten".
„Neen, ik ga het nu eerst met mevrouw
Cameron uitvechten", zei hij eigenzinnig.
De deur ging open en mevrouw Cameron
kwam met Stella binnen.
HOOFDSTUK VU.
Stella had een benauwden tijd gehad
sinds Guy haar verlaten had. Om te be
ginnen had haar moeder haar niet met
rust gelaten, maar had voortdurend ge
praat over de nonsens van een engage
ment of verbintenis.
Juist vóór ze thuis kwamen had ze nog
een paar waarschuwende woorden gezegd.
„Het besluit, dat je nu neemt, zal je
heele toekomst beïnvloeden. Je verbeeldt
jezelf verliefd te zijn. Alle meisjes van
jouw leeftijd gelooven dat op hun tijd,
maar dat gaat gauw over. Ik zal voor een
paar maanden naar het vaste land gaan
met je en dan kom je terug geheel gene
zen van die zotte bevlieging.
Lieve kind. je bent een bijzonder mooi
meisje, je bent van goede familie en je
moet een man trouwen, die een behoor
lijke positie heeft en in staat is je be
hoorlijk te onderhouden. Blijf je je aan
mijnheer Hallam vastklampen, dan blijf
je een nulliteit. Je zult nooit kunnen zeg
gen, dat ik je niet gewaarschuwd heb".
Stella had niet geantwoord, maar toen
ze naar Guy toe kwam, stonden haar
oogen vroolijk.
„Het spijt me dat ik uit moest", zei ze
eenvoudig.
„En heeft u uw besluit genomen?" vroeg
mevrouw Cameron op weinig belovenden
toon.
„Ik geloof, dat ik maar gaan zal", zei
Valda en gaf Guy een blik vol sympathie
en begrijpen.
„Ja. Ik heb besloten. Om te beginnen
moet ik u vertellen, dat ik het geld heb
om mijn schulden te betalen en nog wat
over bovendien".
„Dat is al een heele stap vooruit".
„Ik ben zoo blij", viel Stella hem in de
rede en haar moeder fronsde de wenk
brauwen.
„Ik geloof dat Stella en ik het recht
hebben over onze eigen toekomst te be
slissen We gelooven allebei, dat we ellen
dig zullen zijn als we moeten scheiden".
„Onzin", zei mevrouw Cameron min
achtend.
„Als u dat wenscht behoeft niemand
iets van onze verloving te weten. Ik ben
het met u eens dat het dom zou zijn voor-
looplg te trouwen".
„Dat zou onzinnig zijn".
„We zijn beiden bereid te wachten", zei
Stella onstuimig, „maar ik zweer, dat als
ik Guy niet trouwen kan, ik ook met nie
mand anders trouw".
„Het is gewoon krankzinnigheid, ik wil
er niets mee te maken hebben".
„Mevrouw Cameron, ik vind het afschu
welijk tegen uw wenschen in te gaan", zei
Guy zeer ernstig, maar ik wil toch dat u
weet dat Stella en ik ons als verloofd be
schouwen".
„Ze is nog een kind. U maakt misbruik
van haar jeugd".
„Ik zal haar ten allen tijde, wanneer ze
dat wenscht, vrij laten".
„Ik verbied een verloving".
Stella ging naar haar moeder toe en
sloeg haar arm liefkozend om haar heen.
„Geef toch toe, moeder. Het zal ons zoo
veel gelukkiger maken. Bederf den heer
lijksten tijd van mijn leven niet",
„Ik moet met je vader spreken, Guy.
Misschien heeft hij meer eergëvoel dan
zijn zoon", zei mevrouw Cameron heftig.
„Moeder, nu is u niet eerlijk. Zeg geen
dingen waarvan u later spijt zoudt heb
ben. U heeft me zoo dikwijls verteld hoe
arm u was, toen u met vader trouwde".
„Ja, en ik wil jou bewaren voor de vree-
selijke armoede, die wij door hebben moe
ten maken".
„Maar moeder, u is niet arm".
„Ik zal het zijn als ik een ander gezin
heb te onderhouden".
Toen begon Guy te begrijpen. Mevrouw
Cameron was betrekkelijk nog jong. Ze
had geld genoeg om zeer behagelijk te
leven en de goede dingen der aarde te ge
nieten. maar klaarblijkelijk voelde ze er
niets voor om een deel van haar inkomen
te moeten afstaan. Tenslotte ontstond
haar oppositie dus uit zelfzucht.
Onder geen voorwaarde zal ik bijstand
van u aannemen", zei Guy kortaf.
„Daar behoeven we nu niet over te
spreken", zei Stella vlug. „Guy en ik zijn
tevreden dat we bij elkander behooren. De
toekomst zal voor zichzelf zorgen. Al
wachten we nog tien jaar, dan zullen wij
nog jong zijn en ik zou een heel leven
willen wachten op Guy, liever dan iemand
anders te trouwen".
„Ik heb niets meer te zeggen, alleen dat
ik me verzet tegen elke verhouding, hoe
ook", zei mevrouw Cameron koel.
Valda kwam met een telegram in de
hand de kamer binnen.
„Ik moet naar Londen. Mijn moeder
heeft om me getelegrafeerd", zei ze en
haar gezicht was vertrokken van droef
heid.
.(Wordt vervolgd).
