De wereldreis van de K. 18 - Wegwedstrijd voor amateurs
De Roman van Maxime
76»te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DE TOCHT VAN DE ONDERZEEBOOT K. 18. De
K. 18 voor het eilandje Tristan da Oumba. Paketten
met levensmiddelen worden toegeworpen aan eenige leden
van de arme bevolking, die met een bootje langszij
waren gekomen.
DE TOCHT VAN DE K. 18. De commandant, de heer Hetter-
schy, is op het eiland Tristan da Oumba aan land geweest. Het
oogenblik waarop hij van boord wordt gehaald. Tweede van ilinks de
Engelsche geestelijke, die als vrijwillig gouverneur de bevolking
bestuurt.
GROOTE SCHAPEN MA RKT OP HET EILAND TEXEL. 6500
schapen -werden te-'den Burg aangevoerd. Twee, di'e zich te midden
van de schapen niets op hun gemak voelen.
DE START TE AMSTERDAM voor den wegwedstrijd
over 150 K.M. voor amateurs. Deze wedstrijd is een
selectiewedstrijd voor Nederlandsche amateurs in ver
band met 'de a.is. wereldkampioenschappen.
TWEE REUZEN. De neus van het grootste passagiersschip ter wereld,
de Nor mandie", gefotografeerd met op 'den achtergrond
de ,,Ile de France".
TE ROERMOND is bij de uitbreiding van den WilhelminasingeJ
een zandtrein van een za-ndverhooging
afgeduik^ld. De omgekantelde
locomotief.
door OCTAVE FEUILLET.
het Fransch door H. A. C. Snethlage.
1!)
«Zonder twijfel, mevrouw", antwoordde
Oevrouw Aubry. „men houdt er van geres-
Wteerd te worden en men wordt geres-
Keteerd in verhouding tot het geld, dat
heeft. Wat mij betreft, ik troost mij,
ik tegenwoordig niet gerespecteerd
'"d. door te bedenken, dat, ais ik nog
wat ik geweest ben, ik al de men-
die mij thans verachten, aan mijn
"eten zou zien".
•Behalve mij, wat drommel!" riep dok-
Desmarets uit, terwijl hij eensklaps
Wond. „Al hadt u honderdmiljoen inko-
Jen, mij zoudt u niet aan uw voeten zien,
"v geef ik u mijn eerewoord op. En nu
fik een luchtje scheppen.Want, wat
"hel! men houdt 't niet uit".
Op hetzelfde oogenblik ging de dappere
pfer den salon uit en kreeg mijn alge
hele dankbaarheid mee, want hij had mij
"a waren dienst bewezen, door mijn van
''"ntwaardiging en afkeer benauwde
art te verkwikken.
Hoewel mijnheer Desmarets hier in huis
"'keert op den voet van een heiligen
JJJJ Guldenmond, van wien men de
™tst mogelijke vrijheid van spreken
''"raagt, was de uitbrander te hevig ge-
'v't om niet bij de aanwezigen een ge-
fan onbehaaglijkheid te veroorzaken,
welke zich openbaarde in een beklem
mende stilte. Mevrouw Laroque verbrak
haar handig, door haar dochter te vragen
of het ai acht uur was.
„Neen, moeder", antwoordde Mar-
guérite, „want freule de Porhoët is er
nog niet".
De minuut daarop, toen de pendule
begon te slaan, ging de deur open en
freule Joceiynde de PorhoëtGaël, ver
scheen aan den arm van dokter Desma
rets, met een astronomische preciesheid.
Feule de PorhoëtGaël, die dit jaar
haar acht en tachtigste lente heeft aan
schouwd, en die er uit ziet als een lang
riet dat gehuld is in zijde, is de laatste
afstammelinge van een zeer edel ras,
waarvan men de eerste voorvaders gelooft
terug te vinden onder de fabelachtige
koningen van het oude Armorique
Echter krijgt dit geslacht eerst een be
langrijke plaats in de geschidenis in de
Xlle eeuw, in den persoon van Juthaël,
zoon van Conan le Fort, afstammeling
van de jongste tak van Bretagne. Enkele
droppelen bloeds der Porhoëts hebben in
de edelste aderen van Frankrijk gevloeid,
in die van de Rohans, de Lusignans, de
Penthèvres, en deze groote heeren erken
den, dat deze droppels niet het minst
zuivere van hun bloed waren.
Ik herinner mij, dat ik, toen ik eens, in
een vlaag van jeugdige ijdelheid, de ge
schiedenis van de huwelijken in mijn
familie bestudeerde, dien vreemden naam
de Porhoët ontdekte, en dat mijn vader,
die zeer thuis was in deze kwesties, dien
naam zeer roemde. Freule de Porhoët, die
thans de eenig overgeblevene van haar
naam is, heeft nooit willen trouwen, om
zoo lang mogelijk aan den hemel van den
Franschen adel het sterrebeeld deaer
magische lettergrepen PorhoëtGaël ih
stand te houden. Het toeval wilde, dat
men, op 'n dag, in haar bijzijn, sprak over
den oorsprong van het geslacht Bour
bon, „De Bourbons", zei freule de
Porhoët, terwijl zij verschillende malen
haar breinaald in haar blonde pruik stak,
„de Bourbons zijn van goeden adel, maar"
(en ze trok plotseling een bescheiden ge
zicht) „er is nog beter!"
Het is overigens onmogelijk niet te bui
gen voor deze oude statige dame, die met
een waardigheid zonder weerga de drie
voudige zware majesteit draagt van de
geboorte, den ouderdom en den tegen
spoed. Een jammerlijk proces, dat zij
hardnekkig blijft voeren, buiten Frankrijk,
sinds vijftien jaar, [heeft geleidelijk haar
fortuin doen slinken, dat al reeds zeer
klein was; het zal nauwelijks een duizend
francs rente zijn, die ze thans krijgt Deze
nood heeft niets van haar fierheid ge
dood, niets van haar karakter bedorven
zij ls vroolijk, gelijkmatig en hoffelijk; zij
leeft, men weet niet hoe, in haar huisje,
met een dienstmeisje, en zij vindt nog de
middelen om veel aalmoezen te geven.
Mevrouw Laroque en haar dochter heb
ben een hartstochtelijke liefde voor hun
edele en arme buurvrouw opgevat, die hun
eert; zij is voor hen het voorwerp van
eerbied, die zich uitslooft en die voor
mevrouw Aubry verbluffend is. Ik heb
dikwijls juffrouw Marguérite den geani-
meerdsten dans zien beëindigen, om de
vierde te zijn bij een spelletje whist van
freule de Porhoët: als 't whistspelletje van
freule de Porhoët (tegen een halven stui
ver per punt) den een of anderen dag zou
ontbreken, zou de wereld vergaan. Ik ben
zelf een partners van de oude dame, voor
wie» zij een voorbeur heeft, en op den
avond, waarover ik spreek, waren wij al
heel spoedig, de pastoor, de dokter en
ik, om de whisttafel gezeten, tegenover
en naast de afstammelinge van Conan
le Fort.
Men moet weten, dat bij het begin der
eeuw een oud-oom van freule de Porhoët,
die in dienst van het geslacht van den
Hertog van Anjou was, de Pyreneeën
overtrok, in het gevolg van den jongen
prins, die Philips V geworden is, en hij
stichtte in Spanje een handelszaak, die
voorspoedig ging. Zijn directe afstamme
lingen schijnen, voor ongeveer vijftien
jaar, uitgestorven te zijn ,en freule de
Porhoët, die haar familie aan de andere
zijde der bergen nooit uit het oog ver
loren had, wierp zich op als erfgename
van hun fortuin, dat, naar men zeide,
aanzienlijk is; haar rechten werden haar
betwist, en op maar al te goeden grond
door een der oudste geslachten van
Castilië, verwant aan den Spaanschen tak
der Porhoëts. Vandaar dat proces, dat de
ongelukkige tachtigjarige, met groote on
kosten, doorzette, van rechtbank naar
rechtbank, met een volharding, welke aan
waanzin grenst, waarover haar vrienden
verdriet hebben en de onverschilligen pret.
Dokter Desmarets laat niet na. ondanks
het respect, dat hij heeft voor freule de
Porhoët, om partij te kiezen voor de
lachers, en dit des te meer, omdat hij
eigenlijk afkeurt het gebruik, dat de arme
vrouw, in haar verbeelding, wil maken
van de denkbeeldige erfenis te weten
den bouw in de naburige stad van een
kathedraal van den moolsten en schitte
rendsten stijl, die tot in verre eeuwen den
naam der stichtster, en van een groot ver
dwenen geslacht, moet verkondigen Deze
kathedraal, een droom geënt op een
droom, is het onschuldige speelgoed van
dit oude kind. Zij laat plannen maken,
zij brengt haar dagen en soms haar nach
ten door met de heerlijkheden er van te
overpeinzen, er aan te veranderen, er ver
sieringen aan toe te voegen; zij spreekt er
over als over een monument, dat reeds ge
bouwd en in gebruik genomen is.
„Ik was in de mis van mijn kathedraal;
ik heb vannacht in den noorder vleugel
van mijn kathedraal iets aanstootelijks
opgemerkt; ik heb de livrei van den kos
ter veranderd", enzoovoort.
„En freule!" zei de dokter, terwijl hij de
kaarten schudde, „hebt u sinds gisteren
aan uw kathedraal gewerkt?"
„Ja zeker, dokter. Ik heb zelfs een erg
gelukkige gedachte gekregen. Ik Heb den
dichten muur, die het koor van de sacris
tie scheidt, vervangen door loofwerk van
gedecoreerde steenen, in nabootsing van
de kapel van Clisson, in de kerk van Jos-
selin. Dat maakt alles veel lichter".
„Ja, natuurlijk. Maar wat voor berich
ten hebt u intusschen uit Spanje? Och ja,
is het waar wat ik daar bedenk gelezen
te hebben vanmorgen in de Revue des
Deux Mondes, dat de jonge hertog van
VillaHermosa u voorstelt uw proces
vriendschappelijk te beëindigen door een
huwelijk?"
Freule de Porhoët schudde met een ver
achtelijke beweging de bos verkleurde lin
ten op haar muts: „Ik zou netjes wei
geren", zei ze.
Armorique het Westelijk deel van
Bretagne en Normandië.
„(Wordt vervolgd),
