Vruchtboomen in bloei - Klok uit een toren gevallen
LIEFDE EN POLITIEK
76»le Jaargang
7 LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
EEN INWONER VAN DEN HA VO heeft in het Haagsche Bosch een IN DE NIEUWE KERK TE 8PEKH0LZERHEIDE was inen bezig EEN NIEUWE BRANDWEERBOOT TE LONDEN. r Acht
konijntje gevonden,, dat aan de zorgen van een kat met vier jongen met ^efc ophijschen van de nieuwe klok, toen plotseling door het breken stralen kunnen tegelijk op het vuur
van den staaldraad het 700 E.G. zware gevaarte omlaag stortte.
js toevertrouwd- De klok^viel door twee plafonds heen. gericht worden.
door WILLIAM LE QUEUX.
Vertaling W. H. C. B.
86)
Greatorex brief was zeer uitvoerig en hij
vertelde alle bijzonderheden. Hij her
haalde, wat hij hem reeds had gezegd,
toen de mogelijkheid van zijn, terugroeping
was besproken, dat zijn loopbaan niet zou
geschaad worden.
.Hij moest zijn best doen om de in Va-
hma dreigende revolutie den kop in te
drukken. Als Gerald naar Londen terug
keerde, zou een andere post voor hem ge
tocht worden. „Ik heb het oog op Parijs,
waar je diplomatieke loopbaan begon",
waren de juiste woorden van Greatorex.
„Maar je moet dit niet beschouwen als
oen bepaalde toezegging. Je kent de groote
moeilijkheden om met zoovele verschillen
de belangen rekening te houden, maar je
jhint er van verzekerd zijn, dat ik mijn
invloed ten behoeve van je zal doen gel
den. Jij zult zeer zeker niet te lijden heb
ben, omdat ze zoo bang voor je waren, dat
~e hun toevlucht tot zulke schandelijke
middelen moesten nemen om je kwijt te
raken".
Hij was zeer nieuwsgierig om die midde
len te hooren.
Greatorex had die ten volle medegedeeld
en zij zouden zeer zeker ook in een offi-
ejeelen brief van het Departement van
nuitenlandsche Zaken aan hem worden
Semeld.
Eenige dagen na zijn vertrek uit Weenen
had de politie de opdracht gekregen om
zijn woning in Park-ring te doorzoeken. De
beweegredenen daarvoor waren, dat men,
volgens een mededeeling ontvangen van
iemand van den geheimen dienst, ver
wachtte eenige zeer bezwarende stukken te
zullen vinden. Zij hebben dat met zeer veel
tact uitgevoerd. Zij verzochten een lid van
de Engelsche en van de Fransche legatie
om hem te vergezellen en bij het onder
zoek tegenwoordig te zijn.
Graaf de Robin en een collega-secretaris
van Gerald, namen de uitnoodiging aan.
Na een langgerekt zoeken ontdekten zij
wat zij wenschten te vinden, een in het
Fransch, geschreven briefje, dat vertaald
aldus luidde:
Zooals u mij hebt aangeraden, ben ik
in Serajevo geweest en zoowel Terzich als
Glanovitch bezocht, aan wie ik het geld
heb afgedragen. Zij geven u de verzekering
dat de Serviërs gereed zijn voor een op
stand in geheel Bosnië en dat het betaalde
bedrag de kosten van de bewapening zal
dekken. Dertigduizend geweren zijn in
Mostac aangekomen, waar zij zorgvuldig
verborgen zijn en de opstand zal waar
schijnlijk binnen twee weken plaats heb
ben. Terzich heeft door middel van u de
verzekering dat het Engelsche gouverne
ment de Servische zaak zal steunen. Ant
woord hierop niet. Stilzwijgen is veiliger.
Uw Yovan".
Toen Gerald dit had gelezen, kwam zijn
gevoel voor humor boven en glimlachte hij.
Dat is nog al onnoozel. Iemand had met
dezen verdichten brief op de een of andere
wijze toegang tot zijn kamers gekregen en
hem verstopt op een plaats, die, toen be
sloten werd een onderzoek in te stellen,
aan de politie was aangegeven".
En zoö waren de handelwijzen van Ta-
rangul, een Oostenrijksche baron!
Maar wie had dat papier in zijn kamers
gebracht en wanneer was dat gebeurd?
Onmiddellijk vlogen zijn gedachten
terug naar dien dag, waarop hij was terug
gekeerd van het Prater na zijn onder
houd met de prinses, vermoedde dat
iemand in zijn kamers was geweest en
toen bemerkte dat zijn sigarettendoos was
verplaatst.
Hij had toen William geroepen, die het
onmogelijk had geacht dat een vreemde
ling zonder zijn medeweten was binnen
gekomen.
De zaak moest nog verder onderzocht
worden. Thans woonde hij in een klein
hotel in de buitenwijken van Vanina. Hem
was gastvrijheid in het paleis aangeboden,
maar na overleg met Paul Loven had hij
begrepen, dat dit minder politiek zou zijn.
Hij riep Williams, die weinig tevreden
was in deze omgeving. Hij had, in een ver
trouwelijk oogenblik, aan zijn meester te
kennen gegeven dat Slavonie een hei-
densch koninkrijk was en Vanina een
vreeselijk, ongenietbaar gat
Danecourt keek hem strak aan. De man
had een open gelaat. Zijn houding was die
van een eerlijk Engelschman, een man. die
geboren en opgevoed was in een landelijke
omgeving.
„Herinner jij je een zekeren dag in Wee
nen, toen ik thuis kwam en ontdekte dat
mijn sigarettendoos verplaatst was en ver
moedde. dat er iemand in mijn kamers was
geweest".
„Dat herinner ik mij heel goed, mijn
heer".
Gerald's stem werd scherper. Hij begon
eenige achterdocht te krijgen.
„Houdt jij nog steeds vol, dat voor zoo
ver je weet niemand in de kamer kwam en
dat. jij de sigarettendoos verschoof?"
Het antwoord werd gegeven met een vol
maakt kalme stem, waarin een zweem van
beleedigde onschuld viel te ontdekken, om
dat het woord „volhouden" werd gebruikt.
„Ik heb niets toe te voegen, mijnheer,
aan hetgeen ik gezegd heb. De waarheid is
steeds de waarheid".
Deze woorden werden met kalme waar
digheid geuit. En Gerald, die den man
reeds als jongen had gekend, voelde zich
beschaamd, dat hij hem aan dit onderzoek
had onderworpen.
Hij zweeg eenige oogenblikken. „Ik zal je
vertellen waarom ik er weer naar vraag,
Williams. Ik heb bewijzen, dat iemand in
mijn kamer een brief heeft verborgen, eën
verdichten brief, die later werd gevonden
en waarin ik valsch word beschuldigd".
Hij hield zijn blik op het gelaat van den
man gericht gedurende dit korte onder
houd en hij verbeeldde zich dat er een
schaduw op viel.
„Ik hoop, mijnheer Gerald, dat het niets
ernstigs is". Hij noemde hem bij den ouden
naam, dien hij gebruikte toen zij nog jon
gens waren. „Ik zou het mijzelf nooit ver
geven indien eenige nalatigheid van mijn
kant u op eenige wijze had geschaad".
„Waarom spreek je van nalatigheid.
Williams?"
„Alleen dit, mijnheer", en zijn stem was
niet zoo zeker. „U heeft het bewijs, dat
iemand de kamer binnenkwam. Het is mo
gelijk dat ik niet voldoende waakzaam was
en eenige oogenblikken weg ben geweest,
toen ik daar had moeten zijn".
„Met andere woorden, jij verliet je post,
toen ik je mijn rug had toegekeerd: dat
geef je zelf toe", zei Gerald op koelen toon.
„Ik geloof niet dat ik verstandig deed door
destijds vertrouwen te stellen in je belofte
ont je te verbeteren. Wij zullen het hierbij
laten. Je kunt gaan".
Dit korte onderhoud liet een onaange-
namen indruk bij hem achter. De verkla
ring over het verschuiven van de sigaret
tendoos kon niet geheel door den beugel,
ofschoon men niet kon zeggen, dat het
werkelijk onwaarschijnlijk was.
En toch kon hij niet gelooven dat de
man, die hij reeds van jongsaf kende, die
gedurende zulk een langen tijd had bewe
zen betrouwbaar te zijn, nu een laagheid
zou hebben begaan door samen te span
nen met gemeene intriganten om den
ondergang van zijn meester te bewerk
stelligen.
Gedurende eenigen tijd kon hij een on
aangenaam gevoel niet van zich af schui
ven, dat hij den man niet langer vertrouw
de. Een of twee malen stond hij op het
punt hem zijn ontslag te geven, doch hij
gevoelde dat dit onredelijk zou zijn Hij
had daarvoor geen afdoend bewijs, alleen
een bloot vermoeden.
De zaken in Vanina gaven hem echter
niet veel tijd om verder over die zaak na
te denken. Zelfs zijn terugroeping uit Wee
nen raakte op den achtergrond, daar zij
geen invloed zou hebben op zijn loopbaan.
Hij was hier gelukkiger dan in Weenen.
De aard van zijn betrekking bracht hem
dagelijks in het gezelschap van zijn gelief
de prinses, die steeds behoefte gevoelde
hem haar dankbaarheid te toonen.
Zij werkten allen hard in die inspannen
de dagen. Zelfs de onverschillige koning
spande zich in. Hij inspecteerde de troe
pen. besprak militaire aangelegenheden
met den opperbevelhebber, maakte zich
bemind op audiënties, hield lange gesprek
ken met Miranoff en andere personen om
de dreigende revolutie den kop in te druk
ken en leidde elke belangrijke vergadering,
die in het paleis werd gehouden.
(Wordt vervolgd).
