H. M. de Koningin te Boskoop - Natuur- en Geneeskundig congres
LIEFDE EN POLITIEK
76*le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
H. M de Koningin te Boskoop.
FEUILLETON.
HEI OVERLIJDEN VAN DEN PAUSE- IIET 25e NED. NATUUR- EN GENEESKUNDIG CONGRES in de aula van het Academisch
LIJKEN INTERNUNTII S MGR. SC HIOPPA Ziekenhuis alhier gehouden. Overzicht van de zaal. Vierde van rechts
De Engelsche gezant na het brengen van
een bezoeJk van rouwbeklag. munster Marchant.
H. M. DE KONINGIN OP DE BLOEMENTENTOONSTELLING
TE BOSKOOP. Tijdens de rondwandeling over de tentoonstel
ling. Naast de Koningin de voorzitter der tentoonstelling,
de heer van Straten van Eseh.
De aankomst per Dieseltrein van H. M. de Koningin te Boskoop, voor een bezoek aan de bloemen
tentoonstelling. De drukte aan het station. Naast de Koningin burgemeester Verkerk.
door WILLIAM LE QUEUX.
Vertaling W. H. C. B.
85)
Hij besefte, dat de benoeming op zulk
een post een bewijs was, dat zijn be
kwaamheden werden erkend.
Afgescheiden van zijn eerzucht was het
vooruitzicht voor een jongmensch van zijn
leeftijd niet aanlokkelijk. Het land was
vrij barbaarsch. Van het hof straalde geen
pracht en luister uit, de koning was vol
gens de verhalen een onbeteekenende,
zwakke en weifelende persoonlijkheid. De
prinses werd beschreven als mooi en lief.
Dit waren zijn gedachten bij zijn eerste
bezoek. Hij werd voorgesteld aan den ko
ning, die geen gunstigen indruk op hem
'naakte. Hij maakte kennis met Miranoff
en andere waardlgheidsbekleeders, wier
manieren wel iets te wenschen overlieten.
Wat een groote tegenstelling met de eerste
kringen van Parijs en Rome. Hij begon te
begrijpen dat de eerste stappen van een
long diplomaat moeilijk waren.
Prinses Zita en de gravin von Salzberg
Waren op reis toen hij aankwam.
Hij wachtte met verlangen op de ver
schijning van deze beide sterren aan den
bewolkten hemel. En ten laatste versche
en zij. In een paar weken was Vanina
niet langer vervelend en neerdrukkend.
Het hof was nu niet langer een plaats om
ie vermijden door iemand, die de vroolijk-
beid van Parijs en Rome had leeren
kennen.
Hij was op het eerste gezicht verliefd ge
worden op de prinses en bereid zijn geheel
verder leven in Slavonië te blijven om haar
te dienen en te aanbidden. Tot nog toe was
zijn hart nog vrij gebleven. De lieftallige
prinses had het onmiddellijk gevangen.
Hij ontmoette de prinses vele malen en
zij bleek in alles belang te stellen.
Er kwamen ook moeilijke oogenblikken.
Hij en Felix Salcedo, dien hij van het
oogenblik af dat hij hem leerde kennen,
hoogachtte, hadden met behulp van Paul
Loven en Dolores Victoria de zoogenaam-
de-Loukoff-revolutle onderdrukt.
Loukoff, eens minister van staat, ver
teerd door een verwaande eerzucht om als
dictator te worden benoemd in plaats van
den zwakken koning, was een verrader ge
worden en had een opstand bewerkt. Toen
de opstand onderdrukt was had hij een
goed heenkomen gezocht en de opstande
lingen in den steek gelaten.
Daar zijn verwachtingen waren teleur
gesteld, was hij in dienst getreden van
Oostenrijk om met de hulp van dat land te
verwezenlijken, hetgeen hij alleen niet had
kunnen bereiken, namelijk den ondergang
van de Slavonische monarchie.
Al deze herinneringen kwamen bij hem
boven toen hij naar zijn hotel reed.
Dien avond at hij in het paleis; het was
een intieme avond de koning, de prin
ses, gravin Nada en hij.
Miranoff. de minister-president en
Gourgief, de opperbevelhebber waren ook
gevraagd. Zij waren echter te overkropt
met bezigheden.
Het diner was genoegelljk, alleen Nico-
laas was terneergeslagen. De prinses daar
entegen was hoopvol gestemd.
Na afloop van den maaltijd werden de
minister-president Miranoff en de opper
bevelhebber aangediend.
Het onderhoud begon onmiddellijk zeer
zakelijk.
„Drie vijfde gedeelte van het leger is
trouw", begon de generaal, „het andere ge
deelte is twijfelachtig. Ik heb dat gedeelte
overgeplaatst. Ik geloof nu te durven zeg
gen, dat ik een flink garnizoen in Vanina
heb, dat de troon van uwe majesteit tot
het uiterste zal verdedigen".
Nicolaas uitte in enkele woorden zijn er
kentelijkheid.
Het woord was nu aan den minister
president. Hij keek Danecourt aan.
„Wanneer verwacht u Paul Loven en
Dolores Victoria,, mijnheer Danecourt?"
Gerald antwoordde, dat slechts een tele
gram noodig was om hen onmiddellijk te
doen komen. De toestemming van hun
gouvernementen was reeds verleend.
„Wees dan zoo goed om morgenochtend
onmiddellijk de telegrammen aan hen te
verzenden"
„Is er eenig gevaar voor ons. mijnheer
Miranoff?" vroeg prinses Zita. „U weet wat
ik bedoel".
„Ja, dat is er. prinses", was het korte
antwoord. Miranoff wond er geen doekjes
om. „Bijna ieder man in Slavonië is een
verrader".
Hij hield een oogenblik op.
„Het paleis zit vol verraders", donderde
hij. „Er is in de laatste dagen iets uitge
lekt. Ze hebben mijn correspondentie door
gesnuffeld. Er mankeeren eenige brieven.
Toen Salcedo nog hier was ging alles best.
Sinds hij weg is, is het een chaos. Daarom
wil ik Paul Loven zoo spoedig mogelijk hier
nebben".
„U zult hem hebben, mijnheer", ant
woordde Danecourt onmiddellijk. Hij
mocht dezen flinken. doortastenden man,
die zoo weinig steun ondervond van zijn
ondergeschikten, gaarne.
De minister-president stond op; de gene
raal volgde zijn voorbeeld.
„Wij hebben uwe majesteit thans niets
meer mede te deelen. Wij zullen uw ma
jesteit niet langer lastig vallen".
De prinses nam. een sigaret en gaf de
doos aan de gravin.
„Miranoff is een beste kerel en heeft
ziin hersens goed bij elkaar", zei zij met
een zucht. „Maar hij is niet gezellig".
Danecourt glimlachte. „Hij is een voor
treffelijk man, prinses, en werkt drie en
twintig uur van een etmaal. Hij leeft op
een paar biscuits, die hij wegspoelt met
een glas zure wijn. Zulk een dieet is niet
opwekkend".
Hij wendde zich tot den koning.
„Ik geloof niet, uwe majesteit, dat deze
beide heeren in Parijs bijzonder populair
zouden zijn".
Nicolaas richtte zich in zijn stoel op.
„Waarom niet", vroeg hij met klem. „Stel
eens dat ze in Auteuil of Longchamps
waren!"
Eenige oogenblikken later stond Dane
court op en nam afscheid van de prinses
en de gravin. De koning was in slaap ge
vallen. Hij wilde hem dus niet storen.
De prinses zuchtte en zei: „Het is een
moeilijke toestand, mijnheer Danecourt".
„Het is zeer moeilijk, prinses, maar wij
zullen niet wanhopen en alles te boven
komen. Wij hebben flinken steun aan Mi
ranoff en den generaal. Zij hooren niet
thuis in een damesboudoir, doch zij zijn
groot op hun terrein".
Loven en Dolores kwamen enkele dagen
later. Hun bekwaamheid en handige werk
wijze gaf spoedig resultaten. Een derde ge
deelte van de paleisbedienden werd weg
gezonden.
„Als andere middelen hadden gefaald,
zouden vader en dochter door vergif om
het leven zijn gebracht", merkte Paul Lo
ven op onverstoorbare wijze op tegen den
minister-president, toen zij in diens werk
kamer een onderhoud hadden.
De veteraan knikte. „In dit vervloekte
land is het leven van een vooraanstaand
man nooit zeker", zei hij gemelijk, „En ik
heb al mijn tijd hier zoek gebracht. Zij
zullen met mij aan het slot afrekenen, de
duivelsche moordenaars".
Loven vond dat zeer waarschijnlijk, maar
hij maakte daarover geen opmerkingen. Er
was een troost. Noch Loukoff. noch Ste
phanie hadden hun voet op Slavonischen
grond durven zetten, ofschoon er vele
vrienden waren, bereid hen te huis
vesten.
Tien dagen later bracht een koerier
eenige belangrijke stukken voor den minis
ter van buitenlandsche zaken en voor
Danecourt een particulieren brief van
Greatorex.
Gerald opende den particulieren brief.
„Tarangul heeft zijn slag geslagen. Men
heeft ons verzocht om u uit Weenen terug
te roepen".
HOOFDSTUK XXIII.
Zijn gevoelens, toen hij deze woorden
las, waren meer die van verontwaardiging
en verdriet dan van verslagenheid en te
leurstelling. Hij had het land, dat men
hem te slim was afgeweest, dat die intri
ganten hadden getoond hem de baas te
zijn; hij was gebelgd dat zij hun plannen
zoo handig hadden uitgevoerd, dat het hun
gelukt was zijn gouvernement te dwingen
hun verzoek in te willigen.
Hij las ongeduldig verder om te weten op
welke gronden zijn terugroeping was ge
vraagd.
(.Wordt vervolgd).,
NATIONALE LUCHTVAARTDAG OP SCHIPHOL.
strijd voor door de jeugd gebouwde vliegtuigen.
De start.
