HollandBelgië - Brug Moerdijk - Vijf dooden bij auto-ongeluk
LIEFDE EN POLITIE
76,le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DE EERSTE OVERSPANNING NOOR DE MEI WE BRUG OVER DEN
MOERDIJK is Zaterdag op de pijlers gelegd. Het gevaarte
vlak boven de pijlers.
m
HET AUTO-ONGELUK BIJ ST. MICHIELSGESTEL waarbij vijf per
sonen om het leven zijn gekomen. De uit
de Dommel opgehaalde
auto.
EEN HOEKJE van het Ne-
derlandsche paviljoen op de
wereldtentoonstelling te
Brussel.
Holland slaat B°ven: Bakbuys maakt het vierde doelpunt. Midden De Nederlandsche keeper
Halle redt op het nippertje. Onder: Halle ,,in den knoop Twee Nederland-
Belgiëmet 4-2: sc-^e sPe^rers signaleeren het ingewikkelde geval.
DE HONDEBDSTE VERJAARDAG VAN DEN HEER J0-
CHEMS TE MAASNJEL. De kranige honderd-jarige-bij de
huldiging door de dorpsgenooten.
CAMPBELL BLACK de winnaar van de
Mel bourne-mee, is in het huwelijk getreden
met de filmaetrice Florence Desmond.
door WILLIAM LE QUEUX.
Vertaling W. H. C. B.
17)
De prinses keek haar flink aan, met iets
verachtelijks in haar oogen.
„En dat zeg jij, die een romantische
kindschheid had. jij, die erkende, dat je
verliefd was op eenige jongelui aan het hof
ik vraag mij af, of jij ooit werkelijk ver
liefd bent geweest. O, mijn arme nicht, wat
ben jij van de romantische hoogtepunt af
gedaald!
De aartshertogin werd geprikkeld. „Wil
jij je gezond verstand gebruiken, Zita en
onze positie niet vergeten? Wij zijn niet
vrij in ons doen en laten, wij vormen e°n
deel van de groote keizerlijke machine".
„En voor die keizerlijke machine", zeide
de prinses op gespannen toon,.moeten wij
ons verstand, ons lichaam en onze ziel op
zijde zetten! Is dat juist?"
„Zeer juist". Er kwam een blos op haar
wangen toen zij dit antwoordde.
Zita antwoordde bitter. „In mijn vaders
onbeduidende koninkrijk leven Wfj te mid
den van ellendige en gemeene intriges. Ik
geloof niet dat het in de grootere Euro-
peesche koninkrijken beter is. Het gebeurt
daar op grootere schaal, maar op even ver
achtelijke wijze".
„Even verachtelijk, Zita". De aartsherto
gin sprak zeer openhartig. „O, mijn lieve
kind, ik walg er even zeer van als jij. Maar
ik ben minder gevoelig dan jij en ik heb
mij 'er eindelijk bij neergelegd".
De beide vrouwen keken elkaar strak
aan. De prinses verbrak het eerst de stilte.
„En de keizer is er bijzonder op gesteld,
dgt ik dien Duitschen prins trouw! Wat
heeft hij daarmede voor? Hij is geen
vriend van mijn vader, dus vraag ik nog
maals, welk plan heeft hij voor oogen?"
„Zita, ik bid je, vraag mij dat niet. Ik
weet niets en raden kan ik nog minder. De
politiek van dit land wordt voorgeschre
ven door een paar personen, door den
keizer, den rijkskanselier en wellicht door
Tarangul. Wij weten daarvan niets af. Wij
kunnen alleen de verschillende geruchten,
die wij hooren, met elkaar in verband
brengen".
„En "welke straf krijg ik, als ik weiger
met dien prins te trouwen?"
Zij stelde deze vraag met de noodige
ernst. Zij had niet zonder een bijbedoeling
de uitnoodiging gekregen om aan het Oos-
tenrijksche hof te komen. En de aartsher
togin, haar lieve en toegenegen gastvrouw,
was het werktuig, misschien een onwillig
werktuig van de groote keizerlijke
machine.
Het duurde lang voor Valerie antwoord
de. De toegenegenheid voor haar jeugdige
nicht kwam in tweestrijd met haar ver
knochtheid aan het keizerrijk.
Zij sprak aarzelend. „Als jij vast beslo
ten bent om den prins te weigeren, dan
geloof ik, dat er wellicht nog een andere
mogelijkheid over blijft. Sinds je vader de
Slavonische troon aannam, heeft hij geen
aangenamen tijd gejjad, nietwaar?"
De prinses gaf dit toe.
„Indien wij het van alle zijden bezien,
zou het dan niet verstandiger zijn indien
hij afstand deed? Je moet toegeven, dat
hij weinig heeft voldaan. Men hoort echter
algemeen, dat jij zeer bemind bent, maar
hij heeft zich niet populair weten te ma
ken, nietwaar? Ik wil je niet beleedigen.
maar hij schijnt de hoedanigheden voor
het koningsschap te missen".
Zij hield bedeesd op, toen zij een booze
trek zag op het gelaat van haar nicht. Mis
schien was zij te overijld geweest. De
prinses kon zich zeer goed begrijpen, dat
de wenk. die op zulk een ruwe wijze was
geuit, niet uit het brein van de aartsher
togin was gekomen, doch haar van hoo-
gerhand was ingegeven.
„Ik geloof niet, dat ik over zulk een teer
punt, waar het mijn vader betreft, met je
kan redetwisten", antwoordde de prinses
op koelen toon, nadat zij de verontwaar
diging over het beleedigend voorstel te
boven was.
De keizer en zijn raadgevers waren druk
bezig om haar en des konings zaken te
regelen. Als zij weigerde om prins Albert te
trouwen en zoodoende Slavonië onder den
invloed van Oostenrijk te brengen, dan
kon Nicolaas heengaan.
En toch, toen zij alles overdacht, nadat
zij de aartshertogin had verlaten, was zij
er nog niet zeker van, dat de gedachte om
afstand van den troon te doen, haar in
zeker opzicht niet toelachte.
Afstand doen zou vrijheid beteekenen.
een leven onder aangename omstandig
heden in Parijs of Rome of Londen, zeker
niet in Weenen of Berlijn; een vaarwel
zeggen van onrust en intriges. En toch,
was het niet laf om weg te loopen, omdat
het te zwaar was om te dragen.
Eens of twee malen gedurende de laatste
jaren, toen zijn geestkracht tot beneden
peil was gedaald had koning Nicolaas wel
eens te kennen gegeven, dat hij wilde af
treden en toen had zij zich er heftig tegen
verzet. Haar tegenwoordig bezoek aan het
Oostenrijksche hof had echter haar oogen
geopend voor de gevaren, die haar weder
dreigden
Op één punt stond haar besluit vast;
zelfs niet om haar vaders troon te redden,
zou zij den wensch van den keizer ver
vullen.
Nicolaas was er aanvankelijk wel mede
ingenomen geweest, toen de keizer deze
verbintenis had voorgesteld, maar zij wist.
dat haar vader tot andere gedachten zou
komen als zij hem alles mededeelde.
Zij vertelde haar onderhoud met de
aartshertogin aan haar hofdame. En de
gravin gaf toe, dat de wensch van den kei
zer om haar uit te huwelijken, met bij
bedoelingen gepaard ging.
Den volgenden dag had de prinses
wederom een onderhoud met den keizer.
Hij wees er op, dat de Slavonische troon
zeer zwak stond. Haar vader moest trach
ten zijn positie te versterken door een ver
bond met machtige buren, indien hij ver
bonden was met Oostenrijk of het Duit-
sche rijk, het deed er niet toe met welk
van de twee. want beide werkten eens
gezind samen, dan zouden alle moeilijk
heden zijn weggenomen. In het kort, zij
moest zich opofferen. Zij moest dien Duit
schen prins trouwen.
Het was een onaangenaam onderhoud,
waarbij zij zich onderdanig moest gedra
gen. Aan Valerie had zij haar verontwaar
diging getoond. In de tegenwoordigheid
van dezen monarch was zij verplicht zich
in te houden.
Zij gaf nogmaals te kennen, dat zij zijn
voorstel in ernstige overweging zou nemen
en het bespreken met haar vader.
De keizer wenschte echter, dat zij nu
onmiddellijk zelf zou beslissen om in een
huwelijk met den prins toe te stemmen.
Indien zij dat deed, dan zou de goedkeu
ring van haar vader een uitgemaakte
zaak zijn.
Dit weigerde zij echter beslist. Zij was er
nu van overtuigd, dat zij in de val was ge
lokt; men üod haar in Weenen uitgenoo-
digd om haar te vleien en haar angst aan
te jagen.
Tot nu toe had zij behagen geschept in
het bezoek aan de oude hoofdstad, het
schitterende hof, waar het koningsschap
met allen luister werd ten toon gespreid.
Maar nadat zij den keizer had verlaten
haatte zij Weenen.
En terwijl de ongelukkige Zita in haar
kamer in de Hofburg nadacht over haar
bezoek in Weenen, was Gerald Danecourt
op weg naar Parijs, naar Dolores Victoria,
één der getrouwen van Felix Salcedo. Kij
besloot zijn intrek te nemen in Hotel Ter
minus.
Den volgenden morgen bezocht hij
Dolores Victoria, die hem zeer hartelijk
ontving.
Zij was een knappe, jon
ongeveer vijf en twintig
mengd bloed; haar vadf
jaard, haar moeder eer bedenkt
Zij spraken eenigen
zaken en over den vrot, j-
nina. Hij vertelde haar v"oua,5
Salcedo, van zijn ontnr
Loven, die met haar in
werkt. Van den dood va'
reeds gehoord.
C
dat
waar
heen slag-
3—s
