Opening nieuwe vleugel Juliana-oord - Amerikaansche schoener in nood
LIEFDE EN POLITIEK
76*te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
I)E BELANGSTELLING VOOR HET VLIEGEN IS GROOT ONDER DL JEUGD. Leden van de Haagsche
Jeugd Luchtvaart-Club ijverig bezig met den bouw van vliegtuig-modellen.
DE AMERIKAANSCHE SCHOENER „SETH PARKER" - in een hevigen storm ten noor- EEN VERHUIZING IN ZUID-LIMBURG. Geholpen door de buren wordt het huisraad van een boer
den van Tahiti. Een gedeelte van de bemanning werd door den Engelschen kruiser „Australia"
van boord gehaald. De schoener gezien vanaf den kruiser. naar diens n,euwe woning gebraeht. Onderweg worden de noodige glazen bier gedronken.
DE NIEUWE VLEUGEL VAN HET JULIANA-OORD TE LAREN IS DOOR PRINSES
JULIANA OFFICIEEL GEOPEND. Prinses Juliana knipt het lint door.
IN VERBAND MET WIJZIGINGEN AAN DE LUCHTHAVEN „DE MOK" TE DEN HELDER is een gedeelte
van den vljcgclienst naar Schellingwoude overgeplaatst. Een der G-vl iegtuigen wordt in de hangar te Schelling-'
woude binnengehaald.
door WILLIAM LE QUEUX.
Vertaling W. H. C. B,
61
Gedurende eenigen tijd omarmden de
vrouwen elkaar, vervuld met hunne eigen
gedachten alle verschil in rang en stand
vergetend. In dat verheven oogenblik van
smart waren zij alleen zusters.
Om Nada's gedachten af te leiden, ver
telde Zita van haar ontmoeting met den
Turk.
„Ik moest hem wel omkoopen", zeide zij.
„Hij is een gevaarlijk mensch. Ik heb hem
die concessie beloofd. U zult mij wel steu
nen als het noodig is. U heeft grooten in
vloed bij mijn vader; als wij elkaar helpen,
zal hij alles doen wat wij vragen".
En natuurlijk beloofde Nada dit. Koning
Nicolaas had zijn zwakheden en voorname
lijk kwam dit uit tegenover aardige en
levendige vrouwen. Nada van Salzberg be
zat deze eigenschappen en de verliefde
monaroh had openlijk te kennen gegeven,
dat hij haar gaarne wilde huwen.
Voor zijn zinspelingen daarop was Nada
doof gebleven. Haar liefde had zij aan Sal-
cedo gegeven, zoodat de koning haar te-
vergeefsch het hof maakte. Nicolaas, het
moge vreemd klinken, was niet beleedigd
door haar afwijzing. Het scheen wel, dat
hij haar daarom nog meer hoogachting
toedroeg. Zijn dochter had den meesten
invloed op hem. Na haar was het zeker
Nada von Salzberg, die het beste 's Ko
nings wil wist te buigen naar haar wen-
schen.
„Die ellendige Turk", riep Nada uit. „een
gewetenloos mensch. die zich steeds aan
den meestbiedende zal verkoopenBemoeit
u zich toch nietmeer met hem".
„Ik zal voorzichtig zijn, mijn beste Nada.
Maar mijnheer Danecourt heeft mij ge
zegd dat hij volkomen betrouwbaar is en
Salcedo had hetzelfde oordeel over hem".
„Volkomen?" herhaalde Nada, met een
waarschuwing in haar stem. Het lag niet
op haar weg om deze eigenzinnige ko
ningsdochter iets voor te schrijven, doch
wel kon zij. als het noodig was, haar stem
doen hooren.
„Ik stel een groot vertrouwen in mijn
heer Danecourt". antwoordde de prinses,
terwijl zij trachtte een blos te verbergen.
„En tot nog toe heeft hij het steeds bij
het rechte eind gehad Hij heeft mij ge
zegd vertrouwen te hebben in Salcedo en
u weet, dat hij bij ons hof vele vijanden
had".
„Ik zal mij gaarne bij het oordeel van
Uwe Koninklijke Hoogheid neerleggen",
zeide zij thans zeer vormelijk.
„Ik stel ook veel vertrouwen in mijn
heer Danecourt. Hij is zeer ontwikkeld en
een zeer innemend man".
Zita brak het gesprek plotseling af.
„Ga nu eens voor de piano zitten, Nada.
Wij zijn vanavond beiden treurig gestemd
en muziek zal ons op andere gedachten
brengen Als u muziek maakt vergeet u
alles en denkt aan niets dan aan uw
kunst".
„Wat wenscht u. dat ik speel?" vroeg de
hofdame onderdanig.
„Er is slechts één componist, die heden
avond aan onze stemming kan tegemoet
komen", zeide de prinses vlug.
„Chopin, natuurlijk?" vroeg Nada.
„Juist, Chopin, die goddelijke muziek.
Maar misschien eerst de Mondschein-
sonate van Beethoven".
Freule von Salzberg zette zich voor de
piano. Zij had nog geen vijf minuten ge
speeld of zij was in een andere wereld.
Vergeten was het hof van Slavonië, met
zijn intriges en zijn zwakken monarch;
vergeten was ook haar geliefde prinses en
haar eigen leed.
Bij de eerste tonen van de Mondschein-
sonate had de prinses de oogen gesloten;
zij verdiepte zich in herinneringen.
In haar drie en twintig levensjaren had
zij reeds veel ondervonden. Even vlug als
Nada's vingers over de toetsen gleden,
even vlug zag zij haar geheele leven weer
voor zich.
Zij was van koninklijken bloede, maar zij
was niet voor een troon geboren. Dertien
jaren geleden was haar vader een onbe
kende prins met een bescheiden fortuin,
eenigszins verwant aan verschillende
regeerende vorstenhuizen; hare moeder
was ook een onbekende, arme prinses. Zij
herinnerde zich' uit haar kindsheid haar
gelukkig leven in Parijs.
Papa Nicolaas leidde toen een onbezorgd
leven Hij was lid van de Jockey-club, be
zocht trouw de wedrennen en won en ver
loor afwisselend.
Op een zekeren dag doemde het Ko
ninkrijk Slavonië op.
Slavonië was één van die ongelukkige
staten, waar revolutie aan de orde van den
dag is.
Na een langdurige revolutie waren de
wijze mannen van Slavonië tot de gevolg
trekking gekomen, dat het verstandig was
om tot een ouderwetsche, gestrenge regee-
ringsvorm terug te keeren.
Deze wijze mannen boden aan verschil
lende werklooze prinsen de kroon aan.
Velen van dezen schudden het hoofd. Zij
vonden het een te gevaarlijke onder
neming. In een land, waar moord en dood
slag niets ongewoons was, zou die onder
neming wel eens hoogst onaangename
herinneringen kunnen achterlaten.
De afgezanten van Slavonië ontdekten
prins Nicolaas ergens in Parijs. Als een
sportliefhebber nam hij het aanbod aan en
nam daarbij op zich de kansen om ver
moord te worden, enz. enz. Daarbij dient
opgemerkt te worden, dat het leven in
Parijs hem begon te vervelen.Vandaar zijn
bereidwilligheid om het aanbod aan te
nemen
Toen Zita vijftien jaren was. stierf haar
moeder. Van dien dag af werd zij haar
vader's rechterhand. Hij bracht haar op
de hoogte van de diplomatie en staat
kunde. Zita vond zijn daden meermalen
niet juist, doch zij was te kinderlijk om
haar onmondig oordeel tegenover zijn
rijpere ervaring te plaatsen.
Inderdaad was Nicolaas slim en geslepen,
maar hij was geen staatsman. Door een
toeval had hij den troon bestegen, hij was
er van overtuigd, dat hij haar alleen door
sluwheid kon behouden
Er waren oogenbllkken, dat Zita zich
zeer eenzaam gevoelde Haar eenige zuster,
vijf jaren ouder dan zij, was gehuwd met
een Duitschen prins. Zij hield veel van
haar vader, doch haar toegenegenheid
maakte haar niet blind voor zijn tekort
komingen.
Twee jaren geleden was Gerald Dane
court bij het gezantschap in Vanina ge
komen en de prinses kon het zich niet
verhelen, dat de knappe jonge diplomaat
een heerlijke afwisseling in haar eentonig
bestaan bracht.
Had zij hem te veel toenadering ge
toond? Zij hadden zooveel gemeen.
Terwijl Nada's handen nog steeds over
de toetsen zweefden, bekende zij het zich
zelve eerlijk, dat zij zich bijzonder aan
getrokken gevoelde tot dezen jongen
Engelschman.
De muziek zweeg en prinses Zita ont
waakte met een schok uit haar overpein
zingen.
„U heeft vanavond u zeiven overtroffen,
Nada. En nu gaan wij slapen en ons ver
driet en onze zorgen vergeten".
De hofdame knikte toestemmend.
„En binnen enkele dagen beginnen onze
zorgen weer in Vanina", zuchtte Zita, ter
wijl zij haar getrouwe geleidster goeden-
nacht kuste. „Ik in de schaduw van den
troon, gij in zijn nabijheid".
De hofdame bloosde bij deze woorden en
haar meesteres voegde er aan toe: „Ieder
een weet, mijn beste Nada, dat gij morgen
vaders vrouw zoudt kunnen worden, als gij
dat met een woord te kennen geeft. En ik
geloof, dat gij dat nu niet meer zult doen,
na alles wat gij mij verteld hebt van uw
liefde voor Salcedo".
Met tranen in de oogen antwoordde zij:
„Ik zal nu nooit meer trouwen".
„Gelooft u dan, dat als een vrouw niet
den man kan trouwen, dien zij lief heeft,
dat zij dan nimmer zal trouwen?"
„U weet wat het antwoord zal zijn aan
uw vader's hof. Het meerendeel van de
vrouwen daar zullen om de een of andere
reden in het huwelijk treden, maar niet
met hun uitverkorene. Er zijn er enkele,
die daarop een uitzondering maken. Ik ben
één daarvan, ik denk dat u, lieve prinses,
een tweede is".
Zita kuste haar nogmaals. Zij wist, dat
Nada alles begreep.
(Wordt vervolgd), j
