Felle brand te Baardwijk Watersport-tentoonstelling te Amsterdam
OVERSTE SAXON
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Brand in een tricotagefabriek te Baardwijk
FEUILLETON.
-A
■A.)»'
De geheeJe fabriek wer'd 'door bet vuur vernield. Wat er van 'de kostbare weef machines js overgebleven.
DE H.I.S.W.A. WATER SPORT-TENTOON"STEL
LING in de Apollo-hal te Amsterdam is gisteren
geopend. Olympische jollen voor het publiek teT
bezichtiging gesteld.
DE DEENSOHE PARACHUTIST TRANUM die
in een toestel "waarmee hij voor een sprong was
opgestegen, is doodgebleven. Tranium met zijn
vrouw even voor zijn laatste opstijging.
IN DE FOJiEERLOODS OP SCHIPHOL wordt hard gewerkt aan de F 22 „Papegaai". Men is
'druk bezig met het monteeren der motoren.
DE EERSTE STROOMLIJN-STOOMLO CO MOTIEF
der Duitsche Rijksspoorwegen heeft een proefrit gemaakt.
De stroomlijn-locomotief.
De derde bundel was gevuld met gouden
«halen, sieraden en kostbare edelsteenen.
De schatgravers keken er naar met de
grootste belangstelling.
Binnen een uur waren alle twaalf pak
ken op het droge. Het was een geheelé
verzameling van zilveren, gouden en met
edelsteenen ingelegde kostbaarheden. Elk
der mannen nam een pak op en zoo werd
®e terugtocht aanvaard. Saxon droeg
niets, want op de slechte gedeelten van de
Sang torste hij een voor voor hem nog
kostbaarder last.
bietste", zei ze. „Je hebt woord gehou
den. We hebben den schat".
„.Hoera, we gaan nu trouwen", jubelde
Saxon.
„Zoodra je wilt", zei ze zacht.
Buiten gekomen floot Melcihior. Van alle
Jijden kwamen ruiters opdagen. Een pelo
ton nam de pakken over. Het regiment
Verzamelde zich. Men nam hartelijk af
scheid. In gestrekten draf reden de ruiters
naar het kamp van den koning.
„Kapitein", vroeg Edzke. „Waarom zou
den we eigenlijk Maagdenburg niet
veroveren?"
..Geduld, jongeman. Dat komt later".
HOOFDSTUK XXXV.
Nog altijd stond koning Gustaaf Adolf
Wantrouwend tegenover keurvorst Johann
®eorg i van Saksen, die aarzelde of hij de
Partij van keizer Ferdinand of de zijde van
den koning zou kiezen, maar die liefst zou
willen wachten deze beslissing te nemen
tot het einde van den strijd bekend was.
Dit was een der redenen waarom de
koning besloot zich te verschansen in een
vaste sterke legerplaats en hij had een
strategisch alleszins geschikte plek geko
zen In den driehoek bij Werben, waar de
Havel In de Elbe valt.
Het front was naar het zuiden naar
Maagdenburg gekeerd. De rechterflank was
gedekt door de stad Werben. De linker
steunde op Havelberg. De rug was ver
zekerd door de bocht van de Elbe, terwijl
hij besloot door het graven van schansen
de positie nog te versterken.
Zelf had de koning zijn tent opgeslagen
op den heuvel in de weide van Werben.
terwijl hij zijn intrek genomen had ln een
ruim huls aan de markt.
Hij zond boden naar de generaals Tot en
Horne om zich met hun troepen uit Meck
lenburg en Pommeren bij hem te voegen.
Hij voelde zich niet sterk genoeg om de
vereenigde legers van Tilly en Pappenheim
ln het open veld te ontmoeten.
„Welkom! Welkom! Avonturiers", klonk
zijn opgewekte stem. „Ik heb reeds veel
van je beiden gehoord, maar ik moet de
geheele sage kennen. Het beste zal zijn,
dat ge vanavond bij mij in mijn woning
het avondmaal komt gebruiken".
„Bij mijn schatmeester zijn groote hoe
veelheden kostbaarheden gedeponeerd en
zelfs gemunt goud, maar ik kan dit nlèt
alles aanvaarden. Ik heb veel terzijde gezet
persoonlijke dingen, die nooit te vervangen
zijn, vooral niet als de prinses eens mocht
trouwen".
„Maar sire", sprak Marion. „Het is voor
het groote doel Wij hadden ze voor oor
logsuitgaven van Uwe Majesteit bestemd".
„Zeker, niohtje, zeker, maar je moogt het
niet overdrijven. Eigenlijk moest ik niets
van je aannemen; je verloofde heeft reeds
genoeg voor mij gedaan, maar een arme
koning, die een zwaren strijd-te-voeren
heeft voor vrijheid van geloof, mag niet te
kieskeurig zijn".
„Generaal Saxon", zei hij. „Je berichten
waren voor mij van het grootste belang.
Men vertelde mij, dat je leven meermalen
aan een draadje heeft gehangen. Je hebt
ondanks je hoogen rang een rol gespeeld,
die niemand anders had kunnen vervullen.
De oude graaf van Wrena is overleden
zonder erfgenamen na te laten. Zoo'n
echte oude viking. Hij heeft zijn goederen
aan zijn koning nagelaten om hem ln den
oorlog te steunen. Nu dacht ik jou de goé
deren te geven, nichtje, en generaal
Saxon
„Kniel neder", zei hij eensklaps met
jongensachtige vroolijkheid en trok zijn
zwaard, raakte even den schouder van
Saxon aan en sprak:
„Graaf van Wrena, sta op".
Saxon kuste den koning de toegestoken
hand, maar Marion trad op hem toe.
„Neef", zei ze. ,3uig uw hoofd" en ze kuste
hem op beide wangen.
„„We zouden spoedig willen trouwen",
sprak ze halfluid.
„En waarom niet? Dat kan hier in Wer
ben. 't Was immers de afspraak. Als ik,
wat God voorhoede, in mijn zending mocht
falen, dan heb je altijd een veilig thuis in
Zweden".
„Maar, sire! Waarom zouden wij verlie
zen? Wij zijn op den goeden weg. Ik heb
nieuws", en generaal Saxon, graaf van
Wrena, vertelde den koning in korte woor
den zijn onderhoud met Peter.
De volgende dagen werd er hard gewerkt
aan de Werbener schansen. En 't vreemd
ste was, dat, hoewel er zoo weinig werk
krachten te vinden waren geweest, dat
Pappenheim de vesting Maagdenburg niet
had kunnen herstellen, honderden werk
lieden zich hier belangeloos aanboden.
Marion en Saxon meenden onder de
gravers vele bekende gezichten te zien en
toen ze naar de vorderingen van het werk
gingen kijken, waren er velen die beleefd
glimlachend groetten met een blik van
herkenning in de oogen. Ze zagen Von
Finkenborg, Praxiteles, Mercurius en den
meester, die blijkbaar als opzichters fun
geerden, maar het voorbeeld gaven, de
schop in de hand.
Een lange man stond met den rug naar
hen toe, een groote teekening voor zich,
aanwijzingen te geven, eenige sappeurs
stonden om hem heen.
Toen hij Saxon met den meester en de
anderen hoorde spreken, draalde hij zich
eensklaps om.
.Kapitein Govaerts", sprak Saxon vol
verwondering.
„Juist, generaal". Govaerts ging naar
hem toe. Ze schudden elkander krachtig
de hand.
„Een landgenoot, Marion!" stelde Saxon
voor. .Ingenieur Govaerts, die mij in het
allerellendigste uur van mijn leven een
riem onder het hart heeft gestoken".
„De man van de reigerveer", lachte
Marion.
De ingenieur beantwoordde den lach, die
haar mooi gezicht vervrooüjkte en het
hart van eiken man veroverde. „In mijn
leven bracht het ook een ommekeer", ver
telde hij. „Ik begreep, dat ik den keizer
niet meer kon dienen en besloot naar Hol
land terug te keeren. Maar mijn oude
md, de meester, haalde mij over, den
s„ning mijn diensten aan te bieden. En nu
ziet u mij hier bezig schansen te graven.
We zullen ze zoo sterk maken, dat geen
tiendubbele overmacht het kamp kan
nemen".
„Het is een pak van mijn hart. dat we
niet meer aan tegenovergestelde kanten
staan", meende Saxon.
„Heeren", zei Marion. „U werkt hier zoo
hard, dat ik gaarne zou willen dat u mij
het genoegen deed vanavond met ons het
avondmaal te nuttigen. Er is nog zooveel
te vertellen".
„Gaarne, prinses", antwoordde de
schansmeester. .Maar u moet er rekening
mede houden dat wij, de meester, Praxi
teles, Mercurius en ik slootgravers zijn".
Hij boog zich voorover om Marion de
handkus te geven.
„Charmante man", meende Marion.
„Charmante vrouw", zei Saxon. „Altijd
weet jij de juiste snaar te treffen. Maar,
vroeg hij, „zou jij 't goed vinden dat wij
voor vanavond ook de andere vrienden
uitnoodigden, mijn officieren Von Holm,
Melchior en de anderen en dan Edzke ook
nog?"
,Dat zal een heel feest worden", zei ze
lachend.
In den nacht van den vierden Augustus
werden een aantal individuen gevangen
genomen, die rondslopen bij de kanonnen.
Zoo in 't geheim speelde zich alles af en
zoo streng werd wacht gehouden, dat
geen spion de stad kon verlaten.
Den vijfden Augustus verscheen TlUy
met zijn geheele macht voor Werben. Hij
rukte op tot een kwartmijl. nauwelijks een
musketschot afstand van het kamp en
bood den slag aan.
Om een schermutseling uit te lokken
liet hij een gedeelte van zijn ruiters voor
uit rukken, gevolgd door meerdere troe
pen. Eenige honderden kanonschoten liet
hij op Werben afvuren.
Ofschoon de koning zijn artillerie in
een zeer voordeellge positie had opgesteld,
antwoordde 'hij slechts met eenige arm
zalige schoten en op hetzelfde oogenblik
werden groote vuren in Werben ontstoken
Geheel Werben stond in lichtelaaie Er
scheen in de stad de grootste verwarring
te heerschen.
AWordt vervolgd), j
Historische Avonturenroman
door G. P. BAKKER.
53)
