Duitsche voetbal-overwinning op Nederland-Mariniers terug in Rotterdam
OVERSTE SAXON
75«le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De voetbalwedstrijd HollandDuitschland.
De terugkeer der Mariniers
uit het Saargebied.
Historische Avonturenroman
door G. P. BAKKER.
38)
..Zeker omdat ze op een bankje in zeker
Hem vertrekje behoorden te zitten."
.Hoe langer de oorlog duurt hoe grooter
sL:o^arde van het goud wordt"' beweerde
„En hoe slechter de menschen", hernam
"Miteles. „Als ik over het goud begin,
mu ih wej een liedje willen huiien. Ieder
®et veel goud in aanraking komt,
wrdt er geestelijk door verlaagd. Wonden
n ,men heelen door er dunne zilveren of
Widen plaatjes op te leggen zegt Para-
wuus, de groote heelmeester. Zeker is dat
Zfcrïde ophoudt en de genezing er door
™baast wordt, maar op de ziel werken de
widen schijven juist omgekeerd."
-le draaft door, oude dokter", verweet
™ercurius hem.
li i"1.6"5 Seval", meende Saxon, „moet ik
om van vervloekte schijven geven
Paarden te koopen. Een voor den bode,
nJ°9r u en een voor mij."
J^ntales schudde het hoofd. „We heb-
JS! u,t°ch reeds duidelijk gemaakt dat we
-2™den zijn. En we zijn te trotsch op die
."radschap dan dat we het vuile goud ge-
Ïïnge seven zich er tusschen te
drie mannen gaven elkander de
„Het zou onheusch zijn verder aan te
dringen", besloot de overste.
„En nu, overste", begon de bode der
goden, „komt er nog een pakkend slot.
Verwijt mij niet dat ik niet eerder heb ge
sproken. Ik had daarvoor een geldige
reden. De prinses is op Bingunstein. Ze
wilde zelf een onderzoek instellen. Met
groote moeite hebben de meester en Bern-
hard haar tot nog toe teruggehouden."
„Een paard. We moeten dadelijk ver
trekken."
De drie vrienden stonden op.
Saxon hinkte naar Mlentje, de beide sol
deniers volgden hem.
„Mientje", verklaarde hij. „Ik ga er op
uit. We hebben een plannetje, een voor-
deelig zaakje."
„Mag ik meegaan?" vroeg ze
„Beter niet. Het is mannenwerk." Hij
stopte haar een goudstuk in de hand.
„Mijn handgeld", verklaarde hij.
Ze legde beide handen op zijn schouders,
keek hem lang in de oogen.
..Niet te lang wegblijven". Haar blik ver
telde de rest.
„Neen. meisje", loog Saxon.
Tot ziens, heeren", zei ze.
.Adieu, mevrouw", groetten de beide
anderen, bogen met een zwier als cavaliers
aan 't hof en zwaaiden hun verfonfaaide
hoeden zoo eerbiedig, dat de verschoten
veeren het gras raakten.
HOOFDSTUK XXV.
Saxon zat aan een hoektafeltje in de
groote gelagkamer. Door het venster kon
hij den weg overzien. Bijna de geheele
onderverdieping werd door de zaal ingeno
men. Aan de eene zijde leidde een breede
eikenhouten trap naar de bovenvertrek
ken.
Mercurius en Praxiteles waren vertrok
ken. De eerste om de beriohten over te
brengen aan den koning van Zweden.
Saxon wachtte nu op een tweede, die met
een paar goede paarden zou terugkeeren.
De overste begon ongeduldig te worden.
Marion op Bingumstein. Slechts vier uren
rijden van hier verwijderd. De lust be
kroop hem den afstand te voet af te leg
gen. maar daardoor zou hij nog later bij
haar zijn. Dat vervloekte wachten; de tijd
drong, Marion. Hij verlangde er naar haar
weer te zien, haar in zijn armen te nemen.
Heel zijn hart smachtte naar de eenige
vrouw, die hij ooit had liefgehad, de eenige
vrouw, die er voor hem op de wereld be
stond. Marion, de mooiste vrouw, die een
man zelfs in zijn wildste droomen zich kon
voorstellen. Zijn verloofde. Hij zag haar
ovaal, ivoorkleurig gelaat voor zich met de
groote bezielende zwarte oogen onder de
lange wimpers, de krans van donkere lok
ken, zag het spottende, raadselachtige
lachje om de warme roode lippen, het
lachje dat hij alleen begreep, zag haar
trotsche slanke, maar toch zoo mooi ge
vormde verleidelijke gestalte. Zijn Marion.
Hij zat met het handvat van zijn bier-
kruik in de hand, half onbewust van zijn
omgeving, te droomen.
Eensklaps werd hij opgeschrikt door het
gekletter van talrijke paardenhoeven op
den straatweg alsof een geheel regiment
in aantocht was. Hij keek tersluiks uit het
venster, zorg dragende dat hij van buiten
niet was te zien en bemerkte dat de ge
heele weg bezet was met ruiters en voet
volk Overal om de herberg werden pos
ten uitgezet. Gesnapt! Doch toen lachte
hij om zijn eigen dwaasheid. Ze hebben
toch geen twee regimenten ruiters van
Hoick en Bemstein, geen paar duizend
man noodig om mij te vangen dacht
hij. Maar wat was hun doel?
De deur van de herberg werd open
geworpen. Een officier trad binnen, ge
volgd door een bende musketiers en toen
achter de anderen verscheen de galgen
tronie van den vos, den rooden wacht
meester.
Er zaten maar weinig gasten in de zaal
Gluiperig keek de vos rond, kreeg Saxon
in zijn hoekje in de gaten, wees hem aan
en schreeuwde:
„Daar zit de spion."
De officier monsterde Saxon, knikte en
zei spottend: „Zoo, vriendje. Kom maar
eens hier. Je gaat met ons mee." En toen
terwijl hij zijn ironie eensklaps liet varen:
„Grijpt hem, kerels!"
Saxon had even vriendelijk terug ge
lachen was opgesprongen en stond in
enkele stappen boven aan de trap voor een
der musketiers het bevel had kunnen op
volgen en een hand naar hem kon uit
steken.
„Hem na. Grijpt hem tooh", klonk de
stem van den officier. „Niet schieten,
ezels. Levend vangen. Een doode spion is
geen cent meer waard
Saxon draaide zich bliksemsnel om, zag
beneden zich de soldeniers de trap opstok-
men. Hij bleef staan, wachtte hen boven
kalm op. De eerste vervolger was met ge
trokken zwaard vlak bij hem. Saxon
duwde het zwaard met zwaaienden arm
ter zijde, greep den man, hief hem op
ondanks zijn tegenstribbelen en wierp hem
met volle kracht tegen de beide kerels
aan, die h^t dichtst bij hem waren. Zij vlo
gen kletterend in hun borstharnassen
achterover tegen de mannen aan, die op
hen volgden. De geheele bende rolde vloe
kend en tierend van de hooge; steile trap.
Saxon snelde de gang in, hoorde nog
het: „Wel allemachtig!" van den officier,
rukte een deur open. die naar een vertrek
aan de achterzijde van de herberg moest
leiden. Hij kwam in een ruime kamer,
sloot de deur achter zich, nam niet de
minste notitie van een jonge dame, die in
een bedstede lag en hem stom van verba
zing aanstaarde. Hij wilde naar het groote
raam, dat uit tal van kleine in lood gezette
gekleurde venstertjes bestond, sloeg het
open en zag in het bosch achter de her
berg een aantal ruiters liggen en aan een
boom dicht bij drie paarden vastgebonden,
een roode vos, een witte schimmel en een
zwarte Ardenner.
Hij beantwoordde het lachje van de
jonge vrouw, die nu blijkbaar den toe
stand begreep door haar met de hand een
vaarwel toe te wuiven en liet zich uit het
raam vallen, deed onmiddellijk zijn keuze,
den rooden vos, een hooge trotsche hengst
met wilde manen en een paar vurige
oogen, sprong op zijn rug, ontknoopte met
één beweging de teugels en was om den
hoek van den herberg verdwenen, gevolgd
door het witte en het zwarte paard, vóór
de ruiters in het bosch hem hadden kun
nen bereiken.
Om den hoek stiet hij op een groep mus
ketiers, die uit de herberg kwamen aan
rennen. maar de hengst kende zijn werk.
Hij trapte links en rechts, stond op de
voorbeenen, verhief zich luid brieschend
op de achterbeenen zoodat de mannen
verschrikt achteruit stoven, terwijl zijn
beide losse kameraden hun best deden de
verwarring te vergrooten.
XWordt vervolgd), j
Met 32 heeft het Nederlandsch elftal iu het Olympisch stadion te Amsterdam van Duitschland verloren. Twee momenten
uit den strijd. Links de Dujtschers scoren het winnende doelpunt. Leo Halle heeft 't nakijken. Rechts: Moment voor het
Duitsche doel.
HET VELDLOOPKAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND over 10 K.M. bij Amster-v
dam. De D-klassers nemen eep hindernis.,
TENGEVOLGE VAN DEN STORM is Zaterdagavond te Amsterdam een groote loopkraan in beweging gekomen en na DE TERUGKOMST VAN DE MARI-
®en botsing met een brug, omgevallen en op twee aan de kade liggende schepen ,,Thea'' en Jeannetfce" terecht ge- NIERS. - Vice-admiraal de Graaff
t\ j l j speldt kapt. de Bruyne de onderscheiding
fomen. l>e zoon van den schipper van -de ,,Thea werd op slag gedood, terwijl de echtgenoote van den schipper ernstig van 0fficjer in de orde van Oranje Nassau
gewond werd. De ,,Jeannette" is vermoedelijk lek geslagen en kort na het ongeval gezonken. op de borst.
De troep weer terug op de binnenplaats
der kazerne te Rotterdam.
