GROOT ZIJN!
oogen gezien
ANEKDOTE.
OPLOSSINGEN.
door JO DAEMEN.
Ingezonden door Wim Malgo.
Meester tot Piet, die veel te laat op
school komt: „Hoe kom je zoo laat Piet?
Piet: „Ja meester het was zóó glad op
den weg dat lk bij iedere stap die ik deed,
weer twee stappen achteruit gleed".
Meester: „Dat kan niet, dan had je nu
niet op school kunnen zijn".
Piet: „Jawel meester, want ik liep in
plaats van naar school naar huis en dus
kwam ik toch nog op school aan.
OPLOSSINGEN DER RAADSELS UIT
HET VORIGE NUMMER.
1. Ui, ver, Uiver.
2. Julius Caesar, Juli, ja, ras, cel. aal, Rus.
3. Zes en dertig.
4. Hoek van Holland.
5. Ezel, zee, el.
6. Van haar. een baard is altijd van haar.
7. Ze zijn allebei heel moeilijk in te
nemen.
8. Gedane zaken nemen geen keer.
moeder' 't is voor mekaar! Bof
Maar ik ook: m'n oudste
aan het verdienen", zei moe-
dat die heeren daar heb-
Jan opgewonden, „en bestel-
rijen. moes! De winkel is
tegelsen honger
die heerlijke geuren: brood
zóó in te bijten!"
maar. dat de bakkerij zulke
maakt", lachte moeder,
ze niet zooveel klanten;
geen hulpje noodig heb-
»een baantje!" vulde Jan aan.
heb ik het baantje en 'k zal wel
Jansen tevreden over me is. en
óók".
l woord hield, bleek een poosje
een dame, die in de villa-wijk
aar Jansen brood en koekjes
ar visite koekjes presenteerde,
die koekjes kwam het -gesprek
- uwe bakkers-hulpje.
isen heeft nu zoo'n aardig, be-
htje", zei de visite, ,,'k Geloof,
erg zijn best doet".
1 woordde de gastvrouw. „Jammer
oept".
hij?" De visite, een aardige dok-
1 die zelf vier jongens had. schrik-
1 „Weet je dat wel zeker?"
a eigen oogen gezien, hoor!
r isen brood bracht aan den over-
1 hij achterom naar de keuken-
1 loopen, stond het joggie uit één
z'n mond vol te proppen! Hij
nog schichtig rondgekeken,
is door de gordijnen verborgen".
moet hem toch zeggen, dat hij
t!" zei de doktersvrouw ernstig.
vriendin meende, dat de jongen
e zoetigheid, waaraan hij geen
had kunnen bieden, over een
,1 vanzelf wel meer dan genoeg
e l!
rsvrouw had er geen vrede mee.
j nten hun zakjes eens nawogen
ikel opbelden over het tekort
s it, zouden de gevolgen voor 't
ien héél erg zijn!
'a,atte zij eens met Jansen, die
a edelijk leek.... En wat zei Jan-
mevrouw hem tactvol op de
cht? Dat Jan. door 't ongewone
e buitenlucht, zoo hongerig werd,
- moeder een paar klein gesne-
- ammen meekreeg, in zakjes!
x die, als hij even op mij wachten
iarom kijkt hij dan zoo schich-
iemand hem ziet?" vroeg me-
aasd.
ichte goedig. „Jan vindt het
niet zonder dat boterham
finnen, zooals ik! Hij schaamt
natuurlijk flink en groot zijn",
(vrouw. „Maar 't blijkt alweer,
soms z'n eigen oogen niet ge-
i»! Wat komen praatjes toch
wereld! Ik zal het dadelijk aan
in vertellen!"
verboden).
Een doosje vol griffels, een sponsje, een
lapje
Van zeemleer; dat alles pak ik in mijn
tasch
En 't wou wel eens weten, wie er
morgenochtend
Van ons allemaal het gelukkigste was!
Ik ga dan naar school! Mammie knipte
mijn krullen
Er allemaal af! 'k wil geen baby
meer zijn!
Ik ben nu ook „groot", net als Frits en als
Willem!
Om twaalf uur blijk 'k „over"! O, 'k vind
het zoo fijn!
Om twaalf uur in 't schoollokaal hevig
gesnik van
Een ventje, dat schreit om zijn „Mammie"
en „thuis"!
Totdat er de Juffrouw meelijdend hem
aankleedt
En zelf dan per fiets brengt naar 't
ouderlijk huis.
Hij laat zich niet troosten, zelfs niet door
zijn Mammie,
En wil er wel graag weer een baby'tje
zijn!
Hij schudt met zijn kort geknipt kopje
en stottert:
„Neen Mammie, het is op die school heel
niet fijn!
Ik blijf weer bij Mammie; ik wil niet meer
leeren!
....Maar.... 't kereltje kreeg toch zijn
zin ditmaal niet
Hij wende maar moeilijk en had menig
dagje
Te kampen nog met een onstuimig
verdriet.
(Nadruk verboden).
HERMANNA.
