Matuschka voor de rechtbank - Een skischool te Parijs
75,te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Het geheimzinnige Landhuis
MATUSCHKA beschuldigd van ver- EEN SKI-SCHOOL IN PARIJS. Twee leermeesters DE GUOOTE NAJAARS-VEEMARKT OP HET WAAGPLEIN TE ALKMAAR. De markt gezien van den
schillende treinaanslagen, voor do bij een sprong op de kunstbaan. Waagtoren uit.
rechters te Boedapest.
HET BINNENHALEN VAN DE WINTERKOOL TE LANGENDIJK is in vollen
gang. De witte kool wordt in schuiten geladen en naar de koolschuren gebracht.
Jong en oud helpt bij dit seizoenwerk.
DE 14-JARIGE KUNSTSCHAATSEN
RIJDSTER Maxje Herber op de ijs
baan te Berlijn waar de Olympische
cursus gegeven wordt, in training.
KAARSEN-PROCESSIE. De jaarlijksche
kaarsen-processie te Montaigu (België) op
den Zondag na Allerheiligen, dateerend
van 1629.
uit het Engelsch van Hugh Walpole
en J. B. Priestley, door H. A. C. S.
Het ls meer dan waarschijnlijk, dat bin-
f™ Mn dag of twee je óf vroolijk over de
«euvels klauteren zult (die in goud zullen
Jvranderen den eersten fijnen morgen,
met in de verte de toppen even zichtbaar
Sj® Jen hemel aan, alle in damp en ge-
rïïS of de trein nemen zult om naar
J,„™')n Street terug te keeren; dat, om
sort te gaan, je een kuiken zult zijn, dat
ica te voorschijn werkt uit de gebroken
«maai van romantiek. Niettemin, ik be-
ver: je hebt je reis gehad. Dat is het,
je benijd, die dwaze treinreis,
oordwaarts vliegend, zoo fantastisch, uit
hert*m starend en «r naar kijken, hoe de
ein/i Hl kasteelen veranderen en de
vnpie j in reuzen. Ik heb altijd ge
waar' j dat Het temperament was,
dmTj lange treinreizen moesten wor-
ondernomeneen rit voor liefde of
v„ rf' met als slot, plotselinge dood of het
lndterl8ej des Harten. Ga dus niet tobben,
dwó.» e werkelijkheid, welke zooveel
meisjes met een uiterlijk, dat te
Dann r ze k. omvat. en zooveel jonge
elk. h 1' d'e van meening veranderen na
iie - ?V' regen, indien die werkelijkheid al
ultE!.urde lichtjes aan het andere eind
vi' J1i Hebt In ieder geval je reis
He gedachte er a - maakt, dat ik
mij oud voel. Voor mij zijn er niet meer
van zulke reizen.
Ik vertelde Marjorie van je avontuur. Ik
was er zeker van, dat zij ineens öf jouw
schoone onbekende zou afmaken (en daar
mee je dwaas gezoek en de rest) óf ver
klaren, dat zij juist het meisje voor jou is,
ofschoon ik niet inzien kan, dat er een
sikkepit reden voor het een of voor het
andere oordeel is. En ik had het bij het
rechte eind.
„Ik hoop, dat het Mark gelukt haar te
leeren kennen", zei ze, terwijl ze nadacht,
en druk bezig was plannen te maken, waar
jelui beiden zoudt moeten gaan wonen en
wat wij je voor huwelijkscadeau zouden
geven. „Ik hoop, dat hij niet er van door
gaat. Zij lijkt mij juist het meisje voor
hem". Er was iets schitterend-uitdagends
in haar oogen, toen ze dat zei.
.Liefste", antwoordde ik, even zwaar op
de hand als een echtgenoot op het tooneel,
„jij weet niets van het meisje af. behalve
dat ze aardig is en bescheiden en ergens in
de buurt van Keswick woont, en dat zij
van Jane Austen 2) houdt".
Ik had haar deze details verteld, en nu
ik ze weer opnoemde, leken ze een heele
boel om een persoon te doen kennen.
„Ik weet meer dan dat" zeide ze, „en jij
ook. Jij matigt je aan stom te zijn. Ik
houd van de beschrijving van haar. Ik
wist, dat er spoedig iets met Mark zou ge
beuren. Ik praatte juist gisteravond over
hem met Hilda Masham, die beloofd heeft
dat zij wat van zijn werk zal koopen".
Laat ik het bekennen Dit ergerde mij
en ik ging met een kwaad humeur weg.
Jouw avontuur had ons even terugge
bracht want jij weet, hoe Marjorie op
vlamt bij zulke dingen naar dat, wat ik
met droefheid moet noemen de voor-
Mashamsche periode, de gouden eeuw. En
nu is het Hilda Masham. Zij is nog altijd
hier, en ik ben zoover gekomen dat ik een
walg heb van het zien van haar vettig,
bol voorhoofd, haar kléine begeerige
oogen, en haar groote wijfie mond, waaruit
voortdurend een stroom woorden komt, die
zij zelf niet begrijpt.
De idiote Russische-komedie-neef, ik ben
blij het te vertellen, vertrok gisteren en
nam de Mashamauto mee. Hij speelde zijn
rol van idioot tot het einde toe. Hij mom
pelde wat over de Riviera, geeuwde twee
keer, en was weg. Miss Banks, de secreta
resse-gezelschapsdame. blijft, en heeft
deze twee of drie laatste dagen er water
achtiger dan ooit uitgezien. Het is duide
lijk, dat die Masham haar zeer kwade
dagen bezorgt, en ik heb het vermoeden,
dat zij nog slechter dan gewoonlijk zijn ge
weest, sinds zij hier aankwamen. Achter
miss Banks' mechanische overdreven
woorden, haar flauwe bijziende oogen en
een beetje klam gezicht zit een geest, die
toch nog niet heelemaal gestemd is door
aanhoudend typen en telefoneeren en ap-
porteeren en door die heele meesmuilende
slavernij van een betaalde gezelschaps
dame. Waarschijnlijk zou de voorraad
moed en vastberadenheid, die miss Banks
noodig heeft om te blijven glimlachen en
nog eens glimlachen en de andere wang
loe te keeren, voldoende zijn voor een ster
ken man, om een van de republieken van
Midden-Afrika te veroveren Er gebeurde
iets in den salon gisteravond, juist na het
eten en voor ik bij hen kwam. een laatste
stamp van Masham's platte hak, waar
door miss Banks verstoord en min of meer
opstandig bleef. Ik geloof dat Marjorie
zelf ook nog al geschokt was, maar zij is
waarschijnlijk sindsdien tot de conclusie I
gekomen, dat het alleen beteekent, dat
haar Hilda Masham nog meer attentie
noodig heeft, nog meer behoefte aan een
nog dieper en nog meer door-en-door ver
zadigd worden van de Marjorie-atmosfeer
(want ik weet wat Marjorie wil en waar
haar kleine ijdelheden schuilen). Intus-
schen is miss Banks, terwijl de veront
waardiging flauwtjes door haar gewone
mistigheid heen schijnt, als ik goed zie,
niet meer ten volle het gewillige schep
sel, dat zij vier dagen geleden was. En als
ik ook maar de geringste vlam bespeur, zal
ik, op mijn teenen, er bij komen en de olie
van zachte valsche woorden er op laten
druppelen. Ik maakte vanmorgen een be
gin door haar, zoo toevallig, te vragen
naar haar vorige betrekkingen. Waren ze
aangenaam geweest of onaangenaam?
Sommige, vertelde ze mij trotsch, waren
prettig, erg prettig, bij „werkelijke dames".
„En dat", voegde zij er bij, met wat
zachte stem, „maakt zoon verschil, zoo'n
verschil".
„Ja", stemde ik haar toe, terwijl ik haar
bedachtzaam aankeek, „dat moet een
groot verschil maken". En wij staarden
elkaar een oogenblik aan. Toen trok zij
met haar gekke mond. knikte, nogal ern
stig en ging, vochtig als altijd, weg. Arme
miss Banks!
Ik kan niet regelrecht ruw zijn tegen die
Masham-vrouw in mijn eigen huis, maar
nooit was ik zóó op het punt om ruw te
zijn tegen 'n gast. Het ellendige is, dat zij
zoo gevoelloos is. Kalme snauwen vallen,
onopgemerkt, ter aarde, evenais zoo vele
sneeuwvlokken. Ironie begrijpt zij eenvou
dig niet. Marjorie is het die begrijpt het
wel, wat drommel! die deze pijlen op
haar eigen schijf opvangt en van tijd tot
tijd een paar pjjlen terugzendt, met een
onfeibaar oog voor de spleten in mijn wa
penrusting; terwijl dat grove gekke vrouw-
mensch zich kronkelend en zwetsend tus-
schen ons beiden beweegt, zonder in het
minst te snappen, wat er gebeurt. En, om
die Masham recht te doen; zij is volmaakt
goed gehumeurd tegen mij. en glimlacht
altijd weer opnieuw. Zij heeft die bepaalde
slagwoorden en lievelings-zinnetjes, (He
mij, bijna vloekend, van tafel jagen. Bij
voorbeeld, wanneer vier of vijf van die
half-garen tegenover elkaar hun nonsens
uitkramen, noemt zij dat een „samen
komst", en wij hebben, schijnt het, hier
een .samenkomst" in de maak. (Toen ze
dat zei, lachte Marjorie bijna hardop, toen
ze mijn gezicht zag. Ik verbeeld mij, dat
Marjorie, die door een kwaden geest ge
ïnspireerd wordt, haar aanmoedigt, terwijl
zij met één oog naar mij kijkt). Dan zijn
sommige dingen „helpend" en andere zijn
„astraal" en sommige menschen „hebben
inzicht" en vinden (want wij zijn allen aan
het zoeken, schijnt het) „den Weg", Dit
gaat zoo door, bij eiken maaltijd.
Voeg daar dan bij een domme zelf
ingenomenheid, egoïsme, vulgariteit en
poenigheid, en je kunt gissen, wat ik te
lijden heb. Mijn „Hersenschim" kan ik
niet aanraken, want ik ben te veel geprik
keld, om er mij weer toe te zetten. De
laatste twee dagen heb ik gezinspeeld op
vertrek, maar Marjorie werkt er vlug
tegenin door die vrouw te bewerken dat ze
zal blijven.
2) Jeanne Austen romanschrijfster,
die o.a. Pride en Prejudice schreef.
(Wordt vervolgd).
