Overbrenging stoffelijk overschot van koning Alexander
DE FREGATVOGEL
75ste Jaargang
LEIDSCH D4GBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De terugkomst van den dooden koning in Zuid-Slavië.
Bij den dood van Raymond Poincaré.
Een historische ontmoeting. Poincaré inspecteert bij zijn bezoek aan Petersburg, kort
voor den wereldoorlog, met tsaar Nicolaas II de eere-wacht van matrozen.
De aankomst van den nieuwen koning van Zuid-Slavië.
De elf-jarige koning Peter II bij aankomst in Belgrado De jonge koning begroet de generaals aan het station. Achter hem
in rouwkleeding koningin Maria.
door George Owen Baxter,
naar den Amerlkaanschen roman
bewerkt door J. M. P.
29)
„Jongmensch", zeide hij, „geeuw je uit
nelmwee of omdat je niets te doen hebt?"
•»v! i?. glimlachte de fregatvogel on
schuldig „ik den nacht hier aan het einde
oer wereld moet doorbrengen".
„Daar binnen", zeide de ander, „zijn drie
r~Pnen en ikzelf, wij sterven van gebrek
,vy*den man om poker te spelen,
want, spelen met vier man is niet goed. Wil
JU de vijfde zijn?"
„Wel", zeide Geraldi, „ik heb dat spel
Wel eens gespeeld".
„Natuurlijk heb Je dat. En hoe denk je
er nu over?"
vader het maar niet te hoo-
d,f ï£Ug 261(16 Geraldi hoopvol. „Hij zegt
hJui „melr aan kaarten besteed dan een
r?,1?(ih zou kosten".
man knipoogde. „Ik ben Joe
hoorn v. zkI "AIs J6 0011 van mÜ ge-
Ik rlii. an 21,1 Je °°k wel weten, dat
pS JS-mJond kan houden'.
naast WnnenE Geraldl b«na de kamer eI
HOOFDSTUK XXIV.
g°ed en wel gezeten was,
het snol m tweehonderd dollars verloren
P was vlug en heftig en het was dui
delijk, dat elke portefeuille aan dien tafel
bol stond van het gejd. Er waren twee
typen onder de spelers: Joe Green en
Daniel Loftus geleken als twee broers op
elkander en Ned Oliver en Charley Lane,
die uit de oostelijke staten kwamen, kon
den eveneens tot dezelfde familie behoord
hebben. Zij waren als twee bleeke katten
met roode oogen zonder uitdrukking. Zij
konden slechts met opzet lachen en zij
hadden zooveel gespeeld, dat elke uitdruk
king van gelaat en stem moest zijn voor
bereid, want overigens droegen zij maskers.
Eenmaal op dreef, speelde de fregat
vogel zonder notie van tijd. Bij toeval was
hij in zijn element geraakt en zijn tegen
standers waren niet te onderschatten;
toen Charley Lane hem de kaarten toe
schoof om te coupeeren, voelde hij een
gekreukte kaart bij den top, sloeg die over
en vond een tweede en moest geheel
onderaan coupeeren om een eerlijk spel te
waarborgen en zelfs toen was het nog niet
eens zoo heel eerlijk!
Er waren nog geen tien minuten verstre
ken, of hij ontdekte merken, die met een
accuraten en scherpen nagel waren aan
gebracht; hij vroeg om een nieuw spel.
Tien minuten daarna ontdekte hij mipnu-
tieuze roode vlekjes aan den achterkant
der kaarten; zij waren zorgvuldig door een
meesterhand aangebracht; weer vroeg hij
om nieuwe kaarten.
Hij was er tamelijk wel van overtuigd
dat de lui uit het Oosten de schuldigen
waren, terwijl de anderen zich er mede
tevreden stelden de kaarten te manipu-
leeren; zij waren alle vier uitstekende
valsche spelers, maar de fregatvogel ge
noot er van; zij waren juist van het type,
dat hij graag onderhanden nam.
En het duurde niet lang of hij begon te
winnen. Voordat het eerste uur om was,
had hij iets meer dan duizend dollars ge
wonnen hoeveel precies wist hij niet.
Een half uur later verdubbelde hij zijn
inzetten. Hij kon zien, dat de ongerustheid
op de gezichten van de vier andere spelers
groeide; zij hadden gedacht een kind te
hebben gevonden, maar het bleek een tar
taar te zijn en intusschen was de tartaar
bezig hen te villen.
Een of tweemaal sprak zijn geweten; hij
zou al een tijd geleden weer naar het
bosch hebben moeten gaan, maar hij
maakte zichzelf wijs, dat Robert Asprey al
naar de stad moest zijn gegaan en mor
genochtend was het tijd genoeg om den
volgenden stap in dit drama te onder
nemen.
Intusschen bleef het geld vloeien en de
spanning steeg. Hij had vijfduizend dollars
voor zich liggen; hij stak er drie in zijn
zak en liet de overige twee weer aan
groeien. Er werd grover gespeeld: Lachen
de Joe Green lachte nog, maar het rood op
beide wangen had plaats gemaakt voor
bleekheid. De deur was gesloten en slechts
de kellner kwam af en toe binnen met
drank, maar Geraldi hield zich aan water,
want hij had een helder hoofd noodig voor
dit werk.
Toen merkte hij op, dat er een andere
kellner was om hem te bedienen. Hij had
een gezicht als een bulldog en was onhan
dig met het serveeren. Dat was genoeg
voor Geraldi en hij was overtuigd, dat de
nieuwe kellner eenvoudig een boef was in
dienst van een der vier spelers. Hij kreeg
er zekerheid van, toen Joe Green den
kellner verzocht om in de kamer te blijven.
„Wij behoeven dan niet elke vijf minuten
op te staan om te bellen". De „kellner"
ging in een hoek op een stoel zitten en de
hoek, dien hij uitkoos, was die achter
Geraldi.
Het was duidelijk genoeg; zijn winst
klom van vijfduizend naar tienduizend,
maar het werd nu klaar dat de belangstel
ling van de anderen verdeeld was tusschen
hem en de een of andere bron van opwin
ding: zij vertrouwden op iets anders om
van hem te winnen en hun oogen dwaal
den herhaaldelijk van de kaarten af om
naar de donkere ramen te zien of elkan
der aan te kijken.
,,'t Is twaalf uur", zeide Joe Green plot
seling, „ik heb er genoeg van".
Geraldi's hoofd was juist voldoende ter
zijde gewend om te kunnen zien wat de
„kellner" deed; die bullebak nu stond
zachtjes op en trad naar voren, terwijl Ge
raldi zijn winst opstreek. Kalm nam hij
het geld op en gaf zijn spijt er over te ken
nen. dat het geluk hem alleen zoozeer ge
diend had; toen, terwijl de anderen ih
spanning en met een matten glimlach
luisterden, wierp hij de tafel omver en
sprong op.
De val van de tafel sleepte ook Lane en
Loftus mee en er werd iets uit de hand
van Joe Green geslagen, dat zwaar neer
viel. Slechts Edward Oliver werd niet ge
raakt, maar hij werd voldoende verontrust
door hetgeen volgde. De „kellner" had zijn
revolver getrokken, maar niet bedacht op
wat er zou gebeuren, was het wapen
nauwelijks uit zijn zak gehaald of Geraldi
hield een colt tegen zijn ribben en dekte
met een tweede revolver Oliver en de
anderen.
„Het spijt mij, heeren", zeide de fregat
vogel, „maar ik houd er van te oogsten
wat ik gezaaid heb. U kunt de handen wel
opsteken vlug er mee en jij, laat die
revolver vallen!" Dat laatste was bedoeld
voor den gehuurden boef, die met een nog
verbouwereerd gezicht deed, wat hem be
volen werd. De anderen gehoorzaamden
ook, behalve Green; hij stak slechts de
handen in de zakken en grinnikte.
„Veelzijdig", zeide hij. verduiveld veel
zijdig is dat jong; cowboy, valsche speler
en een revolverheld ook nog, naar het
schijnt!"
Loftus stond met een kreun van den
grond op, allen waren absoluut kalm en
beheerscht. „Verduiveld, als ik begrijp, hoe
hij ons allen nu zoo te pakken heeft", zeide
Loftus. Het was geen veinzerij, geen bluf,
zij grinnikten openhartig.
„Ik wil, dat je je handen opsteekt", zeide
Geraldi tot Joe Green.
Deze stoorde zich er echter niet aan,
doch zeide tot den kellner: „Jij arme
stumper! Wanneer heb jij ooit je geld
verdiend?"
„Er werd mij gezegd, dat er een jong
ventje was", klaagde de bandiet, „en in-
plaats daarvan is het een geroutineerde
duivel. Dat wist ik niet, ik was daarop
niet verdacht."
„Je bent voor de laatste maal ergens op
verdacht geweest", snauwde Joe Green,
„ga wegl"
„Blijf stil staan", beval de fregatvogel,
„en jij, Green, denk je dat ik gekheid
maak?"
„Natuurlijk", zeide deze, „wat denk je
hiermee te winnen?"
(Wordt vervolgd).
De kist met het stoffelijk overschot van Koning Alexander wordt in de haven van
Spalato in een specialen trein naar Belgrado overgebracht.
DE L IT DE 16e EEUW DATEERENDE NED. HERT.
KERK TE NOORD SCHARWOUDE is door brand geheel
vernield. Wat er van overbleef.
