Défilé langs de baar van Barthou - Belgrado rouwt
I DE FREGATVOGEL
75,fe Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
door George Owen Baxter,
naar den Amerikaanschen roman
bewerkt door J. M. P.
27)
Neef Ekigar keek werkelijk zwart; hij
eeneerschte echter de woede, die in hem
en met zijn gerulschloozen
wed heen en weer te loopen. Renney zette
nu acbraP voor de uitbarsting, de beenen
mi v j ?*ler' ^et hoofd voorover gebogen,
ter u?« van "*en buUdog in zij" karak-
en ..l wilde niet wijken, maar vroeg
fi«^0Uu6' "Wel' ilc kwam om rapport
alles is"enSen' Beloof, dat dit zoowat
,Jlee£ ®dsar kon nog geen antwoord
5"™1 "U ging voor de piano zitten en
wm eem=e accoorden aan, met gebogen
nn u ,nabenkend. Toen wennde hij zich
°P de kruk om.
„Kom hier".
Renney kwam naderbij.
"Wat is er gebeurd?"
mi'il, AsPrey tegen den muur met
inno u. JTe op ziin boofd gericht. Dat
riaJu-F. d.lanSs den spoorweg, dat
hii n„, lonminste. Wel, hij was niet dood,
«éw. i?1.111 de deuropening achter mij en
m c. at wapen uit mijn hand",
dersl J? z l,n rechterhand uit en verwij-
_een zakdoek, welke er om gewikkeld
wnn'rf "j?,? duim en wijsvinger was een
hand J? ar en aan do" mg van de
dkod was rood—en-blauwe plek.
„Je kunt nu geen wapen meer hantee-
ten", merkte neef Edgar op.
„Niet?" grijnsde Renney, „dat idee heeft
al eens een man het leven gekost! Mijn
linker is even goed als mijn rechterhand".
Hij bewees dit door een revolver met de
linkerhand ergens vandaan te tooveren en
dadelijk weer te doen verdwijnen. „Het
heeft tijd en oefening gekost om dat te
doen", merkte hij op.
Neef Edgar keek toe en nam goede nota.
„Renney", zeide hij, „geef toe dat je een
idioot geweest bent door dien man Geraldi
te onderschatten".
„Onderschatten", antwoordde de ban
diet. „Ik wist, dat hij glad was, niet zoo
glad als het uitkwam, maar handig ge
noeg. Wel, hij sloop mij eenvoudig voorbij.
Ik zat hem achterna, zooals ik nog nooit
een man heb nagezeten. Ik dacht, dat ik
hem van het dak van een spoorijtuig had
geschoten, ik zag hem er af vallen; de
hemel weet, wat een man meer zou kun
nen doen. Daarvoor had ik hem al in een
gevangenis doen opsluiten, maar er zijn
geen gevangenissen gemaakt om hem vast
te houden.
Neef Edgar luisterde, overwoog en was
gerust gesteld.
„Renney", zeide hij, „er zijn menschen,
die nooit een mislukking excuseeren. Ik
ben niet zoo; integendeel, ik geloof, dat ik
je van nu af aan meer kan vertrouwen
dan tevoren".
„Chef", zeide Renney langzaam, „ik weet
niet hoe het uit te drukken, maar als ik
Geraldi te pakken kon krijgen, dan zou ik
bereid zijn het volgende oogenblik te ac
cepteeren wat voor mij is weggelegd". Er
lag een rustige overtuiging in dit gezegde,
welke geheel bevredigde.
Edgar Asprey knikte. „Je wilt het spoor
dus ook verder volgen?" vroeg hij.
„Ik wensch niets anders".
„Dan zal ik je zeggen, hoe dat spoor te
kruisen; die twee zijn natuurlijk op weg
naar den gouverneur".
„Zoo? Dan zal ik ze daar wel te pakken
krijgen".
„Als je zonder ophouden rijdt, een paard
is vlugger dan een trein van hier naar de
hoofdstad. Ik zal je een paard geven en
een brief".
„Ik ga dadelijk op weg".
„Wacht even. Neem eens aan, dat Je
Geraldi ontmoet, Renney. Wat zou ie met
hem kunnen doen?"
„Hem dooden, chef, zoo zeker als
„Ben je daar zoo zeker van?"
Renney dacht na; alles wel beschouwd
was er geen reden om zoo optimistisch te
zijn. „Neen", gaf hij eindelijk toe. „Ik weet
het niet, ik ben bereid de kans te wagen,
dat is alles. Hoe het zal uitpakken, kan
ik niet raden; ik denk, dat de kansen ge
lijk zullen zijn".
„Zoo mag ik het hooren", antwoordde
Asprey. „Opsnijden is goed voor gekken.
En dan, nu je niet zekerder kunt zijn, heb
ben wij een tweeden man noodig".
„Juist, dat zou beter zijn".
„Ken je lui, die we kunnen huren?"
„Ik ken er genoeg, maar geen jongens,
die in een geval als dit zouden kunnen
helpen".
„Waarom niet? Waarom niet? Is die
Geraldi van ijzer? Is hij niet te treffen
met looden kogels?"
„Misschien wel, Ik weet het niet, maar
dat wil ik wel zeggen, niet elke mannetjes
putter, die je in het vuur brengt, zal met
hem in contact komen. Het gemakkelijkste
in de wereld is een bende te bevechten".
„Goed dan, wat stel je dan voor?"
„Ik zal het overdenken. Wat kan ik be
talen?"
„Hoeveel heb je noodig?"
„Met een duizend kan ik het klaarspelen
met elk van de lui, die ik ken".
„Zooveel kun je krijgen".
„Ik heb nu alleen nog maar het paard
noodig om te kunnen vertrekken".
„Er is nog iets anders om op te wachten,
dat is de brief, dien ik je zal meegeven".
„Goed, ik zal wachten".
„Ben je al eens in de hoofdstad ge
weest?"
„Zeker, ik heb daar twee jaar gewoond".
„Ken je de politici?"
„Allemaal"
„Je bent een tijdlang bij Bill Sandy
Johnson in dienst geweest, hè?"
„Ja".
„Nu, Renney, die is een zaak, die mij
kan maken, en breken, begrijp je? En het
is een boodschap, die ik niet met de post
kan zenden, die moet persoonlijk worden
overgebracht".
„Je bent begonnen mij te vertrouwen, ga
maar verder", antwoordde Renney.
„Wie is de baas van de bende in de
hoofdstad?"
„De Gouverneur".
„Natuurlijk; staat er iemand achter den
gouverneur?"
„Ja. hij heeft een vriend".
„Zijn naam?"
„Lachende Joe Green".
„Ken je dien?"
„Als een boek".
„Ga dan naar Joe Green en zeg hem,
dat je van mij komt".
„Zal dat voor hem waarde hebben?"
„Zooveel", zeide Asprey kalm, „dat je
geen geld op tafel behoeft te leggen; mijn
belofte zal voldoende zijn".
„Dat klinkt goed".
„Je kunt Joe Green zeggen, dat Robert
Asprey op weg is om den gouverneur te
spreken om gratie te verkrijgen voor den
dood van Sam Lapaz vijf jaar geleden. Je
weet van dien moord af?"
„Alles".
„Zeg aan Green, dat als hij dat voor
komen kan, hij een flinke cheque van mij
zal krijgen. Ken je hem genoeg om te
weten, wat zijn prijs is?"
„Die is hoog".
„Natuurlijk, voor zoo iets. Nu, Renney.ik
laat het bedrag aan jou over. Ik kan vijf
tigduizend dollars neertellen op het oogen
blik, dat ik weet. dat de gouverneur
geweigerd heeft de zaak van Robert As
prey te herzien. Zie zelf tot zaken te
komen met Green en als je hem voor min
der krijgen kunt, dan mag je het verschil
houden".
Renney knipperde met de oogen en
slikte.
„Ik heb het gehoord", zeide hij, „wat
voor zekerheid kan ik krijgen, chef?"
„Zekerheid, zekerheid?" riep Asprey uit,
„man, je weet al genoeg om mij met een
woord te ruïneeren".
Renney knikte.
„Ga regelrecht naar de hoofdstad en
zoek Green op. Mijn neef heeft de plaats
misschien al voor jou bereikt, maar als je
hard rijdt, zul je daar zijn, voordat er iets
definitiefs gedaan is; bewerk Green!"
„Heeft hij invloed op den gouverneur? Is
de gouverneur ook een schurk?"
(Wordt vervolgd).
Direct na het bekend worden van den moord op Koning Alexander werden in Belgrado zwarte rouwvlaggen uitgestoken.
Een straat in Belgrado met vele vlaggen.
Belgrado rouwt.
BE EERSTE FOTO VAN PRINSES MARIA
Pil dochter van kroonprinses Marie José
en kroonprins Umberto van Italië.
MADAME NOZIèRE die in het
proces tegen haar dochter Violette
Nozière, die door de rechtbank ter
dood veroordeeld is, gehoord werd.
De typhoon-ramp in Japan.
De typhoon, welke Japan geteisterd heeft, heeft aan duizenden personen het leven gekost. Een deel van de stad Kyoto,
nadat de typhoon er overheen getrokken was.
EEN LAATSTE GROET AAN BARTHOU.
Duizenden defileerden in den Salon de
l'Horloge aan den Quai d'Orsay te Parijs
langs het stoffelijk overschot van Barthou.
