Eerste steenlegging Haagsch Jeugdhuis - - Opening nieuwe spoorlijn
DE FREGATVOGEL
75!le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
TER GELEGENHEID VAN HAAR 15-JA RIG BESTAAN HIELD DE K.L*M. OP SCHIPHOL EEN VLOOTSCHOLW. Overzicht van de op DE OPENING VAN DE NIEUWE SPOORLIJN GOUDA—AL-
PHEN a. (1. RIJN. Vier burgemeesters voor den versierden
het veld, opgestelde vliegtuigen. trein V>1 n r de heeren Gaarlandt (burg. Gouda), Troost (Wad.
dinxveen), Verkerk ^Boskoop) en Colijn .(Alphen aan den Rijn).
door George Owen Baxter.
naar den Amerikaanschen roman
bewerkt door J. M. P.
22)
„Wacht even", riep Asprey uit. „Deze
Renney wel, hij ls een genie of een
duivel met een revolver!"
„Ik zal die kans wel nemen", hield de
ander vol. „Renney, wat denk je er van?"
Renny sloot even de kleine oogen en
antwoordde zacht: „Amice, dat is het
beste, wat ik in jaren gehoord heb en het
eerlijkst en sportiefst".
„Ik wil het niet hebben", zeide Asprey
kortaf. „Als er zulk een duel moet zijn, zou
ik zelf tegenover hem moeten staan en ik
ben geen kunstenaar met een revolver.
Neen, dit pad langs het huis wordt niet
vaak betreden, slechts eens of tweemaal
per dag komen er reizigers voorbij, die
's morgens naar de stad gaan en 's mid
dags terug komen. Ik stel voor, dat wij
Renney morgenochtend aan een boom bij
den weg vastbinden, dan krijgt hij zijn
kans om vrij te komen, als de eerste men-
schen voorbij komen. Ik geloof, dat dat
eerlijk is".
„Dat is zoo eerlijk als maar kan", zeide
Renney, „dat is het woord van een eerlijk
mensch".
„Stil", zeide Geraldi. „Wat weet jij van
eerlijkheid af, behalve uit boeken?"
Renney grinnikte goedmoedig. „Jij hebt
het recht te spreken", gaf hij toe. „Ik heb
verloren en jij neemt den pot".
Deze zaak was dus geregeld. Geraldi zelf
bond Renney weer aan handen en voeten,
waarna zij hem op een deken in een hoek
van de hut neerlegden, ver van mes en
vuurwapen verwijderd. Daarop werd de
deur gegrendeld en de lamp uitgedraaid
en legden de andere twee zich ook te sla
pen Geraldi op verzoek van zijn gast
heer op het veldbeld en Asprey zelf op den
vloer bij de kachel.
Geraldi draalde zich met het gelaat
naar den muur om en sliep dadelijk in.
Hij was in het geheel niet zeker van zijn
gevangene, maar vertrouwde er op, dat de
slechte berichten Asprey tot den morgen
uit den slaap zouden houden en er op deze
wijze een wacht zou zijn oven den gebon
den man.
Hij werd tegen den morgen wakker; de
zon was nog niet op, maar het koude, hel
dere licht stroomde door het kleine venster
en door de reten in de deur scheen een
roode gloed. Geraldi stond op en zag
Asprey bij de koude kachel zitten, de kin
op de hand gesteund. Het vuur werd aan
gelegd en een ontbijt van spek, brood en
koffie klaar gemaakt en genuttigd, waarop
Renney naar buiten werd geleid. Zij zoch
ten een jongen den uit, die niet meer dan
vijftig meter van het pad af stond en bon
den Renney er aan vast, waarvoor zij een
geheele lengte touw gebruikten. Renney's
luchthartigheid van den vorlgen avond
was blijkbaar met de koude van den och
tend verdwenen
„Als ik vanmiddag niet bevroren ben",
zeide hij, „dan zullen de wolven mij tegen
den nacht wel vinden. Verduiveld,
Geraldi, je zeide, dat Je mij een kans zou
geven met een revolver; ben je bang ge
worden, man?" Maar zij bleven doof voor
zijn klachten en zijn sarcasme.
Zij hadden dien dag een lange rit voor
den boeg.
Geraldi nam het paard van den moor
denaar, dat in de buurt aan het grazen
was, terwijl de bergbewoner een sterken
knokigen muilezel te voorschijn haalde en,
nadat zij haastig een bundel gepakt had
den met proviand en ammunitie voor de
reis, aanvaarden zij dadelijk den terug
tocht over de bergen.
HOOFDSTUK XIX.
Als iemand, die bedreigd wordt door
onafwijsbare rampen, was Louise Asprey
in het huls achter gebleven. Soms voelde
zij een hysterische neiging om te weenen
en met de vuisten tegen het voorhoofd te
slaan, maar zij beheerschte zich en hield
met groote moeite het hoofd koel. Tegen
over de zekerheid van dien dreigenden
slag, het huwelijk van haar moeder met
neef Edgar en heel spoedig zou de be
slissing vallen kon zij slechts het ver
trouwen stellen, dat zij had in den knap
pen, jongen avonturier, die zoo licht
hartig op zich genomen had haar vader
te zoeken. Even luchthartig, zoo dacht zij,
zou hij wellicht de zaak opgeven en nooit
weer iets van zich laten hooren. Ongetwij
feld was er kracht in hem, maar het was
de kracht van een dief, een zakkenroller,
een roover en een vechtersbaas; alle
hoop, op hem gebouwd, was gebaseerd op
drijfzand.
Aan het raam van de bibliotheek geze
ten, hoorde zij opeens een geluid als van
een zucht. Zij dacht eerst, dat haar moe
der was binnen gekomen om te sentimen-
taliseeren over haarzelf en haar toekomst
als zij de vrouw zou zijn van neef
Edgar, Louise hield daarom het hoofd ge
bogen, zich voorbereidend op wat komen
zou, maar een oogenblik later voelde zij
een lichten tocht en toen zij opkeek, zag
zij de deur van de kast toeslaan en daar
voor stond James Geraldi, het hoofd om
hoog en dien bekenden triomfantelijken
glimlach om de lippen.
Haar eerste woorden waren de uiting
van haar gedachten: „U bent zeker in het
geheel niet uit Sankeytown geweest,
meneer Geraldi!"
„Dat is niet het vertrouwen, dat bergen
verzet, is het wel?" vroeg hij, naderbij
komend. En toen hij uit de duisternis in
het volle licht bij het raam kwam, zag zij,
dat hij nog dezelfde kleeren als den vori-
gen keer aan had, maar zij waren veel
veranderd. Toen waren zij tenminste nog
schoon, maar, hoewel geborsteld, zaten zij
nu vol vetvlekken en scheuren; zij zagen
er uit, of hij een cycloon had meegemaakt.
Maar die glimlach kon nooit wijzen op
algeheele mislukking en zij rees van haar
stoel op; hij liet haar geen oogenblik in
twijfel: „Ik heb hem gezien", zeide hij. „Hij
is gezond en wel. Is dat een te erge
schok?" voegde hij er bij, toen hij zag, dat
zij verbleekte.
„Ik zal hier bij het open venster blijven
zitten", fluisterde zij. Hij hielp haar weer
in den stoel en ging achter haar staan,
Vlug antwoordende op haar vragen.
„En die vijf jaren?" mompelde zij.
„Hij heeft regelmatig geschreven aan
u en uw moeder".
„Dat begrijp ik niet".
Niet? En hij heeft u geld gezonden; hij
heeft hard gewerkt om u voor armoede te
behoeden".
„Dat verwachtte Ik wel; ik wist God
zegene hem! Maar ik begrijp 't nog niet".
„Natuurlijk niet. Hij zond brieven en
geld en u beiden zondt hem brieven terug
om hem te laten weten, welk een strijd u
hadt tegen de armoede".
„Neef Edgar!"
„Hij is een handige kerel", gaf fregat
vogel toe. „Ziet u, uw vader durfde niet
terug komen om u te bezoeken; hij moest
ver weg blijven en zijn leed verkroppen.
Als hij terug kwam en gevat werd, dan
zou er niemand zijn om u en uw moeder te
steunen. Hij zat in een val; hij durfde niet
eens navragen te doen over u bij men-
schen, die in Sankeytown geweest waren.
Hij was bang om belangstelling te toonen".
„Komt hij nu hier?"
„Neen, natuurlijk niet, hij zal eerst
trachten den gouverneur te spreken".
„Dat begrijp ik, maar ik begrijp niet, hoe
u hem gevonden hebt".
„Neef Edgar meende, dat het tijd werd
om zijn slag te slaan en daarom zond hij
Renney uit om uw vader te dooden. Bent
u sterk genoeg om de feiten te hooren?"
„Ja."
„Wel, ik volgde Renney en deze bracht
mij naar zijn woning".
Zij was weer zichzelf, zij stond op en
was in staat zijn gelaat en zijn woorden
te begrijpen.
„Het was een vreeselijke weg, niet
waar?" drong zij aan.
„Het was een gelukkige weg".
„Maar toen hij u den weg naar mijn
vader gewezen had wat deed hij toen?"
„Renney verloor tijd met praten, ziet u
en eindelijk bonden wij hem vast dichtbij
het pad, waar hij zal worden opgemerkt.
Hij zal nog geen dag achter mij zijn".
„Waarom deed u dat?"
(Wordt vervolgd).
MINISTER SLOTEMAKER DE BRlïïXE legde
'den eersten steen voor het Haagsche Jeugdhuis, dat
door leerlingen der gem. vakcursussen voor werk-
loozen jn den Haag, te Noordwijk gebouwd wordt.
TERREINRIT VAN DE MOTORCLUB „ZUID-
HOLLAND" op het landgoed „Duinrell" te Was
senaar. Een der deelnemers blijft in het mulle zand
steken.
PRINS BERTIL VAN ZWEDEN is tot
marine-officier bevorderd. De prins werd
door zijn grootvader, koning Gustaaf van
Zweden beëedigd.
SCHEFFER die te Rotterdam het Ned.
record 100 M. rugslag verbeterde. Willy
den Ouden in gesprek met Scheffer bij
de douche.
DE JAARLLIKSUHE JEUODROEIWEDSTRIJDEN OP DEN
AMSTEL TE AMSTERDAM. In de beste stemming begeven de
deelneemsters zich naar den start.