Landdag van den Nationalen Bond het Mobilisatiekmis
DE HEKS VAN WINSLEA
75,te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
KONING BORIS VAN BULGARIJE verleent hooge orden aan
generaals ter gelegenheid van de onthulling van het vrijheids-
monument op den Schipkapas, dat een herinnering is aan den
Bulgaarschen vrijheidsoorlog van 18771878.
GEORGE VAN ENGELAND EN MARINA
VAN GRIEKENLAND bij hun aankomst
in 'd© Zuid-Slavische stad Bied.
DE WALNOTENKONÏNGIN VAN CALI-
EORNIë. Miss Ethel Ziegler van Los
Angelos in hafir element.
HET ZEILSCHEEPJE „BATAVA BAJOE"
dat met vjer Hollandsche jongelui, van
Amsterdam uit, de reis naar Batavia heeft
ondernomen.
naar het Engelsch van May Wynne.
39)
HOOFDSTUK XXV.
De galg.
.Neen, Dick, kom hier!.... Sir John
toept je. Ik
Maar Dick Morrlce schudde Ainslie's
tand af.
Hij had de mannen daar beneden op
Mi-fluisterenden toon hooren spreken
'an het verschrikkelijk gezicht, dat viel
Jaar te nemen vanaf het terras bij den
treasurer's Tower.
Van daar had hij Joshua Parsley gewor
ven in den nacht, toen hijzelve kolonel
Cotterell en het garnizoen had helpen ver-
Jaden aan degenen, die sinds dien zijn ver-
Vouwde vrienden waren geweest.
Je moet niet gaan, kerel!" drong Ainslie
Sol> eens. „De sterkste man zou zóó tot een
Jvakkeling worden. En de zaak van den
toning eischt méér kracht dan ooit!"
Maar de ander schudde het hoofd:
•Jk moet mijnnieuwsgierigheid be
ledigen".
Ainslie, die meer geschokt was, dan het
heftigst samentreffen met den vijand dit
«ter kon bewerkt hebben, gaf verderen
jJSenstand op en liet zijn vriend gaan.
Maar alleen: hijzelve kon niet den moed
Jieenvatten om de trap andermaal te be-
•taunen, uit vrees, dat hij dan misschien
t,J6 een andere srelöeke&de zou zien han
gen naast die twee. Dus wachtte hij en
luisterde naar een kreet, die zich echter
niet liet hooren, naar vervloekingen, die
echter nooit gesproken werden, den terug
keer van een vriend, die soms troost kon
behoeven.
Tenslotte werden langzame voetstappen
vernomen, die de wenteltrap afdaalden,
voetstappen, die telkens even ophielden.
Als bij intuïtie begreep Hugh Ainslie, dat
het beter zou zijn om zich terug te trekken
naar een verwijderd deel van het kasteel.
Dick Morrice trad in het halfduister van
den hall.
Hetgeen hij daar gezien had onder den
muur van den Treasurer's Tower, had hem
van een sterk man in een gebroken wrak
veranderd.
Met doodsbleek gelaat, trillende lippen,
oogen, die wijd open gesperd stonden van
schrik en ontzetting zóó viel Dick Mor
rice in een stoel en verborg het gelaat in de
handen.
,Dood", fluisterde hij. „Dood!"Een
vrouw, neen. eer een kind nog. met al haar
grilligheid, die haar juist zoo'n groote be
koring verleende. En ze hebben haar ge
dood. die duivels!"
Het was een wraakneming op Jack of
Lanthorne, géén rechtspleging jegens een
verraad van het Parlement, die Barbara
Carcroft tot een dood aan den galg had
veroordeeld.
„Maar dood is zij", fluisterde hij, „en
niets kan dit herroepen, of haar tot mij
terugvoeren!"
En dan dacht hij weer aan dat lachende
gezichtje, zoo vol leven en opgewektheid,
zooals zij naar hem opgekeken had uit de
valdeur in den Tower van Swillington.
Hij wist zekgr, dat de wraaknejniQg op
deze wijze James Birley tot aanlegger had,
al waren de orders er toe dan ook uit
gegaan van een ander.
Degenen binnen het kasteel, die niet
wisten van de geschiedenis van het mid
dernachtelijke verraad vloekten den
naam van generaal Lambert als van een
bloeddorstig tiran, die zijn wraak verhaal
de op een jong meisje, dat nauwelijks ver
antwoordelijk was voor de daden, die zij
bedreef.
Maar sir John Digby keek met ernstigen
blik, toen hij luisterde naar den raad van
zijn officieren, die er op aandrongen, om
toch een heftigen uitval te doen als
wraakneming voor het bedreven kwaad
jegens het moedige meisje en een mis
schien wat al te voortvarenden geestelijke.
„Het is de taak van den gouverneur",
sprak hij, „om de zaak van zijn heer te
dienen, méér dan om persoonlijk wraak te
nemen, hoezeer wij ons nu ook in onze eer
voelen aangetast. Bij pen dergelijken uitval
zouden wij zeker 'n nederlaag lijden en de
koning zou vele dappere dienaren verlie
zen, die hij slecht missen kan. Het is eer
der mijn plicht om met dien generaal van
de Rondhoofden te onderhandelen, daar
onze voorraad deerlijk geslonken is en onze
hoop, om nieuwe proviand te krijgen op
de meest tragische wijze den bodem inge
slagen werd. Het komt mij inderdaad voor,
dat wij niet gerechtigd zijn meer levens op
te offeren, nu uit déze barbaarsche daad
van den vijand blijkt, hoe ook degenen
buiten de vesting moeten lijden, terwijl
wij hier binnen de muren opgesloten,
niets kunnen doen, om te helpen, hen, die
toch het allereerst recht hadden op onze
bescherming.
Hog onwelkopi degg beslissing velg» yga
de Cavaliers in de ooren klonk, moesten
zij toch toegeven, dat er grond voor was.
„Want", voegde sir John Digby er nog
bij, „uit het nieuws, dat ons van tijd tot
tijd door dappere vrienden gebracht wordt,
weten wij, dat er geen hoop op ontzet is,
en, al zijn wij dan ook allen bereid om op
onze posten te sterven, als Lambert ons
geen eervolle voorwaarden voor de over
gave stelt, houd ik het voor onzen duren
plicht, om, als de onderhandelingen wél
naar wensch mochten afloopen, dan ook
spaarzaam te zijn met onze levens, al was
het alleen om der wille vair onzen koning".
Tenslotte waren alle officieren het eens
met deze redeneering, behalve dan Dick
Morrice, die op dat oogenblik nog van niets
anders vervuld was dan van een verlangen
naar wraak.
Anderzijds zag sir Hugh Ainslie vol ver
langen uit naar een gelegenheid, om te
hooren, hoe het verder zijn geliefde ge
gaan was, na dat avontuur, dat voor haar
vriendin zoo tragisch was afgeloopen.
Zou Marjorie nog in handen van den
vijand zijn?De gedachte, dat James
Birley daartoe hoorde .bezorgde hem zulk
een hartgrondige vrees, dat hij soms haast
wenschen kon, hoe hij haar maar liever
had zien hangen aan dien verschrik-
kelijken galg!
Sir John Digby liet er geen gras over
groeien, om zich tegenover generaal Lam
bert bereid te verklaren te onderhandelen
over de voorwaarden van overgave, waar
de ander dadelijk op inging.
Lambert toch achtte het een trooste-
looze taak om deze onneembare vesting te
belegeren, en, om den vijand door hon
gersnood tot de overgave te dwingen,
strookte niet ajet 4» opvat togen,
In antwoord op de voorstellen van sir
John verklaarde hij dus, dat hij niets lie
ver wenschte dan zooveel mogelijk levens
van de tegenpartij te sparen, maar dat hij
eischte, hoe zes van de verdedigers van
Pontefract hem zouden uitgeleverd
worden.
„Ofschoon ik him leven niet kan spa
ren", zei hij, „hoezeer mij dit ook spijt voor
dappere mannen, maar in deze moet ik
de bevelen van generaal Cromwell gehoor
zamen".
Tot die zes hoorde allereerst sir John
Digby, als opstandig gouverneur van
Pontefract en in die hoedanigheid ver
antwoordelijk voor de daad van kolonel
Morrice, wiens naam numero twee op de
lijst stond onder degenen, die verstoken
waren van Cromwell's genade, zijnde de
moordenaar van generaal Rainsborough;
met hem stonden genoemd de twee, die
met hem mee waren geweest naar de
„Gouden Haan": Tom Kingsley en Gerald
Alnutt; vervolgens luitenant Cartwright,
de leider van de overige negen konings-
gezinden. die de wacht hadden overrom
peld op de brug bij Doncaster, terwijl het
laatst werd vermeld de naam van sir Hugh
Ainslie, in wiens huis sir Marmaduke
Langdale was ontvangen en waar aller
eerst was bedacht de intrigue, die aanlei
ding had gegeven tot de andere gebeurte
nissen. die in zoo hooge mate Cromwell's
toorn hadden gewekt. Echter, als deze zes
belhamels waren uitgeleverd, zou de lord
Protector bereid zijn vergiffenis te schen
ken aan de overigen van het garnizoen van
Pontefract, met verlof om onverwijld naar
hun huizen en goederen terug te keeren.
.(Wordt vervolgd).
GRETA GARBO - afgebeeld als een Chï-
neesche, op een Chineesch aanplakbiljet in
Hongkong, ter gelegenheid van de vertoo*
ning van de film Koningin Christine".
„HALLO MOSCOU', HIER PARIJS!". De directe telefonische verbinding tot stand gekomen
tusschen de Fransche en de Russische hoofdstad.
V.l.n.r. minister Mallarme, de Russische zaak
gelastigde Hirscbfeld en minister Barthou.
ZEILWEDSTRIJDEN OP HET SPAARNE
EN DE MOOIE NEL TE HAARLEM.
Start der 12-voetsjollen seniores.
LANDDAG VAN DEN NATIONALEN BOND „HET MOBILI-
SATIEKRUIS" TE ALPHEN AAN DEN RIJN. Foto van de
officieele tribune tijdens het spelen van het volkslied. V.l.n.r. bur
gemeester P. A. Colijn, de generaals Snijders, Colldttc, Quanjer
en Terwisga.
